Ο Ενώχ Περπάτησε με τον Θεό Μέσα σε έναν Ασεβή Κόσμο

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ισχυρίζεται ότι μπορεί να στρέψει όλους τους ανθρώπους μακριά από τον Θεό, και μερικές φορές πρέπει να φαινόταν ότι τα κατάφερνε. Επί σχεδόν πέντε αιώνες μετά το θάνατο του Άβελ, κανείς δεν ξεχώριζε ως πιστός υπηρέτης του Ιεχωβά. Τουναντίον, η αμαρτωλή και ασεβής διαγωγή είχε γίνει κανόνας.

Στη διάρκεια εκείνης της εποχής του πνευματικού εκφυλισμού εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο Ενώχ. Η Βιβλική χρονολόγηση τοποθετεί τη γέννησή του στο 3404 Π.Κ.Χ. Ανόμοια με τους συγχρόνους του, ο Ενώχ αποδείχτηκε άνθρωπος ευπρόσδεκτος στον Θεό. Ο απόστολος Παύλος τον συμπεριέλαβε ανάμεσα στους υπηρέτες του Ιεχωβά των οποίων η πίστη αποτελεί παράδειγμα για τους Χριστιανούς. Ποιος ήταν ο Ενώχ; Ποιες προκλήσεις είχε να αντιμετωπίσει; Πώς τα έβγαλε πέρα με αυτές; Και ποια σημασία έχει για εμάς η ακεραιότητά του;

Στις ημέρες του Ενώς, σχεδόν τέσσερις αιώνες πριν από τον καιρό του Ενώχ, «έγινε αρχή να επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά». (Γένεση 4:26) Το θεϊκό όνομα χρησιμοποιούνταν από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας. Επομένως, αυτό που άρχισαν να κάνουν στη διάρκεια της ζωής του Ενώς προφανώς δεν ήταν το να επικαλούνται τον Ιεχωβά με πίστη αποδίδοντάς του αγνή λατρεία. Μερικοί λόγιοι της εβραϊκής γλώσσας υποστηρίζουν ότι το εδάφιο Γένεση 4:26 θα έπρεπε να λέει: «άρχισαν με βέβηλο τρόπο» ή «τότε άρχισε η βεβήλωση». Οι άνθρωποι ίσως έδιναν το όνομα του Ιεχωβά στον εαυτό τους ή σε άλλους ανθρώπους μέσω των οποίων υποτίθεται ότι πλησίαζαν τον Θεό για να τον λατρέψουν. Ή έδιναν πιθανώς το όνομά του σε είδωλα.

“Ο Ενώχ Περπάτησε με τον Αληθινό Θεό”

Αν και η ασέβεια περιέβαλλε τον Ενώχ, αυτός «περπατούσε με τον αληθινό Θεό», τον Ιεχωβά. Δεν αναφέρεται ότι οι πρόγονοί του​—ο Σηθ, ο Ενώς, ο Κενάν, ο Μααλαλήλ και ο Ιάρεδ—​περπάτησαν με τον Θεό. Τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό με τον Ενώχ, του οποίου ο τρόπος ζωής προφανώς τον έκανε να ξεχωρίζει από αυτούς.​—Γένεση 5:3-27.

Το ότι περπατούσε με τον Ιεχωβά υποδήλωνε ότι είχε μια οικεία και στενή σχέση με τον Θεό η οποία ήταν εφικτή μόνο επειδή ο Ενώχ ζούσε σε αρμονία με το θεϊκό θέλημα. Ο Ιεχωβά επιδοκίμασε την αφοσίωση του Ενώχ. Μάλιστα η Μετάφραση των Εβδομήκοντα αναφέρει ότι «ευηρέστησεν [ο] Ενώχ» τον Θεό, μια σκέψη που εξέφρασε επίσης ο απόστολος Παύλος.​—Γένεση 5:22, υποσημείωση στη ΜΝΚ· Εβραίους 11:5.

Η πίστη του Ενώχ έπαιζε θεμελιώδη ρόλο στην καλή σχέση του με τον Ιεχωβά. Ο Ενώχ πρέπει να είχε ασκήσει πίστη στο υποσχεμένο «σπέρμα» της “γυναίκας” του Θεού. Αν γνώριζε προσωπικά τον Αδάμ, ο Ενώχ θα μπορούσε να είχε πάρει μερικές πληροφορίες για την πολιτεία του Θεού με το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι στην Εδέμ. Η γνώση που είχε για τον Θεό έκανε τον Ενώχ έναν από τους ανθρώπους «που τον εκζητούν ένθερμα».​—Γένεση 3:15· Εβραίους 11:6, 13.

Τόσο στην περίπτωση του Ενώχ όσο και στη δική μας, η καλή σχέση με τον Ιεχωβά απαιτεί περισσότερα από το να γνωρίζουμε απλώς τον Θεό. Αν θεωρούμε ιδιαίτερα πολύτιμη τη στενή σχέση με ένα συγκεκριμένο άτομο, δεν επηρεάζονται οι σκέψεις και οι πράξεις μας από τις απόψεις του; Αποφεύγουμε λόγια ή πράξεις που  θα κατέστρεφαν αυτή τη φιλία. Αν σκοπεύουμε δε να κάνουμε κάποιες αλλαγές στις περιστάσεις μας, δεν λαβαίνουμε επίσης υπόψη μας πώς θα επηρεαστεί αυτή η σχέση;

Παρόμοια, η επιθυμία που έχουμε να διατηρούμε στενή σχέση με τον Θεό ασκεί επίδραση σε αυτά που κάνουμε. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι το να γνωρίζουμε επακριβώς τι επιδοκιμάζει και τι αποδοκιμάζει εκείνος. Κατόπιν χρειάζεται να καθοδηγούμαστε από αυτή τη γνώση, επιζητώντας να τον ευαρεστούμε με σκέψεις και με πράξεις.

Ναι, για να περπατάμε με τον Θεό, πρέπει να τον ευαρεστούμε. Αυτό έκανε ο Ενώχ επί εκατοντάδες χρόνια. Μάλιστα ο τύπος του εβραϊκού ρήματος που δείχνει ότι ο Ενώχ «περπατούσε» με τον Θεό υποδηλώνει επαναλαμβανόμενη, συνεχιζόμενη ενέργεια. Άλλος ένας πιστός άνθρωπος ο οποίος “περπάτησε με τον Θεό” ήταν ο Νώε.​—Γένεση 6:9.

Ο Ενώχ ήταν οικογενειάρχης​—είχε σύζυγο και έγινε πατέρας «γιων και θυγατέρων». Ένας από τους γιους του ήταν ο Μαθουσάλα. (Γένεση 5:21, 22) Ο Ενώχ πρέπει να είχε κάνει όλα όσα μπορούσε για να προΐσταται στο σπιτικό του με καλό τρόπο. Ωστόσο, λόγω της ασέβειας που τον περιέβαλλε, δεν ήταν εύκολο να υπηρετεί τον Θεό. Ο Λάμεχ, ο πατέρας του Νώε, ίσως ήταν ο μόνος σύγχρονός του που έθεσε πίστη στον Ιεχωβά. (Γένεση 5:28, 29) Εντούτοις, ο Ενώχ ασκούσε θαρραλέα την αληθινή λατρεία.

Τι βοήθησε τον Ενώχ να παραμείνει πιστός στον Θεό; Αναμφίβολα δεν συναναστρεφόταν με άτομα που βεβήλωναν το όνομα του Ιεχωβά ούτε με άλλους ανθρώπους που αποτελούσαν ακατάλληλη συναναστροφή για έναν λάτρη του Θεού. Το ότι ζητούσε τη βοήθεια του Ιεχωβά μέσω προσευχής πρέπει επίσης να έκανε τον Ενώχ ακόμη πιο αποφασισμένο να αποφεύγει οτιδήποτε θα μπορούσε να δυσαρεστήσει τον Δημιουργό του.

Προφητεία Εναντίον των Ασεβών

Το να διατηρούμε υψηλά πρότυπα είναι αρκετά δύσκολο όταν περιστοιχιζόμαστε από ασεβείς. Αλλά ο Ενώχ μετέδωσε επίσης εναντίον των πονηρών ένα άγγελμα κρίσης που δεν επιδεχόταν  συμβιβασμούς. Κατευθυνόμενος από το πνεύμα του Θεού, ο Ενώχ διακήρυξε προφητικά: «Δείτε! Ήρθε ο Ιεχωβά με τις άγιες μυριάδες του να εκτελέσει κρίση εναντίον όλων και να καταδικάσει όλους τους ασεβείς για όλες τις ασεβείς πράξεις τους που έκαναν με ασεβή τρόπο, και για όλα τα συνταρακτικά πράγματα που είπαν εναντίον του ασεβείς αμαρτωλοί».​—Ιούδα 14, 15.

Ποια επίδραση θα είχε εκείνο το άγγελμα στους διεστραμμένους απίστους; Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι τέτοια καυστικά λόγια έκαναν τον Ενώχ αντιδημοφιλή, ίσως μάλιστα και αντικείμενο εμπαιγμού, κοροϊδίας και απειλών. Μερικοί θα πρέπει να ήθελαν να τον κάνουν να σωπάσει οριστικά. Ωστόσο, ο Ενώχ δεν πτοήθηκε. Γνώριζε τι είχε συμβεί στον δίκαιο Άβελ και, όπως εκείνος, ο Ενώχ ήταν αποφασισμένος να υπηρετεί τον Θεό, ό,τι και αν συνέβαινε.

«Τον Πήρε ο Θεός»

Ο Ενώχ προφανώς διέτρεχε θανάσιμο κίνδυνο όταν «τον πήρε ο Θεός». (Γένεση 5:24) Ο Ιεχωβά δεν επέτρεψε να υποφέρει ο πιστός του προφήτης στα χέρια φανατισμένων εχθρών. Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, «ο Ενώχ μετατέθηκε για να μη δει θάνατο». (Εβραίους 11:5) Πολλοί λένε ότι ο Ενώχ δεν πέθανε​—ότι τον πήρε ο Θεός στον ουρανό, όπου εκείνος συνέχισε να ζει. Εντούτοις, ο Ιησούς δήλωσε κατηγορηματικά: «Κανείς δεν έχει ανεβεί στον ουρανό εκτός από αυτόν που κατέβηκε από τον ουρανό, τον Γιο του ανθρώπου». Ο Ιησούς ήταν ο «πρόδρομος» όλων όσων ανεβαίνουν στον ουρανό.​—Ιωάννης 3:13· Εβραίους 6:19, 20.

Τι συνέβη, λοιπόν, στον Ενώχ; Το ότι «μετατέθηκε για να μη δει θάνατο» ίσως σημαίνει ότι ο Θεός τον υπέβαλε σε μια προφητική έκσταση και ύστερα τερμάτισε τη ζωή του ενώ αυτός βρισκόταν σε εκείνη την κατάσταση. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Ενώχ δεν θα δοκίμαζε τις οδύνες του θανάτου. Κατόπιν «δεν μπορούσε να βρεθεί πουθενά», προφανώς επειδή ο Ιεχωβά εξαφάνισε το σώμα του, όπως έκανε και με το σώμα του Μωυσή.​—Δευτερονόμιο 34:5, 6.

Ο Ενώχ έζησε 365 χρόνια—ούτε καν πλησίασε τη διάρκεια ζωής των περισσότερων συγχρόνων του. Αλλά το σημαντικό για όσους αγαπούν τον Ιεχωβά είναι το να τον υπηρετούν πιστά μέχρι το τέλος της ζωής τους. Γνωρίζουμε ότι ο Ενώχ το έκανε αυτό επειδή «πριν από τη μετάθεσή του είχε τη μαρτυρία ότι είχε ευαρεστήσει τον Θεό». Οι Γραφές δεν φανερώνουν πώς το γνωστοποίησε αυτό ο Ιεχωβά στον Ενώχ. Ωστόσο, προτού πεθάνει ο Ενώχ, έλαβε διαβεβαίωση για την επιδοκιμασία του Θεού, και μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο Ιεχωβά θα τον θυμηθεί στην ανάσταση.

Να Μιμείστε την Πίστη του Ενώχ

Μπορούμε κατάλληλα να μιμούμαστε την πίστη θεοσεβών ανθρώπων. (Εβραίους 13:7) Μέσω πίστης, ο Ενώχ υπηρέτησε ως ο πρώτος πιστός προφήτης του Θεού. Ο κόσμος των ημερών του Ενώχ ήταν σαν το δικό μας​—βίαιος, βέβηλος και ασεβής. Εντούτοις, ο Ενώχ ήταν διαφορετικός. Είχε αληθινή πίστη και ήταν υποδειγματικός όσον αφορά τη θεοσεβή αφοσίωση. Είναι γεγονός ότι ο Ιεχωβά τού ανέθεσε να διακηρύξει ένα βαρυσήμαντο άγγελμα κρίσης, αλλά επίσης τον ενίσχυσε για να το κάνει αυτό. Ο Ενώχ έφερε θαρραλέα σε πέρας την αποστολή του, και ο Θεός τον φρόντισε όταν αντιμετώπισε εναντίωση από τους εχθρούς του.

Αν ασκούμε πίστη όπως ο Ενώχ, ο Ιεχωβά θα μας ενισχύει ώστε να διακηρύττουμε το άγγελμά του σε αυτές τις τελευταίες ημέρες. Εκείνος θα μας βοηθάει να αντιμετωπίζουμε την εναντίωση θαρραλέα, και η θεοσεβής μας αφοσίωση θα μας κάνει να διαφέρουμε πολύ από τους ασεβείς. Η πίστη θα μας βοηθάει να περπατάμε με τον Θεό και να συμπεριφερόμαστε με τρόπο που κάνει την καρδιά του να χαίρεται. (Παροιμίες 27:11) Μέσω πίστης, ο δίκαιος Ενώχ κατάφερε να περπατάει με τον Ιεχωβά μέσα σε έναν ασεβή κόσμο, και το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και εμείς.

[Πλαίσιο στη σελίδα 30]

Παραθέτει η Αγία Γραφή από το Βιβλίο του Ενώχ;

Το Βιβλίο του Ενώχ είναι ένα απόκρυφο και ψευδεπίγραφο κείμενο. Αποδίδεται εσφαλμένα στον Ενώχ. Πιθανώς γράφτηκε μεταξύ του δεύτερου και του πρώτου αιώνα Π.Κ.Χ. και είναι μια συλλογή από υπερβολικούς Ιουδαϊκούς μύθους άσχετους με τα ιστορικά γεγονότα, οι οποίοι προφανώς αποτελούν προϊόν ερμηνευτικής επεξεργασίας της σύντομης αναφοράς που κάνει η Γένεση στον Ενώχ. Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να το απορρίπτουν όσοι αγαπούν το θεόπνευστο Λόγο του Θεού.

Στη Γραφή, μόνο το βιβλίο του Ιούδα περιέχει τα προφητικά λόγια του Ενώχ: «Δείτε! Ήρθε ο Ιεχωβά με τις άγιες μυριάδες του να εκτελέσει κρίση εναντίον όλων και να καταδικάσει όλους τους ασεβείς για όλες τις ασεβείς πράξεις τους που έκαναν με ασεβή τρόπο, και για όλα τα συνταρακτικά πράγματα που είπαν εναντίον του ασεβείς αμαρτωλοί». (Ιούδα 14, 15) Πολλοί λόγιοι υποστηρίζουν ότι η προφητεία του Ενώχ κατά των ασεβών συγχρόνων του παρατίθεται απευθείας από το Βιβλίο του Ενώχ. Είναι δυνατόν να χρησιμοποίησε ο Ιούδας ένα αναξιόπιστο απόκρυφο βιβλίο ως πηγή;

Το πώς γνώριζε ο Ιούδας για την προφητεία του Ενώχ δεν αποκαλύπτεται στις Γραφές. Ίσως παρέθεσε απλώς από κάποια κοινή πηγή, από μια αξιόπιστη παράδοση που είχε μεταβιβαστεί από τη μακρινή αρχαιότητα. Ο Παύλος έκανε προφανώς κάτι παρόμοιο όταν κατονόμασε τον Ιαννή και τον Ιαμβρή, τους κατά τα άλλα ανώνυμους μάγους της αυλής του Φαραώ οι οποίοι εναντιώθηκαν στον Μωυσή. Αν ο συγγραφέας του Βιβλίου του Ενώχ είχε πρόσβαση σε μια τέτοια αρχαία πηγή, γιατί να μην είχε και ο Ιούδας; *​—Έξοδος 7:11, 22· 2 Τιμόθεο 3:8.

Το πώς έλαβε ο Ιούδας τις πληροφορίες σχετικά με το άγγελμα του Ενώχ κατά των ασεβών είναι δευτερεύον ζήτημα. Η αξιοπιστία του επιβεβαιώνεται από το ότι ο Ιούδας έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση. (2 Τιμόθεο 3:16) Το άγιο πνεύμα του Θεού τον προφύλαξε από το να αναφέρει οτιδήποτε δεν ήταν αληθινό.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Ο Ενώχ διακήρυξε το άγγελμα του Ιεχωβά θαρραλέα