«ΑΣΤΟΡΓΟΙ». Με αυτή τη θλιβερή λέξη περιγράφει η Αγία Γραφή πολλούς ανθρώπους των ημερών μας, μιας περιόδου που αποκαλείται «τελευταίες ημέρες». (2 Τιμόθεο 3:1, 3, 4) Η επιδημία της παιδικής κακοποίησης στην οικογένεια παρέχει ζωντανές αποδείξεις τού ότι αυτή η προφητεία είναι αληθινή. Στην πραγματικότητα, η λέξη ἄστοργοι που εμφανίζεται στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο υποδήλωνε την έλλειψη της αγάπης η οποία φυσιολογικά θα έπρεπε να υπάρχει μεταξύ των μελών της οικογένειας, ιδιαίτερα ανάμεσα σε γονείς και παιδιά. a Πολύ συχνά δε, αυτό είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο λαβαίνει χώρα η παιδική κακοποίηση.

Μερικοί ερευνητές λένε ότι ο πιο συνηθισμένος δράστης σεξουαλικής κακοποίησης είναι ο άντρας που κατέχει τη θέση του πατέρα. Συχνά, και άλλοι άρρενες συγγενείς διαπράττουν ασέλγεια. Μολονότι τα περισσότερα θύματα είναι κορίτσια, κακοποιούνται και πολλά αγόρια επίσης. Το ενδεχόμενο να είναι ο δράστης γυναίκα δεν είναι τόσο σπάνιο όσο μπορεί να νομίζετε. Η λιγότερο καταγγελλόμενη μορφή κακοποίησης ίσως είναι η αιμομειξία μεταξύ αδελφών, κατά την οποία κάποιο μεγαλύτερο ή δυνατότερο παιδί εκφοβίζει ή αποπλανά κάποιον μικρότερο ή πιο αδύναμο αδελφό ή αδελφή ώστε να επιδοθούν σε σεξουαλικές πράξεις. Ως γονέας, ασφαλώς βρίσκετε αποκρουστικές όλες αυτές τις πράξεις.

Πώς μπορείτε να προστατέψετε την οικογένειά σας από αυτά τα προβλήματα; Σαφώς, κάθε μέλος σε κάθε οικογένεια χρειάζεται να μάθει και να εκτιμάει μερικές αρχές που αποκλείουν την επαίσχυντη διαγωγή. Η καλύτερη πηγή τέτοιου είδους καθοδήγησης είναι ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή.

Για να είναι ασφαλής, κάθε οικογένεια χρειάζεται να σέβεται το Βιβλικό κανόνα περί ηθικής. Η Γραφή δεν είναι σεμνότυφη στις αναφορές της στο σεξ. Χαρακτηρίζεται από αξιοπρέπεια αλλά μιλάει ανοιχτά και άμεσα. Δείχνει ότι ο Θεός προόρισε τις σεξουαλικές σχέσεις να είναι μια πραγματική ευλογία για το σύζυγο και τη σύζυγο. (Παροιμίες 5:15-20) Ωστόσο, καταδικάζει τη σεξουαλική συμπεριφορά έξω από τα πλαίσια αυτής της διευθέτησης. Λόγου χάρη, η Γραφή αποδοκιμάζει ευθέως την αιμομειξία. Στο 18ο κεφάλαιο του Λευιτικού, απαριθμείται μια μεγάλη ποικιλία αιμομεικτικών σχέσεων οι οποίες απαγορεύονται. Παρατηρήστε ιδιαίτερα τα εξής λόγια: «Δεν πρέπει να πλησιάσει κανείς σας οποιονδήποτε στενό σαρκικό συγγενή του για να  ξεσκεπάσει τη γύμνια του [να έχουν σεξουαλικές σχέσεις]. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά».​—Λευιτικό 18:6.

Ο Ιεχωβά συμπεριέλαβε τις πράξεις αιμομειξίας στα «απεχθή πράγματα» που τιμωρούνταν με θάνατο. (Λευιτικό 18:26, 29) Σαφώς, ο Δημιουργός έχει πολύ υψηλούς κανόνες γύρω από αυτό το θέμα. Σήμερα, πολλές κυβερνήσεις έχουν παρόμοια άποψη, θεωρώντας παράνομη τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών εντός της οικογένειας. Συχνά, ο νόμος ορίζει ότι ένα παιδί που υποβάλλεται σε σεξουαλικές σχέσεις από κάποιον ενήλικο έχει βιαστεί. Γιατί να χρησιμοποιείται αυτή η δυνατή λέξη αν δεν ασκήθηκε σωματική βία;

Πολλοί ιθύνοντες φτάνουν στο σημείο να αναγνωρίσουν αυτό που ανέφερε ανέκαθεν η Γραφή για τα παιδιά​—ότι συνήθως δεν μπορούν να συλλογίζονται τα ζητήματα έτσι όπως το κάνουν αυτό οι ενήλικοι. Λόγου χάρη, το εδάφιο Παροιμίες 22:15 λέει: «Η ανοησία είναι συνδεδεμένη με την καρδιά του αγοριού». Επίσης, ο απόστολος Παύλος έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση: «Όταν ήμουν νήπιο, . . . σκεφτόμουν ως νήπιο, συλλογιζόμουν ως νήπιο· αλλά τώρα που έχω γίνει άντρας, έχω καταργήσει τα γνωρίσματα του νηπίου».​—1 Κορινθίους 13:11.

Ένα παιδί δεν μπορεί να καταλάβει την πλήρη σημασία των σεξουαλικών πράξεων ούτε είναι σε θέση να φανταστεί τις συνέπειες που θα επακολουθήσουν με τα χρόνια. Γι’ αυτό, είναι κοινώς αποδεκτό ότι τα παιδιά δεν μπορούν να συναινέσουν συνειδητά στη συμμετοχή σε σεξουαλικές σχέσεις. Με  άλλα λόγια, αν κάποιος ενήλικος (ή αρκετά μεγαλύτερος νέος) έχει σχέσεις με ένα παιδί, το μεγαλύτερο άτομο δεν μπορεί να δικαιολογήσει την πράξη λέγοντας ότι το παιδί δεν είχε αντίρρηση ή ότι το παιδί το ζήτησε αυτό. Ο ενήλικος είναι ένοχος βιασμού. Αυτό αποτελεί έγκλημα, και συνήθως τιμωρείται με ποινή φυλάκισης. Η ευθύνη για το βιασμό ανήκει στο βιαστή, όχι στο ακούσιο θύμα.

Δυστυχώς, όμως, τα περισσότερα από αυτά τα εγκλήματα μένουν σήμερα ατιμώρητα από τις αρχές. Στην Αυστραλία, για παράδειγμα, έχει υπολογιστεί ότι μόνο το 10 τοις εκατό των παραβατών διώκονται, και λίγοι καταδικάζονται. Η κατάσταση είναι παρόμοια και σε άλλες χώρες. Μολονότι οι κυβερνήσεις μπορεί να μην είναι σε θέση να κάνουν πολλά για να προστατέψουν τη Χριστιανική οικογένεια, η εφαρμογή των Γραφικών αρχών μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα.

Οι αληθινοί Χριστιανοί αντιλαμβάνονται ότι ο Θεός ο οποίος φρόντισε να καταγραφούν αυτές οι αρχές στο Λόγο του δεν έχει αλλάξει. Εκείνος βλέπει κάθε πράξη που κάνουμε, ακόμη και αυτές που είναι κρυμμένες από τους περισσότερους ανθρώπους. Η Γραφή λέει: «Τα πάντα είναι γυμνά και τελείως εκτεθειμένα στα μάτια εκείνου στον οποίο έχουμε να δώσουμε λογαριασμό».​—Εβραίους 4:13.

Ο Θεός μάς θεωρεί υπόλογους αν παραβιάζουμε τις εντολές του και βλάπτουμε άλλους. Από την άλλη μεριά, μας ευλογεί όταν προσκολλούμαστε στις ωφέλιμες εντολές του σχετικά με την οικογενειακή ζωή. Ποιες είναι μερικές από αυτές;

Η «αγάπη», μας λέει η Γραφή, «είναι τέλειος δεσμός ενότητας». (Κολοσσαείς 3:14) Η αγάπη, όπως περιγράφεται στη Γραφή, δεν είναι απλώς συναίσθημα. Ορίζεται από τον τρόπο με τον οποίο υποκινεί​—από τη διαγωγή που προάγει και από τις πράξεις που απαγορεύει. (1 Κορινθίους 13:4-8) Στην οικογένεια, εκδήλωση αγάπης σημαίνει να συμπεριφερόμαστε στο κάθε μέλος με αξιοπρέπεια, σεβασμό και καλοσύνη. Σημαίνει να ζούμε σε αρμονία με την άποψη του Θεού για το κάθε μέλος της οικογένειας. Ο Θεός δίνει στον καθένα έναν αξιότιμο και σημαντικό ρόλο.

Ως η κεφαλή της οικογένειας, ο πατέρας πρέπει να αναλαμβάνει την ηγεσία στην εκδήλωση αγάπης. Αυτός κατανοεί ότι ο Χριστιανός πατέρας δεν έχει το δικαίωμα να είναι τύραννος, κάνοντας κατάχρηση της εξουσίας του σε βάρος της συζύγου του ή των παιδιών του. Αντιθέτως, αποβλέπει στον Χριστό ως το παράδειγμά του στην άσκηση ηγεσίας. (Εφεσίους 5:23, 25) Ως αποτέλεσμα, είναι τρυφερός και στοργικός με τη σύζυγό του, καθώς και υπομονετικός και ήπιος με τα παιδιά του. Τους προστατεύει με αφοσίωση και κάνει το παν προκειμένου να εμποδίσει οτιδήποτε θα μπορούσε να τους στερήσει την ειρήνη τους, την αθωότητά τους ή το αίσθημα εμπιστοσύνης και ασφάλειας που νιώθουν.

Με όμοιο τρόπο, η σύζυγος και μητέρα έχει έναν ρόλο ζωτικής σημασίας και αξιοπρέπειας. Η Γραφή χρησιμοποιεί τα προστατευτικά ένστικτα που έχουν οι μητέρες στο ζωικό βασίλειο για να δείξει πόσο προστατευτικός μπορεί να είναι ο Ιεχωβά και ο Ιησούς. (Ματθαίος 23:37) Παρόμοια, η ανθρώπινη μητέρα πρέπει να προστατεύει τα παιδιά της με σταθερότητα. Δείχνοντας αγάπη, σπεύδει να βάλει την ασφάλεια και την ευημερία τους πάνω από τη δική της. Οι γονείς δεν επιτρέπουν στην κατάχρηση εξουσίας, στην κακοποίηση ή στον εκφοβισμό να διεισδύσει στις μεταξύ τους σχέσεις ή στις σχέσεις τους με τα παιδιά τους. Ούτε επιτρέπουν στα παιδιά τους να χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους μεταξύ τους.

Όταν το κάθε μέλος της οικογένειας συμπεριφέρεται στους άλλους με σεβασμό και αξιοπρέπεια, αναπτύσσεται καλή επικοινωνία. Ο συγγραφέας Γουίλιαμ Πρέντεργκαστ επισημαίνει: «Όλοι οι γονείς θα πρέπει να έχουν καθημερινή, συνεχή, στενή επικοινωνία με τα παιδιά τους ή τους εφήβους τους», και προσθέτει: «Αυτό φαίνεται να είναι η καλύτερη λύση στο πρόβλημα της σεξουαλικής κακοποίησης». Πράγματι, αυτό ακριβώς συστήνει η Γραφή: να υπάρχει διαρκής επικοινωνία με πνεύμα αγάπης. (Δευτερονόμιο 6:6, 7) Όταν εφαρμόζεται αυτή η κατεύθυνση, τότε το σπίτι είναι ένας τόπος όπου το κάθε μέλος μπορεί να μιλάει ελεύθερα και με ασφάλεια από καρδιάς.

Ομολογουμένως, ζούμε σε έναν πονηρό κόσμο και δεν μπορεί να αποτραπεί κάθε είδους κακοποίηση. Ωστόσο, ένα ασφαλές σπιτικό μπορεί να σημαίνει πάρα πολλά. Αν κάποιο μέλος της οικογένειας υποστεί βλάβη από άτομο εκτός της οικογένειας, ξέρει πού να προστρέξει για να βρει παρηγοριά και συμπόνια. Ένα τέτοιο σπιτικό είναι πράγματι άσυλο, ασφαλές καταφύγιο στον ταραγμένο κόσμο μας. Είθε ο Θεός να ευλογεί τις προσπάθειες που καταβάλλετε για να κάνετε την οικογένειά σας έναν τέτοιον τόπο!