Σφραγίδα που “Ανήκει στον Ιουχάλ”

ΤΟΝ έβδομο αιώνα Π.Κ.Χ., ο Χαλδαίος κυβερνήτης Ναβουχοδονόσορ εξουδετέρωσε το αμυντικό σύστημα της Ιερουσαλήμ, έκαψε την πόλη και κατεδάφισε τα τείχη της. Αιχμαλώτισε και τύφλωσε τον Σεδεκία, το βασιλιά του Ιούδα. Επιπλέον, «όλους τους ευγενείς του Ιούδα [τους] έσφαξε ο βασιλιάς της Βαβυλώνας».—Ιερεμίας 39:1-8.

Ένας από τους ευγενείς, δηλαδή τους άρχοντες, του Ιούδα ο οποίος πιθανώς θανατώθηκε στα χέρια των Βαβυλωνίων ήταν ο Ιουχάλ, ο γιος του Σελεμία. Η ιστορία του Ιουχάλ έχει και κάποιον επίλογο. Ωστόσο, προτού εξετάσουμε αυτόν τον επίλογο, ας δούμε τι λένε οι Γραφές για τον Ιουχάλ και την εποχή του.

«Δεν θα Υπερισχύσουν Εναντίον Σου»

Ο Ιεχωβά ανέθεσε στον προφήτη Ιερεμία την αποστολή να μεταδώσει ένα άγγελμα κρίσης κατά του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ. Ο Θεός είπε στον Ιερεμία ότι οι βασιλιάδες, οι άρχοντες, οι ιερείς και ο λαός του Ιούδα θα τον “πολεμούσαν”. «Αλλά δεν θα υπερισχύσουν εναντίον σου, διότι “εγώ είμαι μαζί σου”», ανέφερε ο Ιεχωβά.—Ιερεμίας 1:17-19.

Κατά τη βαβυλωνιακή πολιορκία της πρωτεύουσας του Ιούδα, της Ιερουσαλήμ, ο Βασιλιάς Σεδεκίας έστειλε δύο φορές αγγελιοφόρους στον Ιερεμία για να μάθουν αν ο Ναβουχοδονόσορ θα αποσυρόταν από την πόλη καθώς και για να ζητήσουν από τον προφήτη να προσευχηθεί για αυτή την έκβαση. Ένας από τους απεσταλμένους του βασιλιά ήταν ο Ιουχάλ, γνωστός επίσης ως Ιεουχάλ. Το θεόδοτο άγγελμα του Ιερεμία έλεγε ότι οι Βαβυλώνιοι, δηλαδή οι Χαλδαίοι, θα κατέστρεφαν την πόλη. Όποιοι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ παρέμεναν σε αυτήν θα πέθαιναν από πείνα, επιδημία και σπαθί. Από την άλλη πλευρά, όσοι έβγαιναν και προσχωρούσαν στους Χαλδαίους θα επιζούσαν. Πόσο εξόργισαν τα λόγια του Ιερεμία τους άρχοντες του Ιούδα!—Ιερεμίας 21:1-10· 37:3-10· 38:1-3.

Ο Ιουχάλ ήταν ένας από τους άρχοντες οι οποίοι πρότρεψαν τον Σεδεκία: «Ας θανατωθεί, παρακαλούμε, αυτός ο άνθρωπος [ο Ιερεμίας] γιατί . . . αποδυναμώνει τα χέρια των αντρών των πολεμιστών». Ο πονηρός Ιουχάλ ήταν επίσης μεταξύ εκείνων που έριξαν τον Ιερεμία σε μια στέρνα γεμάτη βούρκο, από την οποία ο προφήτης ελευθερώθηκε αργότερα. (Ιερεμίας 37:15· 38:4-6) Επειδή ο Ιερεμίας υπάκουσε στον Ιεχωβά, επέζησε από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, αλλά ο Ιουχάλ προφανώς πέθανε όταν το σύστημα στο οποίο εμπιστευόταν καταστράφηκε.

Ενδιαφέρων Επίλογος

Μπορεί να λεχθεί ότι ο επίλογος της αφήγησης σχετικά με τον Ιουχάλ «γράφτηκε» στην Ιερουσαλήμ μόλις το 2005. Κάποιοι αρχαιολόγοι έκαναν ανασκαφές σε έναν χώρο όπου έλπιζαν να βρουν το ανάκτορο του Βασιλιά Δαβίδ. Εκεί βρήκαν μια μεγάλη πέτρινη κατασκευή η  οποία καταστράφηκε, όπως πιστεύουν, όταν οι Βαβυλώνιοι κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ στις μέρες του Ιερεμία.

Το αν αυτή η κατασκευή ήταν ανάκτορο του Δαβίδ ή όχι παραμένει ανεξακρίβωτο. Ωστόσο, οι αρχαιολόγοι έχουν ταυτοποιήσει ένα από τα αντικείμενα που βρήκαν—το αποτύπωμα μιας σφραγίδας σε πηλό το οποίο έχει πλάτος 1 εκατοστό και απεικονίζεται στη σελίδα 14. Με αυτήν σφραγίστηκε κάποτε ένα έγγραφο που έχει αποσυντεθεί εδώ και πολύ καιρό. Το αποτύπωμα λέει: «Ανήκει στον Γιεουχάλ γιο του Σελεμιγιάχου γιο του Σοβί». Αυτό το αποτύπωμα έγινε προφανώς με τη σφραγίδα του εχθρού του Ιερεμία, του Γιεουχάλ, δηλαδή Ιουχάλ, του γιου του Σελεμία.

Η αρχαιολόγος Έιλατ Μασάρ, η οποία αποκρυπτογράφησε το αποτύπωμα, γράφει ότι ο Ιεουχάλ είναι «δεύτερος βασιλικός αξιωματούχος» μόνο μετά τον Γεμαρία, το γιο του Σαφάν, του οποίου το όνομα εμφανίζεται σε κάποιο αποτύπωμα σφραγίδας που βρέθηκε στην Πόλη του Δαβίδ. a

Η πίστη στο Λόγο του Θεού δεν εξαρτάται από την ανακάλυψη κάποιου τεχνουργήματος, αλλά η εκπλήρωση των θεόπνευστων προφητειών αποτελεί στερεή βάση για πίστη στη Γραφή. Τα ιστορικά γεγονότα αποδεικνύουν ότι ο Ιερεμίας προείπε με ακρίβεια την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Το άδοξο τέλος των εχθρών του Ιερεμία πρέπει να ενισχύει την πεποίθησή μας ότι, αν εμείς είμαστε πιστοί όπως ο Ιερεμίας, οι εχθροί μας “δεν θα υπερισχύσουν εναντίον μας επειδή ο Ιεχωβά είναι μαζί μας”.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Ο Ιερεμίας δεν υπέκυψε στην πίεση να «νερώσει» το άγγελμα του Θεού

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 14]

Gabi Laron/Institute of Archaeology/ Hebrew University ©Eilat Mazar