Πώς Δείχνουμε την Αγάπη μας για τον Θεό

Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ αγάπης για τον Θεό δεν είναι ακαδημαϊκό ζήτημα. Όπως μπορούν να πιστοποιήσουν οι υπηρέτες του Θεού ανά τον κόσμο, η αληθινή αγάπη για τον Θεό αναπτύσσεται καθώς κάποιος γνωρίζει την προσωπικότητά του, και γίνεται ακόμη ισχυρότερη καθώς αυτός εξοικειώνεται με ό,τι αγαπάει ο Θεός, με ό,τι μισεί και με τις προτιμήσεις του και τις απαιτήσεις του.

Ο Ιεχωβά μάς έχει δώσει στοργικά το Λόγο του, την Αγία Γραφή, μέσα στον οποίο αποκαλύπτει τον εαυτό του. Από αυτόν, μαθαίνουμε πώς χειρίστηκε ο Ιεχωβά διάφορες καταστάσεις. Όπως ένα γράμμα από κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο μας δίνει μεγάλη χαρά, έτσι και η Αγία Γραφή μάς φέρνει ευχαρίστηση καθώς βλέπουμε να αποκαλύπτονται νέες πτυχές της προσωπικότητας του Ιεχωβά.

Ωστόσο, όπως παρατηρούμε μερικές φορές στη δημόσια διακονία μας, η απόκτηση γνώσης για τον Θεό δεν κάνει πάντα κάποιον να τον αγαπήσει. Ο Ιησούς είπε σε ορισμένους αγνώμονες Ιουδαίους των ημερών του: «Εσείς ερευνάτε τις Γραφές, επειδή νομίζετε ότι μέσω αυτών θα έχετε αιώνια ζωή· . . . αλλά γνωρίζω καλά ότι δεν έχετε την αγάπη του Θεού μέσα σας». (Ιωάννης 5:39, 42) Μερικοί δαπανούν χρόνια μαθαίνοντας για τις πράξεις αγάπης του Ιεχωβά και εντούτοις έχουν ελάχιστη αγάπη για αυτόν. Γιατί; Δεν κάνουν συλλογισμούς γύρω από τη σημασία αυτών που μαθαίνουν. Αντίθετα, εκατομμύρια ειλικρινείς άνθρωποι με τους οποίους μελετούμε τη Γραφή διαπιστώνουν ότι η αγάπη τους για τον Θεό συνεχίζει να μεγαλώνει. Γιατί; Επειδή, όπως και εμείς, ακολουθούν το παράδειγμα του Ασάφ. Με ποιον τρόπο;

Να Στοχάζεστε με Εκτίμηση

Ο Ασάφ ήταν αποφασισμένος να καλλιεργεί στην καρδιά του αγάπη για τον Ιεχωβά και έγραψε: «Με την καρδιά μου θα το κάνω αυτό μέλημά μου . . . Θα θυμάμαι τις πράξεις του Γιαχ·  διότι θα θυμάμαι τα θαυμαστά σου έργα της αρχαιότητας. Και θα στοχάζομαι όλες σου τις ενέργειες, και την πολιτεία σου θα κάνω μέλημά μου». (Ψαλμός 77:6, 11, 12) Η αγάπη για τον Θεό θα μεγαλώνει στην καρδιά εκείνου που στοχάζεται τις οδούς του Ιεχωβά, όπως έκανε και ο ψαλμωδός.

Επιπρόσθετα, αν αναλογιζόμαστε τις εμπειρίες που έχουμε απολαύσει ενόσω υπηρετούμε τον Ιεχωβά, ισχυροποιείται η σχέση μας μαζί του. Ο απόστολος Παύλος είπε ότι είμαστε «συνεργάτες» του Θεού, και η φιλία που μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ συνεργατών είναι πολύ ξεχωριστή. (1 Κορινθίους 3:9) Όταν εκφράζουμε την αγάπη μας για τον Ιεχωβά, εκείνος το εκτιμάει και η καρδιά του χαίρεται. (Παροιμίες 27:11) Στη συνέχεια, όταν ζητάμε τη βοήθεια του Ιεχωβά και αυτός μας καθοδηγεί στις δυσκολίες μας, γνωρίζουμε ότι είναι μαζί μας και η αγάπη μας για αυτόν γίνεται βαθύτερη.

Η φιλία μεταξύ δύο ανθρώπων αναπτύσσεται καθώς ο ένας εκφράζει τα αισθήματά του στον άλλον. Παρόμοια, όταν λέμε στον Ιεχωβά γιατί είμαστε αφοσιωμένοι σε αυτόν, ενισχύουμε την αγάπη μας για εκείνον. Αυτό σημαίνει ότι θα στοχαζόμαστε τα λόγια του Ιησού: «Πρέπει να αγαπάς τον Ιεχωβά τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη διάνοια και με όλη σου τη δύναμη». (Μάρκος 12:30) Τι μπορούμε να κάνουμε για να διασφαλίσουμε ότι θα συνεχίσουμε να αγαπάμε τον Ιεχωβά με όλη μας την καρδιά, όλη μας την ψυχή, όλη μας τη διάνοια και όλη μας τη δύναμη;

Αγαπάμε τον Ιεχωβά με Όλη μας την Καρδιά

Οι Γραφές αναφέρονται στη συμβολική καρδιά, η οποία αποτελεί τον εσωτερικό μας άνθρωπο—τις επιθυμίες, τη νοοτροπία και τα αισθήματά μας. Συνεπώς, το να αγαπάμε τον Ιεχωβά με όλη μας την καρδιά σημαίνει ότι, περισσότερο από καθετί άλλο, επιθυμούμε να ευαρεστούμε τον Θεό. (Ψαλμός 86:11) Δείχνουμε ότι έχουμε τέτοια αγάπη όταν κάνουμε την προσωπικότητά μας αρεστή σε αυτόν. Αγωνιζόμαστε να μιμούμαστε τον Θεό “αποστρεφόμενοι ό,τι είναι πονηρό και προσκολλούμενοι σε ό,τι είναι καλό”.—Ρωμαίους 12:9.

Η αγάπη μας για τον Θεό επηρεάζει τα αισθήματά μας σε όλους τους τομείς. Παραδείγματος χάρη, η εργασία μας ίσως να μας συναρπάζει ή να μας απορροφά, αλλά μήπως βρίσκεται εκεί η καρδιά μας; Όχι. Εφόσον αγαπάμε τον Ιεχωβά με όλη μας την καρδιά, είμαστε πρωτίστως διάκονοι του Θεού. Παρόμοια, θέλουμε να ευαρεστούμε τους γονείς μας, το γαμήλιο σύντροφό μας, τον εργοδότη μας, αλλά αποδεικνύουμε την ολόκαρδη αγάπη μας για τον Ιεχωβά επιζητώντας πάνω από όλα να ευαρεστούμε εκείνον. Άλλωστε, ο Ιεχωβά αξίζει την πρώτη θέση στην καρδιά μας.—Ματθαίος 6:24· 10:37.

Αγαπάμε τον Ιεχωβά με Όλη μας την Ψυχή

Στις Γραφές η λέξη «ψυχή» αναφέρεται βασικά σε ολόκληρο το άτομο καθώς και στη ζωή την οποία κατέχει. Άρα λοιπόν, το να αγαπάμε τον Ιεχωβά με όλη μας  την ψυχή σημαίνει ότι χρησιμοποιούμε τη ζωή μας για να τον αινούμε και να αποδεικνύουμε την αγάπη μας για εκείνον.

Βέβαια, ίσως έχουμε και άλλα ενδιαφέροντα στη ζωή, όπως είναι η επαγγελματική κατάρτιση, κάποια επιχείρηση ή η ανατροφή της οικογένειάς μας. Παράλληλα, όμως, αποδεικνύουμε την ολόψυχη αγάπη μας για τον Ιεχωβά όταν ενεργούμε με το δικό του τρόπο και όταν κρατάμε τα άλλα πράγματα στην κατάλληλη θέση στη ζωή μας, επιζητώντας έτσι «πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του». (Ματθαίος 6:33) Ολόψυχη λατρεία σημαίνει επίσης να είμαστε ζηλωτές. Δείχνουμε στον Ιεχωβά ότι τον αγαπάμε κηρύττοντας με ζήλο το άγγελμα της Βασιλείας, κάνοντας εποικοδομητικά σχόλια στις συναθροίσεις ή βοηθώντας τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές μας. Στο καθετί, “κάνουμε το θέλημα του Θεού ολόψυχα”.—Εφεσίους 6:6.

Ο Ιησούς εκδήλωσε ολόψυχη αγάπη για τον Θεό με το να απαρνηθεί τον εαυτό του. Έβαλε το θέλημα του Θεού στην πρώτη θέση και τις προσωπικές του ανάγκες στη δεύτερη. Ο Ιησούς μάς κάλεσε να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του, λέγοντας: «Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το ξύλο του βασανισμού του και ας με ακολουθεί συνεχώς». (Ματθαίος 16:24, 25) Το να απαρνηθούμε τον εαυτό μας σημαίνει να αφιερωθούμε. Σημαίνει ότι αγαπάμε τον Θεό τόσο πολύ ώστε του μεταβιβάζουμε την κυριότητα του εαυτού μας, όπως όταν ένας Ισραηλίτης των Βιβλικών χρόνων αγαπούσε τον κύριό του τόσο πολύ ώστε έθετε τον εαυτό του κάτω από την υποχρέωση να τον υπηρετεί ως δούλος μόνιμα. (Δευτερονόμιο 15:16, 17) Η αφιέρωση της ζωής μας στον Ιεχωβά παρέχει πειστική απόδειξη ότι τον αγαπάμε.

Αγαπάμε τον Ιεχωβά με Όλη μας τη Διάνοια

Το να αγαπάμε τον Ιεχωβά με όλη μας τη διάνοια σημαίνει ότι κάνουμε κάθε απαραίτητη προσπάθεια για να κατανοήσουμε την προσωπικότητά του, τους σκοπούς του και τις απαιτήσεις του. (Ιωάννης 17:3· Πράξεις 17:11) Εκφράζουμε την αγάπη μας στον Ιεχωβά χρησιμοποιώντας όλες τις διανοητικές μας δυνάμεις για να βοηθήσουμε άλλους να αγαπήσουν και αυτοί τον Ιεχωβά και βελτιώνοντας την τέχνη της διδασκαλίας μας. «Περιζώστε τη διάνοιά σας για δραστηριότητα», πρότρεψε ο απόστολος Πέτρος. (1 Πέτρου 1:13) Επίσης, προσπαθούμε να δείχνουμε ενδιαφέρον για τους άλλους, ειδικότερα για εκείνους που υπηρετούν μαζί μας τον Θεό. Αντιλαμβανόμαστε τις περιστάσεις τους και διακρίνουμε πότε είναι κατάλληλο να τους επαινούμε και πότε χρειάζεται να παρέχουμε παρηγοριά.

Δείχνουμε στον Ιεχωβά ότι τον αγαπάμε με όλη μας τη διάνοια υποτασσόμενοι σε εκείνον διανοητικά. Προσπαθούμε να βλέπουμε τα πράγματα από τη δική του άποψη, τον λαβαίνουμε υπόψη όταν παίρνουμε αποφάσεις και είμαστε πεπεισμένοι ότι η δική του οδός είναι η καλύτερη. (Παροιμίες 3:5, 6· Ησαΐας 55:9· Φιλιππησίους 2:3-7) Αλλά καθώς συνεχίζουμε να δείχνουμε την αγάπη μας για τον Θεό, πώς μπορούμε να χρησιμοποιούμε τη δύναμή μας;

Αγαπάμε τον Ιεχωβά με Όλη μας τη Δύναμη

Πολλοί νεαροί στη Χριστιανική εκκλησία χρησιμοποιούν τη δύναμή τους για να αινούν τον Ιεχωβά. (Παροιμίες 20:29· Εκκλησιαστής 12:1) Ένας τρόπος με τον οποίο αρκετοί νεαροί Χριστιανοί δείχνουν ότι αγαπούν τον Ιεχωβά με όλη τους τη δύναμη είναι με το να συμμετέχουν στην υπηρεσία σκαπανέα, δηλαδή στην ολοχρόνια διακονία. Πολλές μητέρες συμμετέχουν σε αυτή τη διακονία ενόσω τα παιδιά τους βρίσκονται στο σχολείο. Πιστοί πρεσβύτεροι οι οποίοι κάνουν ποιμαντικές επισκέψεις ενώ παράλληλα φροντίζουν για την ευημερία της δικής τους οικογένειας δείχνουν ότι αγαπούν τον Ιεχωβά με όλη τους τη δύναμη. (2 Κορινθίους 12:15) Ο Ιεχωβά δίνει ισχύ σε όσους ελπίζουν σε εκείνον, ώστε να μπορούν να εκδηλώνουν την αγάπη τους αινώντας τον και χρησιμοποιώντας κάθε ικμάδα της δύναμής τους.—Ησαΐας 40:29· Εβραίους 6:11, 12.

Η αγάπη θα μεγαλώνει αν καλλιεργείται κατάλληλα. Επομένως, εμείς συνεχίζουμε να αφιερώνουμε χρόνο για στοχασμό. Θυμόμαστε τι έχει κάνει ο Ιεχωβά για εμάς και γιατί αξίζει την αφοσίωσή μας. Ως ατελείς απόγονοι του Αδάμ, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να είμαστε άξιοι “αυτών που ετοίμασε ο Θεός για εκείνους που τον αγαπούν”, αλλά μπορούμε να δείχνουμε ότι αγαπάμε τον Ιεχωβά με όλο μας το είναι. Ας συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό!—1 Κορινθίους 2:9.

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Εκφράζουμε αγάπη για τον Θεό έμπρακτα