Τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η φράση αναφέρεται σε πνευματικούς γιους του Θεού. Ποια είναι όμως αυτά τα στοιχεία;

Το πρώτο από τα δύο εδάφια λέει: «Οι γιοι του αληθινού Θεού άρχισαν να παρατηρούν τις κόρες των ανθρώπων, ότι ήταν όμορφες· και άρχισαν να παίρνουν συζύγους—όλες όσες διάλεξαν».—Γέν. 6:2.

Στις Εβραϊκές Γραφές, οι φράσεις «οι γιοι του αληθινού Θεού» και «οι γιοι του Θεού» συναντώνται στα εδάφια Γένεση 6:2, 4· Ιώβ 1:6· 2:1· 38:7· και Ψαλμός 89:6. Τι δείχνουν οι παραπάνω περικοπές για αυτούς «τους γιους του Θεού»;

Προφανώς, «οι γιοι του αληθινού Θεού» για τους οποίους διαβάζουμε στο εδάφιο Ιώβ 1:6 ήταν πνευματικά πλάσματα συναγμένα ενώπιον του Θεού. Σε αυτούς συμπεριλαμβανόταν ο Σατανάς, ο οποίος είχε έρθει από «περιήγηση στη γη». (Ιώβ 1:7· 2:1, 2) Παρόμοια, στα εδάφια Ιώβ 38:4-7, διαβάζουμε για “τους γιους του Θεού” οι οποίοι “αλάλαζαν επευφημώντας” όταν ο Θεός «έθεσε την ακρογωνιαία πέτρα» της γης. Αυτοί πρέπει να ήταν αγγελικοί γιοι, διότι οι άνθρωποι δεν είχαν δημιουργηθεί ακόμα. “Οι γιοι του Θεού” που αναφέρονται στο εδάφιο Ψαλμός 89:6 είναι βεβαίως ουράνια πλάσματα κοντά στον Θεό, όχι άνθρωποι.

Ποιοι είναι λοιπόν «οι γιοι του αληθινού Θεού» που αναφέρονται στα εδάφια Γένεση 6:2, 4; Σε αρμονία με τα παραπάνω Γραφικά δεδομένα, είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι αυτή η περικοπή αφορά πνευματικούς γιους του Θεού που ήρθαν στη γη.

Μερικοί δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι θα μπορούσε να είναι ελκυστική για τους αγγέλους η προοπτική να έχουν σεξουαλικές σχέσεις. Τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 22:30 δείχνουν ότι στον ουρανό δεν υπάρχει γάμος και σεξουαλικές σχέσεις. Ωστόσο, σε κάποιες περιπτώσεις άγγελοι υλοποιήθηκαν προσλαμβάνοντας ανθρώπινα σώματα, και μάλιστα έφαγαν και ήπιαν μαζί με ανθρώπους. (Γέν. 18:1-8· 19:1-3) Επομένως, είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι, σε αυτή την υλοποιημένη μορφή, μπορούσαν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με γυναίκες.

Υπάρχουν Γραφικοί λόγοι για να πιστεύουμε ότι κάποιοι άγγελοι έκαναν ακριβώς αυτό. Τα εδάφια Ιούδα 6, 7 παραβάλλουν την αμαρτία των Σοδομιτών, οι οποίοι κυνήγησαν αφύσικα τη σάρκα, με την αμαρτία των “αγγέλων που δεν κράτησαν την αρχική τους θέση αλλά εγκατέλειψαν την κατοικία που τους άρμοζε”. Ένα κοινό σημείο ήταν ότι τόσο εκείνοι οι άγγελοι όσο και οι Σοδομίτες «πόρνευσαν αχαλίνωτα . . . και κυνήγησαν τη σάρκα για αφύσικη χρήση». Μια παρόμοια περικοπή στα εδάφια 1 Πέτρου 3:19, 20 συσχετίζει τους ανυπάκουους αγγέλους με τις «ημέρες του Νώε». (2 Πέτρ. 2:4, 5) Κατά συνέπεια, η πορεία που ακολούθησαν οι ανυπάκουοι άγγελοι την εποχή του Νώε μπορεί να παραβληθεί με την αμαρτία των Σοδόμων και των Γομόρρων.

Αυτή η λογική αλληλουχία μάς οδηγεί στο συμπέρασμα ότι «οι γιοι του αληθινού Θεού» που αναφέρονται στα εδάφια Γένεση 6:2, 4 ήταν άγγελοι οι οποίοι υλοποιήθηκαν και διέπραξαν ανηθικότητα με γυναίκες.

Ο απόστολος Πέτρος λέει για αυτά τα πνεύματα ότι «κάποτε είχαν γίνει ανυπάκουα όταν η υπομονή του Θεού περίμενε στις ημέρες του Νώε». (1 Πέτρ. 3:20) Είναι φανερό ότι ο Πέτρος αναφερόταν στα πνευματικά πλάσματα που επέλεξαν να ακολουθήσουν τον Σατανά στο στασιασμό του. Ο Ιούδας μιλάει για τους αγγέλους που «δεν κράτησαν την αρχική τους θέση αλλά εγκατέλειψαν την κατοικία που τους άρμοζε», λέγοντας ότι ο Θεός «τούς έχει φυλάξει με αιώνια δεσμά σε πυκνό σκοτάδι για την κρίση της μεγάλης ημέρας».—Ιούδα 6.

Με ποιον τρόπο έγιναν ανυπάκουα κάποια πνευματικά πλάσματα την εποχή του Νώε; Πριν από τον Κατακλυσμό, αυτά τα πονηρά πνεύματα υλοποιήθηκαν προσλαμβάνοντας ανθρώπινη μορφή—αντίθετα με το σκοπό που είχε ο Θεός για αυτούς. (Γέν. 6:2, 4) Επιπλέον, οι σεξουαλικές σχέσεις που είχαν εκείνοι οι άγγελοι με γυναίκες αποτελούσαν διαστροφή. Ο Θεός δεν δημιούργησε τα πνευματικά πλάσματα για να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με γυναίκες. (Γέν. 5:2) Αυτοί οι πονηροί, ανυπάκουοι άγγελοι θα καταστραφούν στον ορισμένο καιρό του Θεού. Επί του παρόντος, όπως επισημαίνει ο Ιούδας, βρίσκονται σε κατάσταση “πυκνού σκοταδιού”—σε πνευματική φυλακή, σαν να λέγαμε.

Πότε και πώς κήρυξε ο Ιησούς σε αυτά τα «πνεύματα στη φυλακή»; Ο Πέτρος γράφει ότι αυτό συνέβη αφού ο Ιησούς «ζωοποιήθηκε ως πνεύμα». (1 Πέτρ. 3:18, 19) Παρατηρήστε, επίσης, το ρηματικό τύπο «κήρυξε» που χρησιμοποίησε ο Πέτρος. Ο παρελθοντικός χρόνος υποδηλώνει ότι αυτό το κήρυγμα του Ιησού έλαβε χώρα προτού γράψει ο Πέτρος την πρώτη του επιστολή. Φαίνεται, λοιπόν, ότι κάποια στιγμή μετά την ανάστασή του, ο Ιησούς έκανε μια διακήρυξη στα πονηρά πνεύματα σχετικά με την πλήρως δικαιολογημένη τιμωρία που τους επιφυλάσσεται. Δεν επρόκειτο για κήρυγμα που περιείχε ελπίδα. Ήταν κήρυγμα κρίσης. (Ιωνάς 1:1, 2) Εφόσον ο Ιησούς είχε αποδείξει την πίστη και την οσιότητά του μέχρι θανάτου και είχε αναστηθεί—καταδεικνύοντας ότι όντως ο Διάβολος δεν είχε καμιά επιρροή πάνω του—μπορούσε βάσιμα να κάνει αυτή την καταδικαστική διακήρυξη.—Ιωάν. 14:30· 16:8-11.

Στο μέλλον, ο Ιησούς θα δέσει και θα ρίξει στην άβυσσο τόσο τον Σατανά όσο και αυτούς τους αγγέλους. (Λουκ. 8:30, 31· Αποκ. 20:1-3) Μέχρι τότε, αυτά τα ανυπάκουα πνεύματα παραμένουν σε κατάσταση πυκνού πνευματικού σκοταδιού και η τελική τους καταστροφή είναι βέβαιη.—Αποκ. 20:7-10.