Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Το 53ο κεφάλαιο του Ησαΐα περιέχει μια πασίγνωστη Μεσσιανική προφητεία. Το εδάφιο 10 λέει: «Ο Ιεχωβά βρήκε ευχαρίστηση στη συντριβή του· τον έκανε να αρρωστήσει». Τι σημαίνει αυτό;

Είναι εύκολο να διακρίνουμε γιατί μπορεί να εγερθεί απορία γύρω από το εδάφιο Ησαΐας 53:10. Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν μπορούν να διανοηθούν ότι ο συμπονετικός και τρυφερός Θεός μας θα έβρισκε ευχαρίστηση συντρίβοντας κάποιον ή κάνοντάς τον να αρρωστήσει. Η Γραφή μάς παρέχει τη βάση για να είμαστε πεπεισμένοι ότι ο Θεός δεν ευχαριστιέται βασανίζοντας αθώους. (Δευτερονόμιο 32:4· Ιερεμίας 7:30, 31) Στο διάβα των αιώνων, ο Ιεχωβά μπορεί σε μερικές περιπτώσεις να επέτρεψε κάποια παθήματα για λόγους που ήταν σε αρμονία με τη σοφία και την αγάπη του. Οπωσδήποτε, όμως, δεν έκανε τον αγαπημένο του Γιο, τον Ιησού, να υποφέρει. Τι μας λέει λοιπόν στην πραγματικότητα αυτή η περικοπή;

Για να βοηθηθούμε να συλλάβουμε το νόημα, ας εξετάσουμε ολόκληρο το εδάφιο, προσέχοντας τις δύο περιπτώσεις όπου εμφανίζονται μορφές της λέξης «ευχαρίστηση». Το εδάφιο Ησαΐας 53:10 αναφέρει: «Ο Ιεχωβά βρήκε ευχαρίστηση στη συντριβή του· τον έκανε να αρρωστήσει. Αν θέσεις την ψυχή του ως προσφορά για ενοχή, αυτός θα δει τους απογόνους του, θα παρατείνει τις ημέρες του, και ό,τι ευχαριστεί τον Ιεχωβά θα στεφθεί με επιτυχία στο χέρι του».

Το συνολικό άγγελμα της Γραφής δείχνει πως η έκφραση «ό,τι ευχαριστεί τον Ιεχωβά», η οποία αναφέρεται στο τέλος του εδαφίου, επικεντρώνεται στην επιτέλεση του σκοπού του μέσω της Βασιλείας. Κάνοντάς το αυτό, ο Ιεχωβά θα δικαιώσει την κυριαρχία του και θα καταστήσει εφικτή την αφαίρεση της κληρονομημένης αμαρτίας από τους υπάκουους ανθρώπους​—των αμαρτιών μας. (1 Χρονικών 29:11· Ψαλμός 83:18· Πράξεις 4:24· Εβραίους 2:14, 15· 1 Ιωάννη 3:8) Το κλειδί για την επίτευξη όλων αυτών είναι το ότι ο Γιος του Θεού έπρεπε να γίνει άνθρωπος και να παράσχει τη λυτρωτική θυσία. Όπως γνωρίζουμε, καθώς συνέβαιναν αυτά, ο Ιησούς πράγματι υπέφερε. Η Γραφή μάς λέει ότι «έμαθε την υπακοή από όσα υπέφερε». Επομένως, ο Ιησούς αποκόμισε κάποιο όφελος από εκείνα τα παθήματα.​—Εβραίους 5:7-9.

Ο Ιησούς γνώριζε εκ των προτέρων ότι η ευγενής πορεία που θα ακολουθούσε θα περιλάμβανε κάποια οδύνη. Αυτό γίνεται σαφές από τα λόγια του που είναι καταγραμμένα στα εδάφια Ιωάννης 12:23, 24, όπου διαβάζουμε: «Ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο Γιος του ανθρώπου. Αληθινά, αληθινά σας λέω: Αν ο κόκκος του σιταριού δεν πέσει στο έδαφος και δεν πεθάνει, παραμένει ένας μόνο κόκκος· αλλά αν πεθάνει, τότε κάνει πολύ καρπό». Ναι, ο Ιησούς γνώριζε ότι θα έπρεπε να κρατήσει την ακεραιότητά του ακόμη και μέχρι του σημείου να υποστεί θάνατο. Η αφήγηση συνεχίζει: «“Τώρα η ψυχή μου είναι ταραγμένη, και τι να πω; Πατέρα, σώσε με από αυτή την ώρα. Εντούτοις, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχω έρθει σε αυτή την ώρα. Πατέρα, δόξασε το όνομά σου”. Ήρθε τότε φωνή από τον ουρανό: “Και το δόξασα και πάλι θα το δοξάσω”».​—Ιωάννης 12:27, 28· Ματθαίος 26:38, 39.

Με βάση λοιπόν αυτά τα συμφραζόμενα μπορούμε να κατανοήσουμε το εδάφιο Ησαΐας 53:10. Ο Ιεχωβά γνώριζε καλά ότι ανάμεσα σε αυτά που θα υφίστατο ο Γιος του θα ήταν και κάποιου είδους συντριβή. Ωστόσο, έχοντας υπόψη το ένδοξο και εκτεταμένο καλό που θα προέκυπτε, ο Ιεχωβά βρήκε ευχαρίστηση στα όσα θα χρειαζόταν να υποστεί ο Ιησούς. Με αυτή την έννοια ο Ιεχωβά «βρήκε ευχαρίστηση στη συντριβή» του Μεσσία. Αλλά και ο Ιησούς βρήκε ευχαρίστηση σε όσα μπορούσε να επιτελέσει και τα οποία πράγματι επιτέλεσε. Στ’ αλήθεια, όπως καταλήγει το εδάφιο Ησαΐας 53:10, “ό,τι ευχαριστεί τον Ιεχωβά στέφθηκε με επιτυχία στο χέρι του”.