Να Μιμείστε την Υπομονή του Ιεχωβά

«Ο Ιεχωβά δεν αργοπορεί όσον αφορά την υπόσχεσή του . . . αλλά είναι υπομονετικός».—2 ΠΕΤΡΟΥ 3:9.

1. Ποιο ασύγκριτο δώρο έχει προσφέρει ο Ιεχωβά στους ανθρώπους;

Ο ΙΕΧΩΒΑ μάς έχει προσφέρει κάτι που δεν μπορεί να προσφέρει κανένας άλλος. Πρόκειται για κάτι εξαιρετικά ελκυστικό και πολύτιμο, το οποίο όμως δεν μπορούμε ούτε να αγοράσουμε ούτε να κερδίσουμε. Αυτό που προσφέρει ο Ιεχωβά είναι το δώρο της αιώνιας ζωής—για τους περισσότερους από εμάς, ατελεύτητη ζωή σε παραδεισιακή γη. (Ιωάννης 3:16) Πόσο ευχάριστη θα είναι αυτή η ζωή! Δεν θα υπάρχουν πια τα πράγματα που προξενούν τόση λύπη—οι διαμάχες, η βία, η φτώχεια, το έγκλημα, η αρρώστια, ακόμα και ο θάνατος. Οι άνθρωποι θα ζουν με τέλεια ειρήνη και ενότητα υπό τη στοργική διακυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού. Πόσο λαχταράμε αυτόν τον Παράδεισο!—Ησαΐας 9:6, 7· Αποκάλυψη 21:4, 5.

2. Γιατί δεν έχει εξαλείψει ακόμα ο Ιεχωβά το σύστημα πραγμάτων του Σατανά;

² Και ο Ιεχωβά αποβλέπει στον καιρό κατά τον οποίο θα εγκαθιδρύσει τον Παράδεισο στη γη. Άλλωστε, αγαπάει τη δικαιοσύνη και την κρίση. (Ψαλμός 33:5) Δεν τον ευχαριστεί να βλέπει έναν κόσμο αδιάφορο ή εχθρικό προς τις δίκαιες αρχές του, έναν κόσμο που περιφρονεί την εξουσία του και κακομεταχειρίζεται το λαό του. Ωστόσο, υπάρχουν βάσιμοι λόγοι για τους οποίους δεν έχει αναλάβει ακόμα δράση για να εξαλείψει το πονηρό σύστημα πραγμάτων του Σατανά. Αυτοί οι λόγοι σχετίζονται με ηθικά ζητήματα τα οποία αφορούν την κυριαρχία του. Ως προς τη διευθέτηση αυτών των ζητημάτων, ο Ιεχωβά εκδηλώνει μια ιδιαίτερα ελκυστική ιδιότητα, μια ιδιότητα η οποία λείπει από πολλά άτομα σήμερα—την υπομονή.

3. (α) Ποια είναι η έννοια της λέξης μακροθυμία του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου και μιας συναφούς λέξης του εβραϊκού κειμένου της Γραφής; (β) Ποια ερωτήματα θα εξετάσουμε τώρα;

³ Στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο, εκτός από τη λέξη ὑπομονή χρησιμοποιείται και η λέξη μακροθυμία, την οποία η Μετάφραση Νέου Κόσμου αποδίδει τρεις φορές «υπομονή» και μία φορά «άσκηση υπομονής». Η λέξη μακροθυμία σημαίνει κυριολεκτικά «μακρότητα πνεύματος». Τόσο αυτή η λέξη όσο και μια συναφής λέξη του εβραϊκού κειμένου, λέξεις οι οποίες αποδίδονται «υπομονή», μεταδίδουν την ιδέα ότι κάποιος είναι ανεκτικός και αργεί να θυμώσει. Πώς μας ωφελεί η υπομονή του Ιεχωβά; Ποια διδάγματα μπορούμε να πάρουμε από την υπομονή του Ιεχωβά και των πιστών υπηρετών του; Πώς γνωρίζουμε ότι η υπομονή του Ιεχωβά δεν είναι απεριόριστη; Ας δούμε.

Ας Εξετάσουμε την Υπομονή του Ιεχωβά

4. Τι έγραψε ο απόστολος Πέτρος αναφορικά με την υπομονή του Ιεχωβά;

⁴ Αναφορικά με την υπομονή του Ιεχωβά, ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Ας μη σας διαφεύγει αυτό το γεγονός, αγαπητοί, ότι μία ημέρα είναι για τον Ιεχωβά σαν χίλια χρόνια και χίλια χρόνια σαν μία ημέρα. Ο Ιεχωβά δεν αργοπορεί όσον αφορά την υπόσχεσή του, όπως μερικοί θεωρούν την αργοπορία, αλλά είναι υπομονετικός μαζί σας επειδή δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». (2 Πέτρου 3:8, 9) Προσέξτε, παρακαλούμε, δύο σημεία που αναφέρονται εδώ και μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε την υπομονή του Ιεχωβά.

5. Πώς επηρεάζει τις ενέργειες του Ιεχωβά η αντίληψή του για το χρόνο;

⁵ Το πρώτο σημείο είναι ότι ο Ιεχωβά δεν αντιλαμβάνεται το χρόνο όπως εμείς. Για Εκείνον που ζει αιώνια, χίλια χρόνια είναι σαν μία ημέρα. Ο Ιεχωβά δεν περιορίζεται ούτε πιέζεται από το χρόνο, αλλά και δεν αργοπορεί ως προς  την ανάληψη δράσης. Εφόσον έχει απεριόριστη σοφία, ο Ιεχωβά γνωρίζει πότε ακριβώς είναι ο καλύτερος καιρός να αναλάβει δράση προς όφελος όλων όσων περιλαμβάνονται, και περιμένει υπομονετικά να έρθει εκείνος ο καιρός. Ωστόσο, δεν πρέπει να συμπεράνουμε ότι ο Ιεχωβά είναι αδιάφορος απέναντι σε οποιαδήποτε παθήματα μπορεί να υφίστανται στο μεταξύ οι υπηρέτες του. Είναι Θεός «τρυφερής συμπόνιας», η προσωποποίηση της αγάπης. (Λουκάς 1:78· 1 Ιωάννη 4:8) Έχει τη δυνατότητα να επανορθώσει πλήρως και οριστικά οποιαδήποτε βλάβη ίσως έχει προκαλέσει αυτή η προσωρινή ανοχή των παθημάτων.—Ψαλμός 37:10.

6. Τι δεν πρέπει να συμπεράνουμε σχετικά με τον Θεό, και γιατί;

⁶ Βέβαια, δεν είναι εύκολο να περιμένει κανείς κάτι που λαχταράει. (Παροιμίες 13:12) Γι’ αυτό, όταν οι άνθρωποι δεν εκπληρώνουν τις υποσχέσεις τους γρήγορα, οι άλλοι μπορεί να συμπεράνουν ότι δεν έχουν την πρόθεση να τις πραγματοποιήσουν. Πόσο άσοφο θα ήταν να σκεφτούμε κάτι τέτοιο για τον Θεό! Αν παρερμηνεύσουμε την υπομονή του Θεού ως αργοπορία, το πέρασμα του χρόνου μπορεί εύκολα να μας κάνει να ενδώσουμε στις αμφιβολίες και στην αποθάρρυνση και κινδυνεύουμε να πέσουμε σε πνευματικό λήθαργο. Το χειρότερο είναι ότι μπορεί να παροδηγηθούμε από εκείνους για τους οποίους προειδοποίησε νωρίτερα ο Πέτρος—τους εμπαίκτες, τους ανθρώπους που δεν έχουν πίστη. Τέτοια άτομα λένε κοροϊδευτικά: «Πού είναι αυτή η υποσχεμένη παρουσία του; Διότι από την ημέρα που οι προπάτορές μας κοιμήθηκαν τον ύπνο του θανάτου, τα πάντα παραμένουν ακριβώς όπως ήταν από την αρχή της δημιουργίας».—2 Πέτρου 3:4.

7. Πώς σχετίζεται η υπομονή του Ιεχωβά με την επιθυμία που έχει να μετανοήσουν οι άνθρωποι;

⁷ Ένα δεύτερο σημείο που μπορούμε να εντοπίσουμε στα λόγια του Πέτρου είναι ότι ο Ιεχωβά ασκεί υπομονή επειδή θέλει να φτάσουν όλοι σε μετάνοια. Όσοι αρνούνται πεισματικά να επιστρέψουν από τις κακές οδούς τους θα αντιμετωπίσουν την εκτέλεση από το χέρι του Ιεχωβά. Ωστόσο, ο Θεός δεν ευαρεστείται στο θάνατο του πονηρού. Απεναντίας, τον ευχαριστεί να βλέπει τους ανθρώπους να μετανοούν, να επιστρέφουν από τις κακές οδούς τους και να εξακολουθούν να ζουν. (Ιεζεκιήλ 33:11) Κατά συνέπεια, κάνει υπομονή και φροντίζει να διακηρύττονται τα καλά νέα σε όλη τη γη ώστε να δοθεί στους ανθρώπους κάθε ευκαιρία να ζήσουν.

8. Πώς φαίνεται η υπομονή του Θεού από την πολιτεία του με το έθνος του Ισραήλ;

⁸ Η υπομονή του Θεού φαίνεται επίσης από την πολιτεία του με το αρχαίο έθνος του Ισραήλ. Επί αιώνες, ο Θεός ανεχόταν την ανυπακοή τους. Μέσω των προφητών του, τους  παρότρυνε επανειλημμένα: «Επιστρέψτε από τις κακές οδούς σας και τηρήστε τις εντολές μου, τα νομοθετήματά μου, σύμφωνα με όλο το νόμο τον οποίο διέταξα στους προπάτορές σας και τον οποίο σας έστειλα μέσω των υπηρετών μου των προφητών». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Δυστυχώς, ο λαός “δεν άκουσε”.—2 Βασιλέων 17:13, 14.

9. Πώς αντανακλούσε η υπομονή του Ιησού την υπομονή του Πατέρα του;

⁹ Τελικά, ο Ιεχωβά έστειλε τον Γιο του, ο οποίος απηύθυνε ακούραστα στους Ιουδαίους την έκκληση να συμφιλιωθούν με τον Θεό. Η υπομονή του Ιησού αντανακλούσε τέλεια την υπομονή του Πατέρα του. Γνωρίζοντας καλά ότι σύντομα επρόκειτο να θανατωθεί, ο Ιησούς είπε με θλίψη: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, αυτή που σκοτώνει τους προφήτες και λιθοβολεί τους απεσταλμένους σε αυτήν—πόσες φορές θέλησα να συγκεντρώσω τα παιδιά σου, όπως συγκεντρώνει η κλώσα τα κλωσόπουλά της κάτω από τις φτερούγες της! Αλλά εσείς δεν το θελήσατε». (Ματθαίος 23:37) Αυτά τα συγκινητικά λόγια δεν είναι λόγια ενός αμείλικτου κριτή ο οποίος αδημονεί να τιμωρήσει, αλλά ενός στοργικού φίλου που είναι υπομονετικός με τους άλλους. Ο Ιησούς, όπως και ο Πατέρας του στον ουρανό, ήθελε να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να διαφύγουν τη δυσμενή κρίση. Ορισμένοι όντως ανταποκρίθηκαν ευνοϊκά στις προειδοποιήσεις του Ιησού και διέφυγαν την τρομερή κρίση που επήλθε στην Ιερουσαλήμ το 70 Κ.Χ.—Λουκάς 21:20-22.

10. Με ποιον τρόπο μάς έχει ωφελήσει η υπομονή του Θεού;

¹⁰ Δεν είναι αξιοθαύμαστη η υπομονή του Θεού; Παρά τις διαστάσεις της ανθρώπινης ανυπακοής, ο Ιεχωβά έχει παραχωρήσει στον καθένα από εμάς, καθώς και σε εκατομμύρια άλλα άτομα, την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε και να ενστερνιστούμε την ελπίδα της σωτηρίας. «Να θεωρείτε την υπομονή του Κυρίου μας σωτηρία», έγραψε ο Πέτρος στους συγχριστιανούς του. (2 Πέτρου 3:15) Δεν είμαστε άραγε ευγνώμονες που η υπομονή του Ιεχωβά μάς άνοιξε το δρόμο για τη σωτηρία; Δεν προσευχόμαστε να συνεχίσει ο Ιεχωβά να είναι υπομονετικός μαζί μας καθώς τον υπηρετούμε μέρα με τη μέρα;—Ματθαίος 6:12.

11. Τι θα μας υποκινεί να κάνουμε η κατανόηση της υπομονής του Ιεχωβά;

¹¹ Όταν κατανοούμε γιατί ο Ιεχωβά είναι υπομονετικός, βοηθούμαστε να προσμένουμε υπομονετικά τη σωτηρία που θα φέρει, χωρίς να συμπεράνουμε ποτέ ότι αργοπορεί ως προς την εκπλήρωση των υποσχέσεών του. (Θρήνοι 3:26) Ενώ συνεχίζουμε να προσευχόμαστε να έρθει η Βασιλεία του Θεού, έχουμε την πεποίθηση ότι ο Θεός γνωρίζει πότε είναι ο καλύτερος καιρός για να απαντήσει σε αυτή την προσευχή. Επιπλέον, υποκινούμαστε να μιμούμαστε τον Ιεχωβά εκδηλώνοντας θεοειδή υπομονή στις σχέσεις μας με τους αδελφούς μας και με τα άτομα στα οποία κηρύττουμε. Και εμείς επίσης δεν θέλουμε να καταστραφεί κανείς, αλλά θέλουμε να δούμε τους ανθρώπους να μετανοούν και να συμμερίζονται την ελπίδα μας για αιώνια ζωή.—1 Τιμόθεο 2:3, 4.

Ας Εξετάσουμε την Υπομονή των Προφητών

12, 13. Σε αρμονία με το εδάφιο Ιακώβου 5:10, πώς άσκησε υπομονή με επιτυχία ο προφήτης Ησαΐας;

¹² Εξετάζοντας την υπομονή του Ιεχωβά, βοηθούμαστε τόσο να εκτιμήσουμε όσο και να καλλιεργήσουμε αυτή την ιδιότητα. Δεν είναι εύκολο για τους ατελείς ανθρώπους να καλλιεργήσουν υπομονή, αλλά ούτε ακατόρθωτο. Αντλούμε διδάγματα από τους αρχαίους υπηρέτες του Θεού. Ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Αδελφοί, πάρτε ως υπόδειγμα της κακοπάθησης και της άσκησης υπομονής τους προφήτες, που μίλησαν στο όνομα του Ιεχωβά». (Ιακώβου 5:10) Είναι παρηγορητικό και ενθαρρυντικό να γνωρίζουμε ότι και άλλοι έχουν αντιμετωπίσει με επιτυχία τα όσα είμαστε αναγκασμένοι να αντιμετωπίζουμε εμείς.

¹³ Ο προφήτης Ησαΐας, για παράδειγμα, χρειαζόταν ασφαλώς υπομονή στο διορισμό του. Ο Ιεχωβά το υποδήλωσε αυτό όταν του είπε: «Πήγαινε και πες σε αυτόν το λαό: “Ακούστε επανειλημμένα, αλλά μην κατανοήσετε· και δείτε επανειλημμένα, αλλά μην αποκτήσετε γνώση”. Κάνε την καρδιά αυτού του λαού να μην είναι δεκτική και κάνε τα αφτιά τους να μην ανταποκρίνονται και κάνε τα μάτια τους να κολλήσουν, ώστε να μη δουν με τα μάτια τους και με τα αφτιά τους να μην ακούσουν, και η καρδιά τους να μην κατανοήσει και να μην επιστρέψουν  και βρουν γιατρειά». (Ησαΐας 6:9, 10) Παρότι ο λαός δεν ανταποκρινόταν, ο Ησαΐας διακήρυττε υπομονετικά τα προειδοποιητικά αγγέλματα του Ιεχωβά επί τουλάχιστον 46 χρόνια! Παρόμοια, η υπομονή θα βοηθήσει και εμάς να εγκαρτερήσουμε στο έργο κηρύγματος των καλών νέων, μολονότι πολλοί δεν είναι δεκτικοί.

14, 15. Τι βοήθησε τον Ιερεμία να αντεπεξέλθει στις αντιξοότητες και στην αποθάρρυνση;

¹⁴ Βέβαια, καθώς οι προφήτες επιτελούσαν τη διακονία τους, δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο την έλλειψη ανταπόκρισης. Οι προφήτες κακοπαθούσαν. Τον Ιερεμία τον έβαλαν σε ξύλινα δεσμά, τον φυλάκισαν στο «οίκημα των δεσμών» και τον έριξαν σε μια στέρνα. (Ιερεμίας 20:2· 37:15· 38:6) Μάλιστα υπέστη αυτή την κακομεταχείριση από εκείνους ακριβώς τους ανθρώπους που επιθυμούσε να βοηθήσει. Ωστόσο, ο Ιερεμίας δεν ανέπτυξε πικρία ούτε ανταπέδωσε. Εγκαρτέρησε υπομονετικά επί δεκαετίες.

¹⁵ Ο διωγμός και ο εμπαιγμός δεν κατασιώπησαν τον Ιερεμία ούτε κατασιωπούν εμάς σήμερα. Βέβαια, κατά καιρούς ίσως αποθαρρυνόμαστε. Ο Ιερεμίας αποθαρρύνθηκε. «Ο λόγος του Ιεχωβά έγινε για εμένα αιτία για ονειδισμό και για κοροϊδία όλη την ημέρα», έγραψε. «Και είπα: “Δεν πρόκειται να κάνω μνεία για αυτόν και δεν θα μιλήσω πια στο όνομά του”». Τι συνέβη τότε; Σταμάτησε ο Ιερεμίας να κηρύττει; Ο ίδιος συνέχισε: «Στην καρδιά μου ο λόγος του [Θεού] έγινε σαν φωτιά που καίει, κλεισμένη μέσα στα κόκαλά μου· και κουράστηκα να τον κρατώ μέσα μου, και δεν μπόρεσα να αντέξω». (Ιερεμίας 20:8, 9) Προσέξτε πως, όταν ο Ιερεμίας επικέντρωσε την προσοχή του στον εμπαιγμό του λαού, έχασε τη χαρά του. Όταν έστρεψε την προσοχή του στην ωραιότητα και στη σπουδαιότητα του ίδιου του αγγέλματος, επανέκτησε τη χαρά του. Επιπρόσθετα, ο Ιεχωβά ήταν μαζί του «σαν κάποιον που είναι τρομερός και κραταιός», και τον ενίσχυε για να διακηρύττει το λόγο του Θεού με ζήλο και τόλμη.—Ιερεμίας 20:11.

16. Πώς μπορούμε να διατηρούμε τη χαρά μας στο έργο κηρύγματος των καλών νέων;

¹⁶ Έβρισκε ο προφήτης Ιερεμίας χαρά στο έργο του; Οπωσδήποτε! Είπε στον Ιεχωβά: «Τα λόγια σου βρέθηκαν, και εγώ τα έφαγα· και ο λόγος σου γίνεται για εμένα η αγαλλίαση και η χαρά της καρδιάς μου· διότι το όνομά σου κλήθηκε πάνω μου, Ιεχωβά». (Ιερεμίας 15:16) Ο Ιερεμίας χαιρόταν με το προνόμιο που είχε να εκπροσωπεί τον αληθινό Θεό και να κηρύττει το λόγο του. Και εμείς μπορούμε να χαιρόμαστε. Επιπρόσθετα, όπως οι άγγελοι στον ουρανό, έτσι και εμείς χαιρόμαστε για το ότι σε όλο τον κόσμο πάρα πολλοί δέχονται το άγγελμα της Βασιλείας, μετανοούν και μπαίνουν στην οδό που οδηγεί στην αιώνια ζωή.—Λουκάς 15:10.

“Η Υπομονή του Ιώβ”

17, 18. Με ποιον τρόπο υπέμεινε ο Ιώβ, και ποια ήταν η έκβαση;

¹⁷ Αφού έκανε λόγο για τους προφήτες του παρελθόντος, ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Έχετε ακούσει για την υπομονή του Ιώβ και έχετε δει την έκβαση που έφερε ο Ιεχωβά, ότι ο Ιεχωβά είναι πολύ τρυφερός σε στοργή και ελεήμων». (Ιακώβου 5:11) Σύμφωνα με το πρωτότυπο κείμενο, ο Ιάκωβος χρησιμοποιεί εδώ τη λέξη ὑπομονή, ενώ στο προηγούμενο εδάφιο χρησιμοποιεί τη λέξη μακροθυμία. Δείχνοντας ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στις δύο λέξεις, ένας λόγιος έγραψε: «Η πρώτη λέξη [μακροθυμία] δηλώνει την υπομονή όταν οι άλλοι μας κακομεταχειρίζονται, ενώ η δεύτερη [ὑπομονή] δηλώνει τη θαρραλέα εγκαρτέρηση όταν συμβαίνουν πράγματα που μας στενοχωρούν».

 ¹⁸ Ο Ιώβ πέρασε μεγάλες στενοχώριες. Υπέστη οικονομική καταστροφή, έχασε τα παιδιά του και υπέφερε από μια επώδυνη ασθένεια. Χρειάστηκε επίσης να αντικρούσει τις ψευδείς κατηγορίες ότι ο Ιεχωβά τον τιμωρούσε. Ο Ιώβ δεν υπέφερε σιωπηλά. Θρηνούσε για την κατάστασή του και μάλιστα υπονόησε ότι ήταν πιο δίκαιος από τον Θεό. (Ιώβ 35:2) Ωστόσο, δεν έχασε ποτέ την πίστη του ούτε διέρρηξε την ακεραιότητά του. Δεν καταράστηκε τον Θεό, όπως είχε πει ο Σατανάς ότι θα συνέβαινε. (Ιώβ 1:11, 21) Ποια ήταν η έκβαση; Ο Ιεχωβά «ευλόγησε ύστερα το τέλος του Ιώβ περισσότερο από την αρχή του». (Ιώβ 42:12) Ο Ιεχωβά αποκατέστησε την υγεία του Ιώβ, διπλασίασε τον πλούτο του και τον ευλόγησε με γεμάτη, ευτυχισμένη ζωή μαζί με τους προσφιλείς του. Η πιστή υπομονή του Ιώβ τού επέτρεψε επίσης να κατανοήσει τον Ιεχωβά πληρέστερα.

19. Τι μαθαίνουμε από την υπομονετική εγκαρτέρηση του Ιώβ;

¹⁹ Τι μαθαίνουμε από την υπομονετική εγκαρτέρηση του Ιώβ; Όπως ο Ιώβ, έτσι και εμείς ίσως υποφέρουμε από ασθένειες ή άλλες αντιξοότητες. Ίσως να μην κατανοούμε πλήρως γιατί ο Ιεχωβά επιτρέπει να περνάμε μια συγκεκριμένη δοκιμασία. Ωστόσο, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για ένα πράγμα: Αν παραμείνουμε πιστοί, θα ευλογηθούμε. Ο Ιεχωβά γίνεται οπωσδήποτε μισθαποδότης σε εκείνους που τον εκζητούν ένθερμα. (Εβραίους 11:6) Ο Ιησούς είπε: «Εκείνος που θα έχει υπομείνει ως το τέλος, αυτός θα σωθεί».—Ματθαίος 10:22· 24:13.

«Η Ημέρα του Ιεχωβά θα Έρθει»

20. Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η ημέρα του Ιεχωβά θα έρθει;

²⁰ Μολονότι ο Ιεχωβά είναι υπομονετικός, είναι επίσης δίκαιος και δεν θα ανέχεται επ’ άπειρον την πονηρία. Η υπομονή του έχει όρια. Ο Πέτρος έγραψε: «[Ο Θεός] δεν δίστασε να τιμωρήσει έναν αρχαίο κόσμο». Ενώ ο Νώε και η οικογένειά του διαφυλάχτηκαν ζωντανοί, εκείνος ο ασεβής κόσμος κατακλύστηκε με νερό. Ο Ιεχωβά επέφερε επίσης κρίση στα Σόδομα και στα Γόμορρα, αποτεφρώνοντάς τα. Αυτές οι κρίσεις έθεσαν «για ασεβή άτομα ένα παράδειγμα μελλοντικών πραγμάτων». Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για αυτό: «Η ημέρα του Ιεχωβά θα έρθει».—2 Πέτρου 2:5, 6· 3:10.

21. Πώς μπορούμε να δείχνουμε την υπομονή μας και την εγκαρτέρησή μας, και ποιο θέμα θα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο;

²¹ Γι’ αυτό λοιπόν, ας μιμούμαστε την υπομονή του Ιεχωβά βοηθώντας άλλους να φτάσουν σε μετάνοια ώστε να σωθούν. Ας μιμούμαστε επίσης τους προφήτες διακηρύττοντας υπομονετικά τα καλά νέα παρά την έλλειψη ανταπόκρισης από εκείνους στους οποίους κηρύττουμε. Επιπλέον, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα μας ευλογήσει πλούσια αν, όπως ο Ιώβ, υπομένουμε δοκιμασίες και κρατάμε ακεραιότητα. Έχουμε κάθε λόγο να βρίσκουμε χαρά στη διακονία μας όταν βλέπουμε πώς ο Ιεχωβά ευλογεί πλούσια τις προσπάθειες που καταβάλλει ο λαός του για να κηρύξει τα καλά νέα σε όλη τη γη. Αυτό θα το δούμε στο επόμενο άρθρο.

Θυμάστε;

• Γιατί δείχνει υπομονή ο Ιεχωβά;

• Τι μαθαίνουμε από την υπομονή των προφητών;

• Πώς έδειξε υπομονή ο Ιώβ, και ποια ήταν η έκβαση;

• Πώς γνωρίζουμε ότι η υπομονή του Ιεχωβά δεν είναι απεριόριστη;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Η υπομονή του Ιησού αντανακλούσε τέλεια την υπομονή του Πατέρα του

[Εικόνες στη σελίδα 20]

Πώς αντάμειψε ο Ιεχωβά την υπομονή του Ιερεμία;

[Εικόνες στη σελίδα 21]

Πώς αντάμειψε ο Ιεχωβά την υπομονή του Ιώβ;