«Οτιδήποτε κάνετε, να εργάζεστε σε αυτό ολόψυχα όπως για τον Ιεχωβά».​—ΚΟΛ. 3:23.

1-3. (α) Μήπως ο θάνατος του Ιησού στο ξύλο του βασανισμού σήμαινε ότι ο Ιεχωβά δεν απαιτεί πλέον από εμάς κανενός είδους θυσίες; Εξηγήστε. (β) Ποιο ερώτημα προκύπτει όσον αφορά τις θυσίες σήμερα;

 ΤΟΝ πρώτο αιώνα Κ.Χ., ο Ιεχωβά αποκάλυψε στο λαό του ότι η λυτρωτική θυσία του Ιησού είχε καταργήσει το Μωσαϊκό Νόμο. (Κολ. 2:13, 14) Όλες οι προσφορές θυσιών που έκαναν οι Ιουδαίοι επί αιώνες δεν ήταν πλέον αναγκαίες ούτε είχαν κάποια αξία. Ο Νόμος είχε εκπληρώσει το ρόλο του ως “παιδαγωγός που οδήγησε στον Χριστό”.​—Γαλ. 3:24.

² Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι οι Χριστιανοί δεν κάνουν πλέον κανενός είδους θυσίες. Απεναντίας, ο απόστολος Πέτρος είπε ότι χρειάζεται να προσφέρουμε «πνευματικές θυσίες ευπρόσδεκτες στον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού». (1 Πέτρ. 2:5) Επιπλέον, ο απόστολος Παύλος έδειξε καθαρά ότι η ζωή του αφιερωμένου Χριστιανού​—η κάθε πτυχή της—​μπορεί κατάλληλα να θεωρηθεί «θυσία».​—Ρωμ. 12:1.

³ Άρα λοιπόν, ο Χριστιανός κάνει θυσίες για τον Ιεχωβά, είτε προσφέροντας ορισμένα πράγματα σε αυτόν είτε εγκαταλείποντας ορισμένα πράγματα για χάρη του. Με βάση τα όσα γνωρίζουμε σχετικά με τις απαιτήσεις που ίσχυαν για τους Ισραηλίτες, πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι όλες οι θυσίες που κάνουμε σήμερα είναι ευπρόσδεκτες στον Ιεχωβά;

ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ

4. Τι πρέπει να θυμόμαστε όσον αφορά τις δραστηριότητες της καθημερινής μας ζωής;

⁴ Καθώς ασχολούμαστε με διάφορες δραστηριότητες της καθημερινής μας ζωής, ίσως δεν διακρίνουμε εύκολα πώς σχετίζονται αυτές με τις θυσίες που πρέπει να κάνουμε για τον Ιεχωβά. Οι δουλειές στο σπίτι, τα σχολικά μαθήματα, η κοσμική εργασία, τα ψώνια και άλλα παρόμοια μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται ότι δεν έχουν σχέση με πνευματικά ζητήματα. Αν  όμως έχετε αφιερώσει τη ζωή σας στον Ιεχωβά ή ελπίζετε να το κάνετε αυτό στο εγγύς μέλλον, τότε το πνεύμα με το οποίο προσεγγίζετε τις καθημερινές σας ασχολίες έχει μεγάλη σημασία. Είμαστε Χριστιανοί 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Πρέπει να εφαρμόζουμε τις Γραφικές αρχές σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Γι’ αυτό λοιπόν, ο Παύλος μάς παρότρυνε: «Οτιδήποτε κάνετε, να εργάζεστε σε αυτό ολόψυχα όπως για τον Ιεχωβά, και όχι για ανθρώπους».​—Διαβάστε Κολοσσαείς 3:18-24.

5, 6. Ποιοι παράγοντες πρέπει να επηρεάζουν το ντύσιμο και τη διαγωγή μας καθημερινά;

⁵ Οι συνηθισμένες ασχολίες ενός Χριστιανού δεν αποτελούν μέρος της ιερής του υπηρεσίας. Το γεγονός, όμως, ότι ο Παύλος μάς παροτρύνει να εργαζόμαστε «ολόψυχα όπως για τον Ιεχωβά» μάς κάνει να σκεφτούμε ολόκληρη την πορεία της ζωής μας. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να το εφαρμόσουμε αυτό στον εαυτό μας; Ενεργούμε και ντυνόμαστε με ευπρέπεια ανά πάσα στιγμή; Ή μήπως θα ντρεπόμασταν να συστηθούμε ως Μάρτυρες του Ιεχωβά στην καθημερινή μας ζωή, είτε λόγω της συμπεριφοράς μας είτε λόγω του ντυσίματός μας; Ποτέ ας μη συμβεί κάτι τέτοιο! Ο λαός του Ιεχωβά δεν θα ήθελε να κάνει τίποτα που θα δυσφημούσε το όνομα του Θεού.​—Ησ. 43:10· 2 Κορ. 6:3, 4, 9.

⁶ Ας εξετάσουμε πώς η επιθυμία μας να εργαζόμαστε «ολόψυχα όπως για τον Ιεχωβά» επηρεάζει διάφορους τομείς της ζωής. Καθώς θα το κάνουμε αυτό, να θυμάστε ότι όλες οι θυσίες τις οποίες πρόσφεραν οι Ισραηλίτες στον Ιεχωβά έπρεπε να είναι το καλύτερο που είχαν.​—Έξοδ. 23:19.

ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ Η ΖΩΗ ΣΑΣ

7. Τι περιλαμβάνει η Χριστιανική αφιέρωση;

⁷ Όταν αφιερώσατε τον εαυτό σας στον Ιεχωβά, πήρατε αυτή την απόφαση χωρίς ενδοιασμούς, έτσι δεν είναι; Στην ουσία, είπατε ότι σε κάθε πτυχή της ζωής σας θα βάζετε πρώτο τον Ιεχωβά. (Διαβάστε Εβραίους 10:7) Αυτή ήταν σωστή απόφαση. Αναμφίβολα, έχετε διαπιστώσει πως, όταν επιζητείτε να μάθετε το θέλημα του Ιεχωβά σε κάποιο ζήτημα και καταβάλλετε προσπάθειες σε αρμονία με αυτό, τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά. (Ησ. 48:17, 18) Οι υπηρέτες του Θεού είναι άγιοι και χαρούμενοι επειδή αντανακλούν τις ιδιότητες Εκείνου που τους διδάσκει.​—Λευιτ. 11:44· 1 Τιμ. 1:11.

8. Τι σημαίνει για εμάς το ότι ο Ιεχωβά θεωρούσε άγιες τις αρχαίες θυσίες;

⁸ Οι θυσίες που πρόσφεραν οι Ισραηλίτες στον Ιεχωβά θεωρούνταν άγιες. (Λευιτ. 6:25· 7:1) Η πρωτότυπη εβραϊκή λέξη που αποδίδεται «αγιότητα» μεταδίδει τη σκέψη του αποχωρισμού, της αποκλειστικότητας ή του αγιασμού για τον Θεό. Για να είναι οι θυσίες μας ευπρόσδεκτες στον Ιεχωβά, δεν πρέπει να έχουν μολυνθεί από κοσμικές επιρροές. Δεν μπορούμε να αγαπάμε τίποτα από αυτά που μισεί ο Ιεχωβά. (Διαβάστε 1 Ιωάννη 2:15-17) Όπως είναι προφανές, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποφεύγουμε οποιαδήποτε συναναστροφή ή ενασχόληση που θα μπορούσε να μας μολύνει ενώπιον  του Θεού. (Ησ. 2:4· Αποκ. 18:4) Σημαίνει επίσης ότι δεν μπορούμε να αφήνουμε τα μάτια μας να κοιτάζουν οτιδήποτε είναι ακάθαρτο ή ανήθικο ούτε να επιτρέπουμε στο νου μας να εντρυφά σε φαντασιώσεις γύρω από τέτοια πράγματα.​—Κολ. 3:5, 6.

9. Πόσο σημαντική είναι η συμπεριφορά ενός Χριστιανού απέναντι στους άλλους, και γιατί;

⁹ Ο Παύλος παρότρυνε τους ομοπίστους του: «Μην ξεχνάτε να κάνετε το καλό και να μοιράζεστε πράγματα με άλλους, γιατί με τέτοιες θυσίες ευαρεστείται ο Θεός». (Εβρ. 13:16) Το να είμαστε, λοιπόν, καλοί απέναντι στους άλλους και να τους βοηθούμε ως μέρος της καθημερινότητάς μας είναι κάτι το οποίο ο Ιεχωβά θεωρεί ευπρόσδεκτη θυσία. Το στοργικό ενδιαφέρον για τους άλλους αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα των αληθινών Χριστιανών.​—Ιωάν. 13:34, 35· Κολ. 1:10.

ΘΥΣΙΕΣ ΣΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

10, 11. Πώς βλέπει ο Ιεχωβά τη Χριστιανική διακονία και τη λατρεία μας, και ποια επίδραση πρέπει να έχει αυτό σε εμάς;

¹⁰ Ένας από τους πιο προφανείς τρόπους με τους οποίους εμείς οι Χριστιανοί κάνουμε το καλό στους άλλους είναι η «δημόσια διακήρυξη της ελπίδας μας». Αξιοποιείτε εσείς κάθε ευκαιρία για να δίνετε μαρτυρία; Ο Παύλος αποκάλεσε αυτή τη ζωτική Χριστιανική δραστηριότητα «θυσία αίνου, δηλαδή τον καρπό των χειλιών που κάνουν δημόσια διακήρυξη για το όνομα» του Θεού. (Εβρ. 10:23· 13:15· Ωσηέ 14:2) Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για την ποιότητα και την ποσότητα του χρόνου που διαθέτουμε στο κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας, και αρκετά μέρη στη Συνάθροιση Υπηρεσίας είναι σχεδιασμένα για να μας υποκινούν σε σκέψεις γύρω από αυτό. Με λίγα λόγια, όμως, εφόσον η υπηρεσία αγρού και η ανεπίσημη μαρτυρία αποτελούν «θυσία αίνου», μέρος της λατρείας μας, αυτή η θυσία πρέπει να είναι ό,τι καλύτερο μπορούμε να προσφέρουμε. Αν και οι περιστάσεις διαφέρουν, η ποσότητα του χρόνου που αφιερώνουμε στη διακήρυξη των καλών νέων συνήθως αντανακλά την εκτίμησή μας για τα πνευματικά πράγματα.

¹¹ Οι Χριστιανοί αφιερώνουν τακτικά χρόνο για προσωπική ή ομαδική λατρεία. Αυτό είναι απαίτηση του Ιεχωβά. Βέβαια, εμείς δεν χρειάζεται πια να τηρούμε την ανάπαυση του Σαββάτου ή να ταξιδεύουμε συχνά για γιορτές στην Ιερουσαλήμ. Εντούτοις, αυτές οι αρχαίες περιστάσεις έχουν το αντίστοιχό τους στη Χριστιανική ζωή. Ο Θεός εξακολουθεί να αναμένει από εμάς να απέχουμε από νεκρά έργα και να μελετούμε το Λόγο του, να προσευχόμαστε και να παρακολουθούμε τις Χριστιανικές συναθροίσεις. Επιπλέον, οι Χριστιανοί  οικογενειάρχες παίρνουν την πρωτοβουλία να διεξάγουν την οικογενειακή λατρεία με τα μέλη του σπιτικού τους. (1 Θεσ. 5:17· Εβρ. 10:24, 25) Σε σχέση με τις πνευματικές μας δραστηριότητες, είναι καλό να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: “Θα μπορούσα να βελτιώσω την ποιότητα της λατρείας μου;”

12. (α) Με τι μπορεί να παρομοιαστεί σήμερα η προσφορά θυμιάματος στην αρχαία λατρεία; (β) Πώς πρέπει να επηρεάζει αυτή η παρομοίωση το περιεχόμενο των προσευχών μας;

¹² Ο Βασιλιάς Δαβίδ έψαλε στον Ιεχωβά: «Ας ετοιμαστεί η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου». (Ψαλμ. 141:2) Σκεφτείτε για λίγο τις προσευχές σας​—την τακτικότητα και την ποιότητά τους. Το βιβλίο της Αποκάλυψης παρομοιάζει «τις προσευχές των αγίων» με θυμίαμα, εννοώντας ότι οι ευπρόσδεκτες προσευχές ανεβαίνουν προς τον Ιεχωβά σαν ευωδιαστή και ευχάριστη οσμή. (Αποκ. 5:8) Στον αρχαίο Ισραήλ, το θυμίαμα που προσφερόταν σε τακτική βάση πάνω στο θυσιαστήριο του Ιεχωβά έπρεπε να παρασκευάζεται με προσοχή και ακρίβεια. Ήταν ευπρόσδεκτο στον Ιεχωβά μόνο αν προσφερόταν σύμφωνα με τις οδηγίες που είχε δώσει ο ίδιος. (Έξοδ. 30:34-37· Λευιτ. 10:1, 2) Αν οι εγκάρδιες προσευχές μας εκφράζονται με παρόμοιο τρόπο, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι είναι ευπρόσδεκτες στον Ιεχωβά.

ΔΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ

13, 14. (α) Τι έκαναν για τον Παύλο ο Επαφρόδιτος και η εκκλησία των Φιλίππων, και πώς ένιωθε ο απόστολος για αυτό; (β) Πώς μπορούμε να μιμούμαστε το παράδειγμα του Επαφρόδιτου και των Φιλιππησίων;

¹³ Οι υλικές συνεισφορές που γίνονται για την υποστήριξη του παγκόσμιου έργου μπορούν να παρομοιαστούν με θυσία, είτε προσφέρουμε πολλά είτε λίγα. (Μάρκ. 12:41-44) Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., η εκκλησία των Φιλίππων έστειλε τον Επαφρόδιτο στη Ρώμη για να βοηθήσει στην κάλυψη των υλικών αναγκών του Παύλου. Αυτός ο απεσταλμένος των Φιλιππησίων μετέφερε προφανώς ένα χρηματικό δώρο από την εκκλησία. Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι Φιλιππήσιοι είχαν δείξει τη γενναιοδωρία τους στον Παύλο. Σκεφτόμενοι με καλοσύνη, ήθελαν να είναι απαλλαγμένος από οικονομικές έγνοιες ώστε να αφιερώνει περισσότερο χρόνο στη διακονία. Πώς θεώρησε ο Παύλος το δώρο τους; Το αποκάλεσε «ευωδιαστή οσμή, μια ευπρόσδεκτη θυσία, ευάρεστη στον Θεό». (Διαβάστε Φιλιππησίους 4:15-19) Ο Παύλος εκτίμησε ειλικρινά την ευγενική χειρονομία των Φιλιππησίων, όπως και ο ίδιος ο Ιεχωβά.

¹⁴ Παρόμοια και σήμερα, ο Ιεχωβά εκτιμάει βαθιά τις συνεισφορές που κάνουμε για το παγκόσμιο έργο. Επιπλέον, υπόσχεται ότι, αν συνεχίζουμε να βάζουμε πρώτα στη ζωή μας τα συμφέροντα της Βασιλείας, εκείνος θα φροντίζει όλες μας τις ανάγκες, πνευματικές και υλικές.​—Ματθ. 6:33· Λουκ. 6:38.

ΔΕΙΞΤΕ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΑΣ

15. Ποια είναι μερικά πράγματα για τα οποία είστε ευγνώμονες στον Ιεχωβά;

¹⁵ Θα χρειαζόμασταν ώρες ολόκληρες για να απαριθμήσουμε τους πολλούς λόγους που έχουμε για να είμαστε ευγνώμονες στον Ιεχωβά. Δεν πρέπει άραγε να τον ευχαριστούμε κάθε μέρα για το δώρο της ζωής; Εκτός αυτού, μας παρέχει όλα όσα χρειαζόμαστε για τη συντήρησή μας​—τροφή, ρουχισμό και στέγη, καθώς και τον αέρα που αναπνέουμε. Επιπλέον, η πίστη μας, που βασίζεται σε ακριβή γνώση, μας δίνει ελπίδα. Και μόνο όταν σκεφτόμαστε ποιος είναι ο Ιεχωβά και τι έχει κάνει για εμάς, είναι πρέπον να τον λατρεύουμε και να του προσφέρουμε θυσίες αίνου.​—Διαβάστε Αποκάλυψη 4:11.

16. Πώς πρέπει να ανταποκρινόμαστε στη λυτρωτική θυσία του Χριστού;

¹⁶ Όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο, ένα ιδιαίτερα πολύτιμο δώρο που έδωσε ο Θεός στην ανθρωπότητα είναι η λυτρωτική θυσία του Χριστού. Τι απαράμιλλη έκφραση της αγάπης του Θεού για εμάς! (1 Ιωάν. 4:10) Πώς πρέπει να ανταποκρινόμαστε; Ο Παύλος δήλωσε: «Η αγάπη  την οποία έχει ο Χριστός μάς αναγκάζει, επειδή αυτό κρίναμε: ότι ένας πέθανε για όλους· . . . και πέθανε για όλους ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν πια για τον εαυτό τους αλλά για αυτόν που πέθανε για εκείνους και εγέρθηκε». (2 Κορ. 5:14, 15) Στην ουσία, ο Παύλος έλεγε ότι, αν εκτιμούμε την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού, θα χρησιμοποιούμε τη ζωή μας για να τιμούμε Αυτόν και τον Γιο Του. Η αγάπη και η εκτίμησή μας για τον Θεό και τον Χριστό εκδηλώνεται με την υπακοή μας και την επιθυμία μας να κηρύττουμε και να κάνουμε μαθητές.​—1 Τιμ. 2:3, 4· 1 Ιωάν. 5:3.

17, 18. Με ποιους τρόπους έχουν αυξήσει μερικοί τη θυσία αίνου τους προς τον Ιεχωβά; Αναφέρετε ένα παράδειγμα.

¹⁷ Θα μπορούσατε άραγε να βελτιώσετε τη θυσία αίνου που προσφέρετε στον Θεό; Πολλά άτομα, αφού συλλογίστηκαν όλα τα καλά πράγματα που έχει κάνει ο Ιεχωβά για αυτούς, υποκινήθηκαν να οργανώσουν το χρόνο και τις δραστηριότητές τους έτσι ώστε να αυξήσουν τη συμμετοχή τους στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας ή σε άλλες θεοκρατικές δραστηριότητες. Μερικοί έχουν καταφέρει να κάνουν βοηθητικό σκαπανικό έναν ή περισσότερους μήνες κάθε χρόνο, ενώ άλλοι έχουν καταφέρει να εισέλθουν στις τάξεις των τακτικών σκαπανέων. Κάποιοι άλλοι έχουν συμμετάσχει σε θεοκρατικά προγράμματα οικοδόμησης. Δεν είναι όλα αυτά θαυμάσιοι τρόποι για να δείχνουμε την εκτίμησή μας; Αν αυτές οι πράξεις ιερής υπηρεσίας γίνονται με το κατάλληλο κίνητρο​—ως εκδήλωση ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας—​είναι ευπρόσδεκτες στον Θεό.

¹⁸ Πολλοί Χριστιανοί συναισθάνονται ότι οφείλουν ευγνωμοσύνη στον Ιεχωβά και έχουν υποκινηθεί σε δράση. Ένα τέτοιο άτομο είναι η Μορένα, η οποία προσπαθούσε να ικανοποιήσει τις πνευματικές της αναζητήσεις στον Καθολικισμό, τη θρησκεία στην οποία ανατράφηκε, καθώς και στην ασιατική φιλοσοφία. Αλλά δεν βρήκε πουθενά ικανοποιητικές απαντήσεις. Μόνο όταν άρχισε να μελετάει τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά έσβησε την πνευματική της δίψα. Η Μορένα ένιωσε τόσο ευγνώμων για τις Γραφικές απαντήσεις που έλαβε σε όλες τις ερωτήσεις της και για τη σταθερότητα που προσέδωσαν αυτές οι απαντήσεις στη ζωή της ώστε ήθελε να ευχαριστήσει τον Ιεχωβά χρησιμοποιώντας όλες τις δυνάμεις της στην υπηρεσία του. Άρχισε να κάνει βοηθητικό σκαπανικό σε τακτική βάση αμέσως μετά το βάφτισμά της και, μόλις το επέτρεψαν οι περιστάσεις της, έγινε τακτική σκαπάνισσα. Αυτό συνέβη πριν από 30 χρόνια, και η Μορένα εξακολουθεί να βρίσκεται στην ολοχρόνια υπηρεσία.

19. Πώς θα μπορούσατε να αυξήσετε εσείς τις θυσίες σας προς τον Ιεχωβά;

¹⁹ Φυσικά, υπάρχουν πολλοί πιστοί υπηρέτες του Ιεχωβά που οι περιστάσεις τους δεν τους επιτρέπουν να υπηρετούν ως σκαπανείς. Ό,τι και αν είμαστε σε θέση να κάνουμε στην υπηρεσία του Ιεχωβά, όλοι μας μπορούμε να του προσφέρουμε ευπρόσδεκτες πνευματικές θυσίες. Όσον αφορά τη διαγωγή μας, χρειάζεται να εφαρμόζουμε προσεκτικά τις δίκαιες αρχές, έχοντας κατά νου ότι εκπροσωπούμε τον Ιεχωβά κάθε ώρα και στιγμή. Όσον αφορά την πίστη, εμπιστευόμαστε πλήρως τον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζεται ο Θεός τους σκοπούς του. Όσον αφορά τα καλά έργα, συμβάλλουμε στη διάδοση των καλών νέων. Υποκινούμενοι από την αφθονία της καρδιάς μας και από εκτίμηση για όλα όσα έχει κάνει ο Ιεχωβά για εμάς, ας συνεχίζουμε να κάνουμε ολόψυχες θυσίες για τον Ιεχωβά.

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 25]

Σας υποκινεί η αγαθότητα του Ιεχωβά να βελτιώνετε τη θυσία αίνου σας;

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Αξιοποιείτε εσείς κάθε ευκαιρία για να δίνετε μαρτυρία;