“Δοκίμασέ με, Ιεχωβά”

«Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι αυτός που εξετάζει καρδιές». (Παροιμίες 17:3) Αυτό πρέπει να είναι ιδιαίτερα καθησυχαστικό για όλους μας. Γιατί; Επειδή ανόμοια με τους ανθρώπους, οι οποίοι κρίνουν με βάση ό,τι είναι ορατό στα μάτια, ο ουράνιος Πατέρας μας «βλέπει την καρδιά».—1 Σαμουήλ 16:7.

Στην πραγματικότητα, ακόμη και εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε στην καλύτερη θέση να αξιολογήσουμε τα βαθύτερα κίνητρα και τις ενδόμυχες τάσεις μας. Γιατί; Επειδή “η καρδιά μας είναι πιο δόλια από οτιδήποτε άλλο και βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση. Ποιος μπορεί να τη γνωρίσει;” Ο Θεός τη γνωρίζει, διότι εκείνος δηλώνει: «Εγώ, ο Ιεχωβά, ερευνώ την καρδιά, εξετάζω τα νεφρά». (Ιερεμίας 17:9, 10) Ναι, ο Ιεχωβά κατανοεί «την καρδιά»—περιλαμβανομένων και των εσωτερικών μας κινήτρων—καθώς και «τα νεφρά», τις βαθύτερες σκέψεις μας και τα αισθήματά μας.

Γιατί να Δοκιμαστούμε;

Δεν προξενεί απορία, λοιπόν, το ότι ο Βασιλιάς Δαβίδ της αρχαιότητας είπε στον Θεό: «Εξέτασέ με, Ιεχωβά, και δοκίμασέ με· καθάρισε τα νεφρά μου και την καρδιά μου». (Ψαλμός 26:2) Ήταν άραγε ο Δαβίδ απόλυτα καθαρός σε έργα και λόγια, ώστε δεν είχε τίποτα να φοβηθεί αν ο Ιεχωβά τον δοκίμαζε; Φυσικά όχι! Ο Δαβίδ, όπως όλοι μας, ήταν ατελής και δεν μπορούσε να ανταποκριθεί τέλεια στους κανόνες του Θεού. Εξαιτίας των αδυναμιών του, ο Δαβίδ έκανε μερικά σοβαρά λάθη, αλλά παρ’ όλα αυτά “περπάτησε με ακεραιότητα καρδιάς”. (1 Βασιλέων 9:4) Πώς; Αποδεχόμενος τον έλεγχο και διορθώνοντας την οδό του. Έδειξε έτσι ότι αγαπούσε γνήσια τον Ιεχωβά. Η αφοσίωσή του στον Θεό ήταν πλήρης.

Τι θα λεχθεί για εμάς σήμερα; Ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι είμαστε ατελείς και ότι μπορεί να αμαρτάνουμε με λόγια και πράξεις. Ωστόσο, δεν καθορίζει την πορεία της ζωής μας χρησιμοποιώντας την ικανότητα που έχει να προγνωρίζει το μέλλον μας. Μας έχει δημιουργήσει ως ελεύθερους ηθικούς παράγοντες και σέβεται την ελεύθερη βούλησή μας—ένα δώρο που εκείνος μας έχει δώσει με καλοσύνη.

Εντούτοις, μερικές φορές ο Ιεχωβά δοκιμάζει κατά μία έννοια τον εσωτερικό μας άνθρωπο, περιλαμβανομένων και των κινήτρων μας. Ίσως το κάνει αυτό επιτρέποντας να υπάρξουν ευκαιρίες οι οποίες αποκαλύπτουν την κατάσταση της καρδιάς μας. Μπορεί επίσης να επιτρέψει σε διάφορες περιστάσεις ή δυσκολίες να αποκαλύψουν τις ενδόμυχες τάσεις μας. Αυτό μας δίνει την ευκαιρία να δείξουμε στον Ιεχωβά πόσο αφοσιωμένοι και όσιοι είμαστε. Τέτοιες δοκιμές τις οποίες επιτρέπει ο Ιεχωβά μπορεί να αποδείξουν την ποιότητα της πίστης μας, το αν είμαστε “πλήρεις και υγιείς από όλες τις απόψεις, χωρίς να είμαστε ελλιπείς σε τίποτα”.—Ιακώβου 1:2-4.

Μια Αρχαία Δοκιμή της Πίστης

Οι δοκιμές της πίστης και των κινήτρων δεν είναι κάτι καινούριο για τους υπηρέτες του Ιεχωβά. Αναλογιστείτε τον πατριάρχη Αβραάμ. «Ο αληθινός Θεός υπέβαλε τον Αβραάμ σε δοκιμή». (Γένεση 22:1) Όταν ειπώθηκαν εκείνα τα λόγια, η πίστη του Αβραάμ στον Θεό είχε ήδη δοκιμαστεί. Δεκαετίες πριν από αυτό, ο Ιεχωβά είχε ζητήσει από τον Αβραάμ να μετακομίσει με την οικογένειά του από την ακμάζουσα πόλη Ουρ σε κάποια άγνωστη γη. (Γένεση 11:31· Πράξεις 7:2-4) Ο Αβραάμ, ο οποίος μπορεί να είχε δικό του σπίτι στην Ουρ, δεν αγόρασε μόνιμη κατοικία στη Χαναάν, όπου έζησε επί δεκαετίες. (Εβραίους 11:9) Εξαιτίας της νομαδικής ζωής του Αβραάμ, ο ίδιος και η οικογένειά του κινδύνεψαν  από πείνα, ένοπλες ομάδες και ειδωλολάτρες άρχοντες της περιοχής. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η πίστη του Αβραάμ αποδείχτηκε άριστης ποιότητας.

Κατόπιν ο Ιεχωβά υπέβαλε τον Αβραάμ σε μεγαλύτερη δοκιμή. «Πάρε, σε παρακαλώ, το γιο σου, το μοναχογιό σου που τόσο αγαπάς, τον Ισαάκ, και . . . πρόσφερέ τον ως ολοκαύτωμα». (Γένεση 22:2) Για τον Αβραάμ, ο Ισαάκ δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε γιος. Ήταν το μοναδικό παιδί που είχε αποκτήσει με τη σύζυγό του, τη Σάρρα. Ο Ισαάκ ήταν ο γιος της υπόσχεσης, η μοναδική ελπίδα του Αβραάμ ότι το «σπέρμα» του θα κληρονομούσε τη γη Χαναάν και θα αποτελούσε ευλογία για πολλούς, σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού. Άλλωστε, ο Ισαάκ ήταν ο γιος που ανέμενε ο Αβραάμ να αποκτήσει και ο οποίος γεννήθηκε ύστερα από θαύμα του Θεού!—Γένεση 15:2-4, 7.

Μπορείτε να φανταστείτε πόσο θα δυσκολεύτηκε ο Αβραάμ να κατανοήσει εκείνη την εντολή. Θα απαιτούσε ο Ιεχωβά να γίνει ανθρωποθυσία; Γιατί να αφήσει τον Αβραάμ να γευτεί τη γλυκιά χαρά της απόκτησης ενός γιου στη δύση της ζωής του, μόνο και μόνο για να του ζητήσει να θυσιάσει αυτόν ακριβώς το γιο; a

Χωρίς να έχει ξεκάθαρες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, ο Αβραάμ υπάκουσε αμέσως. Χρειάστηκαν τρεις μέρες για να φτάσει στο καθορισμένο βουνό. Εκεί έχτισε ένα θυσιαστήριο και έβαλε πάνω καυσόξυλα. Τώρα έφτασε το αποκορύφωμα της δοκιμής του. Ο Αβραάμ πήρε στο χέρι του το μαχαίρι της σφαγής, αλλά καθώς ετοιμαζόταν να θανατώσει το γιο του, ο Ιεχωβά μέσω ενός αγγέλου τον σταμάτησε και του είπε: «Τώρα ξέρω ότι είσαι θεοφοβούμενος επειδή δεν αρνήθηκες να δώσεις το γιο σου, το μοναδικό παιδί σου, σε εμένα». (Γένεση 22:3, 11, 12) Σκεφτείτε πόσο πλούσια ανταμείφθηκε ο Αβραάμ ακούγοντάς το αυτό! Ο τρόπος με τον οποίο είχε αξιολογήσει προηγουμένως ο Ιεχωβά την πίστη του ήταν σωστός. (Γένεση 15:5, 6) Αμέσως μετά, ο Αβραάμ θυσίασε ένα κριάρι στη θέση του Ισαάκ. Στη συνέχεια, ο Ιεχωβά επιβεβαίωσε τις υποσχέσεις της διαθήκης σχετικά με το σπέρμα του Αβραάμ. Εύλογα, ο  Αβραάμ έγινε γνωστός ως φίλος του Ιεχωβά.—Γένεση 22:13-18· Ιακώβου 2:21-23.

Δοκιμάζεται και η Δική μας Πίστη

Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι οι υπηρέτες του Θεού σήμερα δεν μπορούν να αποφύγουν τις δοκιμασίες. Στην περίπτωσή μας, όμως, η δοκιμασία μπορεί να σχετίζεται περισσότερο με όσα επιτρέπει ο Ιεχωβά να συμβούν παρά με όσα μας λέει να κάνουμε.

Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Όλοι όσοι θέλουν να ζουν με θεοσεβή αφοσίωση σε σχέση με τον Χριστό Ιησού θα υποστούν διωγμό». (2 Τιμόθεο 3:12) Αυτός ο διωγμός μπορεί να έρθει από συμμαθητές, φίλους, συγγενείς, γείτονες ή παραπληροφορημένες κυβερνητικές αρχές. Ίσως περιλαμβάνει φραστική και σωματική κακομεταχείριση καθώς και παρεμπόδιση του βιοπορισμού ενός Χριστιανού. Οι αληθινοί Χριστιανοί αντιμετωπίζουν επίσης τα συνηθισμένα προβλήματα των ανθρώπων—αρρώστιες, απογοητεύσεις και αδικίες. Όλα αυτά αποτελούν δοκιμές της πίστης ενός ατόμου.

Ο απόστολος Πέτρος έστρεψε την προσοχή στα οφέλη που φέρνει η δοκιμή της πίστης κάποιου: «Είστε λυπημένοι εξαιτίας διαφόρων δοκιμασιών, προκειμένου η δοκιμασμένη ποιότητα της πίστης σας, η οποία έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από το χρυσάφι που χάνεται παρά το ότι δοκιμάζεται από τη φωτιά, να αποδειχτεί αιτία για αίνο και δόξα και τιμή κατά την αποκάλυψη του Ιησού Χριστού». (1 Πέτρου 1:6, 7) Ναι, τα αποτελέσματα των δοκιμασιών συγκρίνονται με τον καθαρισμό του χρυσού από τη φωτιά. Η διαδικασία καθαρισμού αποκαλύπτει το αγνό υλικό και απομακρύνει τις προσμείξεις. Κάτι παρόμοιο λαβαίνει χώρα σε σχέση με την πίστη μας όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες.

Παραδείγματος χάρη, ένα ατύχημα ή κάποια φυσική καταστροφή μπορεί να φέρει δυσκολίες. Ωστόσο, όσοι έχουν γνήσια πίστη δεν ενδίδουν σε υπερβολική ανησυχία. Βρίσκουν παρηγοριά στη διαβεβαίωση του Ιεχωβά: «Δεν πρόκειται να σε αφήσω ούτε πρόκειται να σε εγκαταλείψω». (Εβραίους 13:5) Συνεχίζουν να δίνουν προτεραιότητα σε πνευματικά πράγματα, πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά Θεός θα ευλογήσει τις προσπάθειες που καταβάλλουν για να αποκτούν ό,τι χρειάζονται πραγματικά. Η πίστη τους τούς στηρίζει σε δύσκολες περιόδους και τους εμποδίζει να περιπλέκουν περισσότερο την κατάστασή τους ανησυχώντας άσκοπα.

Το γεγονός ότι οι δοκιμασίες ίσως αποκαλύψουν αδυναμίες στην πίστη μας μπορεί επίσης να είναι επωφελές αν διακρίνουμε με αυτόν τον τρόπο την ανάγκη να πάρουμε διορθωτικά μέτρα. Ένα άτομο είναι καλό να ρωτάει τον εαυτό του: “Πώς μπορώ να ενισχύσω την πίστη μου; Μήπως χρειάζεται να αφιερώνω περισσότερο χρόνο για να εξετάζω και να στοχάζομαι με προσευχή το Λόγο του Θεού; Επωφελούμαι πλήρως από τις υπάρχουσες διευθετήσεις για να παρακολουθώ συναθροίσεις με τους ομοπίστους μου; Μήπως βασίζομαι στον εαυτό μου όταν πρέπει να εκφράζω με προσευχή τις ανησυχίες μου στον Ιεχωβά Θεό;” Τέτοιου είδους αυτοεξέταση, όμως, είναι μόνο η αρχή.

Για να ενισχύσει κάποιος την πίστη του ίσως απαιτείται να βελτιώσει την πνευματική του όρεξη, δείχνοντας «λαχτάρα για το ανόθευτο γάλα του λόγου». (1 Πέτρου 2:2· Εβραίους 5:12-14) Πρέπει να πασχίζουμε να μοιάζουμε στον άνθρωπο τον οποίο περιέγραψε ο ψαλμωδός: «Η ευχαρίστησή του είναι στο νόμο του Ιεχωβά, και το νόμο του διαβάζει χαμηλόφωνα ημέρα και νύχτα».—Ψαλμός 1:2.

Αυτό προϋποθέτει περισσότερα από το να διαβάζουμε τη Γραφή. Είναι σημαντικό να κάνουμε σκέψεις γύρω από όσα μας λέει ο Λόγος του Θεού και να εφαρμόζουμε τις νουθεσίες που δίνει. (Ιακώβου 1:22-25) Ως αποτέλεσμα, η αγάπη μας για τον Θεό θα μεγαλώνει, οι προσευχές μας θα γίνονται πιο συγκεκριμένες και προσωπικές και η πίστη μας σε αυτόν θα ενισχύεται.

 Η Αξία της Δοκιμασμένης Πίστης

Η συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι η πίστη είναι απολύτως απαραίτητη προκειμένου να αποκτήσουμε την επιδοκιμασία του Θεού αποτελεί ισχυρό κίνητρο για να την ενισχύουμε. Η Γραφή μάς υπενθυμίζει: «Χωρίς πίστη είναι αδύνατον να τον ευαρεστήσει κανείς, γιατί εκείνος που πλησιάζει τον Θεό πρέπει να πιστέψει ότι αυτός είναι και ότι γίνεται μισθαποδότης σε εκείνους που τον εκζητούν ένθερμα». (Εβραίους 11:6) Επομένως, πρέπει να νιώθουμε όπως ο άνθρωπος ο οποίος εκλιπάρησε τον Ιησού: «Βοήθα με όπου χρειάζομαι πίστη!»—Μάρκος 9:24.

Οι δοκιμές της πίστης μας μπορούν επίσης να βοηθήσουν άλλους. Λόγου χάρη, όταν ένας Χριστιανός χάσει κάποιον προσφιλή του εξαιτίας του θανάτου, η ισχυρή του πίστη στην υπόσχεση του Θεού περί ανάστασης τον στηρίζει. Ο ίδιος πενθεί, αλλά “δεν λυπάται όπως και οι υπόλοιποι που δεν έχουν ελπίδα”. (1 Θεσσαλονικείς 4:13, 14) Άλλοι οι οποίοι παρατηρούν τη δύναμη που έχει η πίστη ενός Χριστιανού να στηρίζει ίσως αντιληφθούν ότι εκείνος κατέχει κάτι πραγματικά πολύτιμο. Αυτό μπορεί να διεγείρει στην καρδιά τους την επιθυμία να αποκτήσουν παρόμοια πίστη, υποκινώντας τους να μάθουν για το Λόγο του Θεού και να γίνουν μαθητές του Ιησού Χριστού.

Ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι η δοκιμασμένη πίστη έχει μεγάλη αξία. Επιπρόσθετα, οι δοκιμές της πίστης μάς επιτρέπουν να διακρίνουμε αν η πίστη μας έχει πραγματικά τη δύναμη να μας στηρίζει. Βοηθούμαστε να εντοπίζουμε αδυναμίες στην πίστη μας και έτσι είμαστε σε καλύτερη θέση να διορθώνουμε τα ζητήματα. Τελικά, το ότι περνάμε επιτυχώς δοκιμασίες ίσως βοηθήσει άλλους να γίνουν μαθητές του Ιησού. Γι’ αυτό, είθε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να διατηρούμε ισχυρή πίστη—πίστη η οποία, αφού θα έχει υποβληθεί στη μία δοκιμή μετά την άλλη, θα «αποδειχτεί αιτία για αίνο και δόξα και τιμή κατά την αποκάλυψη του Ιησού Χριστού».—1 Πέτρου 1:7.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Τα έργα πίστης του Αβραάμ τον έκαναν φίλο του Ιεχωβά

[Εικόνες στη σελίδα 15]

Οι δοκιμασίες μπορούν να αποδείξουν ότι η πίστη μας έχει πραγματικά τη δύναμη να στηρίζει

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 12]

From the Illustrated Edition of the Holy Scriptures, by Cassell, Petter, & Galpin