Τι Σημαίνει για Εσάς το Δείπνο του Κυρίου;

«Όποιος τρώει το ψωμί ή πίνει το ποτήρι του Κυρίου ανάξια θα είναι ένοχος όσον αφορά το σώμα και το αίμα του Κυρίου».​—1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 11:27.

1. Ποιο είναι το σημαντικότερο γεγονός που προγραμματίζεται για το έτος 2003, και ποια είναι η προέλευσή του;

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ γεγονός που προγραμματίζεται για το έτος 2003 πρόκειται να λάβει χώρα μετά τη δύση του ήλιου στις 16 Απριλίου. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα συναθροιστούν για να γιορτάσουν την Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού Χριστού. Όπως έδειξε το προηγούμενο άρθρο, ο Ιησούς εγκαινίασε αυτόν τον εορτασμό, ο οποίος αποκαλείται επίσης το Δείπνο του Κυρίου, αφού πρώτα ο ίδιος και οι απόστολοί του γιόρτασαν το Πάσχα στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ. Το άζυμο ψωμί και το κόκκινο κρασί, τα εμβλήματα της Ανάμνησης, συμβολίζουν το αναμάρτητο σώμα του Χριστού και το χυμένο αίμα του—τη μόνη θυσία που μπορεί να λυτρώσει την ανθρωπότητα από την κληρονομημένη αμαρτία και το θάνατο.—Ρωμαίους 5:12· 6:23.

2. Ποια προειδοποίηση είναι καταγραμμένη στο εδάφιο 1 Κορινθίους 11:27;

² Όσοι λαβαίνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης πρέπει να το κάνουν αυτό επάξια. Ο απόστολος Παύλος το κατέστησε σαφές αυτό όταν έγραψε στους Χριστιανούς στην αρχαία Κόρινθο, όπου το Δείπνο του Κυρίου δεν γιορταζόταν με κατάλληλο τρόπο. (1 Κορινθίους 11:20-22) Ο Παύλος έγραψε: «Όποιος τρώει το ψωμί ή πίνει το ποτήρι του Κυρίου ανάξια θα είναι ένοχος όσον αφορά το σώμα και το αίμα του Κυρίου». (1 Κορινθίους 11:27) Ποια είναι η σημασία αυτών των λόγων;

Μερικοί τη Γιόρταζαν Ανάξια

3. Πώς συμπεριφέρονταν πολλοί Κορίνθιοι Χριστιανοί κατά τον εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου;

³ Πολλοί Κορίνθιοι Χριστιανοί λάβαιναν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης ανάξια. Υπήρχαν διαιρέσεις ανάμεσά τους και, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα, μερικοί έφερναν μαζί τους το δείπνο τους και το έτρωγαν πριν ή κατά τη διάρκεια της συνάθροισης, πολλές φορές τρώγοντας και πίνοντας υπερβολικά. Δεν βρίσκονταν ούτε σε διανοητική ούτε σε πνευματική εγρήγορση. Αυτό τους καθιστούσε “ένοχους όσον αφορά το  σώμα και το αίμα του Κυρίου”. Όσοι δεν είχαν φάει πεινούσαν και η προσοχή τους αποσπόταν. Ναι, πολλοί συμμετείχαν χωρίς σεβασμό και χωρίς να αντιλαμβάνονται πλήρως τη σοβαρότητα της περίστασης. Δεν προξενεί έκπληξη το ότι έφερναν κρίση στον εαυτό τους!—1 Κορινθίους 11:27-34.

4, 5. Γιατί είναι απαραίτητη η προσεκτική αυτοεξέταση για όσους συνηθίζουν να λαβαίνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης;

⁴ Καθώς πλησιάζει η Ανάμνηση κάθε χρόνο, είναι απαραίτητη η προσεκτική αυτοεξέταση για όσους συνηθίζουν να λαβαίνουν από τα εμβλήματα. Προκειμένου να μετάσχουν σε αυτό το γεύμα συμμετοχής κατάλληλα, πρέπει να βρίσκονται σε υγιή πνευματική κατάσταση. Οποιοσδήποτε δείχνει έλλειψη σεβασμού, ακόμη και περιφρόνηση, για τη θυσία του Ιησού θα διέτρεχε τον κίνδυνο να “εκκοπεί από το λαό του Θεού”, όπως ο Ισραηλίτης ο οποίος θα έτρωγε ένα γεύμα συμμετοχής ευρισκόμενος σε ακάθαρτη κατάσταση.—Λευιτικό 7:20· Εβραίους 10:28-31.

⁵ Ο Παύλος σύγκρινε την Ανάμνηση με ένα γεύμα συμμετοχής στον αρχαίο Ισραήλ. Έκανε λόγο για αυτούς που συμμετείχαν όλοι μαζί στον Χριστό και κατόπιν είπε: «Δεν μπορείτε να πίνετε το ποτήρι του Ιεχωβά και το ποτήρι των δαιμόνων· δεν μπορείτε να τρώτε από “το τραπέζι του Ιεχωβά” και από το τραπέζι των δαιμόνων». (1 Κορινθίους 10:16-21) Αν κάποιος που λαβαίνει συνήθως από τα  εμβλήματα της Ανάμνησης διαπράξει ένα σοβαρό αμάρτημα, πρέπει να το ομολογήσει στον Ιεχωβά και να ζητήσει επίσης την πνευματική βοήθεια των πρεσβυτέρων της εκκλησίας. (Παροιμίες 28:13· Ιακώβου 5:13-16) Αν μετανοήσει αληθινά και παραγάγει καρπούς που αρμόζουν στη μετάνοια, δεν θα λαβαίνει ανάξια.—Λουκάς 3:8.

Αυτοί που Παρευρίσκονται ως Γεμάτοι Σεβασμό Παρατηρητές

6. Για ποιους έχει φυλάξει ο Θεός το προνόμιο της συμμετοχής στο Δείπνο του Κυρίου;

⁶ Μήπως πρέπει να λαβαίνουν από το Δείπνο του Κυρίου εκείνοι που τώρα κάνουν το καλό στο υπόλοιπο των 144.000 αδελφών του Χριστού; (Ματθαίος 25:31-40· Αποκάλυψη 14:1) Όχι. Ο Θεός έχει φυλάξει αυτό το προνόμιο για άτομα τα οποία έχει χρίσει με άγιο πνεύμα για να είναι «συγκληρονόμοι . . . με τον Χριστό». (Ρωμαίους 8:14-18· 1 Ιωάννη 2:20) Ποια είναι, λοιπόν, η θέση εκείνων που ελπίζουν να ζήσουν για πάντα σε έναν παγγήινο παράδεισο υπό τη διακυβέρνηση της Βασιλείας; (Λουκάς 23:43· Αποκάλυψη 21:3, 4) Εφόσον δεν είναι συγκληρονόμοι του Ιησού με ουράνια ελπίδα, παρευρίσκονται στην Ανάμνηση ως γεμάτοι σεβασμό παρατηρητές.—Ρωμαίους 6:3-5.

7. Γιατί γνώριζαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα ότι έπρεπε να λαβαίνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης;

⁷ Οι αληθινοί Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα ήταν χρισμένοι με άγιο πνεύμα. Πολλοί από αυτούς μπορούσαν να χρησιμοποιούν ένα ή περισσότερα από τα θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος, όπως ήταν η γλωσσολαλιά. Συνεπώς, δεν θα ήταν δύσκολο για τέτοια άτομα να γνωρίζουν ότι ήταν χρισμένοι με το πνεύμα και ότι έπρεπε να λαβαίνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης. Ωστόσο, στον καιρό μας, αυτό μπορεί να καθοριστεί με βάση θεόπνευστα λόγια όπως τα ακόλουθα: «Όλοι όσοι οδηγούνται από το πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι γιοι του Θεού. Διότι εσείς δεν λάβατε πνεύμα δουλείας που προκαλεί πάλι φόβο, αλλά λάβατε πνεύμα υιοθεσίας, με το οποίο φωνάζουμε: “Αββά, Πατέρα!”»—Ρωμαίους 8:14, 15.

8. Ποιοι αντιπροσωπεύονται από «το σιτάρι» και «τα ζιζάνια» που αναφέρονται στο 13ο κεφάλαιο του Ματθαίου;

⁸ Στο διάβα των αιώνων, οι γνήσιοι χρισμένοι αναπτύσσονταν ως «σιτάρι» σε έναν αγρό «ζιζανίων», δηλαδή ψεύτικων Χριστιανών. (Ματθαίος 13:24-30, 36-43) Από τη δεκαετία του 1870, το «σιτάρι» άρχισε να γίνεται ολοένα και πιο ευδιάκριτο, και μερικά χρόνια αργότερα ειπώθηκε στους χρισμένους Χριστιανούς επισκόπους: «Οι πρεσβύτεροι . . . πρέπει να θέσωσι ενώπιον των συναθροιζομένων [για την Ανάμνηση] τους όρους αυτούς και συνθήκας—(1) πίστιν εις το αίμα [του Χριστού], και (2)  . . . καθιέρωσιν εις τον Κύριον και την υπηρεσίαν του, ακόμη και μέχρι θανάτου. Πρέπει τότε ούτοι να προσκαλέσωσι πάντας οίτινες σκέπτονται ούτως, και είναι καθιερωμένοι, όπως λάβωσι μέρος εις την τελετήν του θανάτου του Κυρίου».—Γραφικαί Μελέται, Σειρά ΣΤ΄, Η Νέα Κτίσις, σελίδες 442, 443. *

Αναζήτηση “Άλλων Προβάτων”

9. Πώς διασαφηνίστηκε η ταυτότητα του “μεγάλου πλήθους” το 1935, και πώς επηρέασε αυτό μερικούς που λάβαιναν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης;

⁹ Με τον καιρό, η οργάνωση του Ιεχωβά άρχισε να συγκεντρώνει την προσοχή της και σε άλλους εκτός από τους χρισμένους ακολούθους του Χριστού. Μια αξιοσημείωτη εξέλιξη ως προς αυτό έλαβε χώρα στα μέσα της δεκαετίας του 1930. Προηγουμένως, ο λαός του Θεού θεωρούσε το «μεγάλο πλήθος» του εδαφίου Αποκάλυψη 7:9 ως μια δευτερεύουσα πνευματική τάξη που θα συνταυτιζόταν με τους 144.000 αναστημένους χρισμένους στον ουρανό—σαν να ήταν παράνυμφοι ή συντρόφισσες της νύφης του Χριστού. (Ψαλμός 45:14, 15· Αποκάλυψη 7:4· 21:2, 9) Ωστόσο, στις 31 Μαΐου 1935, σε μια ομιλία που εκφωνήθηκε στη συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ουάσινγκτον, D.C., δόθηκε η Γραφική εξήγηση ότι το «μεγάλο πλήθος» (“πολύς όχλος”, Μετάφραση του Βάμβα) αναφέρεται στα «άλλα πρόβατα» που ζουν στον καιρό του τέλους. (Ιωάννης 10:16) Ύστερα από εκείνη τη συνέλευση, μερικοί που λάβαιναν προηγουμένως από τα εμβλήματα της Ανάμνησης σταμάτησαν να λαβαίνουν επειδή αντιλήφθηκαν ότι η ελπίδα τους ήταν επίγεια, όχι ουράνια.

10. Πώς θα περιγράφατε την ελπίδα και τις ευθύνες των σύγχρονων “άλλων προβάτων”;

¹⁰ Ιδιαίτερα από το 1935 και έπειτα, αναζητούνται εκείνοι που γίνονται «άλλα πρόβατα»,  οι οποίοι έχουν πίστη στο λύτρο, αφιερώνονται στον Θεό και υποστηρίζουν το χρισμένο «μικρό ποίμνιο» στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας. (Λουκάς 12:32) Αυτά τα άλλα πρόβατα ελπίζουν να ζήσουν στη γη για πάντα, ωστόσο από όλες τις άλλες απόψεις μοιάζουν στο σύγχρονο υπόλοιπο των κληρονόμων της Βασιλείας. Σαν τους πάροικους στον αρχαίο Ισραήλ οι οποίοι λάτρευαν τον Ιεχωβά και υποτάσσονταν στο Νόμο, τα σημερινά άλλα πρόβατα δέχονται τις Χριστιανικές ευθύνες, όπως είναι το κήρυγμα των καλών νέων μαζί με τα μέλη του πνευματικού Ισραήλ. (Γαλάτες 6:16) Όπως, όμως, κανένας πάροικος δεν μπορούσε να γίνει βασιλιάς του Ισραήλ ή ιερέας, κανένα από αυτά τα άλλα πρόβατα δεν μπορεί με την εν λόγω ιδιότητά του να κυβερνήσει στην ουράνια Βασιλεία ή να υπηρετήσει ως ιερέας.—Δευτερονόμιο 17:15.

11. Γιατί θα μπορούσε η ημερομηνία της αφιέρωσης κάποιου να επηρεάσει την ελπίδα του;

¹¹ Κατά τη δεκαετία του 1930, λοιπόν, άρχισε να γίνεται σαφές ότι, γενικά, η ουράνια τάξη είχε επιλεχθεί. Εδώ και δεκαετίες, η αναζήτηση έχει στραφεί στα άλλα πρόβατα, των οποίων η ελπίδα είναι επίγεια. Αν κάποιος χρισμένος αποδειχτεί άπιστος, το κενό που θα έχει δημιουργηθεί στους 144.000 θα κληθεί πιθανότατα να το συμπληρώσει ένα άτομο που έχει υπηρετήσει τον Θεό πιστά επί πολύ καιρό ως μέλος των άλλων προβάτων.

Γιατί Γίνονται Εσφαλμένοι Ισχυρισμοί

12. Υπό ποιες περιστάσεις πρέπει κάποιος να σταματήσει να λαβαίνει από τα εμβλήματα της Ανάμνησης, και γιατί;

¹² Οι χρισμένοι Χριστιανοί είναι απόλυτα βέβαιοι ότι έχουν την ουράνια κλήση. Αλλά τι γίνεται αν κάποιοι που δεν έχουν αυτή την κλήση λαβαίνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης; Αντιλαμβανόμενοι τώρα ότι ποτέ δεν είχαν την ουράνια ελπίδα, η συνείδησή τους σίγουρα θα τους αναγκάσει να σταματήσουν να λαβαίνουν. Ο Θεός δεν θα έβλεπε με εύνοια οποιονδήποτε θα παρουσίαζε τον εαυτό του ως άτομο το οποίο έχει κληθεί να είναι ουράνιος βασιλιάς και ιερέας ενώ γνώριζε ότι στην πραγματικότητα δεν είχε τέτοια κλήση. (Ρωμαίους 9:16· Αποκάλυψη 20:6) Ο Ιεχωβά εκτέλεσε τον Λευίτη Κορέ επειδή ζητούσε με αυθάδεια την Ααρωνική ιεροσύνη. (Έξοδος 28:1· Αριθμοί 16:4-11, 31-35) Αν κάποιος Χριστιανός φτάσει στο σημείο να αντιληφθεί ότι ήταν λάθος του να λαβαίνει από τα εμβλήματα της Ανάμνησης, αυτός ή αυτή πρέπει να σταματήσει να λαβαίνει και να προσευχηθεί ταπεινά για τη συγχώρηση του Ιεχωβά.—Ψαλμός 19:13.

13, 14. Γιατί θα μπορούσαν μερικοί να ισχυρίζονται εσφαλμένα ότι έχουν την ουράνια κλήση;

¹³ Γιατί θα μπορούσαν μερικοί να ισχυρίζονται εσφαλμένα ότι έχουν την ουράνια κλήση; Ο θάνατος ενός συντρόφου ή κάποια άλλη τραγωδία θα ήταν δυνατόν να τους κάνει να χάσουν το ενδιαφέρον τους για τη ζωή στη γη. Ή θα μπορούσαν να επιθυμήσουν τον ίδιο προορισμό με αυτόν ενός στενού τους φίλου ο οποίος δηλώνει ότι είναι χρισμένος Χριστιανός. Ασφαλώς, ο Θεός δεν έχει διορίσει κανέναν να «στρατολογεί» άλλους για αυτό το προνόμιο. Και δεν χρίει κληρονόμους της Βασιλείας κάνοντάς τους να ακούν φωνές με τέτοιου είδους μηνύματα.

¹⁴ Η λανθασμένη θρησκευτική άποψη ότι όλοι οι καλοί άνθρωποι πηγαίνουν στον ουρανό θα μπορούσε να κάνει κάποιους να νομίζουν ότι έχουν την ουράνια κλήση. Συνεπώς, χρειάζεται να προσέχουμε να μην καθοδηγούμαστε από προηγούμενες εσφαλμένες απόψεις ή από άλλους παράγοντες. Λόγου χάρη, μερικοί θα μπορούσαν να αναρωτηθούν: “Μήπως χρησιμοποιώ κάποια φάρμακα που επηρεάζουν τα συναισθήματά μου; Μήπως τείνω να έχω βαθιά συναισθήματα τα οποία θα μπορούσα να παρερμηνεύσω;”

15, 16. Γιατί θα μπορούσαν ορισμένοι να συμπεράνουν εσφαλμένα ότι είναι χρισμένοι;

¹⁵ Ορισμένοι θα μπορούσαν να αναρωτηθούν: “Μήπως θέλω να έχω εξέχουσα θέση; Μήπως φιλοδοξώ να έχω εξουσία είτε τώρα είτε ως μελλοντικός συγκληρονόμος με τον Χριστό;” Όταν κλήθηκαν κληρονόμοι της Βασιλείας τον πρώτο αιώνα, δεν είχαν όλοι υπεύθυνες θέσεις στην εκκλησία. Εκείνοι δε που έχουν ουράνια κλήση δεν επιζητούν εξοχότητα ούτε καυχιούνται για το ότι είναι χρισμένοι. Εκδηλώνουν την ταπεινοφροσύνη που αναμένεται από όσους έχουν «το νου του Χριστού».—1 Κορινθίους 2:16.

¹⁶ Μερικοί ίσως συμπέραναν ότι έχουν την ουράνια κλήση επειδή έχουν αποκτήσει πολλή Βιβλική γνώση. Ωστόσο, δεν αποκτά κάποιος εξαιρετική κατανόηση όταν χρίεται με το πνεύμα, διότι ο Παύλος χρειάστηκε να νουθετήσει και  να συμβουλέψει ορισμένους χρισμένους. (1 Κορινθίους 3:1-3· Εβραίους 5:11-14) Ο Θεός έχει μια διευθέτηση με την οποία παρέχει πνευματική τροφή για όλο το λαό του. (Ματθαίος 24:45-47) Επομένως, κανένας δεν πρέπει να νομίζει πως το ότι είναι χρισμένος Χριστιανός τού δίνει σοφία ανώτερη από τη σοφία αυτών που έχουν επίγεια ελπίδα. Το ότι είναι κάποιος χρισμένος με το πνεύμα δεν φαίνεται από την επιδεξιότητά του στην απάντηση Γραφικών ερωτήσεων, στο κήρυγμα ή στην εκφώνηση Βιβλικών ομιλιών. Και οι Χριστιανοί που έχουν επίγεια ελπίδα τα πηγαίνουν πολύ καλά σε αυτούς τους τομείς.

17. Από τι και από ποιον εξαρτάται το να είναι κάποιος χρισμένος με το πνεύμα;

¹⁷ Αν κάποιος ομόπιστος ρωτήσει σχετικά με την ουράνια κλήση, ένας πρεσβύτερος ή κάποιος άλλος ώριμος Χριστιανός μπορεί να συζητήσει το θέμα μαζί του. Ωστόσο, δεν μπορεί ένα άτομο να πάρει αυτή την απόφαση για κάποιον άλλον. Εκείνος που έχει αληθινά αυτή την κλήση δεν χρειάζεται να ρωτάει τους άλλους για το αν έχει αυτή την ελπίδα. Στους χρισμένους «έχει δοθεί μια νέα γέννηση, όχι με φθαρτό, αλλά με άφθαρτο αναπαραγωγικό σπέρμα, μέσω του λόγου του Θεού ο οποίος είναι ζωντανός και διαμένει». (1 Πέτρου 1:23) Μέσω του πνεύματός του και του Λόγου του, ο Θεός εμφυτεύει το «σπέρμα» που καθιστά το άτομο «νέα δημιουργία», με ουράνια ελπίδα. (2 Κορινθίους 5:17) Επίσης, ο Ιεχωβά κάνει την επιλογή. Το να είναι κάποιος χρισμένος «εξαρτάται, όχι από εκείνον που θέλει ούτε από εκείνον που τρέχει, αλλά από τον Θεό». (Ρωμαίους 9:16) Πώς μπορεί λοιπόν ένα άτομο να είναι βέβαιο ότι έχει την ουράνια κλήση;

Γιατί Είναι Βέβαιοι

18. Πώς δίνει μαρτυρία το πνεύμα του Θεού μαζί με το πνεύμα των χρισμένων;

¹⁸ Η μαρτυρία του πνεύματος του Θεού πείθει τους χρισμένους Χριστιανούς ότι έχουν ουράνια προοπτική. «Λάβατε πνεύμα υιοθεσίας», έγραψε ο Παύλος, «με το οποίο φωνάζουμε: “Αββά, Πατέρα!” Το ίδιο το πνεύμα δίνει μαρτυρία μαζί με το πνεύμα μας ότι είμαστε παιδιά του Θεού. Αν, λοιπόν, είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι όμως με τον Χριστό, με την προϋπόθεση ότι υποφέρουμε μαζί του για να δοξαστούμε και μαζί του». (Ρωμαίους 8:15-17) Υπό την επιρροή του αγίου πνεύματος, το πνεύμα, δηλαδή η κυριαρχούσα στάση, των χρισμένων τούς ωθεί να εφαρμόζουν στον εαυτό τους αυτά που λένε οι Γραφές σχετικά με τα πνευματικά παιδιά του Ιεχωβά. (1 Ιωάννη 3:2) Το πνεύμα του Θεού τούς δίνει την αίσθηση ότι είναι γιοι Του και γεννάει μέσα τους μια μοναδική ελπίδα. (Γαλάτες 4:6, 7) Ναι, το να έχουν αιώνια επίγεια ζωή ως  τέλειοι άνθρωποι που περιβάλλονται από μέλη της οικογένειάς τους και φίλους τους θα ήταν υπέροχο, αλλά δεν είναι αυτή η θεόδοτη ελπίδα τους. Μέσω του πνεύματός του, ο Θεός έχει παραγάγει μέσα τους μια τόσο ισχυρή ουράνια ελπίδα ώστε εκείνοι είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν κάθε επίγειο δεσμό και προοπτική.—2 Κορινθίους 5:1-5, 8· 2 Πέτρου 1:13, 14.

19. Ποιο ρόλο παίζει η νέα διαθήκη στη ζωή ενός χρισμένου Χριστιανού;

¹⁹ Οι χρισμένοι Χριστιανοί είναι σίγουροι για την ουράνια ελπίδα τους, για το ότι έχουν παρθεί στη νέα διαθήκη. Ο Ιησούς αναφέρθηκε σε αυτό όταν εγκαινίασε την Ανάμνηση και είπε: «Αυτό το ποτήρι σημαίνει τη νέα διαθήκη που έχει ως βάση το αίμα μου, το οποίο θα χυθεί για χάρη σας». (Λουκάς 22:20) Τα συμβαλλόμενα μέρη στη νέα διαθήκη είναι ο Θεός και οι χρισμένοι. (Ιερεμίας 31:31-34· Εβραίους 12:22-24) Ο Ιησούς είναι ο μεσίτης. Η νέα διαθήκη, η οποία τίθεται σε λειτουργία μέσω του χυμένου αίματος του Χριστού, πήρε έναν λαό για το όνομα του Ιεχωβά, όχι μόνο από τους Ιουδαίους, αλλά και από τα έθνη, και τους έκανε μέρος του “σπέρματος” του Αβραάμ. (Γαλάτες 3:26-29· Πράξεις 15:14) Σύμφωνα με τα όσα ορίζει αυτή η “αιώνια διαθήκη”, όλοι οι πνευματικοί Ισραηλίτες ανασταίνονται σε αθάνατη ζωή στον ουρανό.—Εβραίους 13:20.

20. Σε ποια διαθήκη μαζί με τον Χριστό παίρνονται οι χρισμένοι;

²⁰ Οι χρισμένοι είναι βέβαιοι για την ελπίδα τους. Έχουν παρθεί σε μια επιπρόσθετη διαθήκη, τη διαθήκη της Βασιλείας. Σχετικά με τη συμμετοχή τους μαζί με τον Χριστό, ο Ιησούς είπε: «Εσείς είστε που έχετε παραμείνει προσκολλημένοι σε εμένα κατά τις δοκιμασίες μου· και εγώ κάνω διαθήκη με εσάς, όπως ο Πατέρας μου έχει κάνει διαθήκη με εμένα, για μια βασιλεία». (Λουκάς 22:28-30) Αυτή η διαθήκη ανάμεσα στον Χριστό και στους συμβασιλείς του παραμένει για πάντα σε λειτουργία.—Αποκάλυψη 22:5.

Η Περίοδος της Ανάμνησης—Ένας Ευλογητός Καιρός

21. Πώς μπορούμε να αποκομίσουμε μεγάλο όφελος από την περίοδο της Ανάμνησης;

²¹ Πολλές είναι οι ευλογίες της περιόδου της Ανάμνησης. Μπορούμε να ωφεληθούμε από την ανάγνωση της Γραφής που έχει προγραμματιστεί για αυτή την περίοδο. Είναι επίσης ένας εξαιρετικά θαυμάσιος καιρός για προσευχή, για στοχασμό γύρω από την επίγεια ζωή και το θάνατο του Ιησού, καθώς και για συμμετοχή στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας. (Ψαλμός 77:12· Φιλιππησίους 4:6, 7) Ο ίδιος ο εορτασμός μάς υπενθυμίζει την αγάπη που έδειξε ο Θεός και ο Χριστός σε σχέση με τη λυτρωτική θυσία του Ιησού. (Ματθαίος 20:28· Ιωάννης 3:16) Αυτή η προμήθεια μας δίνει ελπίδα και παρηγοριά και πρέπει να ισχυροποιεί την αποφασιστικότητά μας να επιδιώκουμε χριστοειδή πορεία. (Έξοδος 34:6· Εβραίους 12:3) Η Ανάμνηση πρέπει επίσης να μας ενισχύει για να εκπληρώνουμε την αφιέρωσή μας ως υπηρέτες του Θεού και να είμαστε όσιοι ακόλουθοι του αγαπητού Γιου του.

22. Ποιο είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού προς την ανθρωπότητα, και ποιος είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να δείξουμε εκτίμηση για αυτό;

²² Πόσο καλά δώρα μάς δίνει ο Ιεχωβά! (Ιακώβου 1:17) Έχουμε την καθοδηγία του Λόγου του, τη βοήθεια του πνεύματός του και την ελπίδα της αιώνιας ζωής. Το μεγαλύτερο δώρο του Θεού είναι η θυσία του Ιησού για τις αμαρτίες των χρισμένων και για όλους τους άλλους που ασκούν πίστη. (1 Ιωάννη 2:1, 2) Πόσα πράγματα σημαίνει, λοιπόν, για εσάς ο θάνατος του Ιησού; Θα είστε ανάμεσα σε εκείνους που θα δείξουν ευγνωμοσύνη για αυτόν με το να συναθροιστούν μετά τη δύση του ήλιου στις 16 Απριλίου 2003 για να γιορτάσουν το Δείπνο του Κυρίου;

[Υποσημείωση]

Ποιες Είναι οι Απαντήσεις Σας;

• Ποιοι πρέπει να λαβαίνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης;

• Γιατί τα «άλλα πρόβατα» παρευρίσκονται στο Δείπνο του Κυρίου μόνο ως γεμάτοι σεβασμό παρατηρητές;

• Πώς γνωρίζουν οι χρισμένοι Χριστιανοί ότι πρέπει να λαβαίνουν από το ψωμί και το κρασί στην Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού;

• Για ποια πράγματα είναι θαυμάσιος καιρός η περίοδος της Ανάμνησης;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Γράφημα/Εικόνες στη σελίδα 18]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Παρόντες στην Ανάμνηση

ΣΕ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ

15.597.746

15

14

13.147.201

13

12

11

10

 9

 8

 7

 6

 5

4.925.643

 4

 3

 2

 1

878.303

63.146

1935 1955 1975 1995 2002

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Εσείς θα είστε παρόντες στο Δείπνο του Κυρίου φέτος;

[Εικόνες στη σελίδα 21]

Η περίοδος της Ανάμνησης είναι θαυμάσιος καιρός για αυξημένη ανάγνωση της Γραφής και συμμετοχή στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας