Ας Αινεί η Εκκλησία τον Ιεχωβά

«Θα διακηρύττω το όνομά σου στους αδελφούς μου· στο μέσο της εκκλησίας θα σε αινώ».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 2:12.

1, 2. Γιατί είναι η εκκλησία κάτι τόσο ωφέλιμο, και ποιος είναι ο βασικός της ρόλος;

 ΣΤΟ διάβα της ιστορίας, οι άνθρωποι βρίσκουν συντροφιά και ασφάλεια μέσα στο θεσμό της οικογένειας. Ωστόσο, η Αγία Γραφή προσδιορίζει άλλον έναν θεσμό μέσα στον οποίο αναρίθμητοι άνθρωποι σε όλη τη γη απολαμβάνουν σήμερα εξαιρετική συντροφιά και ασφάλεια. Πρόκειται για τη Χριστιανική εκκλησία. Είτε είστε μέλος μιας ενωμένης οικογένειας που σας υποστηρίζει είτε όχι, μπορείτε και πρέπει να εκτιμάτε αυτά που έχει προμηθεύσει ο Θεός μέσω της διευθέτησης της εκκλησίας. Βέβαια, αν συναναστρέφεστε ήδη με μια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά, πιθανότατα μπορείτε να πιστοποιήσετε τη θερμή συντροφιά που απολαμβάνετε εκεί καθώς και το αίσθημα ασφάλειας που έχετε.

² Η εκκλησία δεν είναι απλώς μια κοινωνική ομάδα. Δεν είναι σύλλογος ή λέσχη όπου συναντιούνται άνθρωποι με παρόμοιο υπόβαθρο ή με κοινό ενδιαφέρον για κάποιο άθλημα ή χόμπι. Απεναντίας, η διευθέτηση της εκκλησίας υπάρχει πρωτίστως για τον αίνο του Ιεχωβά Θεού. Αυτό ισχύει εδώ και πολύ καιρό, όπως τονίζει το βιβλίο των Ψαλμών. Στο εδάφιο Ψαλμός 35:18 διαβάζουμε: «Θα σε εξυμνώ στη μεγάλη εκκλησία· μέσα σε πολυάριθμο λαό θα σε αινώ». Παρόμοια, τα εδάφια Ψαλμός 107:31, 32, μας παροτρύνουν: «Ας αποδίδονται ευχαριστίες στον Ιεχωβά για τη στοργική του καλοσύνη και για τα θαυμαστά του έργα προς τους γιους των ανθρώπων. Και ας εγκωμιάζεται αυτός στην εκκλησία του λαού».

3. Σύμφωνα με τον Παύλο, ποιος είναι ο ρόλος της εκκλησίας;

³ Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος τόνισε άλλον έναν ουσιώδη ρόλο της εκκλησίας όταν αναφέρθηκε στο «σπιτικό του Θεού, το οποίο είναι η εκκλησία του ζωντανού Θεού, στύλος και στήριγμα της αλήθειας». (1 Τιμόθεο 3:15) Για ποια εκκλησία μιλούσε ο Παύλος; Με ποιους τρόπους χρησιμοποιεί η Γραφή τον όρο «εκκλησία»; Και πώς πρέπει να επηρεάζει αυτό τη ζωή και τις προσδοκίες μας; Για να μάθουμε, ας εξετάσουμε πρώτα διάφορους τρόπους με τους οποίους χρησιμοποιείται ο όρος «εκκλησία» στο Λόγο του Θεού.

4. Πώς χρησιμοποιείται τις περισσότερες φορές η λέξη «εκκλησία» στις Εβραϊκές Γραφές;

⁴ Η εβραϊκή λέξη που συνήθως μεταφράζεται «εκκλησία» προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει «συγκαλώ» ή «συναθροίζω». (Δευτερονόμιο 4:10· 9:10) Ο ψαλμωδός χρησιμοποίησε τη συγκεκριμένη λέξη αναφορικά με τους αγγέλους στον ουρανό, ενώ αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για μια ομάδα κακών ανθρώπων. (Ψαλμός 26:5· 89:5-7) Ωστόσο, τις περισσότερες φορές οι Εβραϊκές Γραφές την εφαρμόζουν στους Ισραηλίτες. Ο Θεός έδειξε ότι ο Ιακώβ θα γινόταν «εκκλησία λαών», και αυτό όντως συνέβη. (Γένεση 28:3· 35:11· 48:4) Οι Ισραηλίτες κλήθηκαν, δηλαδή επιλέχθηκαν, για να γίνουν η «εκκλησία του Ιεχωβά», η «εκκλησία του αληθινού Θεού».—Αριθμοί 20:4· Νεεμίας 13:1· Ιησούς του Ναυή 8:35· Μιχαίας 2:5.

5. Πώς μπορεί να εφαρμοστεί η λέξη ἐκκλησία του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου;

⁵ Η αντίστοιχη ελληνική λέξη ἐκκλησία προέρχεται από τις λέξεις ἐκ και καλέω. Μπορεί να εφαρμοστεί σε κάποια μη θρησκευτική ομάδα, όπως ήταν η «σύναξη» (ἐκκλησία, Κείμενο) την οποία ξεσήκωσε ο Δημήτριος κατά του Παύλου στην Έφεσο. (Πράξεις 19:32, 39, 41) Αλλά η Γραφή γενικά τη χρησιμοποιεί αναφερόμενη στη Χριστιανική εκκλησία. Μερικοί νομίζουν ότι η λέξη «εκκλησία» παραπέμπει σε κάποιο κτίριο, αλλά Το Αυτοκρατορικό Λεξικό της Βίβλου  (The Imperial Bible-Dictionary) λέει ότι η λέξη αυτή «ποτέ . . . δεν σημαίνει το κτίριο στο οποίο συναθροίζονταν οι Χριστιανοί για δημόσια λατρεία». Είναι ενδιαφέρον, όμως, ότι στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές βρίσκουμε τη λέξη «εκκλησία» να εφαρμόζεται με τουλάχιστον τέσσερις διαφορετικούς τρόπους.

Η Χρισμένη Εκκλησία του Θεού

6. Τι έκαναν ο Δαβίδ και ο Ιησούς στην εκκλησία;

⁶ Εφαρμόζοντας στον Ιησού τα λόγια του Δαβίδ που βρίσκονται στο εδάφιο Ψαλμός 22:22, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «“Θα διακηρύττω το όνομά σου στους αδελφούς μου· στο μέσο της εκκλησίας θα σε αινώ με ύμνους”. Συνεπώς, [ο Ιησούς] ήταν υποχρεωμένος να γίνει όμοιος με τους “αδελφούς” του από όλες τις απόψεις, για να γίνει ελεήμων και πιστός αρχιερέας όσον αφορά πράγματα που έχουν σχέση με τον Θεό». (Εβραίους 2:12, 17) Ο Δαβίδ αινούσε τον Θεό στο μέσο της εκκλησίας του αρχαίου Ισραήλ. (Ψαλμός 40:9) Ωστόσο, σε τι αναφερόταν ο Παύλος όταν είπε ότι ο Ιησούς αινούσε τον Θεό «στο μέσο της εκκλησίας»; Για ποια εκκλησία επρόκειτο;

7. Με ποιον κύριο τρόπο χρησιμοποιούν οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές τη λέξη «εκκλησία»;

⁷ Αυτό που διαβάζουμε στα εδάφια Εβραίους 2:12, 17 είναι σημαντικό. Δείχνει ότι εδώ περιλαμβάνεται και ο Χριστός ως μέλος μιας εκκλησίας μέσα στην οποία διακήρυττε το όνομα του Θεού στους αδελφούς του. Ποιοι ήταν αυτοί οι αδελφοί; Εκείνοι που αποτελούν μέρος του “σπέρματος του Αβραάμ”, οι χρισμένοι με το πνεύμα αδελφοί του Χριστού, «μέτοχοι της ουράνιας κλήσης». (Εβραίους 2:16–3:1· Ματθαίος 25:40) Ναι, η κύρια έννοια της λέξης «εκκλησία» στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές είναι η σύνθετη ομάδα των χρισμένων με το πνεύμα ακολούθων του Χριστού. Αυτοί οι 144.000 χρισμένοι αποτελούν «την εκκλησία των πρωτοτόκων που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς».—Εβραίους 12:23.

8. Πώς έστρεψε ο Ιησούς εκ των προτέρων την προσοχή στο σχηματισμό της Χριστιανικής εκκλησίας;

⁸ Ο Ιησούς έδειξε ότι αυτή η Χριστιανική «εκκλησία» επρόκειτο να σχηματιστεί. Περίπου έναν χρόνο πριν από το θάνατό του, είπε σε κάποιον απόστολο: «Εσύ είσαι ο Πέτρος, και πάνω σε αυτόν το βράχο θα οικοδομήσω την εκκλησία μου, και οι πύλες του Άδη δεν θα υπερισχύσουν εναντίον της». (Ματθαίος 16:18) Τόσο ο Πέτρος όσο και ο Παύλος κατανοούσαν ορθά ότι ο ίδιος ο Ιησούς ήταν ο προειπωμένος βράχος. Ο Πέτρος έγραψε ότι εκείνοι που οικοδομούνται ως «ζωντανές πέτρες» ενός πνευματικού οίκου πάνω στο βράχο, τον Χριστό, ήταν “λαός για ειδική ιδιοκτησία, για να διακηρύξουν εκτεταμένα τις αρετές” Εκείνου που τους κάλεσε.—1 Πέτρου 2:4-9· Ψαλμός 118:22· Ησαΐας 8:14· 1 Κορινθίους 10:1-4.

9. Πότε άρχισε να έρχεται σε ύπαρξη η εκκλησία του Θεού;

⁹ Πότε άρχισε αυτός ο «λαός για ειδική ιδιοκτησία» να έρχεται σε ύπαρξη ως η Χριστιανική εκκλησία; Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. όταν ο Θεός εξέχυσε άγιο πνεύμα στους μαθητές που ήταν συγκεντρωμένοι στην Ιερουσαλήμ. Αργότερα εκείνη την ημέρα, ο Πέτρος εκφώνησε μια αριστοτεχνική διάλεξη σε κάποια ομάδα Ιουδαίων και προσηλύτων. Πολλοί ένιωσαν μαχαιριές στην καρδιά για το θάνατο του Ιησού, μετανόησαν και βαφτίστηκαν. Στην ιστορική αφήγηση βλέπουμε ότι τρεις χιλιάδες άτομα το έκαναν αυτό, και έτσι έγιναν μέλη της νέας και αυξανόμενης εκκλησίας του Θεού. (Πράξεις 2:1-4, 14, 37-47) Η εκκλησία αυξανόταν επειδή ολοένα και περισσότεροι Ιουδαίοι  και προσήλυτοι αποδέχονταν το γεγονός ότι ο σαρκικός Ισραήλ δεν ήταν πλέον η εκκλησία του Θεού. Απεναντίας, οι χρισμένοι Χριστιανοί, που αποτελούσαν τον πνευματικό «Ισραήλ του Θεού», είχαν γίνει η αληθινή εκκλησία του Θεού.—Γαλάτες 6:16· Πράξεις 20:28.

10. Ποια είναι η σχέση του Ιησού με την εκκλησία του Θεού;

¹⁰ Η Γραφή κάνει πολλές φορές διάκριση ανάμεσα στον Ιησού και στους χρισμένους, όπως στη φράση «όσον αφορά τον Χριστό και την εκκλησία». Ο Ιησούς είναι η Κεφαλή αυτής της εκκλησίας των χρισμένων από το πνεύμα Χριστιανών. Ο Παύλος έγραψε ότι ο Θεός «έκανε [τον Ιησού] κεφαλή πάνω σε όλα όσον αφορά την εκκλησία, η οποία είναι το σώμα του». (Εφεσίους 1:22, 23· 5:23, 32· Κολοσσαείς 1:18, 24) Σήμερα, μόνο ένα μικρό υπόλοιπο των χρισμένων μελών αυτής της εκκλησίας έχει απομείνει στη γη. Μπορούμε, όμως, να είμαστε βέβαιοι ότι η Κεφαλή τους, ο Ιησούς Χριστός, τους αγαπάει. Τα αισθήματά του για αυτούς περιγράφονται στο εδάφιο Εφεσίους 5:25: «Και ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία και παρέδωσε τον εαυτό του για αυτήν». Τους αγαπάει επειδή προσφέρουν δραστήρια στον Θεό «θυσία αίνου, δηλαδή τον καρπό των χειλιών που κάνουν δημόσια διακήρυξη για το όνομά του», όπως ακριβώς έκανε και ο Ιησούς όταν βρισκόταν στη γη.—Εβραίους 13:15.

«Εκκλησία»—Με Άλλες Έννοιες

11. Με ποιο δεύτερο τρόπο χρησιμοποιούν οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές τον όρο «εκκλησία»;

¹¹ Μερικές φορές, η Γραφή χρησιμοποιεί τον όρο «εκκλησία» με πιο περιορισμένη ή συγκεκριμένη έννοια, χωρίς να τον εφαρμόζει σε ολόκληρη την ομάδα των 144.000 χρισμένων που απαρτίζουν την «εκκλησία του Θεού». Λόγου χάρη, ο Παύλος έγραψε σε μια ομάδα Χριστιανών: «Μη γίνεστε αιτία για πρόσκομμα σε Ιουδαίους και Έλληνες, καθώς και στην εκκλησία του Θεού». (1 Κορινθίους 10:32) Προφανώς, αν ένας Χριστιανός στην αρχαία Κόρινθο ενεργούσε εσφαλμένα, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει αιτία για πρόσκομμα σε μερικούς. Θα ήταν, όμως, δυνατόν αυτή η αιτία να οδηγήσει στο να προσκόψουν όλοι οι Έλληνες και οι Ιουδαίοι ή όλοι οι χρισμένοι από εκείνη την εποχή μέχρι και σήμερα; Ασφαλώς όχι. Φαίνεται, λοιπόν, ότι σε αυτό το εδάφιο ο όρος «εκκλησία του Θεού» εφαρμόζεται στους Χριστιανούς που ζουν σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Σε αρμονία με αυτό, μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός καθοδηγεί, στηρίζει ή ευλογεί την εκκλησία, εννοώντας όλους τους Χριστιανούς σε κάποια δεδομένη χρονική περίοδο, οπουδήποτε και αν βρίσκονται. Ή μπορούμε να μιλήσουμε για την ευτυχία και την ειρήνη που επικρατούν στην εκκλησία του Θεού σήμερα, εννοώντας ολόκληρη τη Χριστιανική αδελφότητα.

12. Με ποια τρίτη έννοια χρησιμοποιείται η λέξη «εκκλησία» στη Γραφή;

¹² Ένας τρίτος τρόπος με τον οποίο η Γραφή χρησιμοποιεί τον όρο «εκκλησία» εφαρμόζεται σε όλους τους Χριστιανούς σε μια γεωγραφική περιοχή. Διαβάζουμε: «Η εκκλησία σε όλη την Ιουδαία και τη Γαλιλαία και τη Σαμάρεια μπήκε σε περίοδο ειρήνης». (Πράξεις 9:31) Υπήρχαν περισσότεροι από ένας όμιλοι Χριστιανών σε εκείνη την αρκετά μεγάλη περιοχή, αλλά όλοι αυτοί οι όμιλοι στην Ιουδαία, στη Γαλιλαία και στη Σαμάρεια αποκαλούνταν «η εκκλησία». Με βάση τον αριθμό των ατόμων που βαφτίστηκαν την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. και λίγο αργότερα, ίσως υπήρχαν περισσότεροι από ένας όμιλοι που συναθροίζονταν τακτικά στην περιοχή της Ιερουσαλήμ. (Πράξεις 2:41, 46, 47· 4:4· 6:1, 7) Ο Ηρώδης Αγρίππας Α΄ κυβέρνησε την Ιουδαία μέχρι το θάνατό του το 44 Κ.Χ., και από το εδάφιο 1 Θεσσαλονικείς 2:14 καθίσταται σαφές ότι το αργότερο το 50 Κ.Χ. υπήρχαν αρκετές εκκλησίες στην Ιουδαία. Συνεπώς, όταν διαβάζουμε ότι ο Ηρώδης “κακομεταχειριζόταν ορισμένους από εκείνους που ανήκαν στην εκκλησία”, η δήλωση αυτή ίσως αναφέρεται σε περισσότερους από έναν ομίλους που συναθροίζονταν στην Ιερουσαλήμ.—Πράξεις 12:1.

13. Ποιος είναι ένας τέταρτος και συνήθης τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί η Γραφή τον όρο «εκκλησία»;

¹³ Τέταρτον, μια ακόμα πιο περιορισμένη έννοια και πιο συνήθης χρήση του όρου «εκκλησία» αναφέρεται στους Χριστιανούς που αποτελούν μία μεμονωμένη τοπική εκκλησία, όπως κάποια η οποία συναθροίζεται σε ένα σπίτι. Ο  Παύλος έκανε λόγο για τις «εκκλησίες της Γαλατίας». Υπήρχαν περισσότερες από μία τέτοιες εκκλησίες σε εκείνη τη μεγάλη ρωμαϊκή επαρχία. Ο Παύλος χρησιμοποίησε δύο φορές τον πληθυντικό τύπο «εκκλησίες» αναφορικά με τη Γαλατία, πράγμα που θα περιλάμβανε τις εκκλησίες στην Αντιόχεια, στη Δέρβη, στα Λύστρα και στο Ικόνιο. Πρεσβύτεροι, ή αλλιώς επίσκοποι, με τα κατάλληλα προσόντα διορίζονταν σε εκείνες τις τοπικές εκκλησίες. (1 Κορινθίους 16:1· Γαλάτες 1:2· Πράξεις 14:19-23) Από Γραφική άποψη, όλες αυτές ήταν «εκκλησίες του Θεού».—1 Κορινθίους 11:16· 2 Θεσσαλονικείς 1:4.

14. Τι μπορούμε να συμπεράνουμε από τη χρήση της λέξης «εκκλησία» σε μερικά εδάφια;

¹⁴ Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι όμιλοι που διεξήγαν Χριστιανικές συναθροίσεις πρέπει να ήταν μικροί και να χωρούσαν σε ένα ιδιωτικό σπίτι. Μολαταύτα, η έκφραση «εκκλησία» εφαρμοζόταν σε μερικούς τέτοιους ομίλους. Γνωρίζουμε ότι υπήρχαν εκκλησίες στα σπίτια του Ακύλα και της Πρίσκας, της Νύμφας, καθώς και του Φιλήμονα. (Ρωμαίους 16:3-5· Κολοσσαείς 4:15· Φιλήμονα 2) Αυτό πρέπει να αποτελεί πηγή ενθάρρυνσης για τις τοπικές εκκλησίες σήμερα που είναι πολύ μικρές και μπορεί μάλιστα να συναθροίζονται τακτικά σε κάποιο ιδιωτικό σπίτι. Ο Ιεχωβά αναγνώριζε τέτοιες μικρές εκκλησίες τον πρώτο αιώνα, και ασφαλώς τις αναγνωρίζει και σήμερα, ευλογώντας τες μέσω του πνεύματός του.

Εκκλησίες Αινούν τον Ιεχωβά

15. Πώς γινόταν έκδηλη η επενέργεια του αγίου πνεύματος σε μερικές από τις πρώτες εκκλησίες;

¹⁵ Παρατηρήσαμε ότι, σε εκπλήρωση του εδαφίου Ψαλμός 22:22, ο Ιησούς αινούσε τον Θεό στο μέσο της εκκλησίας. (Εβραίους 2:12) Οι πιστοί του ακόλουθοι έπρεπε να κάνουν το ίδιο. Τον πρώτο αιώνα, όταν οι αληθινοί Χριστιανοί χρίονταν με το άγιο πνεύμα για να γίνουν γιοι του Θεού και επομένως αδελφοί του Χριστού, το πνεύμα επενεργούσε σε μερικούς με έναν επιπρόσθετο, ιδιαίτερο τρόπο. Αυτοί λάβαιναν θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος. Ορισμένες εκδηλώσεις τέτοιων χαρισμάτων ήταν η ικανότητα να μιλούν με ιδιαίτερη σοφία ή γνώση, η δύναμη να θεραπεύουν ή να προφητεύουν ή ακόμα και η ικανότητα να μιλούν σε γλώσσες που τους ήταν άγνωστες.—1 Κορινθίους 12:4-11.

16. Ποιος ήταν ένας αντικειμενικός σκοπός των θαυματουργικών χαρισμάτων του πνεύματος;

¹⁶ Αναφορικά με τη γλωσσολαλιά, ο Παύλος είπε: «Θα ψάλω αίνους με το χάρισμα του πνεύματος, αλλά θα ψάλω αίνους και με το νου μου». (1 Κορινθίους 14:15) Ο Παύλος αντιλαμβανόταν πόσο σημαντικό ήταν να καταλαβαίνουν οι  άλλοι τα λόγια του και έτσι να διδάσκονται. Στόχος του ήταν να αινεί τον Ιεχωβά στην εκκλησία. Παρότρυνε ως εξής άλλα άτομα που είχαν τα χαρίσματα του πνεύματος: «Να ζητάτε να αφθονείτε σε αυτά για την εποικοδόμηση της εκκλησίας», εννοώντας την τοπική εκκλησία στην οποία εκδήλωναν το χάρισμα. (1 Κορινθίους 14:4, 5, 12, 23) Είναι σαφές ότι ο Παύλος ενδιαφερόταν για τις τοπικές εκκλησίες, γνωρίζοντας ότι στην καθεμιά από αυτές οι Χριστιανοί θα είχαν ευκαιρίες να αινούν τον Θεό.

17. Για ποιο πράγμα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι όσον αφορά τις τοπικές εκκλησίες σήμερα;

¹⁷ Ο Ιεχωβά συνεχίζει να χρησιμοποιεί και να υποστηρίζει την εκκλησία του. Ευλογεί τη σύνθετη ομάδα των χρισμένων Χριστιανών στη γη σήμερα. Αυτό φαίνεται από την πλούσια προμήθεια πνευματικής τροφής που απολαμβάνει ο λαός του Θεού. (Λουκάς 12:42) Ευλογεί την παγκόσμια αδελφότητα ως σύνολο. Ευλογεί και τις τοπικές εκκλησίες, στις οποίες αινούμε τον Δημιουργό μας με τις πράξεις μας και με τα εποικοδομητικά πνευματικά μας σχόλια. Εκεί λαβαίνουμε διδασκαλία και εκπαίδευση για να μπορούμε να αινούμε τον Θεό υπό άλλες συνθήκες, όταν δεν είμαστε σωματικά παρόντες στο μέσο της τοπικής μας εκκλησίας.

18, 19. Τι θέλουν να κάνουν οι αφοσιωμένοι Χριστιανοί σε κάθε τοπική εκκλησία;

¹⁸ Θυμηθείτε ότι ο απόστολος Παύλος παρότρυνε τους Χριστιανούς στην τοπική εκκλησία στους Φιλίππους της Μακεδονίας: «Για αυτό το πράγμα προσεύχομαι, . . . να είστε γεμάτοι δίκαιο καρπό, ο οποίος είναι μέσω του Ιησού Χριστού, για τη δόξα και τον αίνο του Θεού». Αυτό θα περιλάμβανε το να μιλούν στους άλλους, τους έξω, σχετικά με την πίστη τους στον Ιησού και τη θαυμαστή ελπίδα τους. (Φιλιππησίους 1:9-11· 3:8-11) Σε αρμονία με αυτό, ο Παύλος παρότρυνε τους συγχριστιανούς του: «Μέσω [του Ιησού] ας προσφέρουμε πάντοτε στον Θεό θυσία αίνου, δηλαδή τον καρπό των χειλιών που κάνουν δημόσια διακήρυξη για το όνομά του».—Εβραίους 13:15.

¹⁹ Βρίσκετε εσείς ευχαρίστηση στο να αινείτε τον Θεό «στο μέσο της εκκλησίας» όπως έκανε ο Ιησούς, και στο να χρησιμοποιείτε τα χείλη σας για να αινείτε τον Ιεχωβά ενώπιον εκείνων που δεν τον έχουν γνωρίσει και δεν τον αινούν ακόμα; (Εβραίους 2:12· Ρωμαίους 15:9-11) Ως έναν βαθμό, η προσωπική μας απάντηση ίσως εξαρτάται από την άποψή μας για το ρόλο που παίζει η τοπική μας εκκλησία στο σκοπό του Θεού. Στο επόμενο άρθρο, ας εξετάσουμε πώς κατευθύνει και χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά την τοπική μας εκκλησία και ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος της στη ζωή μας σήμερα.

Θυμάστε;

• Πώς ήρθε σε ύπαρξη η «εκκλησία του Θεού», η οποία αποτελείται από χρισμένους Χριστιανούς;

• Ποιοι είναι τρεις επιπρόσθετοι τρόποι με τους οποίους χρησιμοποιεί η Γραφή τον όρο «εκκλησία»;

• Αναφορικά με την εκκλησία, τι ήθελαν να κάνουν ο Δαβίδ, ο Ιησούς και οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα, και πώς πρέπει αυτό να επηρεάζει εμάς;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Θεμέλιο ποιας εκκλησίας ήταν ο Ιησούς;

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Τοπικοί όμιλοι Χριστιανών συναθροίζονταν ως «εκκλησίες του Θεού»

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Όπως οι Χριστιανοί στο Μπενίν, έτσι και εμείς μπορούμε να αινούμε τον Ιεχωβά ανάμεσα στα συναθροισμένα πλήθη