Ο Ιεχωβά Είναι Θεός Μακροθυμίας

«Ιεχωβά, Θεός ελεήμων και φιλεύσπλαχνος, που είναι μακρόθυμος και αφθονεί σε στοργική καλοσύνη».​—ΕΞΟΔΟΣ 34:6.

1, 2. (α) Ποιοι ωφελήθηκαν από τη μακροθυμία του Ιεχωβά στο παρελθόν; (β) Τι είναι μακροθυμία;

 ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ στις ημέρες του Νώε, οι Ισραηλίτες που οδοιπορούσαν στην έρημο με τον Μωυσή, οι Ιουδαίοι την εποχή που ο Ιησούς βρισκόταν στη γη​—όλοι έζησαν υπό διαφορετικές περιστάσεις. Όλοι τους όμως ωφελήθηκαν από την ίδια γεμάτη καλοσύνη ιδιότητα του Ιεχωβά​—τη μακροθυμία. Για μερικούς, αυτό σήμαινε την ίδια τους τη ζωή. Μάλιστα η μακροθυμία του Ιεχωβά μπορεί να σημάνει και τη δική μας ζωή επίσης.

² Τι είναι μακροθυμία; Πότε τη δείχνει ο Ιεχωβά, και γιατί; Μακροθυμία είναι η ιδιότητα που εκδηλώνει κάποιος όταν εγκαρτερεί υπομονετικά παρά τις αδικίες ή τις προκλήσεις, ενώ ταυτόχρονα αρνείται να παραιτηθεί από την ελπίδα για βελτίωση της διαταραγμένης σχέσης. Επομένως, αυτή η ιδιότητα έχει σκοπό. Αποβλέπει ιδιαίτερα στην ευημερία του ατόμου που προξενεί μια δυσάρεστη κατάσταση. Μακροθυμία, όμως, δεν σημαίνει το να παραβλέπει κανείς το κακό. Όταν επιτελεστεί ο σκοπός της μακροθυμίας ή όταν δεν υπάρχει λόγος για περαιτέρω ανοχή της κατάστασης, η μακροθυμία τερματίζεται.

3. Ποιος είναι ο σκοπός της μακροθυμίας του Ιεχωβά, και ποια είναι τα όριά της;

³ Μολονότι οι άνθρωποι μπορούν να είναι μακρόθυμοι, ο Ιεχωβά είναι το υπέρτατο παράδειγμα αυτής της ιδιότητας. Στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε που η αμαρτία διατάραξε τη σχέση ανάμεσα στον Ιεχωβά και στην ανθρώπινη δημιουργία του, ο Δημιουργός μας έχει δείξει υπομονετική εγκαρτέρηση και έχει παράσχει το μέσο με το οποίο μπορούν οι μετανοημένοι άνθρωποι να βελτιώσουν τη σχέση τους μαζί του. (2 Πέτρου 3:9· 1 Ιωάννη 4:10) Όταν όμως η μακροθυμία του θα έχει επιτελέσει το σκοπό της, ο Θεός θα αναλάβει δράση εναντίον όσων αδικοπραγούν εκούσια και θα τερματίσει το παρόν πονηρό σύστημα.​—2 Πέτρου 3:7.

Εναρμονίζεται με τις Κύριες Ιδιότητες του Θεού

4. (α) Πώς εκφράζεται η ιδέα της μακροθυμίας στις Εβραϊκές Γραφές; (Βλέπε επίσης υποσημείωση.) (β) Πώς περιγράφει τον Ιεχωβά ο προφήτης Ναούμ, και τι αποκαλύπτει αυτό για τη μακροθυμία του Ιεχωβά;

⁴ Στις Εβραϊκές Γραφές, η έννοια της μακροθυμίας εκφράζεται με δύο εβραϊκές λέξεις που κατά γράμμα σημαίνουν «μήκος ρουθουνιών» και αποδίδονται «μακρόθυμος» στη Μετάφραση Νέου Κόσμου. a Αναφερόμενος στη μακροθυμία του Θεού, ο προφήτης Ναούμ είπε: «Ο Ιεχωβά είναι μακρόθυμος και μεγαλοδύναμος, και δεν πρόκειται να διστάσει ο Ιεχωβά να τιμωρήσει». (Ναούμ 1:3) Συνεπώς, η μακροθυμία του Ιεχωβά δεν αποτελεί ένδειξη αδυναμίας και δεν είναι χωρίς όρια. Το γεγονός ότι ο παντοδύναμος Θεός είναι συγχρόνως και μακρόθυμος και μεγαλοδύναμος δείχνει ότι η μακροθυμία του είναι αποτέλεσμα σκόπιμης αυτοσυγκράτησης. Εκείνος έχει τη δύναμη να τιμωρεί, αλλά αποφεύγει εκούσια να το κάνει αυτό αμέσως προκειμένου να δώσει στον παραβάτη την ευκαιρία να αλλάξει. (Ιεζεκιήλ 18:31, 32) Επομένως, η μακροθυμία του Ιεχωβά είναι έκφραση της αγάπης του και δείχνει τη σοφία με την οποία χρησιμοποιεί τη δύναμή του.

5. Πώς εναρμονίζεται η μακροθυμία του Ιεχωβά με τη δικαιοσύνη του;

⁵ Η μακροθυμία του Ιεχωβά εναρμονίζεται  επίσης με τη δικαιοσύνη και την κρίση του. Ο ίδιος αποκάλυψε τον εαυτό του στον Μωυσή ως “Θεό ελεήμονα και φιλεύσπλαχνο, που είναι μακρόθυμος και αφθονεί σε στοργική καλοσύνη και αλήθεια”. (Έξοδος 34:6) Χρόνια αργότερα, ο Μωυσής έψαλε αινώντας τον Ιεχωβά: «Όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη. Θεός πιστότητας, στον οποίο δεν υπάρχει αδικία· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός». (Δευτερονόμιο 32:4) Ναι, το έλεος, η μακροθυμία, η δικαιοσύνη και η ευθύτητα του Ιεχωβά είναι ιδιότητες που συνεργάζονται όλες αρμονικά μεταξύ τους.

Η Μακροθυμία του Ιεχωβά Πριν από τον Κατακλυσμό

6. Πώς έχει καταδείξει ο Ιεχωβά με αξιοσημείωτο τρόπο τη μακροθυμία του προς τους απογόνους του Αδάμ και της Εύας;

⁶ Ο στασιασμός του Αδάμ και της Εύας στην Εδέμ διέρρηξε οριστικά την πολύτιμη σχέση τους με τον στοργικό τους Δημιουργό, τον Ιεχωβά. (Γένεση 3:8-13, 23, 24) Αυτή η αποξένωση επηρέασε τους απογόνους τους, οι οποίοι κληρονόμησαν την αμαρτία, την ατέλεια και το θάνατο. (Ρωμαίους 5:17-19) Μολονότι το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι ήταν εκούσιοι αμαρτωλοί, ο Ιεχωβά τούς επέτρεψε να κάνουν παιδιά. Αργότερα, προμήθευσε στοργικά το μέσο με το οποίο οι απόγονοι του Αδάμ και της Εύας θα μπορούσαν να συμφιλιωθούν μαζί του. (Ιωάννης 3:16, 36) Ο απόστολος Παύλος εξήγησε: «Ο Θεός συστήνει τη δική του αγάπη σε εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς. Πολύ περισσότερο, λοιπόν, αφού έχουμε ανακηρυχτεί δίκαιοι τώρα με το αίμα του, θα σωθούμε μέσω εκείνου από την οργή. Διότι αν, όταν ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό μέσω του θανάτου του Γιου του, πολύ περισσότερο, τώρα που έχουμε συμφιλιωθεί, θα σωθούμε μέσω της ζωής του».​—Ρωμαίους 5:8-10.

7. Πώς έδειξε ο Ιεχωβά μακροθυμία πριν από τον Κατακλυσμό, και γιατί ήταν δικαιολογημένη η καταστροφή της προκατακλυσμιαίας γενιάς;

⁷ Η μακροθυμία του Ιεχωβά έγινε φανερή στις ημέρες του Νώε. Έναν και πλέον αιώνα πριν από τον Κατακλυσμό, «ο Θεός [είδε] τη γη, και αυτή ήταν κατεστραμμένη, επειδή κάθε σάρκα είχε καταστρέψει την οδό της πάνω στη γη». (Γένεση 6:12) Εντούτοις, για μια περιορισμένη περίοδο χρόνου, ο Ιεχωβά έδειξε μακροθυμία στην ανθρωπότητα, και είπε: «Το πνεύμα μου δεν θα ενεργεί προς τον άνθρωπο επ’ άπειρον καθόσον αυτός είναι επίσης σάρκα. Οι ημέρες του, λοιπόν, θα φτάσουν τα εκατόν είκοσι χρόνια». (Γένεση 6:3) Εκείνα τα 120 χρόνια έδωσαν στον πιστό Νώε το χρόνο για να αποκτήσει οικογένεια και​—όταν ενημερώθηκε για το διάταγμα του Θεού—​να φτιάξει μια κιβωτό και να προειδοποιήσει τους συγχρόνους του για τον επερχόμενο Κατακλυσμό. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Η υπομονή [μια ιδιότητα που  συνδέεται με τη μακροθυμία] του Θεού περίμενε στις ημέρες του Νώε, ενώ κατασκευαζόταν η κιβωτός, μέσα στην οποία λίγοι άνθρωποι, συγκεκριμένα, οχτώ ψυχές, πέρασαν με ασφάλεια μέσα από το νερό». (1 Πέτρου 3:20) Είναι αλήθεια ότι εκείνοι που δεν ανήκαν στο άμεσο σπιτικό του Νώε «δεν έδωσαν προσοχή» στο κήρυγμά του. (Ματθαίος 24:38, 39) Ωστόσο, ζητώντας από τον Νώε να κατασκευάσει την κιβωτό και να υπηρετήσει επί αρκετές ίσως δεκαετίες ως “κήρυκας δικαιοσύνης”, ο Ιεχωβά πρόσφερε στους συγχρόνους του Νώε άφθονες ευκαιρίες για να μετανοήσουν για τις βίαιες οδούς τους και να αρχίσουν να Τον υπηρετούν. (2 Πέτρου 2:5· Εβραίους 11:7) Η τελική καταστροφή εκείνης της πονηρής γενιάς ήταν απόλυτα δικαιολογημένη.

Υποδειγματική Μακροθυμία Προς τον Ισραήλ

8. Πώς εκδηλώθηκε η μακροθυμία του Ιεχωβά προς το έθνος του Ισραήλ;

⁸ Η μακροθυμία του Ιεχωβά προς τον Ισραήλ διήρκεσε πολύ περισσότερο από 120 χρόνια. Στα 1.500 και πλέον χρόνια της ιστορίας τους ως εκλεκτού λαού του Θεού, υπήρξαν συγκριτικά λίγες περίοδοι κατά τις οποίες οι Ισραηλίτες δεν έθεσαν σε δοκιμασία τη μακροθυμία του Θεού φτάνοντάς την ως τα όριά της. Μερικές μόλις εβδομάδες μετά τη θαυματουργική τους απελευθέρωση από την Αίγυπτο, στράφηκαν στην ειδωλολατρία, δείχνοντας χονδροειδή έλλειψη σεβασμού για τον Σωτήρα τους. (Έξοδος 32:4· Ψαλμός 106:21) Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, οι Ισραηλίτες παραπονέθηκαν για την τροφή που τους προμήθευε θαυματουργικά ο Ιεχωβά στην έρημο, γόγγυσαν εναντίον του Μωυσή και του Ααρών, μίλησαν εναντίον του Ιεχωβά και διέπραξαν πορνεία με ειδωλολάτρες, συμμετέχοντας μάλιστα στη λατρεία του Βάαλ. (Αριθμοί 11:4-6· 14:2-4· 21:5· 25:1-3· 1 Κορινθίους 10:6-11) Ο Ιεχωβά μπορούσε δικαιολογημένα να είχε εξολοθρεύσει το λαό του αλλά, απεναντίας, άσκησε μακροθυμία.​—Αριθμοί 14:11-21.

9. Πώς αποδείχτηκε Θεός μακροθυμίας ο Ιεχωβά την εποχή των Κριτών και την περίοδο της μοναρχίας;

⁹ Την εποχή των Κριτών, οι Ισραηλίτες έπεφταν επανειλημμένα στην ειδωλολατρία. Όταν το έκαναν αυτό, ο Ιεχωβά τούς εγκατέλειπε στους εχθρούς τους. Όταν όμως μετανοούσαν και τον καλούσαν σε βοήθεια, εκείνος ασκούσε μακροθυμία και ήγειρε κριτές για να τους ελευθερώνουν. (Κριτές 2:17, 18) Στη διάρκεια της μακράς περιόδου της μοναρχίας, λίγοι βασιλιάδες έδειξαν αποκλειστική αφοσίωση στον Ιεχωβά. Ακόμη δε και υπό τους πιστούς βασιλιάδες, ο λαός αναμείγνυε συχνά την αληθινή λατρεία με την ψεύτικη. Όταν ο Ιεχωβά ήγειρε προφήτες οι οποίοι προειδοποιούσαν για την απιστία, ο λαός συνήθως προτιμούσε να ακούει διεφθαρμένους ιερείς και ψευδοπροφήτες. (Ιερεμίας 5:31· 25:4-7) Μάλιστα, οι Ισραηλίτες δίωκαν τους πιστούς προφήτες του Ιεχωβά και έφτασαν μέχρι του σημείου να σκοτώσουν μερικούς από αυτούς. (2 Χρονικών 24:20, 21· Πράξεις 7:51, 52) Εντούτοις, ο Ιεχωβά εξακολούθησε να δείχνει μακροθυμία.​—2 Χρονικών 36:15.

Η Μακροθυμία του Ιεχωβά Δεν Έχει Χαθεί

10. Πότε έφτασε στα όριά της η μακροθυμία του Ιεχωβά;

¹⁰ Ωστόσο, η ιστορία δείχνει ότι η μακροθυμία του Θεού έχει όρια. Το 740 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά άφησε τους Ασσυρίους να ανατρέψουν το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ και να οδηγήσουν  τους κατοίκους του στην εξορία. (2 Βασιλέων 17:5, 6) Στο τέλος δε του αιώνα που ακολούθησε, επέτρεψε στους Βαβυλωνίους να εισβάλουν στο δίφυλο βασίλειο του Ιούδα και να καταστρέψουν την Ιερουσαλήμ και το ναό της.​—2 Χρονικών 36:16-19.

11. Πώς άφηνε ο Ιεχωβά περιθώριο για μακροθυμία ακόμη και όταν εκτελούσε κρίση;

¹¹ Εντούτοις, ακόμη και ενόσω εκτελούσε τις κρίσεις του εναντίον του Ισραήλ και του Ιούδα, ο Ιεχωβά δεν ξεχνούσε να είναι μακρόθυμος. Μέσω του προφήτη του τού Ιερεμία, ο Ιεχωβά προείπε την αποκατάσταση του εκλεκτού λαού του: «Με τη συμπλήρωση εβδομήντα χρόνων στη Βαβυλώνα, θα στρέψω την προσοχή μου σε εσάς, και θα επιβεβαιώσω προς εσάς τον καλό μου λόγο με το να σας επαναφέρω σε αυτόν τον τόπο. Και θα σας αφήσω να με βρείτε . . . Και θα συγκεντρώσω τους αιχμάλωτούς σας και θα σας συνάξω από όλα τα έθνη και από όλους τους τόπους όπου σας διέσπειρα».​—Ιερεμίας 29:10, 14.

12. Πώς αποδείχτηκε ότι η επιστροφή ενός Ιουδαϊκού υπολοίπου στον Ιούδα ήταν αποτέλεσμα θεϊκής πρόνοιας, όσον αφορά την έλευση του Μεσσία;

¹² Ένα υπόλοιπο από τους εξόριστους Ιουδαίους πράγματι επέστρεψε στον Ιούδα και αποκατέστησε τη λατρεία του Ιεχωβά στον ανοικοδομημένο ναό της Ιερουσαλήμ. Στην επεξεργασία των σκοπών του Ιεχωβά, αυτό το υπόλοιπο θα γινόταν σαν «δροσιά από τον Ιεχωβά», η οποία φέρνει αναζωογόνηση και ευημερία. Θα ήταν επίσης θαρραλέοι και δυνατοί σαν «λιοντάρι ανάμεσα στα ζώα του δάσους». (Μιχαίας 5:7, 8) Αυτή η δεύτερη έκφραση μπορεί να εκπληρώθηκε κατά την περίοδο των Μακκαβαίων όταν οι Ιουδαίοι υπό την ηγεσία της οικογένειας των Μακκαβαίων έδιωξαν τους εχθρούς τους από την Υποσχεμένη Γη και επαναφιέρωσαν το ναό, ο οποίος είχε βεβηλωθεί. Έτσι λοιπόν, η γη και ο ναός διατηρήθηκαν ώστε να μπορέσει ένα άλλο πιστό υπόλοιπο να υποδεχτεί τον Γιο του Θεού όταν αυτός εμφανίστηκε εκεί ως ο Μεσσίας.​—Δανιήλ 9:25· Λουκάς 1:13-17, 67-79· 3:15, 21, 22.

13. Ακόμη και όταν οι Ιουδαίοι είχαν ήδη θανατώσει τον Γιο του, πώς εξακολούθησε ο Ιεχωβά να τους δείχνει μακροθυμία;

¹³ Ακόμη και όταν οι Ιουδαίοι είχαν ήδη σκοτώσει τον Γιο του, ο Ιεχωβά εξακολούθησε να τους δείχνει μακροθυμία για τριάμισι ακόμη χρόνια, χορηγώντας τους την αποκλειστική ευκαιρία να κληθούν για να γίνουν μέρος του πνευματικού σπέρματος του Αβραάμ. (Δανιήλ 9:27) b Πριν και μετά το έτος 36 Κ.Χ., μερικοί Ιουδαίοι δέχτηκαν αυτή την κλήση, και έτσι, όπως το έθεσε αργότερα ο Παύλος, «έχει εμφανιστεί ένα υπόλοιπο σύμφωνα με μια εκλογή η οποία οφείλεται σε παρ’ αξία καλοσύνη».—Ρωμαίους 11:5.

14. (α) Το 36 Κ.Χ., σε ποιους δόθηκε το προνόμιο να γίνουν μέρος του πνευματικού σπέρματος του Αβραάμ; (β) Πώς εξέφρασε ο Παύλος τα αισθήματά του για τον τρόπο με τον οποίο επιλέγει ο Ιεχωβά τα μέλη του πνευματικού Ισραήλ;

¹⁴ Το 36 Κ.Χ., δόθηκε για πρώτη φορά σε άτομα που δεν ήταν ούτε Ιουδαίοι ούτε προσήλυτοι το προνόμιο να γίνουν μέρος του πνευματικού σπέρματος του Αβραάμ. Όσοι ανταποκρίθηκαν έγιναν και αυτοί αποδέκτες  της παρ’ αξία καλοσύνης και της μακροθυμίας του Ιεχωβά. (Γαλάτες 3:26-29· Εφεσίους 2:4-7) Εκφράζοντας βαθιά εκτίμηση για τη σοφία και το σκοπό που βρίσκονται πίσω από τη γεμάτη έλεος μακροθυμία του Ιεχωβά, μέσω της οποίας εκείνος συγκεντρώνει το συνολικό αριθμό αυτών που καλούνται για να συμπληρωθεί ο πνευματικός Ισραήλ, ο Παύλος αναφώνησε: «Ω! βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσης του Θεού! Πόσο ανεξερεύνητες είναι οι κρίσεις του και ανεξιχνίαστες οι οδοί του!»​—Ρωμαίους 11:25, 26, 33· Γαλάτες 6:15, 16.

Μακροθυμία για Χάρη του Ονόματός Του

15. Ποιος είναι ο πρώτιστος λόγος για τη θεϊκή μακροθυμία, και ποιο ζήτημα απαιτούσε χρόνο για να τακτοποιηθεί;

¹⁵ Γιατί ασκεί μακροθυμία ο Ιεχωβά; Πρωτίστως για να μεγαλύνει το άγιο όνομά του και να δικαιώσει την κυριαρχία του. (1 Σαμουήλ 12:20-22) Το ηθικό ζήτημα που ήγειρε ο Σατανάς όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά την κυριαρχία Του απαιτούσε χρόνο για να τακτοποιηθεί ικανοποιητικά ενώπιον όλης της δημιουργίας. (Ιώβ 1:9-11· 42:2, 5, 6) Έτσι λοιπόν, όταν ο λαός του καταπιεζόταν στην Αίγυπτο, ο Ιεχωβά είπε στον Φαραώ: «Γι’ αυτόν το λόγο σε κράτησα στη ζωή, για να σου δείξω τη δύναμή μου και για να κάνω το όνομά μου να διακηρυχτεί σε όλη τη γη».​—Έξοδος 9:16.

16. (α) Πώς κατέστησε η μακροθυμία του Ιεχωβά εφικτή την ετοιμασία ενός λαού για το όνομά του; (β) Πώς θα αγιαστεί το όνομα του Ιεχωβά, και πώς θα δικαιωθεί η κυριαρχία του;

¹⁶ Τα λόγια του Ιεχωβά προς τον Φαραώ παρατέθηκαν όταν ο απόστολος Παύλος εξήγησε το ρόλο της μακροθυμίας του Θεού στην ενδόξαση του αγίου ονόματός Του. Κατόπιν ο Παύλος έγραψε: «Αν, λοιπόν, ο Θεός, μολονότι είχε τη θέληση να εκδηλώσει την οργή του και να γνωστοποιήσει τη δύναμή του, ανέχτηκε με πολλή μακροθυμία σκεύη οργής που έγιναν άξια για καταστροφή, ώστε να γνωστοποιήσει τον πλούτο της δόξας του σε σκεύη ελέους, τα οποία ετοίμασε εκ των προτέρων για δόξα, δηλαδή εμάς, τους οποίους κάλεσε, όχι μόνο ανάμεσα από τους Ιουδαίους, αλλά και ανάμεσα από τα έθνη, τι με αυτό; Είναι όπως λέει και στον Ωσηέ: “Εκείνους που δεν ήταν λαός μου θα τους αποκαλέσω «λαό μου»”». (Ρωμαίους 9:17, 22-25) Επειδή ο Ιεχωβά άσκησε μακροθυμία, μπόρεσε να πάρει από τα έθνη «έναν λαό για το όνομά του». (Πράξεις 15:14) Υπό την Κεφαλή τους, τον Ιησού Χριστό, αυτοί οι «άγιοι» είναι κληρονόμοι της Βασιλείας την οποία θα χρησιμοποιήσει ο Ιεχωβά για να αγιάσει το μεγάλο όνομά  Του και να δικαιώσει την κυριαρχία Του.​—Δανιήλ 2:44· 7:13, 14, 27· Αποκάλυψη 4:9-11· 5:9, 10.

Η Μακροθυμία του Ιεχωβά Συμβάλλει στη Σωτηρία

17, 18. (α) Με ποια ενέργεια θα μπορούσαμε άθελά μας να επικρίνουμε τον Ιεχωβά για το ότι ασκεί μακροθυμία; (β) Πώς ενθαρρυνόμαστε να θεωρούμε τη μακροθυμία του Ιεχωβά;

¹⁷ Από την αρχική καταστροφική πτώση της ανθρωπότητας στην αμαρτία μέχρι τώρα, ο Ιεχωβά έχει αποδειχτεί μακρόθυμος Θεός. Η μακροθυμία του πριν από τον Κατακλυσμό πρόσφερε το χρόνο για να δοθεί η απαιτούμενη προειδοποίηση και να κατασκευαστεί ένα μέσο για σωτηρία. Ωστόσο, η υπομονή του έφτασε στα όριά της και ο Κατακλυσμός ήρθε. Παρόμοια και σήμερα, ο Ιεχωβά δείχνει μεγάλη μακροθυμία, η οποία διαρκεί περισσότερο από όσο μπορεί να ανέμεναν μερικοί. Εντούτοις, αυτός δεν είναι λόγος για να παραιτηθούμε. Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με το να επικρίνουμε τον Θεό για το ότι είναι μακρόθυμος. Ο Παύλος ρώτησε: «Μήπως καταφρονείς τον πλούτο της καλοσύνης και της ανοχής και της μακροθυμίας του, επειδή δεν γνωρίζεις ότι η ιδιότητα της καλοσύνης του Θεού προσπαθεί να σε οδηγήσει σε μετάνοια;»​—Ρωμαίους 2:4.

¹⁸ Κανένας από εμάς δεν μπορεί να γνωρίζει τον πλήρη βαθμό στον οποίο χρειαζόμαστε τη μακροθυμία του Θεού για να διασφαλίσουμε ότι έχουμε την επιδοκιμασία του για σωτηρία. Ο Παύλος μάς συμβουλεύει να “εξακολουθήσουμε να απεργαζόμαστε τη σωτηρία μας με φόβο και τρόμο”. (Φιλιππησίους 2:12) Ο απόστολος Πέτρος έγραψε στους συγχριστιανούς του: «Ο Ιεχωβά δεν αργοπορεί όσον αφορά την υπόσχεσή του, όπως μερικοί θεωρούν την αργοπορία, αλλά είναι υπομονετικός μαζί σας επειδή δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια».​—2 Πέτρου 3:9.

19. Με ποιον τρόπο μπορούμε να επωφεληθούμε από τη μακροθυμία του Ιεχωβά;

¹⁹ Γι’ αυτό, ας μην είμαστε ανυπόμονοι όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται ο Ιεχωβά τα ζητήματα. Απεναντίας, ας ακολουθούμε τη συμβουλή που έδωσε κατόπιν ο Πέτρος και ας “θεωρούμε την υπομονή του Κυρίου μας σωτηρία”. Τίνος σωτηρία; Δική μας και, κατ’ επέκταση, αναρίθμητων άλλων που χρειάζεται ακόμη να ακούσουν τα «καλά νέα της βασιλείας». (2 Πέτρου 3:15· Ματθαίος 24:14) Αυτό θα μας βοηθήσει να εκτιμήσουμε την πλούσια γενναιοδωρία της μακροθυμίας του Ιεχωβά και θα μας υποκινήσει να είμαστε μακρόθυμοι στις σχέσεις μας με τους άλλους.

[Υποσημειώσεις]

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

• Τι σημαίνει στη Γραφή η λέξη μακροθυμία;

• Πώς έδειξε ο Ιεχωβά τη μακροθυμία του πριν από τον Κατακλυσμό, μετά τη βαβυλωνιακή αιχμαλωσία και τον πρώτο αιώνα Κ.Χ.;

• Για ποιους σπουδαίους λόγους έχει εκδηλώσει ο Ιεχωβά μακροθυμία;

• Πώς πρέπει να θεωρούμε τη μακροθυμία του Ιεχωβά;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Η μακροθυμία του Ιεχωβά πριν από τον Κατακλυσμό έδωσε στους ανθρώπους άφθονες ευκαιρίες για μετάνοια

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Μετά την πτώση της Βαβυλώνας, οι Ιουδαίοι ωφελήθηκαν από τη μακροθυμία του Ιεχωβά

[Εικόνα στη σελίδα 11]

Τον πρώτο αιώνα, τόσο Ιουδαίοι όσο και μη Ιουδαίοι ωφελήθηκαν από τη μακροθυμία του Ιεχωβά

[Εικόνες στη σελίδα 12]

Οι Χριστιανοί σήμερα αξιοποιούν κατάλληλα τη μακροθυμία του Ιεχωβά