Τέλος στον Πόλεμο

“Είμαστε μόνο 12 χρονών. Δεν μπορούμε να επηρεάσουμε ούτε την πολιτική ούτε τον πόλεμο, αλλά θέλουμε να ζήσουμε! Περιμένουμε να υπάρξει ειρήνη. Θα ζήσουμε άραγε να τη δούμε;”​—Μια τάξη μαθητών πέμπτης δημοτικού

“Θέλουμε να πηγαίνουμε σχολείο και να επισκεπτόμαστε τους φίλους και τους συγγενείς μας χωρίς να φοβόμαστε μήπως μας απαγάγουν. Ελπίζω να μας ακούσει η κυβέρνηση. Θέλουμε μια καλύτερη ζωή. Θέλουμε ειρήνη”.​—Αλχάτζι, 14 χρονών

ΑΥΤΑ τα συγκινητικά λόγια μεταδίδουν την εγκάρδια ελπίδα νεαρών ατόμων που έχουν υποφέρει χρόνια ολόκληρα λόγω εμφύλιων συρράξεων. Το μόνο που επιθυμούν είναι να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή. Ωστόσο, η πραγματοποίηση αυτής της ελπίδας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Θα ζήσουμε ποτέ να δούμε έναν κόσμο χωρίς πόλεμο;

Τα πρόσφατα χρόνια, έχουν καταβληθεί προσπάθειες σε διεθνές επίπεδο για τον τερματισμό ορισμένων εμφύλιων πολέμων μέσω άσκησης πίεσης στις αντίπαλες πλευρές για την υπογραφή κάποιου συμφώνου ειρήνης. Μερικές χώρες έχουν στείλει ειρηνευτικές δυνάμεις προκειμένου να εφαρμοστούν τέτοιες συμφωνίες. Ωστόσο, λίγα έθνη έχουν τα χρήματα ή τη διάθεση να αστυνομεύουν μακρινές χώρες στις οποίες το βαθιά εδραιωμένο μίσος και η δυσπιστία καθιστούν στην καλύτερη περίπτωση εύθραυστη οποιαδήποτε συμφωνία ανάμεσα στις εμπόλεμες παρατάξεις. Δεν είναι σπάνιο να αναζωπυρώνονται οι διαμάχες μόλις λίγες εβδομάδες ή μήνες μετά την υπογραφή συμφωνιών για κατάπαυση του πυρός. Όπως τονίζει το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών της Στοκχόλμης για την Ειρήνη, «η ειρήνη είναι δύσκολο να επιτευχθεί όταν οι μαχόμενοι έχουν την επιθυμία και τη δυνατότητα να συνεχίσουν να μάχονται».

Συγχρόνως, αυτές οι επίμονες διαμάχες που μαστίζουν τόσα μέρη της γης υπενθυμίζουν στους Χριστιανούς μια Γραφική προφητεία. Το βιβλίο της Αποκάλυψης μιλάει για κάποια κρίσιμη περίοδο στην ιστορία κατά την οποία ένας συμβολικός ιππέας θα “αφαιρούσε την ειρήνη από τη γη”. (Αποκάλυψη 6:4) Αυτή η εικόνα του ακατάπαυστου πολέμου αποτελεί μέρος ενός σύνθετου σημείου το οποίο δείχνει ότι ζούμε τώρα σε έναν καιρό που περιγράφεται στη Γραφή ως “οι τελευταίες ημέρες”. * (2 Τιμόθεο 3:1) Ο Λόγος του Θεού, όμως, μας βεβαιώνει ότι αυτές οι τελευταίες ημέρες αποτελούν προοίμιο ειρήνης.

Η Γραφή εξηγεί στο εδάφιο Ψαλμός 46:9 ότι η πραγματική ειρήνη απαιτεί τον τερματισμό του πολέμου, όχι μόνο σε μία περιοχή της υδρογείου, αλλά σε ολόκληρη τη γη. Επιπλέον, αυτός ο ίδιος ψαλμός αναφέρει συγκεκριμένα την καταστροφή των όπλων που υπήρχαν στους Βιβλικούς χρόνους—του τόξου και του δόρατος. Τα όπλα τα οποία έχουν αυξηθεί πολύ στις ημέρες μας πρέπει παρόμοια να καταστραφούν προκειμένου να ζήσει κάποτε η ανθρωπότητα με ειρήνη.

Τελικά, όμως, το μίσος και η απληστία είναι αυτά που ρίχνουν λάδι στη φωτιά του πολέμου, και όχι οι σφαίρες και τα όπλα. Η πλεονεξία και η απληστία αποτελούν μια από τις βασικές αιτίες  του πολέμου, το δε μίσος οδηγεί συχνά στη βία. Για να ξεριζώσουν αυτά τα καταστροφικά αισθήματα, οι άνθρωποι χρειάζεται να αλλάξουν τη νοοτροπία τους. Χρειάζεται να εκπαιδευτούν στις οδούς της ειρήνης. Γι’ αυτό, ο αρχαίος προφήτης Ησαΐας δηλώνει ρεαλιστικά ότι ο πόλεμος θα πάψει μόνο όταν οι άνθρωποι “δεν θα μαθαίνουν πια τον πόλεμο”.—Ησαΐας 2:4.

Ωστόσο, προς το παρόν ζούμε σε έναν κόσμο που διδάσκει σε ενηλίκους και σε παιδιά, όχι την αξία της ειρήνης, αλλά τη δόξα του πολέμου. Δυστυχώς, ακόμη και παιδιά εκπαιδεύονται να σκοτώνουν.

Έμαθαν να Σκοτώνουν

Σε ηλικία 14 χρονών, ο Αλχάτζι αποστρατεύτηκε. Ήταν μόλις δέκα χρονών όταν τον έπιασαν ομάδες ανταρτών και τον εκπαίδευσαν να πολεμάει με αυτόματο τουφέκι Καλάσνικοφ ΑΚ-47. Έχοντας στρατολογηθεί διά της βίας, συμμετείχε σε επιδρομές για τρόφιμα και πυρπολούσε σπίτια. Επίσης σκότωνε και ακρωτηρίαζε ανθρώπους. Σήμερα, ο Αλχάτζι δυσκολεύεται να ξεχάσει τον πόλεμο και να προσαρμοστεί στη ζωή του πολίτη. Ο Έιμπραχαμ, άλλο ένα παιδί-στρατιώτης, είχε μάθει και αυτός να σκοτώνει και δίσταζε να παραδώσει το όπλο του. Ο Έιμπραχαμ είπε: «Αν μου πουν να φύγω χωρίς το όπλο μου, δεν ξέρω τι θα κάνω, πώς θα βρίσκω κάτι να φάω».

Περισσότερα από 300.000 παιδιά-στρατιώτες—αγόρια και κορίτσια—εξακολουθούν να πολεμούν και να πεθαίνουν στις ατέλειωτες εμφύλιες συγκρούσεις που μαστίζουν τον πλανήτη μας. Κάποιος αρχηγός ανταρτών εξήγησε: «Υπακούν σε διαταγές, δεν τους απασχολεί το να γυρίσουν στη γυναίκα τους ή στην οικογένειά τους και δεν γνωρίζουν το φόβο». Εντούτοις, αυτά τα παιδιά θέλουν και δικαιούνται μια καλύτερη ζωή.

Στις αναπτυγμένες χώρες, η φρικτή κατάσταση των παιδιών-στρατιωτών μπορεί να μοιάζει εντελώς απόμακρη. Ωστόσο, πολλά παιδιά του Δυτικού κόσμου μαθαίνουν να πολεμούν μέσα στην άνεση του σπιτιού τους. Με ποιον τρόπο;

Πάρτε για παράδειγμα τον Χοσέ από τη νοτιοανατολική Ισπανία. Ήταν ένας έφηβος που του άρεσε να ασχολείται με τις πολεμικές τέχνες. Το πιο πολύτιμο απόκτημά του ήταν ένα σπαθί των σαμουράι που του είχε αγοράσει ο πατέρας του για τα Χριστούγεννα. Επίσης του άρεσαν πολύ τα βιντεοπαιχνίδια, ιδίως τα βίαια. Την 1η Απριλίου 2000, αντέγραψε στην πραγματική ζωή την επιθετικότητα του αγαπημένου του ηλεκτρονικού ήρωα. Σε ένα παράφορο ξέσπασμα βίας, σκότωσε τον πατέρα του, τη μητέρα του και την αδελφή του με το ίδιο εκείνο σπαθί που του είχε δωρίσει ο πατέρας του. «Ήθελα να είμαι μόνος στον κόσμο. Δεν ήθελα να με αναζητούν οι γονείς μου», εξήγησε στην αστυνομία.

Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της βίαιης ψυχαγωγίας, ο συγγραφέας και αξιωματικός του στρατού Ντέιβ Γκρόσμαν παρατήρησε: «Φτάνουμε σε τέτοιον βαθμό απευαισθητοποίησης ώστε η πρόκληση πόνου και παθημάτων έχει γίνει πηγή ψυχαγωγίας: το ζούμε με τη φαντασία μας και το απολαμβάνουμε αντί να το αποστρεφόμαστε. Μαθαίνουμε να σκοτώνουμε και μαθαίνουμε να μας αρέσει».

Τόσο ο Αλχάτζι όσο και ο Χοσέ έμαθαν να σκοτώνουν. Κανείς τους δεν σκόπευε να γίνει φονιάς, αλλά η εκπαίδευση του ενός ή του άλλου είδους διαστρέβλωσε τη νοοτροπία τους. Τέτοια εκπαίδευση—είτε για παιδιά είτε για ενηλίκους—σπέρνει τους σπόρους της βίας και του πολέμου.

Μάθετε την Ειρήνη αντί για τον Πόλεμο

Η διαρκής ειρήνη δεν μπορεί ποτέ να εδραιωθεί όσο οι άνθρωποι μαθαίνουν να σκοτώνουν. Πριν από πολλούς αιώνες, ο προφήτης Ησαΐας έγραψε: «Είθε να πρόσεχες τις εντολές [του Θεού]! Τότε η ειρήνη σου θα γινόταν σαν ποταμός». (Ησαΐας 48:17, 18) Όταν οι άνθρωποι αποκτούν ακριβή γνώση για το Λόγο του Θεού και μαθαίνουν να αγαπούν το νόμο του Θεού, η βία και ο πόλεμος γίνονται αποκρουστικά σε αυτούς. Ακόμη και τώρα, οι γονείς μπορούν να βεβαιώνονται ότι τα παιχνίδια που παίζουν τα παιδιά τους δεν προάγουν τη βία. Οι ενήλικοι μπορούν και αυτοί να μάθουν να υπερνικούν το μίσος και την απληστία. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν διαπιστώσει επανειλημμένα ότι ο Λόγος του Θεού έχει τη δύναμη να αλλάζει προσωπικότητες.—Εβραίους 4:12.

Εξετάστε το παράδειγμα του Ορτένσιο. Ήταν νεαρός όταν στρατολογήθηκε παρά τη θέλησή του. Η στρατιωτική εκπαίδευση ήταν σχεδιασμένη  να «ενσταλάξει μέσα μας την επιθυμία να σκοτώνουμε άλλους ανθρώπους και να μη φοβόμαστε να σκοτωθούμε», εξηγεί ο ίδιος. Πολέμησε σε έναν παρατεταμένο εμφύλιο πόλεμο στην Αφρική. «Ο πόλεμος επηρέασε την προσωπικότητά μου», παραδέχεται. «Ακόμη και σήμερα εξακολουθώ να θυμάμαι ό,τι έχω κάνει. Νιώθω πολύ άσχημα για αυτά που με ανάγκασαν να κάνω».

Όταν κάποιος άλλος στρατιώτης μίλησε στον Ορτένσιο για τη Γραφή, αυτό άγγιξε την καρδιά του. Η υπόσχεση του Θεού στο εδάφιο Ψαλμός 46:9 για τερματισμό όλων των μορφών πολέμου τον εντυπωσίασε. Όσο περισσότερο μελετούσε τη Γραφή τόσο λιγότερο ήθελε να πολεμάει. Λίγο καιρό αργότερα, ο ίδιος μαζί με άλλους δύο συντρόφους του εκδιώχθηκαν από το στρατό και αφιέρωσαν τη ζωή τους στον Ιεχωβά Θεό. «Η Βιβλική αλήθεια με βοήθησε να αγαπώ τον εχθρό μου», εξηγεί ο Ορτένσιο. «Διέκρινα ότι, με το να μάχομαι στον πόλεμο, στην πραγματικότητα αμάρτανα εναντίον του Ιεχωβά, διότι ο Θεός λέει ότι δεν πρέπει να σκοτώνουμε το συνάνθρωπό μας. Για να δείξω αυτή την αγάπη, έπρεπε να αλλάξω τη νοοτροπία μου και να μη βλέπω τους ανθρώπους ως εχθρούς μου».

Τέτοιες πραγματικές εμπειρίες καταδεικνύουν ότι η Βιβλική εκπαίδευση όντως προάγει την ειρήνη. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη. Ο προφήτης Ησαΐας έδειξε σαφώς ότι υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στη θεϊκή εκπαίδευση και στην ειρήνη, όταν προείπε: «Όλοι οι γιοι σου θα είναι άτομα που διδάσκονται από τον Ιεχωβά, και η ειρήνη των γιων σου θα είναι άφθονη». (Ησαΐας 54:13) Ο ίδιος προφήτης προείδε έναν καιρό κατά τον οποίο άνθρωποι από όλα τα έθνη θα συνέρρεαν στην αγνή λατρεία του Ιεχωβά Θεού για να μάθουν τις οδούς του. Με ποιο αποτέλεσμα; «Θα σφυρηλατήσουν τα σπαθιά τους σε υνιά και τα δόρατά τους σε δρεπάνια. Δεν θα σηκώσει σπαθί έθνος εναντίον έθνους ούτε θα μάθουν πια τον πόλεμο».—Ησαΐας 2:2-4.

Σε αρμονία με αυτή την προφητεία, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ενασχολούνται με ένα παγκόσμιο εκπαιδευτικό έργο το οποίο έχει ήδη βοηθήσει εκατομμύρια άτομα να υπερνικήσουν το μίσος που βρίσκεται στη ρίζα των ανθρώπινων πολέμων.

Εγγύηση για Παγκόσμια Ειρήνη

Εκτός από το ότι παρέχει εκπαίδευση, ο Θεός έχει εγκαθιδρύσει μια κυβέρνηση, ή αλλιώς «βασιλεία», η οποία είναι σε θέση να εξασφαλίσει παγκόσμια ειρήνη. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Γραφή περιγράφει τον Κυβερνήτη που έχει εκλέξει ο Θεός, τον Ιησού Χριστό, ως τον «Άρχοντα Ειρήνης». Επιπλέον, μας διαβεβαιώνει ότι «στην αφθονία της αρχοντικής διακυβέρνησης και στην ειρήνη δεν θα υπάρχει τέλος».—Ησαΐας 9:6, 7.

Ποια εγγύηση έχουμε ότι η διακυβέρνηση του Χριστού θα καταφέρει να εξαλείψει κάθε είδος πολέμου; Ο προφήτης Ησαΐας προσθέτει: «Ο ζήλος του Ιεχωβά των στρατευμάτων θα το κάνει αυτό». (Ησαΐας 9:7) Ο Θεός έχει και την επιθυμία και τα μέσα για να διατηρήσει την ειρήνη μόνιμα. Ο Ιησούς έχει απόλυτη πεποίθηση σε αυτή την υπόσχεση. Να γιατί δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχονται να έρθει η Βασιλεία του Θεού και να γίνει το θέλημα του Θεού στη γη. (Ματθαίος 6:9, 10) Όταν απαντηθεί τελικά αυτό το ειλικρινές αίτημα, ο πόλεμος δεν θα σπείρει ποτέ ξανά τον όλεθρο στο πρόσωπο της γης.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Η Βιβλική εκπαίδευση προάγει την αληθινή ειρήνη