Διδάξτε τα Παιδιά σας να Δείχνουν Σεβασμό

ΜΙΑ γερμανική παροιμία αναφέρει: «Με το καπέλο στο χέρι, θα διαβείς όλα τα μέρη». Σε πολλούς πολιτισμούς, το να βγάζει κανείς το καπέλο του όταν έμπαινε σε κάποιο σπίτι ή όταν αντάλλασσε χαιρετισμούς θεωρούνταν ευγενική χειρονομία που κέρδιζε το σεβασμό. Συνεπώς, η έννοια της παραπάνω παροιμίας είναι ότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να είναι πιο ευγενικοί και εκδηλώνουν πιο ευνοϊκή διάθεση σε όσους έχουν καλούς τρόπους.

Πόσο ευχάριστο είναι να βλέπει κανείς νεαρούς να εκδηλώνουν καλούς τρόπους! Ένας επίσκοπος περιοχής στην Ονδούρα, ο οποίος συνοδεύει ευαγγελιζομένους διαφόρων ηλικιών στο ευαγγελιστικό έργο από πόρτα σε πόρτα, παρατηρεί: «Διαπιστώνω συχνά ότι ένα παιδί που είναι καλά εκπαιδευμένο και δείχνει σεβασμό έχει περισσότερη επίδραση στον οικοδεσπότη από ό,τι τα δικά μου λόγια».

Σε αυτούς τους καιρούς που ο σεβασμός χάνεται όλο και περισσότερο, είναι πρακτικό και ωφέλιμο να ξέρουμε πώς να συμπεριφερόμαστε στους άλλους. Επιπλέον, οι Γραφές μάς νουθετούν “να συμπεριφερόμαστε με τρόπο αντάξιο προς τα καλά νέα σχετικά με τον Χριστό”. (Φιλιπ. 1:27· 2 Τιμ. 3:1-5) Είναι ζωτικό να διδάσκουμε τα παιδιά μας να σέβονται τους άλλους. Πώς μπορούμε λοιπόν να τα διδάσκουμε να εκδηλώνουν, όχι απλώς επιφανειακή ευγένεια, αλλά γνήσιο σεβασμό; *

Οι Καλοί Τρόποι Διδάσκονται με το Παράδειγμα

Τα παιδιά μαθαίνουν αντιγράφοντας τα παραδείγματα που παρατηρούν. Γι’ αυτό, ένας κύριος τρόπος με τον οποίο μπορούν οι γονείς να διδάξουν καλούς τρόπους στα παιδιά τους είναι να έχουν οι ίδιοι καλούς τρόπους. (Δευτ. 6:6, 7) Είναι σημαντικό να συζητάτε με το παιδί σας για την ευγένεια, αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Παράλληλα με τις υπενθυμίσεις, είναι απολύτως ουσιώδες να δίνετε το καλό παράδειγμα.

Εξετάστε την περίπτωση της Πόλα, * η οποία ανατράφηκε σε μονογονεϊκή Χριστιανική οικογένεια. Η εκδήλωση σεβασμού προς όλους έγινε κομμάτι του εαυτού της. Γιατί; Η ίδια απαντάει: «Η μητέρα μου έθετε το παράδειγμα, οπότε και εμείς τα παιδιά εκδηλώναμε σεβασμό αυθόρμητα». Ένας Χριστιανός, ο Γουόλτερ, δίδαξε τους γιους του να σέβονται τη μη ομόπιστη μητέρα τους. «Επιδίωκα να διδάσκω τους γιους μου να σέβονται τη μητέρα τους με το παράδειγμά μου. Δεν μιλούσα ποτέ υποτιμητικά για τη σύζυγό μου», λέει ο ίδιος.  Ο Γουόλτερ συνέχισε να διδάσκει στους γιους του το Λόγο του Θεού και προσευχόταν για τη βοήθεια του Ιεχωβά. Ένας από αυτούς υπηρετεί τώρα σε κάποιο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά και ο άλλος είναι σκαπανέας. Οι γιοι του αγαπούν και σέβονται και τους δύο γονείς τους.

Η Γραφή δηλώνει: «Ο Θεός είναι Θεός, όχι ακαταστασίας, αλλά ειρήνης». (1 Κορ. 14:33) Οτιδήποτε κάνει ο Ιεχωβά είναι εύτακτο. Οι Χριστιανοί πρέπει να αγωνίζονται να μιμούνται αυτή τη θεϊκή ιδιότητα και να διατηρούν τακτοποιημένο το σπίτι τους. Μερικοί γονείς έχουν εκπαιδεύσει τα παιδιά τους να στρώνουν το κρεβάτι τους κάθε μέρα προτού πάνε σχολείο, να βάζουν τα ρούχα τους στη θέση τους και να βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού. Αν τα παιδιά βλέπουν ότι στο υπόλοιπο σπίτι επικρατεί τάξη και καθαριότητα, τότε είναι πιο πιθανό να διατηρούν και εκείνα το δωμάτιο και τα πράγματά τους εύτακτα.

Πώς βλέπουν τα παιδιά σας τα όσα μαθαίνουν στο σχολείο; Εκφράζουν την εκτίμησή τους για ό,τι κάνουν οι δάσκαλοί τους για αυτά; Εσείς, ως γονέας, εκφράζετε την εκτίμησή σας; Τα παιδιά σας θα τείνουν να έχουν απέναντι στις σχολικές εργασίες και στους δασκάλους τη στάση που έχετε και εσείς. Θα ήταν καλό να τα παροτρύνετε να λένε τακτικά ευχαριστώ στους δασκάλους τους. Το να εκφράζουν ευγνωμοσύνη για τις υπηρεσίες που τους παρέχονται είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για να δείχνουν σεβασμό, είτε στο δάσκαλο είτε σε έναν γιατρό είτε σε έναν καταστηματάρχη είτε σε οποιονδήποτε άλλον. (Λουκ. 17:15, 16) Οι νεαροί Χριστιανοί που ξεχωρίζουν από τους συμμαθητές τους λόγω της ευγένειας και της καλής συμπεριφοράς τους είναι αξιέπαινοι.

Τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας πρέπει να θέτουν εξαίρετο παράδειγμα όσον αφορά τους καλούς τρόπους. Πόσο ωραίο είναι να βλέπουμε τους νεαρούς της εκκλησίας να φέρονται με ευγένεια λέγοντας «ευχαριστώ» και «παρακαλώ»! Όταν οι ενήλικοι δείχνουν σεβασμό για τον Ιεχωβά δίνοντας προσοχή στη διδασκαλία που παρέχεται στις συναθροίσεις, οι νεαροί παρακινούνται να τους μιμηθούν. Τα παιδιά μπορούν να μάθουν να σέβονται τους συνανθρώπους τους παρατηρώντας θαυμάσια παραδείγματα καλών τρόπων στην Αίθουσα Βασιλείας. Ο τετράχρονος Άντριου, λόγου χάρη, έχει ήδη μάθει να λέει «συγνώμη» όταν θέλει να περάσει ανάμεσα από τους μεγαλυτέρους.

Τι άλλο μπορούν να κάνουν οι γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να μάθουν τι είδους διαγωγή αναμένεται από αυτά; Μπορούν και πρέπει να αφιερώνουν χρόνο για να εξετάζουν με τα παιδιά τους τα μαθήματα που διδασκόμαστε από τα πολλά παραδείγματα που συναντούμε στο Λόγο του Θεού.​—Ρωμ. 15:4.

Να Διδάσκετε Μέσω Γραφικών Παραδειγμάτων

Η μητέρα του Σαμουήλ πιθανότατα έμαθε στο γιο της να υποκλίνεται μπροστά στον Αρχιερέα Ηλεί. Όταν πήγε τον Σαμουήλ στη σκηνή της μαρτυρίας, εκείνος ήταν προφανώς μόνο τριών ή τεσσάρων ετών. (1 Σαμ. 1:28) Μήπως θα μπορούσατε να κάνετε πρόβες με το μικρό σας παιδί για να το μάθετε να λέει «καλημέρα», «καλησπέρα», «καληνύχτα» ή οποιονδήποτε χαιρετισμό συνηθίζεται στην περιοχή σας; Σαν τον μικρό Σαμουήλ, μπορούν και τα δικά σας παιδιά να είναι “αρεστά τόσο από την άποψη του Ιεχωβά όσο και από την άποψη των ανθρώπων”.​—1 Σαμ. 2:26.

 Γιατί να μη χρησιμοποιήσετε Βιβλικές αφηγήσεις για να τονίσετε την αντίθεση ανάμεσα στο σεβασμό και στην ασέβεια; Για παράδειγμα, όταν ένας άπιστος βασιλιάς του Ισραήλ, ο Οχοζίας, ήθελε να δει τον προφήτη Ηλία, έστειλε “έναν πεντηκόνταρχο μαζί με τους πενήντα άντρες του” για να τον καλέσει. Ο πεντηκόνταρχος απαίτησε από τον προφήτη να τον ακολουθήσει. Αυτός δεν ήταν τρόπος για να μιλήσει σε έναν εκπρόσωπο του Θεού. Πώς απάντησε ο Ηλίας; «Αν εγώ είμαι άνθρωπος του Θεού», είπε, «να πέσει φωτιά από τους ουρανούς και να καταφάει εσένα και τους πενήντα σου». Και αυτό ακριβώς συνέβη. «Κατέβηκε φωτιά από τους ουρανούς και κατέφαγε αυτόν και τους πενήντα του».​—2 Βασ. 1:9, 10.

Ένας δεύτερος πεντηκόνταρχος στάλθηκε για να φέρει τον Ηλία. Και αυτός επίσης διέταξε τον Ηλία να πάει μαζί του. Για μια ακόμη φορά, έπεσε φωτιά από τους ουρανούς. Στη συνέχεια, όμως, ένας τρίτος πεντηκόνταρχος ήρθε στον Ηλία. Αυτός έδειξε σεβασμό. Αντί να διατάξει τον Ηλία, έπεσε στα γόνατα και τον ικέτευσε: «Άνθρωπε του αληθινού Θεού, σε παρακαλώ, ας σταθεί πολύτιμη στα μάτια σου η ψυχή μου και η ψυχή αυτών των πενήντα υπηρετών σου. Δες! Φωτιά έπεσε από τους ουρανούς και κατέφαγε τους δύο προηγούμενους πεντηκόνταρχους και τους πενήντα τους, αλλά τώρα ας σταθεί πολύτιμη η ψυχή μου στα μάτια σου». Θα ζητούσε άραγε ο προφήτης του Θεού να πέσει φωτιά σε κάποιον που μπορεί μεν να αισθανόταν φόβο, αλλά μίλησε με τέτοιον σεβασμό; Αυτό θα ήταν αδιανόητο! Απεναντίας, ο άγγελος του Ιεχωβά είπε στον Ηλία να πάει μαζί με αυτόν τον πεντηκόνταρχο. (2 Βασ. 1:11-15) Δεν εξαίρει αυτή η αφήγηση την αξία της εκδήλωσης σεβασμού;

Όταν ο απόστολος Παύλος συνελήφθη στο ναό από Ρωμαίους στρατιώτες, δεν θεώρησε δεδομένο ότι είχε το δικαίωμα να μιλήσει. Ρώτησε με σεβασμό τον επικεφαλής αξιωματικό: «Μου επιτρέπεις να σου πω κάτι;» Ως αποτέλεσμα, δόθηκε η ευκαιρία στον Παύλο να υπερασπιστεί τον εαυτό του.​—Πράξ. 21:37-40.

Ενώ ο Ιησούς δικαζόταν, κάποιος του έδωσε ένα χαστούκι. Εντούτοις, ο Ιησούς ήξερε πώς να διαμαρτυρηθεί: «Αν μίλησα εσφαλμένα, δώσε μαρτυρία σχετικά με το σφάλμα· αλλά αν μίλησα σωστά, γιατί με χτυπάς;» Κανένας δεν μπορούσε να βρει κάποιο σφάλμα στον τρόπο με τον οποίο μίλησε ο Ιησούς.​—Ιωάν. 18:22, 23.

Επιπλέον, ο Λόγος του Θεού περιέχει παραδείγματα που δείχνουν πώς να αντιδράσουμε αν λάβουμε αυστηρή διόρθωση, καθώς επίσης πώς να αναγνωρίσουμε με σεβασμό κάποια αδικοπραγία ή παράλειψη του παρελθόντος. (Γέν. 41:9-13· Πράξ. 8:20-24) Παραδείγματος χάρη, η Αβιγαία ζήτησε συγνώμη για το θρασύ τρόπο με τον οποίο μεταχειρίστηκε ο σύζυγός της, ο Νάβαλ, τον Δαβίδ. Εκτός αυτού, πρόσφερε μια μεγάλη ποσότητα από προμήθειες ως δώρο. Ο Δαβίδ εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από αυτό που έκανε η Αβιγαία ώστε μετά το θάνατο του Νάβαλ την επέλεξε ως σύζυγό του.​—1 Σαμ. 25:23-41.

Διδάξτε τα παιδιά σας να δείχνουν σεβασμό, είτε κάτω από δύσκολες περιστάσεις είτε απλώς με τους καλούς τους τρόπους. “Αφήνοντας το φως μας να λάμψει μπροστά στους ανθρώπους” κατ’ αυτόν τον τρόπο, δίνουμε “δόξα στον Πατέρα μας που είναι στους ουρανούς”.​—Ματθ. 5:16.

[Υποσημειώσεις]