Να Καθοδηγείστε από τον Ζωντανό Θεό

«Στραφείτε . . . στον ζωντανό Θεό, ο οποίος έκανε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν σε αυτά».—ΠΡΑΞΕΙΣ 14:15.

1, 2. Γιατί είναι κατάλληλο να αναγνωρίζουμε τον Ιεχωβά ως τον «ζωντανό Θεό»;

 ΑΦΟΥ ο απόστολος Παύλος και ο Βαρνάβας θεράπευσαν έναν άνθρωπο, ο Παύλος διαβεβαίωσε εκείνους που το είδαν αυτό στα Λύστρα: «Και εμείς είμαστε άνθρωποι που έχουμε τις ίδιες αδυναμίες με εσάς, και σας διακηρύττουμε τα καλά νέα για να στραφείτε από αυτά τα μάταια πράγματα στον ζωντανό Θεό, ο οποίος έκανε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν σε αυτά».—Πράξεις 14:15.

² Πραγματικά, ο Ιεχωβά είναι, όχι ένα άψυχο είδωλο, αλλά “ο ζωντανός Θεός”! (Ιερεμίας 10:10· 1 Θεσσαλονικείς 1:9, 10) Εκτός του ότι ο ίδιος είναι ζωντανός, ο Ιεχωβά είναι η Πηγή της ζωής μας. «Αυτός δίνει σε όλους ζωή και πνοή και τα πάντα». (Πράξεις 17:25) Τον ενδιαφέρει να απολαμβάνουμε τη ζωή, την τωρινή και τη μελλοντική. Ο Παύλος πρόσθεσε ότι ο Θεός «δεν άφησε τον εαυτό του χωρίς μαρτυρία κάνοντας το καλό, δίνοντάς σας βροχές από τον ουρανό και καρποφόρες εποχές, γεμίζοντας τις καρδιές σας στο πλήρες με τροφή και ευθυμία».—Πράξεις 14:17.

3. Γιατί μπορούμε να εμπιστευόμαστε στην καθοδηγία που παρέχει ο Θεός;

³ Το ενδιαφέρον του Θεού για τη ζωή μας μάς δίνει λόγους να εμπιστευόμαστε στην καθοδηγία του. (Ψαλμός 147:8· Ματθαίος 5:45) Μερικοί ίσως αντιδρούν διαφορετικά αν βρουν μια Γραφική εντολή που δεν καταλαβαίνουν ή που τους φαίνεται περιοριστική. Ωστόσο, η εμπιστοσύνη στην καθοδηγία του Ιεχωβά έχει αποδειχτεί πορεία σοφίας. Για παράδειγμα: Ακόμα και αν ένας Ισραηλίτης δεν καταλάβαινε το νόμο που τους απαγόρευε να αγγίξουν ένα πτώμα, εκείνος ωφελούνταν αν υπάκουε σε αυτόν. Πρώτον, η υπακοή του θα τον έφερνε πιο κοντά στον ζωντανό Θεό. Δεύτερον, θα τον βοηθούσε να αποφύγει διάφορες αρρώστιες.—Λευιτικό 5:2· 11:24.

4, 5. (α) Πριν από τη Χριστιανική εποχή, ποια κατεύθυνση έδωσε ο Ιεχωβά για το αίμα; (β) Πώς γνωρίζουμε ότι η καθοδηγία του Θεού σχετικά με το αίμα περιλαμβάνει τους Χριστιανούς;

⁴ Κάτι παρόμοιο ισχύει και με την καθοδηγία  του Θεού σχετικά με το αίμα. Εκείνος είπε στον Νώε ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να καταναλώνουν αίμα. Κατόπιν στο Νόμο, ο Θεός αποκάλυψε ότι η μόνη επιδοκιμασμένη χρήση του αίματος ήταν στο θυσιαστήριο—για τη συγχώρηση των αμαρτιών. Με εκείνες τις εντολές, ο Θεός έθετε το θεμέλιο για την υπέρτατη χρήση του αίματος—το να σωθούν ζωές μέσω του λύτρου του Ιησού. (Εβραίους 9:14) Ναι, ο Θεός έδωσε τη συγκεκριμένη κατεύθυνση έχοντας κατά νου τη ζωή και την ευημερία μας. Σχολιάζοντας το εδάφιο Γένεση 9:4, ο λόγιος της Αγίας Γραφής Άνταμ Κλαρκ, που έζησε το 19ο αιώνα, έγραψε: «Αυτή την εντολή [που δόθηκε στον Νώε] εξακολουθούν να την τηρούν σχολαστικά οι Χριστιανοί της Ανατολικής Εκκλησίας . . . Το αίμα δεν τρωγόταν υπό το νόμο, επειδή έστρεφε την προσοχή στο αίμα που επρόκειτο να χυθεί για την αμαρτία του κόσμου· και υπό το Ευαγγέλιο το αίμα δεν πρέπει να τρώγεται, επειδή θα πρέπει πάντοτε να θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει το αίμα που χύθηκε για την άφεση αμαρτιών».

⁵ Ίσως αυτός ο λόγιος αναφερόταν στο βασικό ευαγγέλιο, ή καλά νέα, που επικεντρώνεται στον Ιησού. Αυτό περιλαμβάνει το ότι ο Θεός έστειλε τον Γιο του να πεθάνει για εμάς, να χύσει το αίμα του έτσι ώστε να μπορούμε να έχουμε αιώνια ζωή. (Ματθαίος 20:28· Ιωάννης 3:16· Ρωμαίους 5:8, 9) Το σχόλιό του κάλυπτε επίσης την εντολή περί αποχής από αίμα η οποία δόθηκε αργότερα στους ακολούθους του Χριστού.

6. Ποιες εντολές δόθηκαν στους Χριστιανούς σχετικά με το αίμα, και γιατί;

⁶ Γνωρίζετε ότι ο Θεός έδωσε στους Ισραηλίτες εκατοντάδες κανόνες. Από τη στιγμή που πέθανε ο Ιησούς, οι μαθητές του δεν ήταν υποχρεωμένοι να τηρούν όλους εκείνους τους νόμους. (Ρωμαίους 7:4, 6· Κολοσσαείς 2:13, 14, 17· Εβραίους 8:6, 13) Ωστόσο, αργότερα προέκυψε ένα ζήτημα σχετικά με μια βασική υποχρέωση—την αντρική περιτομή. Μήπως οι μη Ιουδαίοι που ήθελαν να ωφεληθούν από το αίμα του Χριστού θα έπρεπε να περιτέμνονται, δείχνοντας ότι εξακολουθούσαν να βρίσκονται υπό το Νόμο; Το 49 Κ.Χ., το κυβερνών σώμα των Χριστιανών χειρίστηκε αυτό το ζήτημα. (Πράξεις, κεφάλαιο 15) Με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, οι απόστολοι και εκείνοι οι πρεσβύτεροι συμπέραναν ότι η υποχρεωτική περιτομή καταργήθηκε μαζί με το Νόμο. Εντούτοις, ορισμένες θεϊκές απαιτήσεις εξακολουθούσαν να ισχύουν για τους Χριστιανούς. Σε μια επιστολή προς τις εκκλησίες, το κυβερνών σώμα έγραψε: «Το άγιο πνεύμα και εμείς θεωρήσαμε καλό να μη σας προσθέσουμε παραπάνω βάρος, εκτός από αυτά τα αναγκαία: να απέχετε από πράγματα θυσιασμένα σε είδωλα και από αίμα και από πνιχτά και από πορνεία. Αν φυλάγεστε προσεκτικά από αυτά, θα ευημερείτε».—Πράξεις 15:28, 29.

7. Πόσο σημαντικό είναι για τους Χριστιανούς το να “απέχουν από αίμα”;

⁷ Σαφώς, το κυβερνών σώμα θεωρούσε ότι από ηθική άποψη η “αποχή από αίμα” ήταν τόσο σημαντική όσο και η αποχή από τη σεξουαλική ανηθικότητα ή την ειδωλολατρία. Αυτό αποδεικνύει ότι η απαγόρευση που αφορά το αίμα είναι σοβαρή. Οι Χριστιανοί που διαπράττουν ειδωλολατρία ή σεξουαλική ανηθικότητα αμετανόητα δεν μπορούν να «κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού»· «η μερίδα τους θα είναι . . . ο δεύτερος θάνατος». (1 Κορινθίους 6:9, 10· Αποκάλυψη 21:8· 22:15) Προσέξτε την αντίθεση: Η περιφρόνηση της καθοδηγίας του Θεού σχετικά με την ιερότητα του αίματος μπορεί να επιφέρει αιώνιο θάνατο. Η εκδήλωση σεβασμού για τη θυσία του Ιησού μπορεί να οδηγήσει στην αιώνια ζωή.

8. Τι δείχνει ότι οι πρώτοι Χριστιανοί έπαιρναν στα σοβαρά την καθοδηγία του Θεού σχετικά με το αίμα;

⁸ Πώς κατανοούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί την καθοδηγία του Θεού σχετικά με το αίμα και πώς ενεργούσαν σε αρμονία με αυτήν; Θυμηθείτε το σχόλιο του Κλαρκ: «Υπό το Ευαγγέλιο το αίμα  δεν πρέπει να τρώγεται, επειδή θα πρέπει πάντοτε να θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει το αίμα που χύθηκε για την άφεση αμαρτιών». Η ιστορία επιβεβαιώνει ότι οι πρώτοι Χριστιανοί έπαιρναν στα σοβαρά αυτό το ζήτημα. Ο Τερτυλλιανός έγραψε: «Σκεφτείτε εκείνους οι οποίοι, με βουλιμία, παίρνουν το φρέσκο αίμα των πονηρών εγκληματιών που σκοτώνονται στους αγώνες στην αρένα . . . για να θεραπεύσουν την επιληψία τους». Ενώ οι ειδωλολάτρες κατανάλωναν αίμα, ο Τερτυλλιανός είπε ότι οι Χριστιανοί δεν έχουν «ούτε αίμα ζώων στα γεύματά [τους] . . . Στις δίκες των Χριστιανών τούς προσφέρετε λουκάνικα γεμάτα με αίμα. Ξέρετε πολύ καλά, βέβαια, ότι [κάτι τέτοιο] είναι παράνομο για αυτούς». Ναι, παρά την απειλή του θανάτου, οι Χριστιανοί αρνούνταν να καταναλώσουν αίμα. Τόσο σημαντική ήταν για αυτούς η καθοδηγία του Θεού.

9. Τι άλλο περιλάμβανε η αποχή από αίμα, εκτός από την απαγόρευση της άμεσης βρώσης αίματος;

⁹ Ορισμένοι ίσως φαντάζονται πως το κυβερνών σώμα εννοούσε απλώς ότι δεν επιτρεπόταν στους Χριστιανούς η άμεση βρώση ή πόση αίματος ούτε η βρώση κρέατος από το οποίο δεν είχε στραγγίξει το αίμα ή φαγητού αναμειγμένου με αίμα. Ομολογουμένως, αυτή ήταν η πρώτη σημασία της εντολής που έδωσε ο Θεός στον Νώε. Άλλωστε, το αποστολικό διάταγμα όντως έλεγε στους Χριστιανούς να “φυλάγονται από πνιχτό”, δηλαδή κρέας στο οποίο είχε αφεθεί το αίμα. (Γένεση 9:3, 4· Πράξεις 21:25) Ωστόσο, οι πρώτοι Χριστιανοί ήξεραν ότι περιλαμβάνονταν περισσότερα. Μερικές φορές το αίμα χρησιμοποιούνταν για ιατρικούς λόγους. Ο Τερτυλλιανός παρατήρησε ότι μερικοί ειδωλολάτρες κατανάλωναν φρέσκο αίμα προσπαθώντας να θεραπεύσουν την επιληψία. Το αίμα ίσως χρησιμοποιούνταν και με άλλους τρόπους για τη θεραπεία ασθενειών ή για την υποτιθέμενη βελτίωση της υγείας. Συνεπώς, το ότι οι Χριστιανοί απείχαν από αίμα σήμαινε επίσης ότι δεν το κατανάλωναν για «ιατρικούς» λόγους. Διακρατούσαν αυτή τη στάση ακόμα και αν κινδύνευε η ζωή τους.

Το Αίμα ως Φάρμακο

10. Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους χρησιμοποιείται το αίμα στην ιατρική, και ποιο ερώτημα εγείρεται;

¹⁰ Η ιατρική χρήση του αίματος είναι διαδεδομένη σήμερα. Οι πρώτες μεταγγίσεις περιλάμβαναν πλήρες αίμα το οποίο αφαιρούνταν από κάποιον δότη, αποθηκευόταν και δινόταν σε έναν ασθενή, πιθανώς κάποιον τραυματία πολέμου. Αργότερα, οι ερευνητές έμαθαν να διαχωρίζουν το αίμα στα κύρια συστατικά του. Χρησιμοποιώντας μεταγγίσεις συστατικών, οι γιατροί μπορούσαν να μοιράσουν το δωρηθέν αίμα σε περισσότερους ασθενείς, δίνοντας ίσως πλάσμα σε έναν τραυματία και ερυθρά αιμοσφαίρια σε κάποιον άλλον. Οι συνεχιζόμενες έρευνες έδειξαν ότι ένα συστατικό, όπως το πλάσμα του αίματος, μπορούσε να υποστεί επεξεργασία έτσι ώστε να εξαχθούν αρκετά κλάσματα, τα οποία μπορούσαν να δοθούν σε ακόμα περισσότερους ασθενείς. Εξακολουθούν να υπάρχουν νέες εξελίξεις σε αυτόν τον τομέα, και συνεχώς ανακοινώνονται καινούριες χρήσεις των κλασμάτων. Ποια θα πρέπει να είναι η αντίδραση του Χριστιανού; Είναι σταθερά αποφασισμένος να μη δεχτεί ποτέ μετάγγιση αίματος, αλλά ο γιατρός του τον παροτρύνει να δεχτεί ένα κύριο συστατικό, ίσως συμπυκνωμένα ερυθρά αιμοσφαίρια. Ή ίσως η θεραπεία αποτελείται από ένα μικρό κλάσμα που εξάγεται από κάποιο συστατικό. Πώς μπορεί ο υπηρέτης του Θεού να πάρει αποφάσεις σε τέτοια ζητήματα, έχοντας υπόψη ότι το αίμα είναι ιερό και ότι το αίμα του Χριστού είναι ζωοσωτήριο με την ύψιστη έννοια;

11. Ποια ακριβή από ιατρική άποψη στάση διακρατούν εδώ και πολύ καιρό οι Μάρτυρες σχετικά με το αίμα;

¹¹ Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ξεκαθαρίσει τη στάση τους εδώ και δεκαετίες. Για παράδειγμα, δημοσίευσαν ένα άρθρο στο Περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου ([The Journal of the American Medical Association] 27 Νοεμβρίου 1981· ανατυπώθηκε στο ειδικό βιβλιάριο Πώς Μπορεί το Αίμα να Σώσει τη Ζωή Σας;, σελίδες 27-29). a Εκείνο το άρθρο παρέθετε από τη Γένεση, το Λευιτικό και τις Πράξεις, και έλεγε: «Μολονότι αυτά τα εδάφια δεν διατυπώνονται με ιατρικούς όρους, οι Μάρτυρες θεωρούν ότι αυτά αποκλείουν τη μετάγγιση πλήρους αίματος, συμπυκνωμένων RBC [ερυθρών αιμοσφαιρίων] και πλάσματος, καθώς και τη χορήγηση WBC [λευκών αιμοσφαιρίων] και αιμοπεταλίων». Το εγχειρίδιο Φροντίδα Επειγόντων Περιστατικών (Emergency Care), που εκδόθηκε το 2001, κάτω από το θέμα «Σύνθεση του Αίματος», αναφέρει: «Το αίμα αποτελείται από αρκετά  συστατικά: πλάσμα, ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια και αιμοπετάλια». Συνεπώς, σε αρμονία με τα ιατρικά στοιχεία, οι Μάρτυρες αρνούνται μεταγγίσεις πλήρους αίματος ή οποιουδήποτε από τα τέσσερα κύρια συστατικά του.

12. (α) Ποια θέση έχει παρουσιαστεί σχετικά με τα κλάσματα που εξάγονται από τα κύρια συστατικά του αίματος; (β) Πού μπορούν να βρεθούν επιπρόσθετες πληροφορίες για αυτό;

¹² Το ιατρικό άρθρο συνέχιζε: «Οι θρησκευτικές αντιλήψεις των Μαρτύρων δεν απαγορεύουν απόλυτα τη χρήση [κλασμάτων] όπως είναι η λευκωματίνη, οι ανοσοσφαιρίνες και τα αιμοφιλικά παρασκευάσματα. Κάθε Μάρτυρας πρέπει να αποφασίσει ατομικά αν μπορεί να τα δεχτεί αυτά». Από το 1981 και μετά, πολλά κλάσματα (στοιχεία που προέρχονται από τη διάσπαση ενός από τα τέσσερα κύρια συστατικά) έχουν απομονωθεί για χρήση. Ως εκ τούτου, Η Σκοπιά 15 Ιουνίου 2000 παρείχε χρήσιμες πληροφορίες αναφορικά με αυτό το θέμα στο άρθρο «Ερωτήσεις από Αναγνώστες». Προκειμένου να ωφεληθούν οι εκατομμύρια σημερινοί μας αναγνώστες, υπάρχει μια ανατύπωση εκείνης της απάντησης στις σελίδες 29-31 αυτού του περιοδικού. Το άρθρο παρέχει λεπτομέρειες και επιχειρήματα, ωστόσο θα διαπιστώσετε ότι τα όσα λέει συμφωνούν με τις βασικές αρχές που παρουσιάστηκαν το 1981.

Ο Ρόλος της Συνείδησής Σας

13, 14. (α) Τι είναι η συνείδηση, και ποιο ρόλο παίζει σε σχέση με το αίμα; (β) Ποια κατεύθυνση έδωσε ο Θεός στον Ισραήλ σχετικά με τη βρώση κρέατος, αλλά ποια ερωτήματα θα μπορούσαν να προκύψουν;

¹³ Αυτές οι πληροφορίες φέρνουν στο προσκήνιο τη συνείδηση. Γιατί; Οι Χριστιανοί συμφωνούν ότι είναι ανάγκη να ακολουθούν την καθοδηγία του Θεού, όμως σε κάποιους τομείς πρέπει να παίρνονται προσωπικές αποφάσεις, και εκεί ακριβώς υπεισέρχεται η συνείδηση. Η συνείδηση είναι η έμφυτη ικανότητα που έχουμε να αξιολογούμε τα πράγματα και να παίρνουμε αποφάσεις, πολλές φορές όσον αφορά ηθικά ζητήματα. (Ρωμαίους 2:14, 15) Ωστόσο, ξέρετε ότι οι συνειδήσεις διαφέρουν. b Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι μερικοί έχουν “συνείδηση που είναι αδύναμη”, υπονοώντας ότι άλλοι έχουν ισχυρή συνείδηση. (1 Κορινθίους 8:12) Οι Χριστιανοί διαφέρουν σε σχέση με το βαθμό στον οποίο έχουν προοδεύσει ως προς την εκμάθηση των όσων λέει ο Θεός, την ανάπτυξη ευαισθησίας αναφορικά με τον τρόπο σκέψης του και την εφαρμογή αυτού του τρόπου σκέψης στις αποφάσεις τους. Μπορούμε να το δείξουμε αυτό με το παράδειγμα των Ιουδαίων και της βρώσης κρέατος.

¹⁴ Η Αγία Γραφή δηλώνει σαφώς ότι ένα άτομο που είναι υπάκουο στον Θεό δεν θα έτρωγε κρέας από το οποίο δεν θα είχε στραγγίξει το αίμα. Αυτό ήταν τόσο σημαντικό ώστε, ακόμα και σε μια περίπτωση έκτακτης ανάγκης όταν κάποιοι Ισραηλίτες στρατιώτες έφαγαν κρέας από το οποίο δεν είχε στραγγίξει το αίμα, θεωρήθηκαν  ένοχοι σοβαρής παράβασης, ή αμαρτίας. (Δευτερονόμιο 12:15, 16· 1 Σαμουήλ 14:31-35) Ωστόσο, θα μπορούσαν και πάλι να προκύψουν ερωτήματα. Όταν κάποιος Ισραηλίτης έσφαζε ένα πρόβατο, πόσο γρήγορα έπρεπε να στραγγίξει το αίμα του; Έπρεπε να κόψει τελείως το λαιμό του ζώου για να στραγγίξει το αίμα; Ήταν απαραίτητο να κρεμάσει το πρόβατο από τα πίσω πόδια του; Για πόση ώρα; Τι θα έκανε αν έσφαζε μια μεγάλη αγελάδα; Ακόμα και μετά το στράγγισμα, ίσως έμενε λίγο αίμα στο κρέας. Θα μπορούσε να φάει αυτό το κρέας; Ποιος θα αποφάσιζε;

15. Πώς ενεργούσαν ορισμένοι Ιουδαίοι ως προς τη βρώση κρέατος, αλλά ποια κατεύθυνση έδωσε ο Θεός;

¹⁵ Φανταστείτε έναν ζηλωτή Ιουδαίο που αντιμετώπιζε τέτοια ζητήματα. Ίσως πίστευε ότι θα ήταν ασφαλέστερο να αποφεύγει το κρέας που πουλιόταν στην κρεαταγορά, όπως κάποιος άλλος μπορεί να απέφευγε το κρέας αν υπήρχε περίπτωση αυτό να είχε προηγουμένως προσφερθεί σε κάποιο είδωλο. Άλλοι Ιουδαίοι ίσως να έτρωγαν κρέας μόνο αφού αφαιρούσαν το αίμα ακολουθώντας ορισμένες τελετουργικές διαδικασίες. c (Ματθαίος 23:23, 24) Ποια είναι η γνώμη σας για αυτές τις διαφορετικές αντιδράσεις; Επιπλέον, εφόσον ο Θεός δεν απαιτούσε τέτοιες αντιδράσεις, θα ήταν άραγε κατάλληλο να στέλνουν οι Ιουδαίοι πλήθος ερωτήσεων σε ένα συμβούλιο ραβίνων προκειμένου να ληφθεί κάποια απόφαση για καθένα από αυτά τα ζητήματα; Αν και αυτή η συνήθεια αναπτύχθηκε στον Ιουδαϊσμό, μπορούμε να χαιρόμαστε που ο Ιεχωβά δεν έδωσε στους αληθινούς λάτρεις την κατεύθυνση να εκζητούν αποφάσεις σχετικά με το αίμα με αυτόν τον τρόπο. Ο Θεός πρόσφερε βασικές κατευθυντήριες γραμμές για τη σφαγή των καθαρών ζώων και το στράγγισμα του αίματός τους, αλλά δεν προχώρησε πέρα από αυτό.—Ιωάννης 8:32.

16. Γιατί θα μπορούσαν να έχουν οι Χριστιανοί διαφορετικές απόψεις ως προς το αν θα δέχονταν κάποιο μικρό ενέσιμο κλάσμα ενός συστατικού του αίματος;

¹⁶ Όπως αναφέρεται στις παραγράφους 11 και 12, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν δέχονται μεταγγίσεις πλήρους αίματος ή ενός από τα τέσσερα κύρια συστατικά του—πλάσματος, ερυθρών αιμοσφαιρίων, λευκών αιμοσφαιρίων και αιμοπεταλίων. Τι μπορεί να λεχθεί για τα μικρά κλάσματα τα οποία εξάγονται από ένα κύριο συστατικό, όπως είναι οι οροί που περιέχουν αντισώματα για την καταπολέμηση ασθενειών ή για να δράσουν ως αντίδοτο στο δηλητήριο των φιδιών; (Βλέπε σελίδα 30, παράγραφος 4.) Μερικοί έχουν συμπεράνει ότι τέτοια μικροσκοπικά κλάσματα στην ουσία δεν αποτελούν πλέον αίμα και ως εκ τούτου δεν καλύπτονται από την εντολή “να απέχουμε από αίμα”. (Πράξεις 15:29· 21:25· σελίδα 31, παράγραφος 1) Αυτή είναι δική τους ευθύνη. Η συνείδηση άλλων ατόμων τους υποκινεί να απορρίψουν οτιδήποτε εξάγεται από αίμα (ζώων ή ανθρώπων), ακόμα και κάποιο μικροσκοπικό κλάσμα που προέρχεται από ένα μόνο κύριο συστατικό. d Άλλοι πάλι ίσως δέχονται ενέσεις πρωτεΐνης πλάσματος για την  καταπολέμηση ασθενειών ή ως αντίδοτο στο δηλητήριο των φιδιών ενώ ίσως απορρίπτουν άλλα μικρά κλάσματα. Επιπλέον, κάποια προϊόντα τα οποία εξάγονται από ένα εκ των τεσσάρων κύριων συστατικών μπορεί να προσεγγίζουν τόσο πολύ τη λειτουργία που επιτελεί ολόκληρο το συστατικό και να έχουν τόσο καθοριστικό ρόλο στο σώμα για τη διατήρηση της ζωής ώστε οι περισσότεροι Χριστιανοί θα τα έβρισκαν απαράδεκτα.

17. (α) Πώς μπορεί η συνείδησή μας να μας βοηθήσει όταν αντιμετωπίζουμε ερωτήματα σχετικά με κλάσματα του αίματος; (β) Γιατί είναι τόσο σοβαρή η λήψη αποφάσεων για αυτό το ζήτημα;

¹⁷ Αυτά που λέει η Αγία Γραφή σχετικά με τη συνείδηση βοηθούν στη λήψη τέτοιων αποφάσεων. Το πρώτο βήμα είναι να μάθετε τι λέει ο Λόγος του Θεού και να προσπαθήσετε να διαμορφώσετε τη συνείδησή σας σύμφωνα με αυτόν το Λόγο. Κάτι τέτοιο θα σας καταστήσει ικανούς να αποφασίσετε σε αρμονία με την καθοδηγία του Θεού αντί να ζητήσετε από κάποιον άλλον να αποφασίσει για λογαριασμό σας. (Ψαλμός 25:4, 5) Όσον αφορά τη λήψη κλασμάτων του αίματος, ορισμένοι έχουν σκεφτεί: “Αυτό είναι θέμα συνείδησης, άρα δεν έχει σημασία”. Πρόκειται όμως για εσφαλμένη λογίκευση. Το γεγονός ότι κάτι είναι θέμα συνείδησης δεν θα πει ότι είναι και ασήμαντο. Μπορεί να είναι πολύ σοβαρό. Ένας λόγος είναι ότι μπορεί να επηρεάσει άτομα που η συνείδησή τους διαφέρει από τη δική μας. Αυτό φαίνεται από τη συμβουλή του Παύλου σχετικά με το κρέας που ίσως προσφέρθηκε σε είδωλο και αργότερα πουλήθηκε στην αγορά. Ο Χριστιανός θα πρέπει να προσέχει ώστε να μην “τραυματίζει συνειδήσεις που είναι αδύναμες”. Αν κάνει άλλους να σκανδαλιστούν, θα μπορούσε να “καταστρέψει τον αδελφό του για χάρη του οποίου πέθανε ο Χριστός” και να αμαρτήσει εναντίον του Χριστού. Άρα λοιπόν, ενώ τα ζητήματα που αφορούν τα μικροσκοπικά κλάσματα του αίματος είναι θέμα προσωπικής απόφασης, αυτές οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται με μεγάλη σοβαρότητα.—1 Κορινθίους 8:8, 11-13· 10:25-31.

18. Πώς μπορεί ένας Χριστιανός να μη νεκρώσει τη συνείδησή του σε σχέση με αποφάσεις για το αίμα;

¹⁸ Μια άλλη πλευρά του ίδιου ζητήματος τονίζει τη σοβαρότητα των αποφάσεων που αφορούν το αίμα. Πρόκειται για την επίδραση που ίσως ασκήσουν τέτοιες αποφάσεις σε εσάς. Αν το να δεχτείτε ένα μικρό κλάσμα του αίματος θα ενοχλούσε τη Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησή σας, δεν θα πρέπει να την αγνοήσετε. Ούτε θα πρέπει να καταπνίξετε τις επιταγές της συνείδησής σας απλώς επειδή κάποιος σας λέει: «Δεν πειράζει αν το δεχτείς αυτό. Το έχουν ήδη δεχτεί πολλοί». Να θυμάστε ότι εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα αγνοούν τη συνείδησή τους, και έτσι αυτή νεκρώνεται, επιτρέποντάς τους να λένε ψέματα ή να κάνουν άλλα κακά πράγματα χωρίς τύψεις. Οι Χριστιανοί θέλουν αναμφίβολα να αποφύγουν μια τέτοια πορεία.—2 Σαμουήλ 24:10· 1 Τιμόθεο 4:1, 2.

19. Όταν παίρνουμε αποφάσεις για ιατρικά ζητήματα που περιλαμβάνουν το αίμα, τι θα πρέπει να θυμόμαστε πάνω από όλα;

¹⁹ Προς το τέλος, η ανατυπωμένη απάντηση στις σελίδες 29-31 λέει: «Μήπως το γεγονός ότι οι απόψεις και οι βασισμένες στη συνείδηση αποφάσεις μπορεί να διαφέρουν σημαίνει ότι το ζήτημα είναι ασήμαντο; Όχι. Είναι σοβαρό». Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα επειδή περιλαμβάνεται η σχέση σας με τον «ζωντανό Θεό». Μόνο αυτή η σχέση μπορεί να οδηγήσει στην αιώνια ζωή, με βάση τη σωτήρια δύναμη του χυμένου αίματος του Ιησού. Να καλλιεργείτε βαθύ σεβασμό για το αίμα, σκεπτόμενοι τι επιτελεί ο Θεός μέσω αυτού—σώζει ζωές. Ο Παύλος έγραψε κατάλληλα: «Δεν είχατε ελπίδα και ήσασταν χωρίς Θεό στον κόσμο. Αλλά τώρα σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού, εσείς που ήσασταν κάποτε μακριά έχετε έρθει κοντά μέσω του αίματος του Χριστού».—Εφεσίους 2:12, 13.

[Υποσημειώσεις]

Μπορείτε να Θυμηθείτε;

• Ποια κατεύθυνση έδωσε ο Θεός σχετικά με το αίμα στον Νώε, στους Ισραηλίτες και στους Χριστιανούς;

• Όσον αφορά το αίμα, τι αρνούνται κατηγορηματικά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά;

• Με ποια έννοια είναι θέμα συνείδησης η λήψη μικρών κλασμάτων ενός κύριου συστατικού του αίματος, αλλά τι δεν σημαίνει αυτό;

• Όταν παίρνουμε αποφάσεις, γιατί θα πρέπει να σκεφτόμαστε πάνω από όλα τη σχέση μας με τον Θεό;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Πίνακας στη σελίδα 22]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Η ΒΑΣΙΚΗ ΜΑΣ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ

ΠΛΗΡΕΣ ΑΙΜΑ

ΜΗ ΑΠΟΔΕΚΤΟ

Ερυθρά Αιμοσφαίρια

Λευκά Αιμοσφαίρια

Αιμοπετάλια

Πλάσμα

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΝΑΠΟΚΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ

Κλάσματα ερυθρών αιμοσφαιρίων

Κλάσματα λευκών αιμοσφαιρίων

Κλάσματα αιμοπεταλίων

Κλάσματα πλάσματος

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Το κυβερνών σώμα συμπέρανε ότι οι Χριστιανοί πρέπει να “απέχουν από αίμα”

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Μην αγνοείτε τη συνείδησή σας αν αντιμετωπίζετε μια απόφαση σχετικά με κάποιο κλάσμα του αίματος