Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Επιδοκιμάζει ο Θεός τους Πολέμους;

ΠΟΣΟ συχνά έχουν κηρύξει ή έχουν επιδοκιμάσει πολέμους στο όνομα του Θεού διάφοροι ηγέτες, στρατηγοί, ακόμη και κληρικοί! Το 1095, με την ευλογία του Πάπα Ουρβανού Β΄, άρχισε η Πρώτη Σταυροφορία για την επανάκτηση της «Άγιας Πόλης», της Ιερουσαλήμ, από το Χριστιανικό κόσμο. Αλλά προτού πετύχουν το στόχο τους, μια ομάδα Σταυροφόρων εξολοθρεύτηκαν από τους Τούρκους, των οποίων ο ζήλος για τον Αλλάχ συναγωνιζόταν την πίστη των Σταυροφόρων στην Τριάδα.

Τον Αύγουστο του 1914, ένας νεαρός Γερμανός έγραψε από το στρατόπεδό του στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου: «Αν υπάρχει δικαιοσύνη και θεϊκή κατεύθυνση στην ιστορία​—πράγμα για το οποίο είμαι απόλυτα πεπεισμένος—​τότε η νίκη πρέπει να είναι δική μας». Τον ίδιο μήνα, ο Τσάρος Νικόλαος Β΄ έστειλε τα στρατεύματα της Ρωσίας εναντίον της Γερμανίας, διακηρύττοντας: «Στέλνω θερμούς χαιρετισμούς στο γενναίο μου στρατό και στους ευγενείς μου συμμάχους. Ο Θεός είναι μαζί μας!»

Έτσι λοιπόν, εμψυχωμένοι, εκατομμύρια στρατιώτες έχουν πάει στο μέτωπο, πιστεύοντας ακράδαντα ότι ο Θεός είναι στο πλευρό τους. Πολλοί άνθρωποι έχουν την άποψη ότι ο Θεός επιτρέπει αυτές τις μάχες ως το τίμημα της ελευθερίας, και αναφέρουν ως επιχείρημα τους πολέμους στις Εβραϊκές Γραφές (την κοινώς αποκαλούμενη Παλαιά Διαθήκη). Είναι ορθός ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύουν το Λόγο του Θεού;

Οι Πόλεμοι στον Αρχαίο Ισραήλ

Ο Ιεχωβά Θεός διέταξε τον Ισραήλ να κάνει πόλεμο για να απαλλάξει την Υποσχεμένη Γη από τους διεφθαρμένους Χαναναίους. (Λευιτικό 18:1, 24-28· Δευτερονόμιο 20:16-18) Όπως ακριβώς ο Θεός είχε τιμωρήσει εκείνους που έπρατταν το κακό μέσω του κατακλυσμού στις ημέρες του Νώε και της φωτιάς στην περίπτωση των Σοδόμων και των Γομόρρων, έτσι χρησιμοποιούσε και το έθνος του Ισραήλ ως το εκτελεστικό του σπαθί.​—Γένεση 6:12, 17· 19:13, 24, 25.

Σύμφωνα με τη Γραφή, ο Ισραήλ διεξήγε και άλλες μάχες υπό την κατεύθυνση του Θεού, συνήθως για να αποκρούει απρόκλητες εχθρικές απειλές. Όταν το έθνος υπάκουε στον Ιεχωβά, οι πόλεμοι που διεξήγε είχαν ευνοϊκή κατάληξη. (Έξοδος 34:24· 2 Σαμουήλ 5:17-25) Αλλά το αποτέλεσμα ήταν συνήθως καταστροφή όταν ο Ισραήλ τολμούσε να πολεμήσει παρά τη θεϊκή βουλή. Σκεφτείτε την περίπτωση του Βασιλιά Ιεροβοάμ. Αψηφώντας μια άμεση προφητική προειδοποίηση, έστειλε τον τεράστιο στρατό του να κάνει εμφύλιο πόλεμο εναντίον του Ιούδα. Όταν τελικά σταμάτησε το αιματοκύλισμα, 500.000 στρατιώτες του Ιεροβοάμ είχαν πέσει νεκροί. (2 Χρονικών 13:12-18) Ακόμη και ο πιστός Βασιλιάς Ιωσίας ενεπλάκη κάποτε σε έναν πόλεμο που δεν τον αφορούσε. Η βιαστική του απόφαση του στοίχισε τη ζωή.​—2 Χρονικών 35:20-24.

Τι δείχνουν αυτά τα συμβάντα; Ότι στον αρχαίο Ισραήλ η απόφαση για τη διεξαγωγή πολέμου ανήκε στον Θεό. (Δευτερονόμιο 32:35, 43) Εκείνος κατηύθυνε το λαό του να πολεμήσει για συγκεκριμένους σκοπούς. Ωστόσο, αυτοί οι σκοποί εκπληρώθηκαν προ πολλού. Επιπλέον, ο Ιεχωβά προείπε ότι εκείνοι που θα τον υπηρετούσαν «στο τελικό διάστημα των ημερών» θα “σφυρηλατούσαν τα σπαθιά τους  σε υνιά” και δεν “θα μάθαιναν πια τον πόλεμο”. (Ησαΐας 2:2-4) Είναι ολοφάνερο ότι οι Βιβλικοί πόλεμοι δεν δικαιολογούν τις σύγχρονες συρράξεις, καμία από τις οποίες δεν γίνεται υπό την κατεύθυνση του Θεού ή κατόπιν εντολής του.

Η Επίδραση της Διδασκαλίας του Χριστού

Ενόσω ο Ιησούς βρισκόταν στη γη, κατέδειξε πώς μπορεί να αντικατασταθεί το μίσος με ανιδιοτελή αγάπη, δίνοντας την εντολή: «Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον όπως εγώ σας έχω αγαπήσει». (Ιωάννης 15:12) Επίσης είπε: «Ευτυχισμένοι είναι οι ειρηνοποιοί». (Ματθαίος 5:9) Η λέξη «ειρηνοποιός» σημαίνει περισσότερα από το να απολαμβάνει κάποιος μια κατάσταση ηρεμίας. Στην πραγματικότητα περιλαμβάνει το να καλλιεργεί κάποιος ειρήνη, να προσπαθεί ενεργά να προάγει την καλή θέληση.

Τη στιγμή της σύλληψης του Ιησού, ο απόστολος Πέτρος προσπάθησε να τον υπερασπιστεί με ένα φονικό όπλο. Αλλά ο Γιος του Θεού τον επιτίμησε, λέγοντας: «Επίστρεψε το σπαθί σου στη θέση του, γιατί όλοι εκείνοι που παίρνουν σπαθί θα αφανιστούν από σπαθί». (Ματθαίος 26:52) Πώς εφάρμοσαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα αυτά τα λόγια; Προσέξτε τις ακόλουθες παραθέσεις.

«Μια προσεκτική ανασκόπηση όλων των πληροφοριών που υπάρχουν στη διάθεσή μας [δείχνει] ότι, μέχρι την εποχή του Μάρκου Αυρήλιου [121-180 Κ.Χ.], κανένας Χριστιανός δεν έγινε στρατιώτης· και κανένας στρατιώτης, αφού έγινε Χριστιανός, δεν παρέμεινε σε στρατιωτική υπηρεσία».​—Η Άνοδος της Χριστιανοσύνης (The Rise of Christianity).

«Η συμπεριφορά των [πρώτων] Χριστιανών ήταν πολύ διαφορετική από τη συμπεριφορά των Ρωμαίων. . . . Εφόσον ο Χριστός είχε κηρύξει την ειρήνη, αρνούνταν να γίνουν στρατιώτες».​—Ο Κόσμος μας στη Διάρκεια των Αιώνων (Our World Through the Ages).

Λόγω του ότι οι μαθητές του Χριστού αρνούνταν να υπηρετήσουν στις λεγεώνες του αυτοκράτορα, οι Ρωμαίοι θανάτωσαν πολλούς από αυτούς. Γιατί τήρησαν οι Χριστιανοί μια τόσο αντιδημοφιλή στάση; Επειδή ο Ιησούς τούς δίδαξε να είναι ειρηνοποιοί.

Σύγχρονοι Πόλεμοι

Φανταστείτε πόσο φοβερό θα ήταν αν οι ακόλουθοι του Χριστού μάχονταν σε αντίπαλους στρατούς, προσπαθώντας να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ήταν αντίθετο με τις Χριστιανικές αρχές. Πράγματι, όσοι υπακούν στον Θεό της Αγίας Γραφής δεν κάνουν κακό σε κανέναν​—ούτε καν στους εχθρούς τους. a​—Ματθαίος 5:43-45.

Είναι σαφές ότι ο Θεός δεν ευλογεί τους σύγχρονους πολέμους μεταξύ των ανθρώπων. Με το να είναι ειρηνοποιοί, οι αληθινοί Χριστιανοί υπερασπίζονται την ειρήνη που θα εδραιωθεί παγκόσμια υπό τη Βασιλεία του Θεού.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Ο στρατηγός Φρανθίσκο Φράνκο της Ισπανίας ποζάρει μαζί με αρκετούς Καθολικούς κληρικούς

[Ευχαριστίες]

Φωτογραφία U.S. National Archives

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Στρατιώτες ευλογούνται από Ορθόδοξους ιερείς πριν από την αναχώρησή τους για το Κοσσυφοπέδιο, στις 11 Ιουνίου 1999

[Ευχαριστίες]

Φωτογραφία AP/Giorgos Nissiotis