Ο Ιεχωβά Αποκαλύπτει τη Δόξα του στους Ταπεινούς

«Το αποτέλεσμα της ταπεινοφροσύνης και του φόβου του Ιεχωβά είναι πλούτος και δόξα και ζωή».​—ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ 22:4.

1, 2. (α) Πώς δείχνει το βιβλίο των Πράξεων ότι ο Στέφανος ήταν “άντρας γεμάτος πίστη και άγιο πνεύμα”; (β) Τι αποδεικνύει ότι ο Στέφανος ήταν ταπεινός;

Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ήταν “άντρας γεμάτος πίστη και άγιο πνεύμα”. Ήταν επίσης «γεμάτος χάρη και δύναμη». Ως ένας από τους πρώτους μαθητές του Ιησού, εκτελούσε μεγάλα σημεία και θαυμαστά προμηνύματα μεταξύ του λαού. Σε μια περίπτωση, κάποιοι σηκώθηκαν για να λογομαχήσουν μαζί του, «δεν μπορούσαν, όμως, να αντισταθούν στη σοφία και στο πνεύμα με το οποίο μιλούσε». (Πράξεις 6:5, 8-10) Ο Στέφανος ήταν προφανώς καλός σπουδαστής του Λόγου του Θεού και τον υπερασπίστηκε δυναμικά ενώπιον των Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών της εποχής του. Η λεπτομερής μαρτυρία του, η οποία έχει καταγραφεί στο 7ο κεφάλαιο των Πράξεων, πιστοποιεί το έντονο ενδιαφέρον που είχε για το πώς εκτυλισσόταν ο σκοπός του Θεού.

² Ανόμοια με εκείνους τους θρησκευτικούς ηγέτες, που λόγω της θέσης και της γνώσης τους ένιωθαν ανώτεροι από τους κοινούς ανθρώπους, ο Στέφανος ήταν ταπεινός. (Ματθαίος 23:2-7· Ιωάννης 7:49) Αν και είχε καλή κατάρτιση στις Γραφές, χάρηκε πολύ όταν έλαβε το διορισμό να “μοιράζει τροφή σε τραπέζια” ώστε οι απόστολοι να μπορούν να αφοσιωθούν «στην προσευχή και στη διακονία του λόγου». Ο Στέφανος είχε θαυμάσια φήμη μεταξύ των αδελφών και γι’ αυτό επιλέχθηκε ως ένας από τους εφτά αναγνωρισμένους άντρες που επρόκειτο να ασχολούνται με αυτή την καθημερινή διανομή τροφής. Εκείνος δέχτηκε ταπεινά αυτή την εργασία.—Πράξεις 6:1-6.

3. Ποια ξεχωριστή εκδήλωση της παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού βίωσε ο Στέφανος;

³ Η ταπεινή διάθεση του Στεφάνου, σε συνδυασμό με την πνευματικότητα και την ακεραιότητά του, δεν πέρασε απαρατήρητη από τον Ιεχωβά. Όταν ο Στέφανος έδινε μαρτυρία στο εχθρικό πλήθος των Ιουδαίων ηγετών στο Σάνχεδριν, οι ενάντιοί του «είδαν το πρόσωπό του να είναι σαν πρόσωπο αγγέλου». (Πράξεις 6:15) Είχε την όψη ενός αγγελιοφόρου του Θεού, αντανακλώντας την ειρήνη που προερχόταν από τον Θεό της δόξας, τον Ιεχωβά. Αφού έδωσε μαρτυρία με τόλμη στα μέλη του Σάνχεδριν, ο Στέφανος βίωσε μια ξεχωριστή εκδήλωση της παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού. «Γεμάτος καθώς ήταν με άγιο πνεύμα, ατένισε τον ουρανό και είδε τη δόξα του Θεού και τον Ιησού να στέκεται στα δεξιά του Θεού». (Πράξεις 7:55) Για τον Στέφανο, αυτό το εντυπωσιακό όραμα επιβεβαίωσε εκ νέου τη θέση του Ιησού ως Γιου του Θεού και Μεσσία. Ενίσχυσε τον ταπεινό Στέφανο και τον διαβεβαίωσε ότι είχε την εύνοια του Ιεχωβά.

4. Σε ποιους αποκαλύπτει ο Ιεχωβά τη δόξα του;

⁴ Όπως δείχνει παραστατικά το όραμα που δόθηκε στον Στέφανο, ο Ιεχωβά αποκαλύπτει τη δόξα και το σκοπό του σε θεοφοβούμενους ανθρώπους οι οποίοι είναι ταπεινοί και εκτιμούν τη σχέση που έχουν μαζί του. «Το αποτέλεσμα της ταπεινοφροσύνης και του φόβου του Ιεχωβά είναι πλούτος και δόξα και ζωή», λέει η Αγία Γραφή. (Παροιμίες 22:4) Είναι, λοιπόν, πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε τι είναι η πραγματική ταπεινοφροσύνη, πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε αυτή τη σπουδαία ιδιότητα και πώς ωφελούμαστε όταν την εκδηλώνουμε σε όλους τους τομείς της ζωής.

Ταπεινοφροσύνη—Μια Θεϊκή Ιδιότητα

5, 6. (α) Τι είναι ταπεινοφροσύνη; (β) Πώς εκδήλωσε ο Ιεχωβά ταπεινοφροσύνη; (γ) Πώς πρέπει να μας επηρεάζει η ταπεινοφροσύνη του Ιεχωβά;

⁵ Ίσως μερικοί εκπλήσσονται από το ότι ο Ιεχωβά  Θεός, η ύψιστη και ενδοξότερη προσωπικότητα στο σύμπαν, είναι το υπέρτατο παράδειγμα ταπεινοφροσύνης. Ο Βασιλιάς Δαβίδ είπε στον Ιεχωβά: «Θα μου δώσεις την ασπίδα της σωτηρίας σου, και το δεξί σου χέρι θα με στηρίξει, και η ταπεινοφροσύνη σου θα με μεγαλύνει». (Ψαλμός 18:35) Χαρακτηρίζοντας τον Ιεχωβά ταπεινό, ο Δαβίδ χρησιμοποίησε μια εβραϊκή λέξη της οποίας η ρίζα σημαίνει «κυρτώνομαι». Εκτός από τη λέξη «ταπεινοφροσύνη», άλλες λέξεις που σχετίζονται με την ίδια ρίζα είναι η «πραότητα» και η «συγκατάβαση». Άρα λοιπόν, ο Ιεχωβά εκδήλωσε ταπεινοφροσύνη όταν χαμήλωσε τον εαυτό του για να πολιτευτεί με τον ατελή άνθρωπο Δαβίδ και τον χρησιμοποίησε ως βασιλιά εκπρόσωπό Του. Όπως δείχνει η επιγραφή του 18ου Ψαλμού, ο Ιεχωβά προστάτευε και στήριζε τον Δαβίδ, ελευθερώνοντάς τον «από την παλάμη όλων των εχθρών του και από το χέρι του Σαούλ». Ο Δαβίδ, αντίστοιχα, γνώριζε ότι οποιαδήποτε μεγαλοσύνη ή δόξα και αν αποκόμιζε ως βασιλιάς βασιζόταν στο ότι ο Ιεχωβά ενεργούσε ταπεινά για χάρη του. Η συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος βοηθούσε τον Δαβίδ να παραμένει ταπεινός.

⁶ Τι μπορεί να λεχθεί για εμάς; Ο Ιεχωβά θεώρησε κατάλληλο να μας διδάξει την αλήθεια, και μπορεί να μας έχει δώσει ειδικά προνόμια υπηρεσίας μέσω της οργάνωσής του ή ίσως μας έχει χρησιμοποιήσει με κάποιον τρόπο για να επιτελέσει το θέλημά του. Πώς θα πρέπει να νιώθουμε για όλα αυτά; Δεν πρέπει να είμαστε ταπεινοί; Δεν πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για την ταπεινοφροσύνη του Ιεχωβά και να αποφεύγουμε την αυτοεξύψωση, η οποία θα οδηγούσε εξάπαντος σε συμφορά;—Παροιμίες 16:18· 29:23.

7, 8. (α) Πώς εκδηλώθηκε η ταπεινοφροσύνη του Ιεχωβά στην πολιτεία του με τον Μανασσή; (β) Ποιο παράδειγμα αντλούμε από τον Ιεχωβά, καθώς και από τον Μανασσή, ως προς την εκδήλωση ταπεινοφροσύνης;

⁷ Ο Ιεχωβά δεν έχει δείξει απλώς μεγάλη ταπεινοφροσύνη πολιτευόμενος με ατελείς ανθρώπους, αλλά έχει δείξει και προθυμία να ελεήσει εκείνους που είναι ταπεινόφρονες, εξυψώνοντας μάλιστα όσους ταπεινώνουν τον εαυτό τους. (Ψαλμός 113:4-7) Εξετάστε, για παράδειγμα, την περίπτωση του Μανασσή, του βασιλιά του Ιούδα. Εκείνος έκανε κατάχρηση του προνομίου που είχε ως βασιλιάς προάγοντας την ψεύτικη λατρεία και «έπραξε σε μεγάλο βαθμό το κακό στα μάτια του Ιεχωβά για να τον προσβάλει». (2 Χρονικών 33:6) Τελικά, ο Ιεχωβά τιμώρησε τον Μανασσή επιτρέποντας στο βασιλιά της Ασσυρίας να τον εκθρονίσει. Στη φυλακή ο Μανασσής «απάλυνε το πρόσωπο του Ιεχωβά του Θεού του και ταπείνωνε πολύ τον εαυτό του», ώστε ο Ιεχωβά τον αποκατέστησε στο θρόνο του στην Ιερουσαλήμ, και «γνώρισε ο Μανασσής ότι ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός». (2 Χρονικών 33:11-13) Ναι, τελικά, το ταπεινό φρόνημα του Μανασσή ευαρέστησε τον Ιεχωβά,  ο οποίος έδειξε κατόπιν ταπεινοφροσύνη συγχωρώντας τον και αποκαθιστώντας τον ως βασιλιά.

⁸ Η προθυμία που είχε ο Ιεχωβά να χορηγήσει συγχώρηση και η μετανοημένη στάση του Μανασσή παρέχουν σημαντικά μαθήματα ταπεινοφροσύνης για εμάς. Θα πρέπει να έχουμε διαρκώς στο νου μας ότι ο τρόπος με τον οποίο φερόμαστε σε εκείνους που ίσως μας έχουν προσβάλει και η στάση που εκδηλώνουμε όταν αμαρτάνουμε μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται ο Ιεχωβά μαζί μας. Αν συγχωρούμε πρόθυμα τις παραβάσεις των άλλων και παραδεχόμαστε ταπεινά τα λάθη μας, μπορούμε να αποβλέπουμε στο έλεος του Ιεχωβά.—Ματθαίος 5:23, 24· 6:12.

Η Θεϊκή Δόξα Αποκαλύπτεται στους Ταπεινούς

9. Είναι η ταπεινοφροσύνη ένδειξη αδυναμίας; Εξηγήστε.

⁹ Η ταπεινοφροσύνη και άλλες συναφείς ιδιότητες, όμως, δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως ένδειξη αδυναμίας ή ως τάση παράβλεψης του κακού. Όπως πιστοποιεί η Αγία Γραφή, ο Ιεχωβά είναι ταπεινός, αλλά εκδηλώνει δίκαιη αγανάκτηση και δύναμη που εμπνέει δέος όταν η περίσταση το απαιτεί. Λόγω της ταπεινοφροσύνης του, ο Ιεχωβά δείχνει ευνοϊκή προσοχή, ή ιδιαίτερη στοχαστικότητα, στους ταπεινούς, ενώ απομακρύνεται από τους υπερηφάνους. (Ψαλμός 138:6) Πώς έχει δείξει ιδιαίτερη στοχαστικότητα ο Ιεχωβά στους ταπεινούς υπηρέτες του;

10. Τι αποκαλύπτει ο Ιεχωβά στους ταπεινούς, όπως φαίνεται από τα εδάφια 1 Κορινθίους 2:6-10;

¹⁰ Στο δικό του κατάλληλο καιρό και μέσω του εκλεγμένου του αγωγού επικοινωνίας, ο Ιεχωβά έχει αποκαλύψει στους ταπεινούς λεπτομέρειες σχετικά με την επεξεργασία του σκοπού του. Αυτά τα ένδοξα πράγματα μένουν κρυμμένα από εκείνους που αποβλέπουν υπερήφανα, ή εμμένουν αδιάλλακτα, στην ανθρώπινη σοφία ή διανόηση. (1 Κορινθίους 2:6-10) Οι ταπεινοί, όμως, έχοντας λάβει ακριβή κατανόηση του σκοπού του Ιεχωβά, υποκινούνται να μεγαλύνουν τον Ιεχωβά επειδή εκτιμούν την επιβλητική του δόξα ολοένα και περισσότερο.

11. Τον πρώτο αιώνα, πώς έδειχναν μερικοί έλλειψη ταπεινοφροσύνης, και πώς αποδείχτηκε αυτό επιζήμιο για τους ίδιους;

¹¹ Τον πρώτο αιώνα πολλοί, περιλαμβανομένων και μερικών που ισχυρίζονταν ότι ήταν Χριστιανοί, έδειχναν έλλειψη ταπεινοφροσύνης και πρόσκοπταν σε αυτά που τους αποκάλυπτε ο απόστολος Παύλος σχετικά με το σκοπό του Θεού. Ο Παύλος έγινε «απόστολος των εθνών», αλλά όχι λόγω της εθνικότητας, της μόρφωσης, της ηλικίας του ή του μεγάλου του υπομνήματος καλών έργων. (Ρωμαίους 11:13) Πολλές φορές, τα άτομα που έχουν σαρκικό φρόνημα θεωρούν ότι αυτά τα πράγματα είναι οι παράγοντες που καθορίζουν ποιον θα πρέπει να χρησιμοποιήσει ο Ιεχωβά ως όργανό του. (1 Κορινθίους 1:26-29· 3:1· Κολοσσαείς 2:18) Εντούτοις, ο Παύλος αποτελούσε επιλογή του Ιεχωβά, σε αρμονία με τη στοργική καλοσύνη Του και το δίκαιο σκοπό Του. (1 Κορινθίους 15:8-10) Εκείνοι τους οποίους ο Παύλος περιέγραψε ως «υπερέξοχους αποστόλους» καθώς και άλλοι ενάντιοι αρνούνταν να αποδεχτούν τον Παύλο και τη Γραφική του λογίκευση. Η έλλειψη ταπεινοφροσύνης τούς εμπόδιζε να αποκτήσουν γνώση και κατανόηση του ένδοξου τρόπου με τον οποίο ο Ιεχωβά επεξεργάζεται το σκοπό του. Είθε εμείς ποτέ να μην υποτιμούμε ούτε να κρίνουμε εκ των προτέρων εκείνους που ο Ιεχωβά επιλέγει να χρησιμοποιήσει για την επιτέλεση του θελήματός του.—2 Κορινθίους 11:4-6.

12. Πώς δείχνει το παράδειγμα του Μωυσή ότι ο Ιεχωβά ευνοεί τους ταπεινούς;

¹² Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλά Γραφικά παραδείγματα που τονίζουν πώς ευνοούνται  οι ταπεινοί λαβαίνοντας μια γεύση της δόξας του Θεού. Ο Μωυσής, ο οποίος ήταν «πολύ πιο πράος» από όλους τους ανθρώπους, είδε τη δόξα του Θεού και απολάμβανε στενή σχέση μαζί του. (Αριθμοί 12:3) Αυτός ο ταπεινός άνθρωπος, που πέρασε 40 χρόνια ως ασήμαντος βοσκός, πιθανότατα στην Αραβική Χερσόνησο το μεγαλύτερο διάστημα, ευνοήθηκε εξαιρετικά από τον Δημιουργό με πολλούς τρόπους. (Έξοδος 6:12, 30) Με την υποστήριξη του Ιεχωβά, ο Μωυσής έγινε εκπρόσωπος και κύριος οργανωτής του έθνους του Ισραήλ. Απολάμβανε αμφίδρομη επικοινωνία με τον Θεό. Μέσω οράματος, είδε «την όψη του Ιεχωβά». (Αριθμοί 12:7, 8· Έξοδος 24:10, 11) Εκείνοι που αναγνώριζαν αυτόν τον ταπεινό υπηρέτη και εκπρόσωπο του Θεού επίσης ευλογήθηκαν. Παρόμοια, και εμείς θα ευλογηθούμε αν αναγνωρίζουμε τον προφήτη που είναι μεγαλύτερος από τον Μωυσή, τον Ιησού, καθώς και “τον πιστό και φρόνιμο δούλο” που έχει διορίσει εκείνος και υπακούμε σε αυτούς.—Ματθαίος 24:45, 46· Πράξεις 3:22.

13. Πώς αποκαλύφτηκε η δόξα του Ιεχωβά σε ταπεινούς ποιμένες τον πρώτο αιώνα;

¹³ Σε ποιους “έλαμψε η δόξα του Ιεχωβά” όταν οι άγγελοι διακήρυξαν τα καλά νέα της γέννησης του “Σωτήρα, ο οποίος είναι Χριστός ο Κύριος”; Όχι στους υψηλόφρονες θρησκευτικούς ηγέτες ούτε στους υψηλά ιστάμενους, σπουδαίους ανθρώπους, αλλά στους ταπεινούς ποιμένες που «έμεναν στο ύπαιθρο και φύλαγαν με βάρδιες τα ποίμνιά τους τη νύχτα». (Λουκάς 2:8-11) Αυτά τα άτομα δεν έχαιραν μεγάλης εκτίμησης για τα διαπιστευτήρια και το έργο τους. Εντούτοις, εκείνους πρόσεξε ο Ιεχωβά και επέλεξε να τους πληροφορήσει πρώτους για τη γέννηση του Μεσσία. Ναι, ο Ιεχωβά αποκαλύπτει τη δόξα του στους ταπεινούς και θεοφοβούμενους ανθρώπους.

14. Ποιες ευλογίες έρχονται από τον Θεό στους ταπεινούς;

¹⁴ Τι μας διδάσκουν αυτά τα παραδείγματα; Μας δείχνουν ότι ο Ιεχωβά ευνοεί τους ταπεινούς και τους αποκαλύπτει τη γνώση και την κατανόηση του σκοπού του. Εκείνος επιλέγει άτομα που ίσως δεν ανταποκρίνονται σε κάποιες ανθρώπινες προσδοκίες και τα χρησιμοποιεί ως μέσο για να γνωστοποιεί σε άλλους τον ένδοξο σκοπό του. Αυτό θα πρέπει να μας υποκινεί να εξακολουθούμε να αποβλέπουμε στον Ιεχωβά, στον προφητικό του Λόγο και στην οργάνωσή του για καθοδηγία. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα φροντίζει να είναι οι ταπεινοί υπηρέτες του ενήμεροι για το πώς εκτυλίσσεται ο ένδοξος σκοπός του. Ο προφήτης Αμώς δήλωσε: «Ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά δεν θα κάνει τίποτα χωρίς να αποκαλύψει το εμπιστευτικό του ζήτημα στους υπηρέτες του τους προφήτες».—Αμώς 3:7.

Να Καλλιεργείτε Ταπεινοφροσύνη και θα Απολαμβάνετε την Εύνοια του Θεού

15. Γιατί πρέπει να προσπαθούμε να παραμένουμε ταπεινοί, και πώς τονίζεται αυτό στην περίπτωση του Βασιλιά Σαούλ του Ισραήλ;

¹⁵ Για να απολαμβάνουμε τη θεϊκή εύνοια διαρκώς, πρέπει να παραμένουμε ταπεινοί. Το ότι είμαστε ταπεινοί τώρα δεν σημαίνει ότι θα είμαστε ταπεινοί πάντα. Κάποιο άτομο μπορεί να εγκαταλείψει την ταπεινοφροσύνη και να ενδώσει στην υπερηφάνεια και στην αυτοεξύψωση, που οδηγούν στην αυθάδεια και στη συμφορά. Ο Σαούλ, ο πρώτος που χρίστηκε βασιλιάς του Ισραήλ, έκανε ακριβώς αυτό. Όταν επιλέχθηκε αρχικά, φαινόταν “μικρός στα ίδια του τα μάτια”. (1 Σαμουήλ 15:17) Ωστόσο, έπειτα από δύο μόλις χρόνια διακυβέρνησης, ενήργησε με αυθάδεια. Αψήφησε τη διευθέτηση του Ιεχωβά για προσφορά θυσιών μέσω του προφήτη Σαμουήλ και επινόησε δικαιολογίες για το ότι πήρε την κατάσταση στα χέρια του. (1 Σαμουήλ 13:1, 8-14) Αυτό ήταν το πρώτο από μια σειρά γεγονότων που καταδείκνυαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι του έλειπε ταπεινοφροσύνη. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει το πνεύμα και την εύνοια του Θεού, κάτι που τελικά οδήγησε στον ατιμωτικό του θάνατο. (1 Σαμουήλ 15:3-19, 26· 28:6· 31:4) Το μάθημα είναι σαφές: Πρέπει να προσπαθούμε να παραμένουμε ταπεινοί και υποτακτικοί και να καταπνίγουμε τα αισθήματα έπαρσης, αποφεύγοντας έτσι οποιεσδήποτε αυθάδεις ενέργειες που επιφέρουν τη δυσαρέσκεια του Ιεχωβά.

16. Πώς βοηθούμαστε να καλλιεργούμε ταπεινοφροσύνη αν αναλογιζόμαστε τη σχέση μας με τον Ιεχωβά και το συνάνθρωπό μας;

¹⁶ Αν και η ταπεινοφροσύνη δεν αναφέρεται  ως καρπός του πνεύματος του Θεού, είναι θεϊκή ιδιότητα την οποία πρέπει να καλλιεργούμε. (Γαλάτες 5:22, 23· Κολοσσαείς 3:10, 12) Εφόσον περιλαμβάνει μια διανοητική κατάσταση—δηλαδή το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας και τους άλλους—η ανάπτυξη ταπεινοφροσύνης απαιτεί ηθελημένη προσπάθεια. Κάνοντας σκέψεις και στοχασμούς γύρω από τη σχέση μας με τον Ιεχωβά και το συνάνθρωπό μας, θα βοηθηθούμε να παραμείνουμε ταπεινοί. Στα μάτια του Θεού, κάθε ατελής σάρκα είναι σαν χλωρό χορτάρι που αναπτύσσεται για κάποιο διάστημα και μετά μαραίνεται. Οι άνθρωποι είναι σαν ακρίδες στους αγρούς. (Ησαΐας 40:6, 7, 22) Έχει ένα χορταράκι λόγους να υπερηφανεύεται απλώς και μόνο επειδή είναι λίγο ψηλότερο από τα άλλα; Έχει μια ακρίδα λόγους να καυχιέται για τις εξαιρετικές της επιδόσεις απλώς και μόνο επειδή μπορεί να πηδήξει λίγο μακρύτερα από τις άλλες ακρίδες; Είναι παράλογο ακόμα και να το σκεφτεί κανείς. Γι’ αυτόν το λόγο, ο απόστολος Παύλος υπενθύμισε στους συγχριστιανούς του: «Ποιος σε κάνει να διαφέρεις από τον άλλον; Και τι έχεις το οποίο δεν έλαβες; Και αν το έλαβες, γιατί καυχιέσαι σαν να μην το έλαβες;» (1 Κορινθίους 4:7) Το να αναλογιζόμαστε τέτοια Γραφικά εδάφια μπορεί να μας βοηθήσει να καλλιεργούμε και να εκδηλώνουμε ταπεινοφροσύνη.

17. Τι βοήθησε τον προφήτη Δανιήλ να καλλιεργεί ταπεινοφροσύνη, και τι μπορεί να βοηθήσει εμάς να κάνουμε το ίδιο;

¹⁷ Ο Εβραίος προφήτης Δανιήλ ανακηρύχτηκε “πολύ επιθυμητός άνθρωπος” στα μάτια του Θεού λόγω του ότι “ταπείνωσε” τον εαυτό του, δηλαδή λόγω της ταπεινοφροσύνης του. (Δανιήλ 10:11, 12) Τι βοήθησε τον Δανιήλ να καλλιεργήσει ταπεινοφροσύνη; Κατ’ αρχάς, ο Δανιήλ εκδήλωνε ακλόνητη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά, στρεφόμενος τακτικά σε αυτόν με προσευχή. (Δανιήλ 6:10, 11) Επιπρόσθετα, ο Δανιήλ μελετούσε το Λόγο του Θεού με επιμέλεια και με το κατάλληλο κίνητρο, πράγμα που τον βοηθούσε να κρατάει την προσοχή του συγκεντρωμένη στον ένδοξο σκοπό του Θεού. Ήταν επίσης πρόθυμος να αναγνωρίζει και τα δικά του ελαττώματα, όχι μόνο τα ελαττώματα του λαού του. Επιπλέον, ενδιαφερόταν γνήσια να προάγει τη δικαιοσύνη του Θεού, όχι τη δική του. (Δανιήλ 9:2, 5, 7) Μπορούμε εμείς να διδαχτούμε από το εξαιρετικό παράδειγμα του Δανιήλ και να  προσπαθούμε να καλλιεργούμε και να εκδηλώνουμε ταπεινοφροσύνη σε όλες τις πλευρές της ζωής μας;

18. Ποια δόξα αναμένει εκείνους που εκδηλώνουν ταπεινοφροσύνη σήμερα;

¹⁸ «Το αποτέλεσμα της ταπεινοφροσύνης και του φόβου του Ιεχωβά είναι πλούτος και δόξα και ζωή», δηλώνει το εδάφιο Παροιμίες 22:4. Ναι, ο Ιεχωβά ευνοεί τους ταπεινούς, και το αποτέλεσμα είναι δόξα και ζωή. Ο ψαλμωδός Ασάφ, ο οποίος παραλίγο να εγκαταλείψει την υπηρεσία του στον Θεό αλλά κατόπιν αναπροσάρμοσε τον τρόπο σκέψης του με τη βοήθεια του Ιεχωβά, αναγνώρισε στη συνέχεια ταπεινά: «Με τη συμβουλή σου θα με οδηγήσεις, και ύστερα θα με φέρεις στη δόξα». (Ψαλμός 73:24) Τι μπορεί να λεχθεί για εμάς σήμερα; Ποια δόξα αναμένει εκείνους που εκδηλώνουν ταπεινοφροσύνη; Εκτός του ότι απολαμβάνουν μια ευλογημένη σχέση εύνοιας με τον Ιεχωβά, μπορούν να αποβλέπουν στην εκπλήρωση των θεόπνευστων λόγων του Βασιλιά Δαβίδ: «Οι πράοι . . . θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης». Ένα πραγματικά ένδοξο μέλλον!—Ψαλμός 37:11.

Θυμάστε;

• Γιατί αποτελεί ο Στέφανος παράδειγμα ταπεινού ατόμου στο οποίο ο Ιεχωβά αποκάλυψε τη δόξα Του;

• Με ποιους τρόπους έχει εκδηλώσει ταπεινοφροσύνη ο Ιεχωβά Θεός;

• Ποια παραδείγματα δείχνουν ότι ο Ιεχωβά αποκαλύπτει τη δόξα του στους ταπεινούς;

• Πώς μπορεί το παράδειγμα του Δανιήλ να μας βοηθήσει να καλλιεργούμε ταπεινοφροσύνη;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Πλαίσιο στη σελίδα 12]

Δυναμικός Αλλά Ταπεινός

Στη συνέλευση των Σπουδαστών της Γραφής (που σήμερα είναι γνωστοί ως Μάρτυρες του Ιεχωβά) το 1919 στο Σίνταρ Πόιντ του Οχάιο, στις ΗΠΑ, ο 50χρονος Ι. Φ. Ρόδερφορντ, που επέβλεπε τότε το έργο, πρόσφερε με χαρά εθελοντική υπηρεσία ως γκρουμ ξενοδοχείου, μεταφέροντας αποσκευές και συνοδεύοντας τους εκπροσώπους της συνέλευσης στα δωμάτιά τους. Την τελευταία ημέρα της συνέλευσης ενθουσίασε το ακροατήριο των 7.000 ατόμων με τα λόγια: «Είστε πρέσβεις του Βασιλιά των βασιλιάδων και του Κυρίου των κυρίων και αναγγέλλετε στον κόσμο . . . την ένδοξη βασιλεία του Κυρίου μας». Ενώ ο αδελφός Ρόδερφορντ ήταν άνθρωπος με ισχυρή άποψη, γνωστός για το ότι μιλούσε δυναμικά και ασυμβίβαστα για αυτό που πίστευε ως αληθινό, ήταν επίσης ειλικρινά ταπεινός ενώπιον του Θεού, κάτι που φανέρωναν συχνά οι προσευχές του στην πρωινή λατρεία στο Μπέθελ.

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Ο Στέφανος, που είχε καλή κατάρτιση στις Γραφές, μοίραζε ταπεινά τροφή

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Το ταπεινό φρόνημα του Μανασσή ευαρέστησε τον Ιεχωβά

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Γιατί ήταν ο Δανιήλ “πολύ επιθυμητός άνθρωπος”;