Ουδέτεροι Χριστιανοί στις Τελευταίες Ημέρες

«Δεν είναι μέρος του κόσμου, όπως εγώ δεν είμαι μέρος του κόσμου».​—ΙΩΑΝΝΗΣ 17:16.

1, 2. Τι είπε ο Ιησούς για τη σχέση των ακολούθων του με τον κόσμο, και ποια ερωτήματα εγείρουν τα λόγια του;

 ΤΗΝ τελευταία νύχτα που έζησε ως τέλειος άνθρωπος, ο Ιησούς ανέπεμψε μια μεγάλη προσευχή την οποία άκουσαν οι μαθητές του. Σε εκείνη την προσευχή, είπε κάτι που περιγράφει τη ζωή όλων των αληθινών Χριστιανών. Μιλώντας για τους ακολούθους του, είπε: «Τους έχω δώσει το λόγο σου, αλλά ο κόσμος τούς μίσησε, επειδή δεν είναι μέρος του κόσμου, όπως εγώ δεν είμαι μέρος του κόσμου. Δεν σε παρακαλώ να τους πάρεις από τον κόσμο, αλλά να τους φυλάξεις εξαιτίας του πονηρού. Δεν είναι μέρος του κόσμου, όπως εγώ δεν είμαι μέρος του κόσμου».​—Ιωάννης 17:14-16.

² Δύο φορές, ο Ιησούς είπε ότι οι ακόλουθοί του δεν θα ήταν μέρος του κόσμου. Επιπλέον, αυτή η κατάσταση διαχωρισμού θα οδηγούσε σε εντάσεις​—ο κόσμος θα τους μισούσε. Εντούτοις, δεν ήταν ανάγκη να πτοηθούν οι Χριστιανοί. Ο Ιεχωβά θα τους φύλαγε. (Παροιμίες 18:10· Ματθαίος 24:9, 13) Με βάση τα λόγια του Ιησού, μπορούμε κάλλιστα να ρωτήσουμε: “Γιατί δεν είναι οι αληθινοί Χριστιανοί μέρος του κόσμου; Τι σημαίνει να μην είναι κάποιος μέρος του κόσμου; Αν οι Χριστιανοί μισούνται από τον κόσμο, πώς θεωρούν εκείνοι  τον κόσμο; Συγκεκριμένα, πώς θεωρούν τις κυβερνήσεις του κόσμου;” Οι Γραφικές απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι σημαντικές επειδή μας επηρεάζουν όλους.

«Προερχόμαστε από τον Θεό»

3. (α) Τι μας ξεχωρίζει από τον κόσμο; (β) Ποιες αποδείξεις πιστοποιούν ότι ο κόσμος βρίσκεται «στην εξουσία του πονηρού»;

³ Η στενή μας σχέση με τον Ιεχωβά είναι ένας λόγος για τον οποίο δεν είμαστε μέρος του κόσμου. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Γνωρίζουμε ότι προερχόμαστε από τον Θεό, αλλά ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού». (1 Ιωάννη 5:19) Τα λόγια του Ιωάννη σχετικά με τον κόσμο είναι καταφανώς αληθινά. Οι πόλεμοι, το έγκλημα, η βαναυσότητα, η καταδυνάστευση, η ανεντιμότητα και η ανηθικότητα που μαίνονται σήμερα καταδεικνύουν την επιρροή του Σατανά, όχι του Θεού. (Ιωάννης 12:31· 2 Κορινθίους 4:4· Εφεσίους 6:12) Όταν κάποιος γίνεται Μάρτυρας του Ιεχωβά, δεν πράττει ούτε συναινεί σε τέτοια εσφαλμένα πράγματα, και αυτό τον κάνει να μην είναι μέρος του κόσμου.​—Ρωμαίους 12:2· 13:12-14· 1 Κορινθίους 6:9-11· 1 Ιωάννη 3:10-12.

4. Με ποιους τρόπους δείχνουμε ότι ανήκουμε στον Ιεχωβά;

⁴ Ο Ιωάννης είπε ότι οι Χριστιανοί, σε αντίθεση με τον κόσμο, “προέρχονται από τον Θεό”. Όλοι όσοι αφιερώνονται στον Ιεχωβά ανήκουν σε αυτόν. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Και αν ζούμε, ζούμε για τον Ιεχωβά, και αν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε για τον Ιεχωβά. Συνεπώς, και αν ζούμε και αν πεθαίνουμε, ανήκουμε στον Ιεχωβά». (Ρωμαίους 14:8· Ψαλμός 116:15) Επειδή ανήκουμε στον Ιεχωβά, του αποδίδουμε αποκλειστική αφοσίωση. (Έξοδος 20:4-6) Επομένως, ο αληθινός Χριστιανός δεν αφιερώνει τη ζωή του σε κάποιον κοσμικό σκοπό. Και μολονότι σέβεται τα εθνικά εμβλήματα, δεν τα λατρεύει, ούτε έμπρακτα ούτε μέσα στην καρδιά του. Φυσικά, δεν λατρεύει ούτε τους αστέρες του αθλητισμού ούτε άλλα σύγχρονα είδωλα. Βεβαίως, σέβεται το δικαίωμα των άλλων να ενεργούν όπως θέλουν, αλλά ο ίδιος λατρεύει μόνο τον Δημιουργό. (Ματθαίος 4:10· Αποκάλυψη 19:10) Και αυτό επίσης τον ξεχωρίζει από τον κόσμο.

«Η Βασιλεία μου Δεν Είναι Μέρος Αυτού του Κόσμου»

5, 6. Πώς μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τον κόσμο το γεγονός ότι είμαστε υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού;

⁵ Οι Χριστιανοί είναι ακόλουθοι του Χριστού Ιησού και υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού, κάτι που επίσης τους κάνει να μην είναι μέρος του κόσμου. Όταν ο Ιησούς δικαζόταν ενώπιον του Πόντιου Πιλάτου, είπε: «Η βασιλεία μου δεν είναι μέρος αυτού του κόσμου. Αν η βασιλεία μου ήταν μέρος αυτού του κόσμου, οι υπηρέτες μου θα είχαν αγωνιστεί για να μην παραδοθώ στους Ιουδαίους. Τώρα όμως, η βασιλεία μου δεν έχει αυτή την προέλευση». (Ιωάννης 18:36) Η Βασιλεία είναι το μέσο με το οποίο θα αγιαστεί το όνομα του Ιεχωβά, θα δικαιωθεί η κυριαρχία του και θα γίνει το θέλημά του στη γη όπως γίνεται στον ουρανό. (Ματθαίος 6:9, 10) Σε ολόκληρη τη διακονία του, ο Ιησούς κήρυττε τα καλά νέα της Βασιλείας και είπε ότι οι ακόλουθοί του επρόκειτο να τη διαγγέλλουν μέχρι το τέλος του συστήματος πραγμάτων. (Ματθαίος 4:23· 24:14) Το 1914 εκπληρώθηκαν τα προφητικά λόγια του εδαφίου Αποκάλυψη 11:15: «Η βασιλεία του κόσμου έγινε βασιλεία του Κυρίου μας και του Χριστού του, και αυτός θα βασιλέψει στους αιώνες των αιώνων». Κάποια ημέρα, σύντομα, αυτή η ουράνια Βασιλεία θα είναι η μόνη δύναμη που θα άρχει πάνω στην ανθρωπότητα. (Δανιήλ 2:44) Σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο, ακόμη και οι κοσμικοί άρχοντες θα αναγκαστούν να αναγνωρίσουν την εξουσία της.—Ψαλμός 2:6-12.

 ⁶ Με όλα αυτά υπόψη, οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα είναι υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού και τηρούν τη συμβουλή του Ιησού να “εξακολουθήσουν να επιζητούν πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του Θεού”. (Ματθαίος 6:33) Αυτό δεν τους κάνει να δείχνουν έλλειψη νομιμοφροσύνης απέναντι στη χώρα στην οποία ζουν, αλλά τους κάνει να είναι πνευματικά διαχωρισμένοι από τον κόσμο. Το κύριο έργο των Χριστιανών σήμερα, όπως και τον πρώτο αιώνα, είναι “το να δίνουν πλήρη μαρτυρία σχετικά με τη βασιλεία του Θεού”. (Πράξεις 28:23) Καμία ανθρώπινη κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να εμποδίζει αυτό το θεόδοτο έργο.

7. Γιατί είναι ουδέτεροι οι αληθινοί Χριστιανοί, και πώς το έχουν δείξει αυτό;

⁷ Σε αρμονία με το ότι ανήκουν στον Ιεχωβά και είναι ακόλουθοι του Ιησού καθώς και υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν παραμείνει ουδέτεροι στις εθνικές και στις διεθνείς συρράξεις του 20ού και του 21ου αιώνα. Δεν λαβαίνουν το μέρος καμιάς παράταξης, δεν παίρνουν όπλα εναντίον κανενός και δεν κάνουν προπαγάνδα υπέρ οποιουδήποτε σκοπού για τον οποίο αγωνίζονται άνθρωποι του κόσμου. Εκδηλώνοντας με αξιοσημείωτο τρόπο την πίστη τους απέναντι σε εναντίωση που φαινόταν ότι θα μπορούσε να τους συντρίψει, έχουν ακολουθήσει τις αρχές τις οποίες εξέφρασαν στους ναζιστές που κυβερνούσαν τη Γερμανία το 1934: «Δεν έχουμε κανένα ενδιαφέρον για τις πολιτικές υποθέσεις, αλλά είμαστε ολόκαρδα αφοσιωμένοι στη βασιλεία του Θεού την υπό τον Χριστό τον Βασιλιά του. Δεν θα βλάψουμε ούτε θα ζημιώσουμε κανέναν. Θα ήταν χαρά μας να ζούμε ειρηνικά και να κάνουμε το καλό σε όλους τους ανθρώπους όταν μας δίνεται η ευκαιρία».

Πρεσβευτές και Απεσταλμένοι για τον Χριστό

8, 9. Από ποια άποψη είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα πρεσβευτές και απεσταλμένοι, και πώς επηρεάζει αυτό τη σχέση τους με τα έθνη;

⁸ Ο Παύλος περιέγραψε τον εαυτό του και τους άλλους χρισμένους Χριστιανούς ως «πρεσβευτές που αναπληρώνουμε τον Χριστό, σαν να ικέτευε ο Θεός χρησιμοποιώντας εμάς». (2 Κορινθίους 5:20· Εφεσίους 6:20) Από το 1914, οι χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί μπορούν κατάλληλα να αναφέρονται ως πρεσβευτές της Βασιλείας του Θεού, της οποίας είναι «γιοι». (Ματθαίος 13:38· Φιλιππησίους 3:20· Αποκάλυψη 5:9, 10) Επιπλέον, ο Ιεχωβά έχει βγάλει από τα έθνη «ένα μεγάλο πλήθος» “άλλων προβάτων”, Χριστιανούς με επίγεια ελπίδα, για να υποστηρίζουν τους χρισμένους γιους στο έργο τους ως πρεσβευτών. (Αποκάλυψη 7:9· Ιωάννης 10:16) Αυτά τα «άλλα πρόβατα» μπορούν να αποκληθούν «απεσταλμένοι» της Βασιλείας του Θεού.

⁹ Ο πρεσβευτής και οι συνεργάτες του δεν αναμειγνύονται στις υποθέσεις της χώρας όπου υπηρετούν. Παρόμοια, οι Χριστιανοί παραμένουν ουδέτεροι στις πολιτικές υποθέσεις των εθνών του κόσμου. Δεν παίρνουν θέση ούτε υπέρ ούτε κατά οποιασδήποτε εθνικής, φυλετικής, κοινωνικής ή οικονομικής ομάδας. (Πράξεις 10:34, 35) Τουναντίον, “εργάζονται το καλό προς όλους”. (Γαλάτες 6:10) Η ουδετερότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά σημαίνει ότι κανένας δεν μπορεί να απορρίψει ειλικρινά το άγγελμά τους επειδή ισχυρίζεται ότι έχουν συμπαραταχθεί με την αντίθετη πλευρά σε κάποια φυλετική ή εθνική διαμάχη.

Προσδιορίζονται από την Αγάπη

10. Πόσο σημαντική είναι η αγάπη για το Χριστιανό;

¹⁰ Εκτός από τα παραπάνω, οι Χριστιανοί είναι ουδέτεροι στις υποθέσεις του κόσμου λόγω  της σχέσης τους με τους άλλους Χριστιανούς. Ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Ιωάννης 13:35) Η αδελφική αγάπη αποτελεί το κλειδί για να είναι κάποιος Χριστιανός. (1 Ιωάννη 3:14) Εφόσον συνδέεται με τη σχέση του με τον Ιεχωβά και τον Ιησού, η σχέση του Χριστιανού με τους άλλους Χριστιανούς είναι πολύ στενή. Η αγάπη του δεν περιορίζεται στα μέλη της τοπικής εκκλησίας. Αγκαλιάζει «ολόκληρη την αδελφότητά [του] στον κόσμο».​—1 Πέτρου 5:9.

11. Πώς επηρεάζεται η διαγωγή των Μαρτύρων του Ιεχωβά από την αγάπη που έχουν ο ένας για τον άλλον;

¹¹ Σήμερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εκδηλώνουν την αδελφική τους αγάπη εκπληρώνοντας τα λόγια του εδαφίου Ησαΐας 2:4: «Θα σφυρηλατήσουν τα σπαθιά τους σε υνιά και τα δόρατά τους σε δρεπάνια. Δεν θα σηκώσει σπαθί έθνος εναντίον έθνους ούτε θα μάθουν πια τον πόλεμο». Καθώς εκπαιδεύονται από τον Ιεχωβά, οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν ειρήνη με τον Θεό και μεταξύ τους. (Ησαΐας 54:13) Επειδή αγαπούν τον Θεό και τους αδελφούς τους, θα ήταν αδιανόητο για αυτούς να χρησιμοποιήσουν όπλα εναντίον συγχριστιανών τους​—ή εναντίον οποιουδήποτε ανθρώπου—​σε άλλες χώρες. Η ειρήνη και η ενότητά τους αποτελούν ουσιώδες μέρος της λατρείας τους, κάτι που καταδεικνύει ότι έχουν αληθινά το πνεύμα του Θεού. (Ψαλμός 133:1· Μιχαίας 2:12· Ματθαίος 22:37-39· Κολοσσαείς 3:14) “Ζητούν να βρουν ειρήνη και την επιδιώκουν”, γνωρίζοντας ότι «τα μάτια του Ιεχωβά είναι στραμμένα προς τους δικαίους».​—Ψαλμός 34:14, 15.

Πώς Θεωρούν οι Χριστιανοί τον Κόσμο

12. Ποια στάση του Ιεχωβά απέναντι στους ανθρώπους του κόσμου μιμούνται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, και πώς;

¹² Ο Ιεχωβά έχει εξαγγείλει δυσμενή κρίση εναντίον αυτού του κόσμου, αλλά δεν έχει κρίνει ακόμη όλα τα άτομα του κόσμου. Θα το κάνει αυτό μέσω του Ιησού στο δικό Του κατάλληλο καιρό. (Ψαλμός 67:3, 4· Ματθαίος 25:31-46· 2 Πέτρου 3:10) Στο μεταξύ, δείχνει μεγάλη αγάπη στην ανθρωπότητα. Έδωσε μάλιστα τον μονογενή του Γιο ώστε ο καθένας να έχει την ευκαιρία να λάβει αιώνια ζωή. (Ιωάννης 3:16) Ως Χριστιανοί, μιμούμαστε την αγάπη του Θεού μιλώντας σε άλλους σχετικά με τις προμήθειες που έχει κάνει ο Θεός για σωτηρία, ακόμη και αν οι άνθρωποι συχνά είναι αρνητικοί απέναντι στις προσπάθειές μας.

13. Πώς πρέπει να θεωρούμε εμείς τους άρχοντες του κόσμου;

¹³ Πώς πρέπει να θεωρούμε εμείς τους άρχοντες του κόσμου; Ο Παύλος απάντησε σε αυτό το ερώτημα όταν έγραψε: «Κάθε ψυχή ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες, γιατί δεν υπάρχει εξουσία παρά μόνο από τον Θεό· οι υπάρχουσες εξουσίες βρίσκονται τοποθετημένες στις σχετικές τους θέσεις από τον Θεό». (Ρωμαίους 13:1, 2) Οι άνθρωποι καταλαμβάνουν «σχετικές» θέσεις εξουσίας (μεγαλύτερες ή μικρότερες μεταξύ τους, αλλά πάντοτε κατώτερες από τη θέση εξουσίας του Ιεχωβά) επειδή ο Παντοδύναμος τους το επιτρέπει αυτό. Ο  Χριστιανός υποτάσσεται στην κοσμική εξουσία επειδή αυτό αποτελεί πτυχή της υπακοής του στον Ιεχωβά. Τι γίνεται, όμως, αν υπάρξει σύγκρουση ανάμεσα στις απαιτήσεις του Θεού και σε εκείνες κάποιας ανθρώπινης κυβέρνησης;

Ο Νόμος του Θεού και ο Νόμος του Καίσαρα

14, 15. (α) Με ποιον τρόπο μπόρεσε ο Δανιήλ να αποτρέψει μια σύγκρουση στο ζήτημα της υπακοής; (β) Ποια στάση τήρησαν οι τρεις Εβραίοι όταν δεν μπόρεσε να αποτραπεί μια σύγκρουση στο ζήτημα της υπακοής;

¹⁴ Ο Δανιήλ και οι τρεις σύντροφοί του παρέχουν ένα θαυμάσιο παράδειγμα του πώς μπορεί να εξισορροπήσει κάποιος την υποταγή στις ανθρώπινες κυβερνήσεις με την υποταγή στη θεϊκή εξουσία. Όταν οι τέσσερις νεαροί Εβραίοι βρέθηκαν εξόριστοι στη Βαβυλώνα, υπάκουαν στους νόμους της χώρας και επιλέχθηκαν γρήγορα για ειδική εκπαίδευση. Ο Δανιήλ, διακρίνοντας ότι η εκπαίδευση θα οδηγούσε πιθανώς σε σύγκρουση με το Νόμο του Ιεχωβά, συζήτησε το ζήτημα με τον υπεύθυνο αξιωματούχο. Ως αποτέλεσμα, έγιναν ειδικές διευθετήσεις ώστε να τύχει σεβασμού η συνείδηση των τεσσάρων Εβραίων. (Δανιήλ 1:8-17) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν το παράδειγμα του Δανιήλ όταν εξηγούν με διακριτικότητα τη θέση τους σε διάφορους αξιωματούχους ώστε να αποφεύγουν τα περιττά προβλήματα.

¹⁵ Σε μια μεταγενέστερη περίπτωση, όμως, η σύγκρουση στο ζήτημα της υποταγής δεν μπορούσε να αποτραπεί. Ο Βαβυλώνιος βασιλιάς έστησε ένα μεγάλο είδωλο στην πεδιάδα Δουρά και διέταξε τους ανώτερους αξιωματούχους, περιλαμβανομένων και των διαχειριστών των διοικητικών περιφερειών, να συναχθούν για την εγκαινίασή του. Τότε, οι τρεις φίλοι του Δανιήλ είχαν ήδη διοριστεί διαχειριστές της διοικητικής περιφέρειας της Βαβυλώνας, και επομένως η εντολή εφαρμοζόταν και σε αυτούς. Σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή στη διάρκεια της τελετής, όλοι οι συναγμένοι έπρεπε να προσκυνήσουν την εικόνα. Αλλά οι Εβραίοι γνώριζαν ότι αυτό θα ήταν αντίθετο με το νόμο του Θεού. (Δευτερονόμιο 5:8-10) Όταν λοιπόν όλοι οι άλλοι προσκύνησαν, εκείνοι παρέμειναν όρθιοι. Παρακούοντας την εντολή του βασιλιά, κινδύνευαν να υποστούν φρικτό θάνατο, και η ζωή τους σώθηκε μόνο με θαύμα. Ωστόσο, εκείνοι επέλεξαν να διακινδυνεύσουν να πεθάνουν παρά να παρακούσουν τον Ιεχωβά.​—Δανιήλ 2:49–3:29.

16, 17. Πώς αντέδρασαν οι απόστολοι όταν διατάχθηκαν να σταματήσουν να κηρύττουν, και γιατί;

¹⁶ Τον πρώτο αιώνα, οι απόστολοι του Ιησού Χριστού κλήθηκαν ενώπιον των Ιουδαίων ηγετών στην Ιερουσαλήμ και διατάχθηκαν να σταματήσουν να κηρύττουν στο όνομα του Ιησού. Πώς αντέδρασαν; Ο Ιησούς τούς είχε αναθέσει να κάνουν μαθητές σε όλα τα έθνη, και αυτό περιλάμβανε και την Ιουδαία. Τους είχε πει επίσης να είναι μάρτυρές του στην Ιερουσαλήμ καθώς και στον υπόλοιπο κόσμο. (Ματθαίος 28:19, 20· Πράξεις 1:8) Οι απόστολοι γνώριζαν ότι οι εντολές του Ιησού αντιπροσώπευαν το θέλημα του Θεού για εκείνους. (Ιωάννης 5:30· 8:28) Γι’ αυτό είπαν: «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους».​—Πράξεις 4:19, 20· 5:29.

¹⁷ Οι απόστολοι δεν έδειχναν στασιαστική στάση. (Παροιμίες 24:21) Εντούτοις, όταν οι ανθρώπινοι άρχοντες τους απαγόρευσαν να κάνουν το θέλημα του Θεού, εκείνοι δεν μπορούσαν παρά να πουν: “Πρέπει να υπακούμε στον Θεό, όχι στον άνθρωπο”. Ο Ιησούς είπε ότι πρέπει  να “αποδίδουμε αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, αλλά αυτά που είναι του Θεού στον Θεό”. (Μάρκος 12:17) Αν παρακούσουμε κάποια θεϊκή εντολή επειδή μας το λέει αυτό ένας άνθρωπος, δίνουμε σε άνθρωπο αυτό που ανήκει στον Θεό. Απεναντίας, αποδίδουμε στον Καίσαρα καθετί που του οφείλουμε, αλλά αναγνωρίζουμε την υπέρτατη εξουσία του Ιεχωβά. Εκείνος είναι ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος, ο Δημιουργός, η ίδια η Πηγή της εξουσίας.​—Αποκάλυψη 4:11.

Θα Μείνουμε Σταθεροί

18, 19. Ποια θαυμάσια στάση έχουν τηρήσει πολλοί αδελφοί μας, και πώς μπορούμε εμείς να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους;

¹⁸ Προς το παρόν, οι περισσότερες κοσμικές κυβερνήσεις αναγνωρίζουν την ουδέτερη στάση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, και εμείς είμαστε ευγνώμονες για αυτό. Σε μερικές χώρες, όμως, οι Μάρτυρες έχουν αντιμετωπίσει σοβαρό διωγμό. Σε ολόκληρο τον 20ό αιώνα μέχρι και την τωρινή εποχή, μερικοί αδελφοί και αδελφές μας έχουν παλέψει σθεναρά, αγωνιζόμενοι με πνευματική έννοια «τον καλό αγώνα της πίστης».​—1 Τιμόθεο 6:12.

¹⁹ Πώς μπορούμε εμείς να παραμένουμε σταθεροί όπως εκείνοι; Πρώτον, θυμόμαστε ότι πρέπει να αναμένουμε εναντίωση. Δεν χρειάζεται να συγκλονιστούμε ούτε καν να νιώσουμε έκπληξη αν τη συναντήσουμε στο δρόμο μας. Ο Παύλος προειδοποίησε τον Τιμόθεο: «Όλοι όσοι θέλουν να ζουν με θεοσεβή αφοσίωση σε σχέση με τον Χριστό Ιησού θα υποστούν διωγμό». (2 Τιμόθεο 3:12· 1 Πέτρου 4:12) Σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η επιρροή του Σατανά, πώς θα ήταν δυνατόν να μην αντιμετωπίσουμε εναντίωση; (Αποκάλυψη 12:17) Όσο είμαστε πιστοί, θα υπάρχουν πάντοτε μερικοί που “θα παραξενεύονται και θα μιλούν υβριστικά για εμάς”.​—1 Πέτρου 4:4.

20. Σχετικά με ποιες ενισχυτικές αλήθειες μάς γίνεται υπενθύμιση;

²⁰ Δεύτερον, είμαστε πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά και οι άγγελοί του θα μας υποστηρίζουν. Όπως είπε ο Ελισαιέ της αρχαιότητας, «είναι περισσότεροι αυτοί που είναι μαζί μας παρά εκείνοι που είναι μαζί τους». (2 Βασιλέων 6:16· Ψαλμός 34:7) Ίσως ο Ιεχωβά, για το δικό του καλό σκοπό, να επιτρέπει να συνεχίζεται επί κάποιο διάστημα η πίεση από τους εναντιουμένους. Εντούτοις, εκείνος θα μας δίνει πάντοτε τη δύναμη που χρειαζόμαστε για να υπομένουμε. (Ησαΐας 41:9, 10) Μερικοί έχουν δώσει τη ζωή τους, αλλά αυτό δεν μας πτοεί. Ο Ιησούς είπε: «Μη φοβηθείτε εκείνους που θανατώνουν το σώμα αλλά δεν μπορούν να θανατώσουν την ψυχή· απεναντίας, να φοβάστε αυτόν που μπορεί να καταστρέψει και την ψυχή και το σώμα στη Γέεννα». (Ματθαίος 10:16-23, 28) Εμείς είμαστε μόνο “προσωρινοί κάτοικοι” σε αυτό το σύστημα πραγμάτων. Χρησιμοποιούμε το χρόνο που διαθέτουμε εδώ ώστε να “κρατήσουμε γερά την πραγματική ζωή”, την αιώνια ζωή στο νέο κόσμο του Θεού. (1 Πέτρου 2:11· 1 Τιμόθεο 6:19) Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να μας στερήσει αυτή την ανταμοιβή όσο εμείς παραμένουμε πιστοί στον Θεό.

21. Τι πρέπει να έχουμε υπόψη μας πάντοτε;

²¹ Γι’ αυτό, ας θυμόμαστε την προνομιούχα σχέση που έχουμε με τον Ιεχωβά Θεό. Είθε να εκτιμούμε πάντοτε την ευλογία τού να είμαστε ακόλουθοι του Χριστού και υπήκοοι της Βασιλείας. Ας αγαπούμε ολόκαρδα τους αδελφούς μας, και είθε να χαιρόμαστε πάντοτε με την αγάπη που λαβαίνουμε από αυτούς. Πάνω από όλα, ας δίνουμε προσοχή στα λόγια του ψαλμωδού: «Έλπιζε στον Ιεχωβά· να είσαι θαρραλέος, και ας είναι ισχυρή η καρδιά σου. Ναι, έλπιζε στον Ιεχωβά». (Ψαλμός 27:14· Ησαΐας 54:17) Τότε εμείς, όπως και αναρίθμητοι Χριστιανοί πριν από εμάς, θα παραμένουμε σταθεροί με την ελπίδα μας βέβαιη​—πιστοί ουδέτεροι Χριστιανοί που δεν είναι μέρος του κόσμου.

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

• Πώς μας κάνει η σχέση μας με τον Ιεχωβά να ξεχωρίζουμε από αυτόν τον κόσμο;

• Ως υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού, πώς διατηρούμε ουδέτερη θέση σε αυτόν τον κόσμο;

• Από ποιες απόψεις μάς διατηρεί η αγάπη για τους αδελφούς μας ουδέτερους, αποχωρισμένους από τον κόσμο;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Πώς επηρεάζει η υποταγή μας στη Βασιλεία του Θεού τη σχέση μας με τον κόσμο;

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Ένας Χούτου και ένας Τούτσι συνεργάζονται χαρωπά

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Εβραίοι και Άραβες Χριστιανοί αδελφοί

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Σέρβοι, Βόσνιοι και Κροάτες Χριστιανοί απολαμβάνουν ο ένας τη συντροφιά του άλλου

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Ποια είναι η ορθή πορεία όταν οι κυβερνώντες μάς προστάζουν να παραβιάσουμε το νόμο του Θεού;