Τα Θαύματα της Δημιουργίας Εξυψώνουν τον Ιεχωβά

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ είναι πιο εξυψωμένος από όσο μπορούν να φανταστούν οι ατελείς άνθρωποι. Τα δημιουργικά του έργα στη γη και στους ουρανούς τού φέρνουν αίνο και μας γεμίζουν δέος.—Ψαλμός 19:1-4.

Εφόσον ο Ιεχωβά είναι ο Δημιουργός και ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος, αξίζει οπωσδήποτε να τον ακούμε όταν μιλάει. Αλλά πόσο κατάπληκτοι θα μέναμε αν εκείνος μιλούσε σε εμάς, τους απλούς ανθρώπους εδώ στη γη! Υποθέστε, λοιπόν, ότι μιλούσε σε εσάς, ίσως μέσω ενός αγγέλου. Ασφαλώς θα δίνατε προσοχή. Ο δίκαιος Ιώβ πρέπει να άκουγε πολύ προσεκτικά όταν ο Θεός απευθύνθηκε σε αυτόν πριν από 3.500 χρόνια περίπου. Τι μπορούμε να μάθουμε από τα όσα είπε ο Θεός στον Ιώβ σχετικά με τη γη και τους υλικούς ουρανούς;

Ποιος Θεμελίωσε τη Γη, και Ποιος Ελέγχει τη Θάλασσα;

Μέσα από μια ανεμοθύελλα, ο Θεός ρωτάει τον Ιώβ για τη γη και τη θάλασσα. (Ιώβ 38:1-11) Κανένας ανθρώπινος αρχιτέκτονας δεν αποφάσισε πόσο μεγάλη πρέπει να είναι η γη, ούτε συνέβαλε κατόπιν στη διαμόρφωσή της. Παρομοιάζοντας τη γη με κτίριο, ο Θεός ρωτάει τον Ιώβ: «Ποιος έθεσε την ακρογωνιαία πέτρα της;» Όχι ο άνθρωπος! Οι αγγελικοί γιοι του Θεού παρατηρούσαν και χαίρονταν καθώς ο Ιεχωβά δημιουργούσε αυτόν τον πλανήτη.

Η θάλασσα είναι βρέφος σε σχέση με τον Θεό ο οποίος, με συμβολική έννοια, της φοράει ενδύματα. Η θάλασσα «άρχισε να εξορμά όπως όταν ξεπήδησε από τη μήτρα». Ο Θεός συγκρατεί τη θάλασσα σαν να της έχει βάλει αμπάρες και σφραγισμένες πόρτες, ενώ οι παλίρροιες ρυθμίζονται από την έλξη της σελήνης και του ήλιου.

Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου (The World Book Encyclopedia) αναφέρει: «Στον άνεμο οφείλονται τα περισσότερα κύματα των ωκεανών, από το ρυτίδιασμα της επιφάνειας μέχρι και τα γιγάντια κύματα που προκαλούνται από τους τυφώνες και τα οποία ξεπερνούν σε ύψος τα 30 μέτρα. . . . Αφού κοπάσει ο άνεμος, τα κύματα συνεχίζουν να κινούνται στην επιφάνεια του ωκεανού και μπορούν να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις από το μέρος στο οποίο ξεκίνησαν. Στην πορεία τα κύματα γίνονται πιο ήρεμα και επιμήκη. Τελικά, φτάνουν στην ακτή όπου σκάνε αφρίζοντας». Η θάλασσα υπακούει στην προσταγή του Θεού: «Μέχρι εδώ θα έρχεσαι και όχι παραπέρα, και εδώ είναι το όριο για τα υπερήφανα κύματά σου».

Ποιος Κάνει την Αυγή να Χαράξει;

Ο Θεός ρωτάει κατόπιν τον Ιώβ σχετικά με τα χαρακτηριστικά του φωτός καθώς και άλλων στοιχείων της δημιουργίας. (Ιώβ 38:12-18) Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να διατάξει την εναλλαγή της νύχτας και της ημέρας. Το πρωινό φως πιάνει με μεταφορική έννοια τις άκρες της γης και τινάζει έξω τους πονηρούς. Οι αμαρτωλοί μπορεί να κάνουν άδικες πράξεις «το σούρουπο». (Ιώβ 24:15, 16) Αλλά η αυγή διασκορπίζει πολλά άτομα που πράττουν το κακό.

 Στα χέρια του Θεού, το πρωινό φως μοιάζει με σφραγίδα η οποία αφήνει στη γη ένα υπέροχο αποτύπωμα. Το φως του ήλιου αποκαλύπτει πολλά χρώματα, κάνοντας την υδρόγειο να μοιάζει στολισμένη με μεγαλοπρεπή ενδύματα. Ο Ιώβ δεν είχε καμιά συμβολή σε αυτό ούτε είχε περπατήσει στα υδάτινα βάθη για να επιθεωρήσει τους θησαυρούς τους. Μάλιστα, μέχρι σήμερα οι ερευνητές έχουν μόνο περιορισμένη γνώση της ωκεάνιας ζωής!

Ποιος Έχει Αποθήκες Χιονιού και Χαλαζιού;

Κανένας άνθρωπος δεν έχει συνοδεύσει το φως ή το σκοτάδι στην κατοικία τους ούτε έχει μπει στις αποθήκες του χιονιού και του χαλαζιού τις οποίες κρατάει ο Θεός για «την ημέρα της μάχης και του πολέμου». (Ιώβ 38:19-23) Όταν ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε χαλάζι εναντίον των εχθρών του στη Γαβαών, «περισσότεροι ήταν αυτοί που πέθαναν από τους χαλαζόλιθους παρά εκείνοι τους οποίους σκότωσαν οι γιοι του Ισραήλ με σπαθί». (Ιησούς του Ναυή 10:11) Ίσως χρησιμοποιήσει χαλαζόλιθους άγνωστου μεγέθους για να καταστρέψει τους πονηρούς ανθρώπους που θα οδηγούνται από τον Γωγ, δηλαδή τον Σατανά.—Ιεζεκιήλ 38:18, 22.

Χαλαζόλιθοι σε μέγεθος αβγού σκότωσαν 25 ανθρώπους και τραυμάτισαν άλλους 200 στην κεντρική επαρχία Χονάν, στην Κίνα, τον Ιούλιο του 2002. Σχετικά με μια χαλαζοθύελλα που σημειώθηκε το 1545, ο Ιταλός γλύπτης Μπενβενούτο Τσελίνι έγραψε: «Βρισκόμασταν σε απόσταση μίας ημέρας από τη Λυών . . . όταν οι ουρανοί άρχισαν να βροντούν με πολύ ισχυρό κρότο. . . . Μετά τις βροντές οι ουρανοί έκαναν τόσο δυνατό και τρομακτικό θόρυβο ώστε νόμιζα πως είχε φτάσει το τέλος του κόσμου. Γι’ αυτό, έσφιξα για μια στιγμή τα γκέμια του αλόγου, ενώ ξεκινούσε καταιγισμός από χαλάζι χωρίς ούτε μία σταγόνα νερό. . . . Τώρα το χαλάζι είχε μέγεθος λεμονιού. . . . Η καταιγίδα μαινόταν για λίγο αλλά επιτέλους σταμάτησε . . . Δείχναμε ο ένας στον άλλον τις εκδορές μας και τους μώλωπές μας. Αλλά περίπου ένα μίλι πιο πέρα αντικρίσαμε μια απερίγραπτη εικόνα ερήμωσης, πολύ χειρότερη από αυτά που είχαμε υποστεί εμείς. Όλα τα δέντρα είχαν χάσει τα φύλλα τους και ήταν τσακισμένα. Τα ζώα κείτονταν νεκρά στο λιβάδι. Επίσης, πολλοί από τους βοσκούς είχαν σκοτωθεί. Παρατηρήσαμε μεγάλες ποσότητες χαλαζόλιθων οι οποίοι δεν χωρούσαν μέσα στα δυο χέρια μας».—Αυτοβιογραφία (Autobiography, Βιβλίο Β΄, 50), Κλασικά Έργα του Χάρβαρντ (Harvard Classics), Τόμος 31, σελίδες 352, 353.

Τι θα συμβεί όταν ο Ιεχωβά ανοίξει τις αποθήκες του χιονιού και του χαλαζιού για να πλήξει τους εχθρούς του; Αυτοί δεν θα μπορέσουν να επιζήσουν όταν το χιόνι ή το χαλάζι χρησιμοποιηθούν για να επιτελέσουν το θέλημά του.

Τίνος Έργο Είναι η Βροχή, η Δροσιά, η Πάχνη και ο Πάγος;

Ο Ιεχωβά ρωτάει κατόπιν τον Ιώβ για τη βροχή, τη δροσιά, την πάχνη και τον πάγο. (Ιώβ 38:24-30) Ο Θεός είναι ο μεγάλος Βροχοποιός, ενώ ακόμη και “η έρημος όπου δεν υπάρχει χωματένιος άνθρωπος” απολαμβάνει την ευλογία του. Η βροχή, ο πάγος και η πάχνη δεν έχουν ως πατέρα ή πρωτουργό κάποιον άνθρωπο.

Το έντυπο Νέιτσουρ Μπούλετιν (Nature Bulletin) δηλώνει: «Η πιο παράξενη και ίσως η σπουδαιότερη ιδιότητα [του πάγου] είναι ότι το νερό διαστέλλεται καθώς παγώνει . . . Το κάλυμμα πάγου που σχηματίζεται και επιπλέει σε μια λίμνη το  χειμώνα καθιστά δυνατό να παραμένουν ζωντανά μέσα στο νερό τα υδρόβια φυτά και ζώα (ψάρια, κτλ.). Αν . . . το νερό συστελλόταν και αύξανε η πυκνότητά του κατά τη στερεοποίησή του, ο πάγος θα ήταν βαρύτερος από το νερό και θα βυθιζόταν στον πυθμένα. Θα σχηματιζόταν και άλλος πάγος στην επιφάνεια ώσπου όλο το νερό της λίμνης θα γινόταν πάγος. . . . Στα ψυχρότερα μέρη του κόσμου, οι ποταμοί, οι λίμνες, ακόμη και οι ωκεανοί θα ήταν μονίμως παγωμένα».

Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε που οι υδάτινες μάζες δεν παγώνουν εντελώς! Και ασφαλώς είμαστε ευγνώμονες που, ως έργο των χεριών του Ιεχωβά, η βροχή και η δροσιά αναζωογονούν τη βλάστηση της γης.

Ποιος Θέσπισε τα Νομοθετήματα των Ουρανών;

Ο Θεός ρωτάει κατόπιν τον Ιώβ για τους ουρανούς. (Ιώβ 38:31-33) Ο αστερισμός Κιμάχ ταυτίζεται συνήθως με τις Πλειάδες, μια ομάδα άστρων που αποτελείται από εφτά μεγάλα άστρα και κάποια μικρότερα τα οποία απέχουν περίπου 380 έτη φωτός από τον ήλιο. Ο άνθρωπος δεν μπορεί “να δέσει τους δεσμούς του αστερισμού Κιμάχ”, συνδέοντας αυτή την ομάδα άστρων σε σμήνος. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί “να λύσει τα σχοινιά του αστερισμού Κεσίλ”, ο οποίος ταυτίζεται γενικά με την αστρική ομάδα που λέγεται Ωρίων. Όπως και να ονομάζονται τώρα οι αστερισμοί Μαζαρώθ και Ας, ο άνθρωπος δεν μπορεί να τους ελέγξει και να τους οδηγήσει. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να μεταβάλουν «τα νομοθετήματα των ουρανών», δηλαδή τους νόμους που διέπουν το σύμπαν.

Ο Θεός θέσπισε τους νόμους που καθοδηγούν τα ουράνια σώματα, τα οποία επηρεάζουν τον καιρό, τις παλίρροιες και την ατμόσφαιρα της γης, καθώς και την ίδια την ύπαρξη της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη. Σκεφτείτε τον ήλιο, για τον οποίο Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια (Encyclopedia Americana, Έκδοση 1996) αναφέρει: «Οι ακτίνες του ήλιου παρέχουν στη γη θερμότητα και φως, συμβάλλουν στην ανάπτυξη της φυτικής ζωής, εξατμίζουν νερό από τους ωκεανούς και από τις άλλες υδάτινες μάζες, παίζουν κάποιον ρόλο στη δημιουργία των ανέμων και επιτελούν πολλές άλλες λειτουργίες που είναι απολύτως απαραίτητες για την ύπαρξη ζωής στη γη». Η ίδια εγκυκλοπαίδεια λέει: «Για να αντιληφθεί κανείς την τεράστια ενέργεια που ενυπάρχει στο ηλιακό φως αρκεί να σκεφτεί ότι όλη η ενέργεια η οποία συγκεντρώνεται στους ανέμους, στα φράγματα και στους ποταμούς, καθώς και όλη η  ενέργεια που περιέχεται σε φυσικά καύσιμα όπως το ξύλο, ο άνθρακας και το πετρέλαιο, δεν είναι τίποτα άλλο από ηλιακό φως που έχει αποθηκευτεί σε έναν μικροσκοπικό πλανήτη [τη γη] ο οποίος απέχει 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον ήλιο».

Ποιος Έβαλε Σοφία στα Σύννεφα;

Ο Ιεχωβά λέει στον Ιώβ να σκεφτεί τα σύννεφα. (Ιώβ 38:34-38) Ο άνθρωπος δεν μπορεί να διατάξει ούτε ένα σύννεφο να εμφανιστεί και να ρίξει το νερό που έχει. Αλλά πόσο πολύ εξαρτώνται οι άνθρωποι από τον κύκλο του νερού που έχει θεσπίσει ο Δημιουργός!

Τι είναι ο κύκλος του νερού; Κάποιο σύγγραμμα δηλώνει: «Ο κύκλος του νερού περιλαμβάνει τέσσερα ξεχωριστά στάδια: αποθήκευση, εξάτμιση, κατακρήμνιση και απορροή. Το νερό μπορεί να αποθηκευτεί προσωρινά στο έδαφος, στους ωκεανούς, στις λίμνες, στους ποταμούς, στα παγοκαλύμματα και στους παγετώνες. Εξατμίζεται από την επιφάνεια της γης, συμπυκνώνεται σε σύννεφα, πέφτει στη γη ως κατακρήμνισμα (βροχή ή χιόνι) και τελικά είτε χύνεται στις θάλασσες είτε εξατμίζεται και πάλι στην ατμόσφαιρα. Σχεδόν όλο το νερό που υπάρχει στη γη έχει κάνει τον κύκλο του νερού αναρίθμητες φορές».—Ηλεκτρονική Εγκυκλοπαίδεια Microsoft Encarta Reference Library 2005.

Τα βροχοφόρα σύννεφα μοιάζουν με στάμνες του ουρανού. Όταν ο Ιεχωβά τα αναποδογυρίζει, μπορούν να ρίξουν τόσο πολλή βροχή ώστε το χώμα γίνεται λάσπη και οι σβόλοι κολλούν μεταξύ τους. Ο Θεός μπορεί να προκαλέσει βροχή ή μπορεί να τη συγκρατήσει.—Ιακώβου 5:17, 18.

Η βροχή συνοδεύεται συνήθως από αστραπές, αλλά ο άνθρωπος δεν μπορεί να τις κάνει να εκπληρώσουν τις επιθυμίες του. Οι αστραπές παρουσιάζονται σαν να δίνουν αναφορά στον Θεό και να λένε: «Εδώ είμαστε!» Η Εγκυκλοπαίδεια του Κόμπτον (Compton’s Encyclopedia) δηλώνει: «Η αστραπή επιφέρει σημαντικές χημικές αλλαγές στην ατμόσφαιρα. Καθώς διαπερνά τον αέρα, παράγει τεράστια θερμότητα η οποία ενώνει άζωτο και οξυγόνο για να σχηματίσουν νιτρικά άλατα καθώς και άλλες χημικές ενώσεις. Αυτές οι χημικές ενώσεις πέφτουν στη γη με τη μορφή βροχής. Με αυτόν τον τρόπο, η ατμόσφαιρα έχει συνεχώς τη δυνατότητα να συμβάλλει στην αναπλήρωση της ποσότητας των θρεπτικών συστατικών που χρειάζεται το έδαφος για να παράγει φυτά». Η πλήρης γνώση σχετικά με τις αστραπές παραμένει μυστήριο για τον άνθρωπο αλλά όχι και για τον Θεό.

Τα Θαύματα της Δημιουργίας Φέρνουν Αίνο στον Θεό

Τα θαύματα της δημιουργίας εξυψώνουν πράγματι τον Δημιουργό των πάντων. (Αποκάλυψη 4:11) Πόσο πρέπει να εντυπωσιάστηκε ο Ιώβ από τα λόγια του Ιεχωβά σχετικά με τη γη και τα ουράνια σώματα που αιωρούνται στο διάστημα!

Τα θαύματα της δημιουργίας που μόλις εξετάσαμε δεν είναι τα μόνα που παρουσιάστηκαν στον Ιώβ ως ερωτήσεις και περιγραφές. Ωστόσο, ακόμη και αυτά που εξετάσαμε μας υποκινούν να αναφωνήσουμε: «Δες! Ο Θεός είναι πιο εξυψωμένος από όσο μπορούμε να μάθουμε».—Ιώβ 36:26.

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 14]

Snowflake: snowcrystals.net

[Ευχαριστίες για την προσφορά των εικόνων στη σελίδα 15]

Pleiades: NASA, ESA and AURA/Caltech; fish: U.S. Fish & Wildlife Service, Washington, D.C./William W. Hartley