Παρηγοριά για Εκείνους που Πενθούν

ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στην Πόλη της Νέας Υόρκης και στην Ουάσινγκτον, D.C., φόβισαν τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Σε μία μέρα πέθαναν χιλιάδες, ανάμεσα στους οποίους και εκατοντάδες ηρωικοί πυροσβέστες, αστυνομικοί και νοσοκόμοι.

Από τότε που συνέβη αυτό το γεγονός, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καταβάλλουν συντονισμένες προσπάθειες για να παρηγορήσουν εκείνους που έχουν χάσει προσφιλείς τους στον τόπο της τραγωδίας. Το κάνουν αυτό για “να επιδέσουν τα τραύματα εκείνων που έχουν συντετριμμένη καρδιά” και “να παρηγορήσουν όλους όσους πενθούν”.​—Ησαΐας 61:1, 2.

Στο διάβα των ετών, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν διαπιστώσει ότι εκείνοι που χάνουν αγαπημένα τους πρόσωπα εξαιτίας του θανάτου συνήθως κάνουν συλλογισμούς γύρω από τις ακόλουθες ερωτήσεις. Η Αγία Γραφή έχει τις απαντήσεις. Γιατί να μην ελέγξετε τις παρακάτω Γραφικές παραπομπές στη δική σας Αγία Γραφή;

Είναι ο θάνατος κάποιου προκαθορισμένος;

Στο εδάφιο Εκκλησιαστής 9:11, η Γραφή δηλώνει ότι «καιρός και απρόβλεπτη περίσταση» («σύμπτωση», Νέα Αγγλική Βίβλος [New English Bible]) βρίσκει όλους τους ανθρώπους. Αν ο θάνατος είναι προκαθορισμένος, γιατί η Γραφή μάς παρακινεί να παίρνουμε προστατευτικά μέτρα;​—Για παράδειγμα, βλέπε Δευτερονόμιο 22:8.

Γιατί πεθαίνουμε;

Το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, ο Αδάμ και η Εύα, τοποθετήθηκαν σε έναν επίγειο παράδεισο. Αν είχαν παραμείνει υπάκουοι, δεν θα πέθαιναν. Μόνο αν παρήκουαν τον Θεό το αποτέλεσμα θα ήταν θάνατος. (Γένεση 1:28· 2:15-17) Δυστυχώς, ο Αδάμ και η Εύα παρήκουσαν τον Δημιουργό τους. Ως αποτέλεσμα, πλήρωσαν την ποινή, που ήταν θάνατος. Επειδή όλοι οι άνθρωποι κατάγονται από τον Αδάμ και την Εύα, όλοι έχουν κληρονομήσει την αμαρτία και το θάνατο. Η Γραφή εξηγεί: «Μέσω ενός ανθρώπου [του Αδάμ] μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους».​—Ρωμαίους 5:12.

Ποια είναι η κατάσταση των νεκρών;

Μετά το στασιασμό του Αδάμ, ο Θεός είπε: «[Θα] επιστρέψεις στη γη, γιατί από αυτήν πάρθηκες. Διότι χώμα είσαι και στο χώμα θα επιστρέψεις». (Γένεση 3:19) Επομένως, ο θάνατος είναι μια κατάσταση παντελούς έλλειψης συνειδητότητας, πραγματικής ανυπαρξίας. Η Γραφή δηλώνει: «Οι ζωντανοί γνωρίζουν ότι θα πεθάνουν· αλλά οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως». (Εκκλησιαστής 9:5) Η Γραφή επίσης αναφέρει ότι όταν ένα άτομο πεθάνει, «επιστρέφει στη γη του· εκείνη την ημέρα οι σκέψεις του αφανίζονται».​—Ψαλμός 146:3, 4.

Δεν έχουμε ψυχή που επιζεί μετά το θάνατο;

Η Γραφή διδάσκει σαφώς ότι η ψυχή σας είστε απλώς εσείς, όχι κάποια αφηρημένη οντότητα η οποία θα επιζήσει μετά το θάνατό σας. (Γένεση 2:7· Παροιμίες 2:10· Ιερεμίας 2:34) Επειδή συμβαίνει αυτό, μπορούμε να πούμε ότι, όταν πεθάνει ένα άτομο, έχει πεθάνει μια ψυχή. Η Γραφή δηλώνει καθαρά: «Η ψυχή [δηλαδή το άτομο] που αμαρτάνει . . . θα πεθάνει».​—Ιεζεκιήλ 18:4.

Ποια ελπίδα υπάρχει για όσους έχουν πεθάνει;

Η Γραφή αποκαλύπτει ότι σκοπός του Θεού είναι να επαναφέρει τους νεκρούς στη ζωή μέσω της ανάστασης σε μια παραδεισιακή γη, όπου δεν θα υπάρχουν πια οι ασθένειες και ο θάνατος. Ο Ιησούς είπε: «Έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του και θα βγουν».​—Ιωάννης 5:28, 29· Αποκάλυψη 21:1-4.

Όταν μιλούσε για το φίλο του τον Λάζαρο που είχε πεθάνει πρόσφατα, ο Ιησούς παρομοίασε το θάνατο με τον ύπνο. (Ιωάννης 11:11-13) Επιπλέον, όταν τον ανέστησε ο Ιησούς, ο Λάζαρος δεν είπε ότι ήταν σε κάποιον τόπο βασάνων ή μακαριότητας στο σύντομο διάστημα του θανάτου του. (Ιωάννης 11:37-44) Αυτό είναι κατανοητό, επειδή οι νεκροί δεν έχουν συνειδητότητα. Δεν υφίστανται βάσανα αλλά περιμένουν την «ώρα» κατά την οποία θα εγερθούν. Πάνω από όλα, το γεγονός πως ο Ιησούς ανέστησε τον Λάζαρο δείχνει ότι οι νεκροί μπορούν να ξαναζήσουν. Πράγματι, με αυτό το θαύμα ο Ιησούς έδειξε σε μικρή κλίμακα τι θα λάβει χώρα στη γη υπό τη διακυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού. (Πράξεις 24:15) Πόσο παρηγορητικό είναι αυτό για εκείνους που χάνουν τους προσφιλείς τους εξαιτίας του θανάτου σε αυτούς τους ταραχώδεις καιρούς!