Τσιμπολογήματα Ανάμεσα στα Αγκάθια

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ

ΕΛΑΤΕ να επισκεφτούμε ένα μέρος της Νότιας Αφρικής που λέγεται Νούρσφελντ. Αυτή η ημιάνυδρη περιοχή οφείλει το όνομά της στις ακανθώδεις ποικιλίες σαρκωδών φυτών που ονομάζονται νουρς ή ευφόρβιες και αφθονούν σε αυτό το μέρος. Όπως φαίνεται στη συνοδευτική φωτογραφία, οι αγρότες στην περιοχή εκτρέφουν ζώα, σαν αυτές τις κατσίκες Αγκύρας, οι οποίες θεωρούνται πολύτιμες για το λευκό μαλλί τους, το λεγόμενο μοχέρ. Μέσω επεξεργασίας, αυτό το μαλλί γίνεται λεπτό αλλά ανθεκτικό ύφασμα και χρησιμοποιείται σε ποικιλία πραγμάτων, από μοντέρνα ρούχα μέχρι χαλιά. Αλλά πώς επιβιώνουν τέτοια ζώα σε μια τόσο ξηρή περιοχή;

Οι συστάδες των βλαστών της ευφόρβιας, ανάμεσα στις οποίες βλέπετε τις κατσίκες να περπατούν, αποτελούν βασικό στοιχείο για την επιβίωση αυτών των ζώων. Η συγκεκριμένη ευφόρβια, η Euphorbia coerulescens, παρέχει το 40 και πλέον τοις εκατό της χειμερινής διατροφής της κατσίκας. Ωστόσο, οι κατσίκες πρέπει να προσέχουν να μην τραυματιστούν καθώς τσιμπολογούν ανάμεσα στα σουβλερά αγκάθια. Μπορούν να τρώνε ευκολότερα όταν μαθαίνουν να σπρώχνουν και να απομακρύνουν τα αγκάθια με τα κέρατά τους.

Έπειτα από άφθονες βροχοπτώσεις, οι κατσίκες τρώνε τη βλάστηση που αναπτύσσεται γύρω από τις συστάδες της ευφόρβιας. Αλλά και αυτό είναι επικίνδυνο. Στο βιβλίο του σχετικά με το Νούρσφελντ, ο αγρότης Γιούργκεν Κάρι γράφει: «Αν μια κατσίκα Αγκύρας με το όμορφο σγουρό μαλλί της προσπαθήσει να τσιμπολογήσει τα μαλακά φυτά που φύονται κάτω από την Ευφόρβια και ανάμεσα στους βλαστούς της, ίσως να παγιδευτεί στα αγκάθια». Αυτό μπορεί να σημαίνει θάνατο. «Αν ο καλοκαιρινός ήλιος είναι πολύ δυνατός, μια τέτοια κατσίκα δεν θα αντέξει περισσότερο από δύο ώρες», εξηγεί ο αγρότης από το Νούρσφελντ.

Κατά καιρούς, το Νούρσφελντ πλήττεται από έντονη ξηρασία. Σε τέτοιες περιόδους, η ευφόρβια σώζει ζωές. Οδηγώντας κοπτικές μηχανές, οι αγρότες διασχίζουν αγρούς με ευφόρβιες και τεμαχίζουν αυτά τα φυτά σε μικρά κομμάτια. Οι κατσίκες μπορούν να φάνε αυτά τα κομμάτια με μεγαλύτερη ευκολία και ασφάλεια. Και τα άγρια ζώα επίσης συμμετέχουν στο «φαγοπότι». «Όταν έχει ξηρασία», εξηγεί ο Κάρι, «τα κούντου [μεγάλες αντιλόπες] τρώνε ευχαρίστως αυτή τη ζωτικής σημασίας τροφή.  Συνήθως τα βλέπετε δίπλα στο δρόμο, στα σημεία με το λευκό χρώμα όπου τεμαχίστηκαν τα φυτά, με το φόβο τους για τον άνθρωπο να έχει παραμεριστεί μπροστά στην ανάγκη τους για τροφή».

Ένα άλλο είδος ευφόρβιας, αν και μικρότερο, είναι η Euphorbia ferox που καλύπτεται από τόσο πολλά σουβλερά αγκάθια ώστε τα περισσότερα ζώα δεν μπορούν να φτάσουν στους βρώσιμους βλαστούς. Χάρη στην αντοχή τους στην ξηρασία, και αυτά τα φυτά επίσης σώζουν ζωές. Όταν δεν βρέχει, οι αγρότες και οι εργάτες τους πηγαίνουν από το ένα φυτό στο άλλο καίγοντας τα αγκάθια με φλόγιστρα και άλλα μέσα. Πρόκειται για κοπιαστική εργασία. «Όταν καούν τα αγκάθια», εξηγεί το βιβλίο Φυτά της Νοτιοαφρικανικής Υπαίθρου (Veld Plants of Southern Africa), «τα ζώα τρώνε με όρεξη τους βλαστούς. . . . Η αντιδορκάδα [ένα άλλο είδος αντιλόπης] σύντομα μαθαίνει να τρώει τα “καμένα φυτά” και είναι πολύ ήμερη καθώς βόσκει συνήθως . . . πολύ κοντά στο άτομο που καίει τα αγκάθια».

Καθώς κοιτάζουμε τις κατσίκες να βόσκουν ανάμεσα στις ευφόρβιες, δεν μπορούμε παρά να θαυμάσουμε την ποικιλία της δημιουργίας του Ιεχωβά. Αν και οι ευφόρβιες φαίνονται αφιλόξενες και θανατηφόρες, συντηρούν τη ζωή πολλών ζώων σε αυτή την άνυδρη περιοχή.

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Η ευφόρβια αυτού του είδους παρέχει το 40 και πλέον τοις εκατό της χειμερινής διατροφής της κατσίκας

[Εικόνες στη σελίδα 25]

Ανθισμένες ευφόρβιες και κοντινό στιγμιότυπο των επικίνδυνων αγκαθιών