1. Ποια ικανότητα μας βοηθάει να μιμούμαστε τις ιδιότητες του Θεού;

Ο ΙΕΧΩΒΑ μάς έχει δώσει την ικανότητα να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση των άλλων. Σε κάποιον βαθμό, μπορούμε να φανταστούμε μια κατάσταση ακόμα και αν δεν την έχουμε ζήσει εμείς οι ίδιοι. (Διαβάστε Εφεσίους 5:1, 2) Πώς μπορούμε να χρησιμοποιούμε σοφά αυτό το θεόδοτο δώρο; Τι πρέπει να κάνουμε ώστε να μη γίνει βλαβερό για εμάς;

2. Πώς επηρεάζουν τον Ιεχωβά οι στενοχώριες μας;

² Αναμφίβολα, χαιρόμαστε που ο Θεός έχει υποσχεθεί στα πιστά χρισμένα άτομα αθανασία στον ουρανό και στα όσια «άλλα πρόβατα» του Ιησού αιώνια ζωή στη γη. (Ιωάν. 10:16· 17:3· 1 Κορ. 15:53) Ασφαλώς, ούτε η αθάνατη ζωή στον ουρανό ούτε η αιώνια ζωή στη γη θα έχει τα βάσανα που είναι τόσο κοινά σήμερα. Ο Ιεχωβά γνωρίζει τον πόνο του καθενός μας, όπως γνώριζε και πόσο υπέφεραν οι Ισραηλίτες όταν ήταν δούλοι στην Αίγυπτο. Μάλιστα, «σε όλες τις στενοχώριες τους αυτός στενοχωριόταν». (Ησ. 63:9) Αιώνες αργότερα, οι Ιουδαίοι ένιωθαν φόβο επειδή οι εχθροί εναντιώνονταν στην ανοικοδόμηση του ναού, αλλά ο Θεός είπε: «Αυτός που αγγίζει εσάς αγγίζει την κόρη του ματιού μου». (Ζαχ. 2:8) Όπως μια μητέρα έχει τρυφερά αισθήματα για το  μωρό της, έτσι και ο Ιεχωβά υποκινείται να ενεργεί στοργικά για χάρη του λαού του. (Ησ. 49:15) Κατά μία έννοια, ο Ιεχωβά μπορεί να βάλει τον εαυτό του στη θέση των άλλων, και έχει δώσει και σε εμάς αυτή την ικανότητα.—Ψαλμ. 103:13, 14.

3. Τι δείχνει ότι ο Ιησούς ήταν συμπονετικός;

³ Ο Ιησούς συναισθανόταν τον πόνο των άλλων, ακόμα και αν δεν είχε περάσει ποτέ τις ίδιες καταστάσεις. Ο κοινός λαός, για παράδειγμα, ζούσε μέσα στον φόβο εξαιτίας των θρησκευτικών ηγετών, οι οποίοι τους εξαπατούσαν και τους καταφόρτωναν με πολλούς ανθρωποποίητους κανόνες. (Ματθ. 23:4· Μάρκ. 7:1-5· Ιωάν. 7:13) Ο Ιησούς ποτέ δεν φοβήθηκε ούτε εξαπατήθηκε, αλλά μπορούσε να καταλάβει καταστάσεις που δεν είχε ζήσει ο ίδιος. Γι’ αυτό, «βλέποντας τα πλήθη, τα σπλαχνίστηκε, επειδή ήταν γδαρμένοι και παραπεταμένοι σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα». (Ματθ. 9:36) Όπως και ο Πατέρας του, ήταν στοργικός και συμπονετικός.—Ψαλμ. 103:8.

4. Πώς επηρεαζόταν ο Ιησούς βλέποντας τα βάσανα των ανθρώπων;

⁴ Όταν ο Ιησούς έβλεπε τους ανθρώπους να υποφέρουν, υποκινούνταν να τους δείξει αγάπη. Αντανακλούσε λοιπόν τέλεια την αγάπη του Πατέρα του. Έπειτα από μια εκτεταμένη περιοδεία κηρύγματος, ο Ιησούς και οι απόστολοί του ετοιμάζονταν να πάνε σε κάποιον ερημικό τόπο για να ξεκουραστούν λίγο. Ωστόσο, επειδή σπλαχνίστηκε το πλήθος που τον περίμενε, αφιέρωσε χρόνο για “να τους διδάξει πολλά πράγματα”.—Μάρκ. 6:30, 31, 34.

5, 6. Για να μιμούμαστε την αγάπη του Θεού, πώς πρέπει να φερόμαστε στους άλλους; Δώστε παράδειγμα. (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

⁵ Μπορούμε να μιμούμαστε την αγάπη του Θεού με τον τρόπο που φερόμαστε στους άλλους. Ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι ένας νεαρός Χριστιανός, που θα τον ονομάσουμε Άλαν, σκέφτεται κάποιον ηλικιωμένο αδελφό που δυσκολεύεται να διαβάσει επειδή δεν βλέπει καλά. Δυσκολεύεται επίσης να βγει στο έργο από σπίτι σε σπίτι. Ο Άλαν θυμάται τα λόγια του Ιησού: «Όπως θέλετε να κάνουν σε εσάς οι άνθρωποι, το ίδιο να κάνετε και εσείς σε αυτούς». (Λουκ. 6:31) Ρωτάει λοιπόν τον εαυτό του: “Τι θέλω να κάνουν οι άλλοι σε εμένα;” Και απαντάει αυθόρμητα: “Θέλω να παίζουν μπάλα μαζί μου!” Αλλά ο ηλικιωμένος αδελφός δεν μπορεί να παίξει μπάλα, έτσι δεν είναι; Τα λόγια του Ιησού υποδηλώνουν ότι πρέπει να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: “Τι θα ήθελα να κάνουν οι άλλοι σε εμένα αν βρισκόμουν στη θέση αυτού του αδελφού;”

⁶ Ο Άλαν δεν είναι ηλικιωμένος, αλλά έχει την ικανότητα να φαντάζεται καταστάσεις που δεν έχει περάσει. Παρατηρεί τον αδελφό και τον ακούει με προσοχή. Με τον καιρό, καταλαβαίνει τι σημαίνει να είσαι ηλικιωμένος και να δυσκολεύεσαι να διαβάσεις την Αγία Γραφή ή να βγεις στο έργο από σπίτι σε σπίτι. Όταν συναισθάνεται τη στενοχώρια του ηλικιωμένου αδελφού, καταλαβαίνει τι βοήθεια χρειάζεται, και θέλει να την προσφέρει. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και εμείς. Για να μιμούμαστε την αγάπη του Θεού, πρέπει να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση των άλλων.—1 Κορ. 12:26.

7. Πώς μπορούμε να γνωρίσουμε τους άλλους αρκετά καλά ώστε να συναισθανθούμε τον πόνο τους;

⁷ Δεν είναι πάντα εύκολο να καταλάβουμε τον πόνο των άλλων. Πολλοί αντιμετωπίζουν δυσκολίες που είναι άγνωστες σε εμάς. Μερικοί έχουν σωματικούς περιορισμούς εξαιτίας κάποιου τραυματισμού ή ασθένειας, ή ίσως των γηρατειών. Άλλοι ταλαιπωρούνται από συναισθηματική άποψη, επειδή υποφέρουν από κατάθλιψη, κρίσεις πανικού ή τις συνέπειες κακοποίησης. Άλλοι πάλι ανήκουν σε θρησκευτικά διαιρεμένη οικογένεια ή σε μονογονεϊκό σπιτικό.  Κάθε άνθρωπος έχει το πρόβλημά του, και συχνά πρόκειται για κάτι που δεν έχουμε περάσει εμείς. Σε αυτή την περίπτωση, πώς μπορούμε να μιμηθούμε την αγάπη του Θεού; Ακούγοντας με προσοχή ώστε να καταλάβουμε τα αισθήματα του άλλου ατόμου, τουλάχιστον ως έναν βαθμό. Αυτό θα μας υποκινήσει να μιμηθούμε την αγάπη του Ιεχωβά κάνοντας κάτι για να ανταποκριθούμε στη συγκεκριμένη ανάγκη. Οι ανάγκες διαφέρουν από άτομο σε άτομο, αλλά ίσως μπορούμε να προσφέρουμε πνευματική ενθάρρυνση και κάποια πρακτική βοήθεια.—Διαβάστε Ρωμαίους 12:15· 1 Πέτρου 3:8.

8. Τι βοηθούσε τον Ιησού να δείχνει καλοσύνη;

⁸ Ο Γιος του Θεού είπε: «[Ο Ύψιστος] δείχνει καλοσύνη προς τους αχάριστους και πονηρούς». (Λουκ. 6:35) Μάλιστα, ο Ιησούς μιμούνταν την καλοσύνη του Θεού. Τι τον βοηθούσε σε αυτό; Φερόταν στους ανθρώπους με καλοσύνη σκεφτόμενος πώς θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα λόγια και οι ενέργειές του τα αισθήματά τους. Για παράδειγμα, κάποτε τον πλησίασε μια γυναίκα που ήταν γνωστή ως αμαρτωλή, κλαίγοντας και βρέχοντας τα πόδια του με τα δάκρυά της. Ο Ιησούς διέκρινε ότι είχε μετανιώσει, και καταλάβαινε πόσο θα πληγωνόταν αν της φερόταν χωρίς καλοσύνη. Αντί για αυτό, λοιπόν, την επαίνεσε και τη συγχώρησε. Όταν κάποιος Φαρισαίος εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του, ο Ιησούς μίλησε και σε αυτόν με καλοσύνη.—Λουκ. 7:36-48.

9. Τι θα μας βοηθήσει να μιμούμαστε την καλοσύνη του Θεού; Δώστε παράδειγμα.

⁹ Πώς μπορούμε εμείς να μιμούμαστε την καλοσύνη του Θεού; Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ο δούλος . . . του Κυρίου δεν χρειάζεται να μάχεται, αλλά χρειάζεται να είναι ήπιος [«διακριτικός», υποσ. ΜΝΚ, στην αγγλική] προς όλους». (2 Τιμ. 2:24) Ο διακριτικός άνθρωπος καταλαβαίνει πώς πρέπει να χειριστεί μια λεπτή κατάσταση ώστε να μην πληγώσει τα αισθήματα των άλλων. Σκεφτείτε πώς μπορούμε να δείξουμε καλοσύνη στις ακόλουθες καταστάσεις: Στην εργασία, ο προϊστάμενός μας δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Πώς θα αντιδράσουμε; Ένας αδελφός έρχεται στη συνάθροιση έπειτα από μήνες. Τι θα του πούμε; Στη διακονία, κάποιος οικοδεσπότης λέει: «Δεν μπορώ να σας μιλήσω τώρα. Είμαι πολύ απασχολημένος». Θα δείξουμε στοχαστικότητα; Στο σπίτι, ο σύντροφός μας μάς ρωτάει: «Γιατί δεν μου είπες ότι κανόνισες κάτι για το Σάββατο;» Θα απαντήσουμε με καλοσύνη; Βάζοντας τον εαυτό μας στη θέση των άλλων και προσπαθώντας να σκεφτούμε πώς μπορεί να τους επηρεάσουν τα λόγια μας, θα καταλάβουμε πώς πρέπει να μιλήσουμε και να ενεργήσουμε έτσι ώστε να μιμηθούμε την καλοσύνη του Ιεχωβά.—Διαβάστε Παροιμίες 15:28.

10, 11. Τι θα μας βοηθήσει να μιμούμαστε τη σοφία του Θεού; Δώστε παράδειγμα.

¹⁰ Η ικανότητα που έχουμε να φανταζόμαστε γεγονότα που δεν έχουμε ζήσει μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να μιμούμαστε τη σοφία του Ιεχωβά προβλέποντας τα πιθανά αποτελέσματα των ενεργειών μας. Η σοφία είναι μία από τις βασικές ιδιότητες του Ιεχωβά και, όταν εκείνος το επιλέγει, μπορεί να προβλέψει λεπτομερώς τα αποτελέσματα ορισμένων ενεργειών. Εμείς δεν έχουμε αυτή την ικανότητα στον ίδιο βαθμό, αλλά πρέπει να σκεφτόμαστε τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει αυτό που σκοπεύουμε να κάνουμε. Οι Ισραηλίτες δεν σκέφτηκαν τις πιθανές συνέπειες της ανυπακοής τους στον Θεό. Παρ’ όλα όσα είχε κάνει για αυτούς ο Θεός, ο Μωυσής ήξερε ότι θα έπρατταν το κακό στα μάτια του Ιεχωβά. Μπροστά σε όλη την εκκλησία του Ισραήλ, απήγγειλε έναν ύμνο που περιείχε τα εξής λόγια: «Είναι έθνος όπου η συμβουλή χάνεται, και δεν υπάρχει κατανόηση ανάμεσά τους. Μακάρι να ήταν σοφοί! Τότε θα το στοχάζονταν αυτό. Θα σκέφτονταν ποιο θα  ήταν το τέλος τους μετά».—Δευτ. 31:29, 30· 32:28, 29.

¹¹ Για να μιμούμαστε τη σοφία του Θεού, πρέπει να σκεφτόμαστε ή ακόμα και να οραματιζόμαστε τις πιθανές συνέπειες των ενεργειών μας. Αν, λόγου χάρη, κάνουμε στενή γνωριμία με κάποιο άτομο, χρειάζεται να αναγνωρίζουμε τη δύναμη της σεξουαλικής έλξης. Ποτέ δεν θα σχεδιάζαμε ή δεν θα κάναμε κάτι που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την πολύτιμη σχέση μας με τον Ιεχωβά! Αντιθέτως, ας ενεργούμε σε αρμονία με τα εξής θεόπνευστα λόγια: «Οξυδερκής είναι αυτός που βλέπει τη συμφορά και κρύβεται, αλλά οι άπειροι προχωρούν και πρέπει να υποστούν την ποινή».—Παρ. 22:3.

12. Πώς μπορούν να μας βλάψουν οι σκέψεις που κάνουμε;

¹² Ο οξυδερκής άνθρωπος καταλαβαίνει ότι οι σκέψεις μοιάζουν με τη φωτιά. Αν τη χρησιμοποιούμε σωστά, μπορεί να είναι ωφέλιμη, όπως όταν μαγειρεύουμε την τροφή μας. Αλλά όταν ξεφεύγει από τον έλεγχο και κατακαίει ένα σπίτι μαζί με όσους είναι μέσα, γίνεται θανατηφόρα. Παρόμοια, οι σκέψεις που κάνουμε είναι ωφέλιμες όταν μας βοηθούν να μιμούμαστε τον Ιεχωβά. Ωστόσο, μπορούν να είναι βλαβερές αν διεγείρουν μέσα μας ανήθικες επιθυμίες. Για παράδειγμα, αν έχουμε τη συνήθεια να σκεφτόμαστε αμαρτωλές πράξεις, αυτό θα μπορούσε να μας κάνει να πραγματοποιήσουμε αυτές τις φαντασιώσεις. Ναι, η ονειροπόληση γύρω από ανήθικα πράγματα μπορεί να γίνει θανατηφόρα από πνευματική άποψη!—Διαβάστε Ιακώβου 1:14, 15.

13. Πώς μπορεί να οραματίστηκε η Εύα τη ζωή της;

¹³ Σκεφτείτε πώς ανέπτυξε η πρώτη γυναίκα, η Εύα, την επιθυμία να φάει από τον απαγορευμένο καρπό “του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού”. (Γέν. 2:16, 17) Το φίδι τής είπε: «Οπωσδήποτε δεν θα πεθάνετε. Διότι ο Θεός γνωρίζει πως, την ίδια ημέρα που θα φάτε από αυτό, είναι βέβαιο ότι τα μάτια σας θα ανοιχτούν και εσείς θα γίνετε σαν τον Θεό, γνωρίζοντας το καλό και το κακό». Η Εύα «είδε ότι το δέντρο ήταν καλό για τροφή και ότι ήταν κάτι ποθητό στα μάτια». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; «Πήρε . . . από τον καρπό του και έφαγε. Ύστερα έδωσε και στο σύζυγό της, όταν ήταν μαζί της, και αυτός έφαγε». (Γέν. 3:1-6) Προφανώς, θεώρησε ελκυστική την ιδέα που της παρουσίασε ο Σατανάς. Αντί να της λέει κάποιος άλλος τι είναι καλό και τι κακό, θα αποφάσιζε μόνη της. Πόσο βλαβερός αποδείχτηκε αυτός ο συλλογισμός! Μέσω του αμαρτωλού της συζύγου, του Αδάμ, «μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος».—Ρωμ. 5:12.

14. Πώς μας βοηθάει η Γραφή να αποφεύγουμε την κακή διαγωγή;

¹⁴ Η αμαρτία της Εύας στον κήπο της  Εδέμ δεν περιλάμβανε σεξουαλική ανηθικότητα. Εντούτοις, ο Ιησούς προειδοποίησε να μη φιλοξενούμε στο μυαλό μας εικόνες ανήθικης διαγωγής, λέγοντας: «Όποιος εξακολουθεί να κοιτάζει μια γυναίκα έτσι ώστε να την ποθήσει έχει ήδη μοιχεύσει μαζί της στην καρδιά του». (Ματθ. 5:28) Ο δε Παύλος προειδοποίησε: «Μην κάνετε σχέδια εκ των προτέρων για τις επιθυμίες της σάρκας».—Ρωμ. 13:14.

15. Τι είδους θησαυρούς πρέπει να συσσωρεύουμε, και γιατί;

¹⁵ Μια άλλη επικίνδυνη φαντασίωση είναι να ονειρευόμαστε τον εαυτό μας πολύ πλούσιο βάζοντας τον Θεό στο περιθώριο. Στην πραγματικότητα, τα πλούτη κάποιου “είναι σαν προστατευτικό τείχος στη φαντασία του”. (Παρ. 18:11) Ο Ιησούς είπε μια ιστορία για να δείξει τη θλιβερή κατάσταση του ανθρώπου «που συσσωρεύει θησαυρούς για τον εαυτό του αλλά δεν είναι πλούσιος ως προς τον Θεό». (Λουκ. 12:16-21) Ο Ιεχωβά χαίρεται όταν κάνουμε πράγματα που τον ευαρεστούν. (Παρ. 27:11) Πόσο ευτυχισμένοι νιώθουμε όταν έχουμε την επιδοκιμασία του επειδή συσσωρεύουμε «θησαυρούς στον ουρανό»! (Ματθ. 6:20) Και αναμφίβολα, η καλή σχέση με τον Ιεχωβά είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός που μπορούμε να έχουμε.

16. Ποιος είναι ένας τρόπος για να ελέγχουμε την ανησυχία;

¹⁶ Φανταστείτε πόση ανησυχία θα νιώθαμε αν αφιερώναμε όλες μας τις δυνάμεις στη συσσώρευση “θησαυρών πάνω στη γη”. (Ματθ. 6:19) Ο Ιησούς ανέφερε μια παραβολή για να δείξει ότι «η ανησυχία αυτού του συστήματος πραγμάτων και η απατηλή δύναμη του πλούτου» μπορούν να πνίξουν τον λόγο της Βασιλείας. (Ματθ. 13:18, 19, 22) Είτε ανησυχούν για τα χρήματα είτε όχι, μερικοί άνθρωποι φαντάζονται συνεχώς όλα τα κακά πράγματα που μπορεί να τους συμβούν. Ωστόσο, οι ανεξέλεγκτες ανησυχητικές σκέψεις μπορούν να μας βλάψουν σωματικά και πνευματικά. Ας εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά και ας θυμόμαστε ότι «η έντονη ανησυχία στην καρδιά του ανθρώπου θα την κάνει να λυγίσει, αλλά ο καλός λόγος τη χαροποιεί». (Παρ. 12:25) Τα καλά, ενθαρρυντικά λόγια από κάποιον που μας καταλαβαίνει μπορούν να μας φέρουν χαρά. Ανοίγοντας την καρδιά μας στους γονείς μας, στον σύντροφό μας ή σε κάποιον έμπιστο φίλο που βλέπει τα πράγματα από την άποψη του Θεού, μπορεί να βρούμε ανακούφιση από την ανησυχία.

17. Πώς μας βοηθάει ο Ιεχωβά να καταπολεμούμε τις ανησυχίες μας;

¹⁷ Κανένας δεν καταλαβαίνει τις ανησυχίες μας καλύτερα από τον Ιεχωβά. «Μην ανησυχείτε για τίποτα», έγραψε ο Παύλος, «αλλά στο καθετί με προσευχή και δέηση μαζί με ευχαριστία ας γνωστοποιούνται τα αιτήματά σας στον Θεό· και η ειρήνη του Θεού η οποία υπερέχει από κάθε σκέψη θα περιφρουρήσει τις καρδιές σας και τις διανοητικές σας δυνάμεις μέσω του Χριστού Ιησού». (Φιλιπ. 4:6, 7) Σκεφτείτε όλους εκείνους που συμβάλλουν στην πνευματική μας προστασία—τους ομοπίστους μας, τους πρεσβυτέρους, τον πιστό δούλο, τους αγγέλους, τον Ιησού, καθώς και τον ίδιο τον Ιεχωβά.

18. Πώς μπορούν να μας βοηθήσουν αυτά που συλλογιζόμαστε;

¹⁸ Όπως είδαμε, αυτά που συλλογιζόμαστε μπορούν να μας βοηθήσουν να μιμούμαστε τις ιδιότητες του Θεού, όπως είναι η αγάπη. (1 Τιμ. 1:11· 1 Ιωάν. 4:8) Θα είμαστε ευτυχισμένοι αν δείχνουμε γνήσια αγάπη, αν σκεφτόμαστε τις συνέπειες των ενεργειών μας και αν αποφεύγουμε τις ανησυχίες που μπορούν να μας στερήσουν τη χαρά. Ας χρησιμοποιούμε λοιπόν με καλό τρόπο τη θεόδοτη ικανότητα που έχουμε να ζωντανεύουμε στο μυαλό μας την ελπίδα μας και να μιμούμαστε την αγάπη, την καλοσύνη, τη σοφία και την ευτυχία του Ιεχωβά.—Ρωμ. 12:12.