Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Γιατί ο Δαβίδ, ο οποίος ήταν πιστός υπηρέτης του Ιεχωβά, επέτρεψε στη σύζυγό του τη Μιχάλ να έχει ένα γλυπτό θεραφίμ, ένα είδωλο, όπως φαίνεται από τα εδάφια 1 Σαμουήλ 19:12, 13;

Κατ’ αρχάς, ας εξετάσουμε συνοπτικά τα συμφραζόμενα. Όταν η σύζυγος του Δαβίδ έμαθε για την πλεκτάνη που είχε στήσει ο Βασιλιάς Σαούλ προκειμένου να σκοτώσει τον Δαβίδ, ενήργησε αμέσως. Η Αγία Γραφή λέει: «Η Μιχάλ κατέβασε τον Δαβίδ από το παράθυρο για να απομακρυνθεί και να τρέξει να διαφύγει. Κατόπιν η Μιχάλ πήρε το γλυπτό θεραφίμ [που προφανώς είχε τις διαστάσεις και το σχήμα ενός ανθρώπου] και το τοποθέτησε πάνω στο ντιβάνι, και στο μέρος του κεφαλιού του έβαλε ένα πλέγμα από τρίχες κατσικιού, και μετά το σκέπασε με ένα ένδυμα». Όταν ήρθαν οι αγγελιοφόροι του Σαούλ για να συλλάβουν τον Δαβίδ, η Μιχάλ τούς είπε: «Είναι άρρωστος». Χάρη σε αυτό το τέχνασμα κερδήθηκε πολύτιμος χρόνος, και ο Δαβίδ κατάφερε να διαφύγει.—1 Σαμουήλ 19:11-16.

Τα αρχαιολογικά ευρήματα υποδεικνύουν ότι στους αρχαίους καιρούς οι άνθρωποι είχαν γλυπτά θεραφίμ όχι μόνο για θρησκευτικούς αλλά και για νομικούς σκοπούς. Όπως ακριβώς σήμερα τα κληρονομικά δικαιώματα καθορίζονται με τίτλους ιδιοκτησίας και γραπτές διαθήκες, έτσι καθορίζονταν πριν από πολλά χρόνια με τα γλυπτά θεραφίμ. Προφανώς, η κατοχή θεραφίμ μπορούσε, υπό ορισμένες περιστάσεις, να δώσει σε έναν γαμπρό το δικαίωμα να διεκδικήσει την περιουσία του εκλιπόντος πεθερού του. Ίσως έτσι εξηγείται γιατί, σε μια παλιότερη περίπτωση, η Ραχήλ πήρε τα γλυπτά θεραφίμ του πατέρα της και γιατί εκείνος αδημονούσε τόσο πολύ να τα πάρει πίσω. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο σύζυγος της Ραχήλ, ο Ιακώβ, δεν γνώριζε τι είχε κάνει η σύζυγός του.—Γένεση 31:14-34.

Όταν οι Ισραηλίτες έγιναν έθνος, έλαβαν τις Δέκα Εντολές, εκ των οποίων η δεύτερη απαγορεύει ρητά την κατασκευή ειδώλων. (Έξοδος 20:4, 5) Αργότερα, ο προφήτης Σαμουήλ αναφέρθηκε έμμεσα σε αυτόν το νόμο λέγοντας στον Βασιλιά Σαούλ: «Η στασιαστικότητα είναι όπως η αμαρτία της μαντείας, και το να προτρέχει κανείς με αυθάδεια είναι όπως η χρήση μαγικής δύναμης και θεραφίμ». (1 Σαμουήλ 15:23) Για το λόγο αυτόν, δεν είναι πιθανό ότι το θεραφίμ χρησιμοποιούνταν σε σχέση με κληρονομικά ζητήματα στον Ισραήλ. Εντούτοις, αυτή η αρχαία μορφή εβραϊκής δεισιδαιμονίας φαίνεται ότι συνεχίστηκε σε ορισμένα ισραηλιτικά σπιτικά. (Κριτές 17:5, 6· 2 Βασιλέων 23:24) Το ότι η Μιχάλ είχε στην κατοχή της ένα γλυπτό θεραφίμ δείχνει πως η καρδιά της δεν ήταν πλήρης απέναντι στον Ιεχωβά. Ο Δαβίδ είτε δεν γνώριζε για το γλυπτό θεραφίμ είτε το ανεχόταν επειδή η Μιχάλ ήταν κόρη του Βασιλιά Σαούλ.

Η άποψη του Δαβίδ για την απόδοση αποκλειστικής αφοσίωσης στον Ιεχωβά εκφράζεται με τα εξής λόγια: «Ο Ιεχωβά είναι μεγάλος και πάρα πολύ αξιύμνητος. Και πρέπει να τον φοβούνται περισσότερο από όλους τους άλλους θεούς. Διότι όλοι οι θεοί των λαών είναι άχρηστοι θεοί. Ο Ιεχωβά όμως έκανε τους ουρανούς».—1 Χρονικών 16:25, 26.

[Εικόνα στη σελίδα 29]

Η δεύτερη από τις Δέκα Εντολές απαγόρευε την κατασκευή ειδώλων, όπως το θεραφίμ που φαίνεται εδώ

[Ευχαριστίες]

Από το βιβλίο The Holy Land, Τόμ. Β΄, 1859