1, 2. Εξηγήστε τι έκανε ο Ιησούς για τους πιστούς αποστόλους του αφού γιόρτασαν το Πάσχα το 33 Κ.Χ.

ΕΙΝΑΙ αργά το βράδυ, στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ. Ο Ιησούς και οι σύντροφοί του έχουν μόλις γιορτάσει το Πάσχα, που τους θυμίζει πώς απελευθέρωσε ο Θεός τους προπάτορές τους από τη δουλεία στην Αίγυπτο. Αλλά οι πιστοί μαθητές του θα γευτούν μια πολύ μεγαλύτερη, «αιώνια απελευθέρωση». Την επόμενη ημέρα, ο αναμάρτητος Ηγέτης τους θα θανατωθεί από τους εχθρούς του. Ωστόσο, αυτή η απεχθής πράξη θα μετατραπεί σε ευλογία. Το χυμένο αίμα του Ιησού θα παράσχει τη βάση για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από την αμαρτία και το θάνατο.—Εβρ. 9:12-14.

² Για να διασφαλίσει ότι δεν θα ξεχάσουμε αυτή τη στοργική προμήθεια, ο Ιησούς θέσπισε έναν νέο ετήσιο εορτασμό που αντικατέστησε το Πάσχα. Έσπασε ένα άζυμο ψωμί και το έδωσε στους 11 πιστούς αποστόλους του, λέγοντας: «Αυτό σημαίνει το σώμα μου, το οποίο θα δοθεί για χάρη σας. Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου». Το ίδιο έκανε και με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, λέγοντάς τους: «Αυτό το ποτήρι σημαίνει τη νέα διαθήκη που έχει ως βάση το αίμα μου, το οποίο θα χυθεί για χάρη σας».—Λουκ. 22:19, 20.

3. (α) Ποια μεγάλη αλλαγή συνέβη μετά το θάνατο του Ιησού; (β) Ποιες ερωτήσεις είναι καλό να εξετάσουμε σχετικά με την προσευχή του Ιησού στο 17ο κεφάλαιο του Ιωάννη;

³ Η παλιά διαθήκη του Νόμου την οποία είχε συνάψει ο Θεός με τους φυσικούς Ισραηλίτες πλησίαζε στο τέλος της. Επρόκειτο να αντικατασταθεί από μια νέα διαθήκη μεταξύ του Ιεχωβά και των χρισμένων ακολούθων του Ιησού. Ο Ιησούς ενδιαφερόταν βαθιά για την ευημερία αυτού του νέου πνευματικού έθνους. Ο φυσικός Ισραήλ ήταν οικτρά διαιρεμένος από θρησκευτική και κοινωνική άποψη, δίνοντας μεγάλη μομφή στο άγιο όνομα του Θεού. (Ιωάν. 7:45-49· Πράξ. 23:6-9) Ο Ιησούς όμως ήθελε να παραμείνουν οι ακόλουθοί  του τέλεια ενωμένοι ώστε να μπορούν να συνεργάζονται αρμονικά για την ενδόξαση του ονόματος του Θεού. Τι κάνει λοιπόν; Αναπέμπει την πιο όμορφη προσευχή που θα έχει ποτέ την τιμή να διαβάσει άνθρωπος. (Ιωάν. 17:1-26· βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.) Κοιτώντας στο παρελθόν, ας αναρωτηθούμε: «Απάντησε ο Θεός στην προσευχή του Ιησού;» Είναι επίσης καλό να εξετάσουμε τον εαυτό μας και να ρωτήσουμε: «Ενεργώ εγώ σε αρμονία με αυτήν;»

4, 5. (α) Τι μαθαίνουμε από την εισαγωγή της προσευχής του Ιησού; (β) Πώς απάντησε ο Ιεχωβά στο προσωπικό αίτημα που υπέβαλε ο Ιησούς για το μέλλον του;

⁴ Η νύχτα βρίσκει τον Ιησού να μιλάει ακόμα με τους μαθητές του, μεταδίδοντάς τους πολύτιμη γνώση από τον Θεό. Έπειτα, σηκώνει τα μάτια του στον ουρανό και προσεύχεται: «Πατέρα, ήρθε η ώρα· δόξασε το γιο σου, ώστε ο γιος σου να σε δοξάσει, καθώς του έχεις δώσει εξουσία πάνω σε κάθε σάρκα, ώστε, σε ό,τι αφορά το σύνολο αυτών που του έχεις δώσει, να δώσει σε αυτούς αιώνια ζωή. . . . Σε δόξασα στη γη, έχοντας τελειώσει το έργο που μου έδωσες να κάνω. Τώρα λοιπόν, δόξασέ με εσύ, Πατέρα, δίπλα σε εσένα με τη δόξα που είχα δίπλα σου προτού υπάρξει ο κόσμος».—Ιωάν. 17:1-5.

⁵ Προσέξτε τις προτεραιότητες που θέτει ο Ιησούς στην εισαγωγή της προσευχής του. Το κύριο ενδιαφέρον του είναι η ενδόξαση του ουράνιου Πατέρα του, κάτι που εναρμονίζεται με το πρώτο αίτημα στην υποδειγματική προσευχή του: «Πατέρα, ας αγιαστεί το όνομά σου». (Λουκ. 11:2) Το επόμενο πράγμα που τον ενδιαφέρει είναι οι ανάγκες των μαθητών του—«να δώσει σε αυτούς αιώνια ζωή». Κατόπιν, ο Ιησούς υποβάλλει ένα προσωπικό αίτημα, λέγοντας: «Δόξασέ με . . . , Πατέρα, δίπλα σε εσένα με τη δόξα που είχα δίπλα σου προτού υπάρξει ο κόσμος». Ο Ιεχωβά ανταμείβει τον πιστό Γιο του δίνοντάς του ακόμα περισσότερα—«όνομα εξοχότερο από» όλων των αγγέλων.—Εβρ. 1:4.

6. Τι έπρεπε να κάνουν οι απόστολοι για να λάβουν αιώνια ζωή, και πώς ξέρουμε ότι τα κατάφεραν;

⁶ Ο Ιησούς αναφέρει επίσης στην προσευχή του τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι αμαρτωλοί άνθρωποι για να θεωρηθούμε κατάλληλοι να λάβουμε το παρ’ αξία δώρο της αιώνιας ζωής. (Διαβάστε Ιωάννης 17:3) Λέει ότι πρέπει να συνεχίζουμε να “αποκτούμε γνώση” για τον Θεό και τον Χριστό. Ένας τρόπος για να το κάνουμε αυτό είναι να χρησιμοποιούμε τα μάτια και τα αφτιά μας ώστε να μαθαίνουμε περισσότερα για τον Ιεχωβά και τον Γιο του. Ένας άλλος σημαντικός τρόπος με τον οποίο αποκτούμε γνώση για τον Θεό είναι το να γευόμαστε τη χαρά που φέρνει η εφαρμογή των όσων μαθαίνουμε για αυτόν. Οι απόστολοι ακολουθούσαν ήδη αυτή τη διαδικασία που οδηγούσε στη ζωή, διότι ο Ιησούς είπε κατόπιν στην προσευχή του: «Τα λόγια που μου έδωσες τους τα έχω δώσει, και τα έχουν λάβει». (Ιωάν. 17:8) Για να αποκτήσουν όμως αιώνια ζωή, έπρεπε να συνεχίσουν να στοχάζονται τα λόγια του Θεού και να τα εφαρμόζουν στην καθημερινή τους ζωή. Εξακολούθησαν οι πιστοί απόστολοι να το κάνουν αυτό ως το τέλος της επίγειας ζωής τους; Βεβαίως, διότι τα ονόματά τους είναι όλα ανεξίτηλα γραμμένα πάνω στις 12 θεμέλιες πέτρες της ουράνιας Νέας Ιερουσαλήμ.—Αποκ. 21:14.

7. Τι σημαίνει το να “γνωρίζουμε” τον Θεό, και γιατί είναι αυτό πολύ σημαντικό;

⁷ Σύμφωνα με λογίους της Κοινής Ελληνικής, το ρήμα γινώσκωσι του πρωτότυπου κειμένου, που αποδίδεται «να αποκτούν γνώση», μπορεί επίσης να αποδοθεί «να συνεχίζουν να γνωρίζουν». Οι δύο έννοιες αλληλοσυμπληρώνονται και είναι εξίσου σημαντικές. Επομένως, η “απόκτηση γνώσης” είναι μια συνεχής διαδικασία που προσφέρει σε κάποιον το προνόμιο να “γνωρίζει” τον Θεό. Ωστόσο, το να γνωρίζουμε τη  μεγαλύτερη Προσωπικότητα στο σύμπαν περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από την εγκεφαλική κατανόηση των ιδιοτήτων και του σκοπού του Θεού. Η γνώση για τον Ιεχωβά προϋποθέτει έναν στενό δεσμό αγάπης με αυτόν και με τους ομοπίστους μας. «Αυτός που δεν αγαπάει», εξηγεί η Αγία Γραφή, «δεν έχει γνωρίσει τον Θεό». (1 Ιωάν. 4:8) Άρα λοιπόν, η γνώση για τον Θεό προϋποθέτει υπακοή σε αυτόν. (Διαβάστε 1 Ιωάννη 2:3-5) Τι σπουδαίο προνόμιο είναι να συγκαταλεγόμαστε στα άτομα που γνωρίζουν τον Ιεχωβά! Αλλά όπως συνέβη και με τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, αυτή η πολύτιμη σχέση μπορεί να χαθεί. Ας αγωνιζόμαστε να τη διατηρήσουμε. Αν το κάνουμε αυτό, θα θεωρηθούμε τελικά κατάλληλοι να λάβουμε το παρ’ αξία δώρο της αιώνιας ζωής.—Ματθ. 24:13.

8, 9. Τι ενδιέφερε πρωτίστως τον Ιησού στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του, και ποια θρησκευτική παράδοση είχε προφανώς απορρίψει;

⁸ Έχοντας διαβάσει την προσευχή του Ιησού στο 17ο κεφάλαιο του Ιωάννη, ποιος θα μπορούσε να αμφισβητήσει τη βαθιά του αγάπη, όχι μόνο για τους αποστόλους του που ήταν εκεί, αλλά και για τους μελλοντικούς μαθητές του; (Ιωάν. 17:20) Παράλληλα, χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι αυτό που ενδιαφέρει πρωτίστως τον Ιησού δεν είναι η σωτηρία μας. Ο κύριος σκοπός του από την αρχή ως το τέλος της επίγειας διακονίας του ήταν να αγιάζει και να δοξάζει το όνομα του Πατέρα του. Όταν ανήγγειλε, λόγου χάρη, την αποστολή του στη συναγωγή της Ναζαρέτ, διάβασε από το ρόλο του Ησαΐα: «Πνεύμα του Ιεχωβά είναι πάνω μου, επειδή αυτός με έχρισε για να διακηρύξω καλά νέα στους φτωχούς». Αναμφίβολα, ο Ιησούς θα είχε προφέρει ξεκάθαρα το θεϊκό όνομα όταν διάβασε αυτή την αποστολή του.—Λουκ. 4:16-21.

⁹ Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, πολύ πριν έρθει ο Ιησούς στη γη, οι θρησκευτικοί ηγέτες απέτρεπαν τη χρήση του ονόματος του Θεού. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιησούς απέρριψε ρητά αυτή την αντιγραφική παράδοση. Είπε στους εναντίους του: «Εγώ έχω έρθει εξ ονόματος του Πατέρα μου, αλλά δεν με δέχεστε· αν κάποιος άλλος ερχόταν εξ ονόματος του εαυτού του, εκείνον θα τον δεχόσασταν». (Ιωάν. 5:43) Κατόπιν, λίγες ημέρες πριν πεθάνει, έδειξε τι τον ενδιέφερε περισσότερο  στη ζωή προσευχόμενος: «Πατέρα, δόξασε το όνομά σου». (Ιωάν. 12:28) Επομένως, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η προσευχή που εξετάζουμε τώρα διαπνέεται από αυτό το ενδιαφέρον του Ιησού για το όνομα του Πατέρα του.

10, 11. (α) Πώς γνωστοποίησε ο Ιησούς το όνομα του Πατέρα του; (β) Ποιος πρέπει να είναι ο σκοπός του έργου των μαθητών του Ιησού;

¹⁰ «Φανέρωσα το όνομά σου», προσευχήθηκε ο Ιησούς, «στους ανθρώπους που μου έδωσες από τον κόσμο. Ήταν δικοί σου και τους έδωσες σε εμένα, και έχουν τηρήσει το λόγο σου. Και δεν είμαι πια στον κόσμο, αλλά αυτοί είναι στον κόσμο και εγώ έρχομαι σε εσένα. Άγιε Πατέρα, φύλαξέ τους για χάρη του ονόματός σου το οποίο μου έχεις δώσει, ώστε αυτοί να είναι ένα όπως είμαστε εμείς».—Ιωάν. 17:6, 11.

¹¹ Η γνωστοποίηση του ονόματος του Πατέρα του στους μαθητές του περιλάμβανε πολύ περισσότερα από την προφορική αναφορά αυτού του ονόματος. Ο Ιησούς τούς βοήθησε επίσης να γνωρίσουν τι αντιπροσώπευε το όνομα του Θεού, δηλαδή τις υπέροχες ιδιότητές του και τον τρόπο με τον οποίο μας συμπεριφέρεται. (Έξοδ. 34:5-7) Επιπλέον, από τη δοξασμένη θέση του στον ουρανό, ο Ιησούς συνεχίζει να βοηθάει τους μαθητές του να γνωστοποιούν το όνομα του Ιεχωβά σε όλη τη γη. Ποιος είναι ο σκοπός αυτού του έργου; Να συγκεντρωθούν περισσότεροι μαθητές πριν από το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων. Τι θαυμαστό όνομα θα κάνει ο Ιεχωβά για τον εαυτό του τότε, όταν θα αναλάβει δράση για να απελευθερώσει τους όσιους μάρτυρές του!—Ιεζ. 36:23.

12. Ποια τρία πράγματα είναι απαραίτητα για να έχουμε επιτυχία στο ζωοσωτήριο έργο μας;

¹² Όσο ήταν στη γη, ο Ιησούς προσπάθησε πολύ να βοηθήσει τους μαθητές του να ξεπεράσουν τις αδυναμίες τους. Αυτό ήταν απαραίτητο προκειμένου να ολοκληρώσουν το έργο που είχε ξεκινήσει εκείνος. «Όπως απέστειλες εμένα στον κόσμο», προσεύχεται, «έτσι και εγώ απέστειλα αυτούς στον κόσμο». Για να έχουν επιτυχία σε αυτό το ζωοσωτήριο έργο, ο Ιησούς τονίζει τρία πράγματα ζωτικής σημασίας. Πρώτον, προσεύχεται να μην είναι οι μαθητές του μέρος του ακάθαρτου κόσμου του Σατανά. Δεύτερον, προσεύχεται να είναι αγιασμένοι, ή αλλιώς να μείνουν άγιοι, εφαρμόζοντας στη ζωή τους την αλήθεια του Λόγου του Θεού. Τρίτον, ικετεύει επανειλημμένα να είναι οι μαθητές του ενωμένοι με τον ίδιο δεσμό αγάπης που υπάρχει ανάμεσα στον ίδιο και στον Πατέρα του. Ο καθένας μας λοιπόν χρειάζεται να κάνει αυτοεξέταση και να ρωτήσει: “Ενεργώ εγώ σε αρμονία με τα τρία αιτήματα του Ιησού;” Ο ίδιος εκφράζει την αισιοδοξία του ότι, αν οι μαθητές του δώσουν προσοχή σε αυτά τα σημεία, θα «πιστέψει ο κόσμος ότι εσύ με απέστειλες».—Διαβάστε Ιωάννης 17:15-21.

13. Πώς απαντήθηκε η προσευχή του Ιησού τον πρώτο αιώνα Κ.Χ.;

¹³ Το γεγονός ότι η προσευχή του Ιησού απαντήθηκε φαίνεται από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, που έπεται των τεσσάρων Ευαγγελίων. Σκεφτείτε το περιθώριο που υπήρχε για διαιρέσεις ανάμεσα στους πρώτους Χριστιανούς, οι οποίοι αποτελούνταν από Ιουδαίους και Εθνικούς, πλούσιους και φτωχούς, δούλους και δουλοκτήτες. Και όμως, ήταν όλοι τους τόσο ενωμένοι ώστε μπορούσαν να παρομοιαστούν με τα μέλη ενός ανθρώπινου σώματος που είχε ως κεφαλή τον Ιησού. (Εφεσ. 4:15, 16) Πραγματικό θαύμα μέσα στο διαιρεμένο κόσμο του Σατανά! Όλη η τιμή για αυτό το επίτευγμα ανήκει στον Ιεχωβά, ο οποίος το κατέστησε εφικτό μέσω του πανίσχυρου αγίου του πνεύματος.—1 Κορ. 3:5-7.

14. Πώς απαντήθηκε η προσευχή του Ιησού στη σύγχρονη εποχή;

¹⁴ Δυστυχώς, αυτή η θαυμαστή ενότητα δεν συνεχίστηκε και μετά το θάνατο των αποστόλων. Απεναντίας, όπως είχε προειπωθεί, επικράτησε μια μεγάλη αποστασία,  η οποία είχε ως αποτέλεσμα να κατακερματιστεί ο Χριστιανικός κόσμος σε αιρέσεις. (Πράξ. 20:29, 30) Αλλά το 1919, ο Ιησούς απελευθέρωσε τους χρισμένους ακολούθους του από την αιχμαλωσία τους στην ψεύτικη θρησκεία και τους συγκέντρωσε συνδέοντάς τους με έναν “τέλειο δεσμό ενότητας”. (Κολ. 3:14) Ποια επίδραση έχει ασκήσει το κήρυγμά τους στους υπόλοιπους ανθρώπους; Πάνω από εφτά εκατομμύρια «άλλα πρόβατα» από «όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες» έχουν ενωθεί με τους χρισμένους του Θεού και έχουν γίνει ένα ποίμνιο μαζί τους. (Ιωάν. 10:16· Αποκ. 7:9) Τι εντυπωσιακή απάντηση στην προσευχή του Ιησού: «Ώστε ο κόσμος να γνωρίζει ότι εσύ [Ιεχωβά] με απέστειλες και ότι τους αγάπησες όπως αγάπησες εμένα»!—Ιωάν. 17:23.

15. Ποιο ειδικό αίτημα υπέβαλε ο Ιησούς για τους χρισμένους μαθητές του;

¹⁵ Νωρίτερα εκείνο το βράδυ της 14ης Νισάν, ο Ιησούς έδωσε δόξα, ή αλλιώς τιμή, στους αποστόλους του κάνοντας διαθήκη μαζί τους για να γίνουν συγκυβερνήτες στη Βασιλεία του. (Λουκ. 22:28-30· Ιωάν. 17:22) Έτσι λοιπόν, ο Ιησούς προσεύχεται τώρα για όλους εκείνους που θα γίνονταν χρισμένοι ακόλουθοί του: «Πατέρα, όσο για αυτό που μου έδωσες, θέλω όπου είμαι εγώ να είναι και αυτοί μαζί μου, για να βλέπουν τη δόξα μου την οποία μου έδωσες, επειδή με αγάπησες πριν από τη θεμελίωση του κόσμου». (Ιωάν. 17:24) Αυτό φέρνει στα άλλα πρόβατα του Ιησού χαρά, όχι ζήλια, και είναι ακόμα μια απόδειξη της ενότητας που υπάρχει ανάμεσα σε όλους τους αληθινούς Χριστιανούς στη γη σήμερα.

16, 17. (α) Στον επίλογο της προσευχής του, τι είπε ο Ιησούς ότι ήταν αποφασισμένος να κάνει; (β) Τι πρέπει να είμαστε εμείς αποφασισμένοι να κάνουμε;

¹⁶ Υπό την επιρροή των θρησκευτικών τους ηγετών, οι περισσότεροι άνθρωποι του κόσμου επιλέγουν να αγνοούν τις σαφείς αποδείξεις οι οποίες πιστοποιούν ότι ο Ιεχωβά έχει έναν ενωμένο λαό που τον γνωρίζει πραγματικά. Το ίδιο γινόταν και στις ημέρες του Ιησού. Γι’ αυτό, ολοκληρώνει την προσευχή του με τα εξής λόγια που αποπνέουν αγάπη: «Δίκαιε Πατέρα, πράγματι ο κόσμος δεν σε έχει γνωρίσει· εγώ όμως σε έχω γνωρίσει, και αυτοί έχουν γνωρίσει ότι εσύ με απέστειλες. Και τους γνωστοποίησα το όνομά σου και θα το γνωστοποιήσω, ώστε η αγάπη με την οποία με αγάπησες να είναι μέσα σε αυτούς και εγώ σε ενότητα με αυτούς».—Ιωάν. 17:25, 26.

¹⁷ Ποιος θα μπορούσε να αρνηθεί ότι ο Ιησούς έχει ενεργήσει σε αρμονία με την προσευχή του; Ως Κεφαλή της εκκλησίας, συνεχίζει να μας βοηθάει να γνωστοποιούμε το όνομα και το σκοπό του Πατέρα του. Ας εξακολουθήσουμε να υποτασσόμαστε στην ηγεσία του υπακούοντας με ζήλο στην εντολή που μας έδωσε να κηρύττουμε και να κάνουμε μαθητές. (Ματθ. 28:19, 20· Πράξ. 10:42) Επίσης, ας προσπαθούμε σκληρά να διαφυλάττουμε την πολύτιμη ενότητά μας. Με αυτούς τους τρόπους, θα ενεργούμε σε αρμονία με την προσευχή του Ιησού, για την ενδόξαση του ονόματος του Ιεχωβά και για την αιώνια ευτυχία μας.