Πήγαν στα Νησιά του Ειρηνικού να Εργαστούν!

 ΣΤΙΣ αίθουσες αναμονής των διεθνών αεροδρομίων του Μπρίσμπεϊν και του Σίντνεϊ της Αυστραλίας ο ενθουσιασμός ήταν μεγαλύτερος από ό,τι συνήθως. Μια ομάδα 46 ατόμων ετοιμαζόταν να ταξιδέψει στα ηλιόλουστα νησιά Σαμόα για να συναντήσει 39 άλλα άτομα από τη Νέα Ζηλανδία, τη Χαβάη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι αποσκευές τους ήταν πολύ ασυνήθιστες​—περιείχαν κυρίως εργαλεία, όπως σφυριά, πριόνια και τρυπάνια, και όχι τα πράγματα που παίρνει κάποιος κανονικά μαζί του όταν ταξιδεύει σε ένα όμορφο νησί του Ειρηνικού. Αλλά και η αποστολή τους δεν ήταν καθόλου συνηθισμένη.

Ταξιδεύοντας με δικά τους έξοδα, θα δαπανούσαν δύο εβδομάδες ως άμισθοι εθελοντές σε ένα πρόγραμμα οικοδόμησης του οποίου την επίβλεψη είχε αναλάβει το Περιφερειακό Τεχνικό Γραφείο του τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Αυστραλία. Το πρόγραμμα, που υποστηρίζεται από προαιρετικές συνεισφορές, περιλαμβάνει την οικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας, Αιθουσών Συνελεύσεων, ιεραποστολικών οίκων και γραφείων τμήματος ή μεταφραστικών γραφείων για τις γοργά αυξανόμενες εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά στα νησιά του Ειρηνικού. Ας γνωριστούμε με μερικούς από τους εθελοντές, οι οποίοι είχαν συμμετάσχει σε ομάδες οικοδόμησης Αιθουσών Βασιλείας στις δικές τους χώρες.

Ο Μαξ, που φτιάχνει οροφές, είναι από την Κοούρα της Νέας Νότιας Ουαλίας, στην Αυστραλία. Είναι παντρεμένος και έχει πέντε παιδιά. Ο Άρνολντ είναι από τη Χαβάη. Αυτός και η σύζυγός του έχουν δύο γιους, ο δε Άρνολντ είναι και σκαπανέας, δηλαδή ολοχρόνιος διάκονος. Όπως και ο Μαξ, ο Άρνολντ υπηρετεί ως πρεσβύτερος στην εκκλησία του. Προφανώς, αυτοί οι άντρες​—όπως και οι περισσότεροι από εκείνους που συμμετέχουν στο πρόγραμμα—​δεν είναι εθελοντές επειδή διαθέτουν ελεύθερο χρόνο. Αντιθέτως, αυτοί και οι οικογένειές τους διακρίνουν την ανάγκη που υπάρχει, και επιθυμούν να κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν.

Εργάτες από Διάφορα Έθνη Καλύπτουν μια Ζωτική Ανάγκη

Ένα από τα μέρη όπου χρειάστηκαν οι ικανότητές τους και οι υπηρεσίες τους ήταν το Τουβαλού, μια χώρα του Ειρηνικού με περίπου 10.500 κατοίκους, η οποία αποτελείται από εννέα απομακρυσμένες κοραλλιογενείς ατόλλες και βρίσκεται κοντά στον ισημερινό και βορειοδυτικά των νησιών Σαμόα. Το κάθε νησί ή ατόλλη έχει κατά μέσο όρο έκταση περίπου 2,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το 1994, οι 61 ντόπιοι Μάρτυρες χρειάζονταν επειγόντως νέα Αίθουσα Βασιλείας και ένα μεγαλύτερο μεταφραστικό γραφείο.

Σε αυτό το τμήμα του τροπικού Ειρηνικού, τα κτίρια πρέπει να σχεδιάζονται και να οικοδομούνται έτσι ώστε  να αντέχουν στις σφοδρές θύελλες και στους κυκλώνες που ξεσπούν συχνά. Αλλά σε αυτά τα νησιά μπορούν να βρεθούν ελάχιστα οικοδομικά υλικά ποιότητας. Ποια θα ήταν η λύση; Όλα τα υλικά​—από την επένδυση και τα υποστηρίγματα της στέγης μέχρι τα έπιπλα και τις κουρτίνες, τις λεκάνες της τουαλέτας και τις ντουσιέρες, ακόμη και τις βίδες και τα καρφιά—​στάλθηκαν μέσα σε εμπορευματοκιβώτια από την Αυστραλία.

Προτού φτάσουν τα υλικά, μια μικρή προπαρασκευαστική ομάδα προετοίμασε το χώρο και έριξε τα θεμέλια. Κατόπιν, ήρθαν οι διεθνείς εργάτες για να ανεγείρουν, να βάψουν και να επιπλώσουν τα κτίρια.

Παρεμπιπτόντως, όλη αυτή η δραστηριότητα στο Τουβαλού ξεσήκωσε την οργή ενός ντόπιου κληρικού, ο οποίος ανακοίνωσε από το ραδιόφωνο ότι οι Μάρτυρες έχτιζαν έναν «Πύργο της Βαβέλ»! Αλλά τι έδειχναν τα γεγονότα; «Όταν οι άνθρωποι που κατασκεύαζαν το Βιβλικό Πύργο της Βαβέλ διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν πια να συνεννοηθούν μεταξύ τους επειδή ο Θεός είχε συγχύσει τη γλώσσα τους, αναγκάστηκαν να σταματήσουν το έργο τους και να αφήσουν τον πύργο μισοτελειωμένο», παρατηρεί ένας εθελοντής εργάτης, ο Γκρέιμι. (Γένεση 11:1-9) «Όταν εργάζεσαι για τον Ιεχωβά Θεό, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Παρά τις γλωσσικές και τις πολιτιστικές διαφορές, τα οικοδομικά έργα πάντα ολοκληρώνονται». Το ίδιο συνέβη και με αυτό​—ολοκληρώθηκε μέσα σε δύο μόνο εβδομάδες. Μάλιστα 163 άτομα, περιλαμβανομένης και της συζύγου του πρωθυπουργού, παρακολούθησαν το πρόγραμμα της αφιέρωσης.

Ο Νταγκ, ο επικεφαλής του έργου, αναλογιζόμενος αυτή την εμπειρία, λέει: «Ήταν χαρά μου να συνεργαστώ με εθελοντές από άλλες χώρες. Έχουμε διαφορετικούς τρόπους για να κάνουμε διάφορα πράγματα, διαφορετική ορολογία, ακόμη και διαφορετικά μετρικά συστήματα, αλλά τίποτε από αυτά δεν δημιούργησε πρόβλημα». Έχοντας συμμετάσχει σε αρκετά τέτοια προγράμματα, προσθέτει: «Αυτό εντυπώνει στο μυαλό μου ότι με την υποστήριξη του Ιεχωβά ο λαός του μπορεί να οικοδομήσει ένα κτίριο οπουδήποτε στη γη, ανεξάρτητα από το πόσο απομονωμένη ή δύσβατη μπορεί να είναι η τοποθεσία. Ασφαλώς έχουμε πολλούς επιδέξιους εργάτες, αλλά το πνεύμα του Ιεχωβά είναι που το καθιστά αυτό δυνατόν».

Το πνεύμα του Θεού υποκινεί επίσης τις οικογένειες των Μαρτύρων που μένουν στα νησιά να προσφέρουν τροφή και κατάλυμα, πράγμα που για μερικούς είναι μεγάλη θυσία, η οποία εκτιμάται βαθιά από εκείνους που δέχονται αυτή τη φιλοξενία. Ο Κεν, από τη Μελβούρνη της Αυστραλίας, ο οποίος είχε εργαστεί σε ένα παρόμοιο έργο στη Γαλλική Πολυνησία, λέει: «Ήρθαμε ως υπηρέτες, αλλά μας μεταχειρίστηκαν σαν βασιλιάδες». Όπου είναι δυνατόν, βοηθούν και οι ντόπιοι Μάρτυρες στο έργο οικοδόμησης. Στα Νησιά Σολομώντος, οι γυναίκες έφτιαχναν τσιμέντο​—με το χέρι. Εκατό άντρες και γυναίκες ανέβηκαν ψηλά στα μουσκεμένα από τη βροχή βουνά και μετέφεραν πάνω από 40 τόνους ξυλεία. Βοήθησαν και νεαροί. Ένας εργάτης από τη Νέα Ζηλανδία αναπολεί: «Θυμάμαι έναν νεαρό ντόπιο αδελφό που μετέφερε δύο με τρία σακιά τσιμέντο κάθε φορά. Και φτυάριζε χαλίκι όλη την ημέρα μέσα στη ζέστη και στη βροχή».

 Η συμμετοχή των ντόπιων Μαρτύρων στο έργο φέρνει και ένα άλλο όφελος. Το γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στα νησιά Σαμόα αναφέρει: «Οι νησιώτες αδελφοί έχουν μάθει ειδικότητες τις οποίες μπορούν να χρησιμοποιούν για την οικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας καθώς και για τις επισκευές ή τις ανοικοδομήσεις που πρέπει να γίνονται έπειτα από κυκλώνες. Αυτό μπορεί επίσης να τους βοηθήσει να κερδίζουν τα προς το ζην μέσα σε μια κοινωνία όπου πολλοί δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα».

Το Πρόγραμμα Οικοδόμησης Δίνει Θαυμάσια Μαρτυρία

Ο Κόλιν βρέθηκε στη Χονιάρα και είδε την οικοδόμηση της Αίθουσας Συνελεύσεων των Νησιών Σολομώντος. Εντυπωσιασμένος, έστειλε στο τοπικό γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά το εξής μήνυμα: «Όλοι έχουν ένα πνεύμα και κανένας δεν είναι κατσούφης​—είναι σαν μια οικογένεια». Λίγο καιρό αργότερα, όταν επέστρεψε στο χωριό του στο Αρουλίγκο, 40 χιλιόμετρα μακριά, αυτός και η οικογένειά του οικοδόμησαν μια δική τους Αίθουσα Βασιλείας. Κατόπιν, έστειλαν ένα άλλο μήνυμα στο γραφείο: «Η Αίθουσά μας Βασιλείας, που έχει και βήμα, είναι έτοιμη. Μπορούμε λοιπόν να κάνουμε σε αυτήν μερικές συναθροίσεις;» Αμέσως έγιναν διευθετήσεις, και πάνω από 60 άτομα παρακολουθούν τακτικά τις συναθροίσεις.

Ένας σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είδε το οικοδομικό πρόγραμμα στο Τουβαλού. «Φαντάζομαι ότι θα σας το λένε όλοι», είπε σε κάποιον εργάτη, «αλλά για εμένα αυτό είναι ένα θαύμα!» Μια γυναίκα που εργάζεται στο τηλεφωνικό κέντρο ρώτησε κάποια εθελόντρια επισκέπτρια: «Πώς γίνεται να είστε όλοι τόσο χαρούμενοι; Κάνει πολλή ζέστη εδώ!» Ποτέ άλλοτε δεν είχαν δει τη Χριστιανοσύνη να δρα με τόσο πρακτικό και αυτοθυσιαστικό τρόπο.

Κάνουν Θυσίες Χωρίς να Μετανιώνουν

«Εκείνος που σπέρνει με αφθονία θα θερίσει και με αφθονία», λέει η Γραφή στο εδάφιο 2 Κορινθίους 9:6. Οι εργάτες, οι οικογένειές τους και οι εκκλησίες τους συνεχίζουν να σπέρνουν απλόχερα βοηθώντας τους ομοπίστους τους στον Ειρηνικό. «Η εκκλησία μου συνεισέφερε το ένα τρίτο και πλέον του αεροπορικού μου εισιτηρίου», λέει ο Ρος, ένας πρεσβύτερος από το Κίνκουμπερ, κοντά στο Σίντνεϊ, «και ο κουνιάδος μου, που ήρθε μαζί μου, συνεισέφερε άλλα 500 δολάρια [περ. 175.000 δρχ.]». Ένας άλλος εργάτης κάλυψε τα έξοδα του ταξιδιού του πουλώντας το αυτοκίνητό του. Κάποιος άλλος πούλησε μια έκταση γης. Ο Κέβιν χρειαζόταν άλλα 900 δολάρια (περ. 315.000 δρχ.) και έτσι αποφάσισε να πουλήσει τα 16 περιστέρια που είχε, ηλικίας δύο ετών. Μέσω ενός γνωστού του, βρήκε κάποιον αγοραστή που του έδωσε ακριβώς 900 δολάρια!

«Άξιζε τον κόπο να δώσει κάποιος τόσα χρήματα για το αεροπορικό εισιτήριο και να χάσει τόσους μισθούς​—ένα σύνολο περίπου 6.000 δολαρίων [περ. 2,1 εκατ. δρχ.];» ρώτησαν τον Ντάνι και τη Σέριλ. «Ναι! Ακόμη και τα διπλάσια να δίναμε, θα άξιζε και με το παραπάνω», απάντησαν. Ο Άλαν, από το Νέλσον της Νέας Ζηλανδίας, πρόσθεσε: «Με το ποσό που μου κόστισε το ταξίδι στο Τουβαλού, θα μπορούσα να είχα πάει στην Ευρώπη και να μου είχαν μείνει και χρήματα. Αλλά θα είχα απολαύσει άραγε ευλογίες, θα είχα αποκτήσει τόσο πολλούς φίλους διαφορετικής προέλευσης ή θα είχα κάνει κάτι και για κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό μου; Όχι! Εξάλλου, ό,τι και αν έδωσα στους νησιώτες αδελφούς μας, εκείνοι μου έδωσαν πολύ περισσότερα σε αντάλλαγμα».

Κάτι άλλο που συντέλεσε στην επιτυχία του προγράμματος είναι η οικογενειακή υποστήριξη. Αν και μερικές σύζυγοι μπορούν να συνοδεύουν τους συζύγους τους, και μάλιστα να βοηθούν στις εργασίες, άλλες έχουν να φροντίσουν παιδιά σχολικής ηλικίας ή κάποια οικογενειακή επιχείρηση. «Η φροντίδα των παιδιών και του σπιτικού μας που ανέλαβε με προθυμία η σύζυγός μου στη διάρκεια της απουσίας μου», είπε ο Κλέι, «ήταν πολύ μεγαλύτερη θυσία από τη δική μου». Πράγματι, όλοι οι σύζυγοι που δεν μπόρεσαν να φέρουν μαζί τις συζύγους τους θα συμφωνούσαν ολόκαρδα με αυτό το σχόλιο!

Μετά την αποπεράτωση του οικοδομικού έργου στο Τουβαλού, εθελοντές εργάτες οικοδόμησαν Αίθουσες Βασιλείας, Αίθουσες Συνελεύσεων, ιεραποστολικούς οίκους και μεταφραστικά γραφεία στα νησιά Φίτζι, Τόνγκα, Παπούα-Νέα Γουινέα, Νέα Καληδονία και σε άλλα μέρη. Πολλά προγράμματα οικοδόμησης, περιλαμβανομένων και μερικών που θα λάβουν χώρα σε μέρη της νοτιοανατολικής Ασίας, βρίσκονται ακόμη στη φάση του σχεδιασμού. Θα υπάρξουν αρκετοί εθελοντές;

Από ό,τι φαίνεται, αυτό δεν θα αποτελέσει πρόβλημα. «Όλοι εδώ όσοι συμμετείχαν σε διεθνή οικοδομικά προγράμματα ζήτησαν να τους θυμηθούμε όταν θα προετοιμάζουμε κάποιο άλλο πρόγραμμα», γράφει το γραφείο τμήματος στη Χαβάη. «Μόλις επιστρέφουν πίσω, αρχίζουν να αποταμιεύουν χρήματα για αυτό». Πώς μπορεί να μην έχει επιτυχία το πρόγραμμα όταν οι αδελφοί δείχνουν τέτοια ανιδιοτελή αφοσίωση και ο Ιεχωβά προσθέτει τη δική του πλούσια ευλογία;

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Υλικά για την οικοδόμηση

[Εικόνες στη σελίδα 9]

Ομάδα εργασίας στην περιοχή της οικοδόμησης

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Καθώς τα οικοδομικά προγράμματα ολοκληρώνονταν, χαιρόμασταν για τα όσα είχε επιτελέσει το πνεύμα του Θεού