Ένα Γράμμα από τη Δομινικανή Δημοκρατία

«Δεν Έχω Νιώσει Ποτέ Τέτοια Αγάπη»

ΑΥΤΗ την εβδομάδα η Νιούρκα παρουσίασε για πρώτη φορά στην εκκλησία μας ένα θέμα από την Αγία Γραφή. Είχε προετοιμαστεί γράφοντας αυτά που θα έλεγε στην Μπράιγ και κατόπιν τα απομνημόνευσε. Βρισκόμουν στο βήμα μαζί της, υποδυόμενη το άτομο που ήθελε να μάθει την αλήθεια της Γραφής. Ένα μικρόφωνο μετέδιδε τη φωνή μου στα ακουστικά της. Όταν τελειώσαμε, οι παρευρισκόμενοι έδειξαν την εκτίμησή τους χειροκροτώντας τόσο δυνατά ώστε τους άκουσε ακόμη και εκείνη. Το χαμόγελό της αντανακλούσε τη μεγάλη της χαρά και ικανοποίηση. Και εγώ επίσης ήμουν χαρούμενη. Πόσο ανταμειφτικό είναι να βρίσκεσαι στην ιεραποστολική υπηρεσία!

Θυμάμαι πώς γνώρισα τη Νιούρκα. Αυτό συνέβη πριν από δύο χρόνια. Ύστερα από μισή ώρα οδήγησης σε επαρχιακούς χωματόδρομους, την αντίκρισα για πρώτη φορά. Καθόταν στη βεράντα ενός απλού επαρχιακού σπιτιού—μιας κατασκευής από ξύλο και τσιμεντόλιθους με σκουριασμένη τσίγκινη οροφή. Τα κατσίκια, τα κουνέλια και οι σκύλοι συμπλήρωναν το σκηνικό με τους ήχους και τις μυρωδιές τους. Η Νιούρκα καθόταν σκυμμένη μπροστά, με το κεφάλι της γερμένο, παρουσιάζοντας μια εικόνα μοναξιάς και κατάθλιψης. Φαινόταν πολύ μεγαλύτερη από την πραγματική της ηλικία—ήταν 34 ετών.

Τη χτύπησα ελαφρά στον ώμο, και αυτή σήκωσε το κεφάλι της προς το μέρος μας κοιτώντας μας με μάτια που είχαν σβήσει πριν από 11 χρόνια. Μιλώντας δυνατά στο αφτί της, της σύστησα εμένα και τη συνεργάτιδά μου στο κήρυγμα. Αργότερα, μάθαμε ότι η Νιούρκα υποφέρει από το σύνδρομο Μαρφάν, μια γενετική ασθένεια που την έκανε να υποφέρει πολύ. Η Νιούρκα πάσχει επίσης από διαβήτη σοβαρής μορφής που απαιτεί συστηματική παρακολούθηση των εξαιρετικά ακανόνιστων επιπέδων σακχάρου στο αίμα της.

Όταν της έδωσα να κρατήσει μια Αγία Γραφή, εκείνη την αναγνώρισε και είπε ότι της άρεσε να τη διαβάζει προτού χάσει την όρασή της. Πώς, όμως, θα κατάφερνα να διδάξω σε αυτό το μοναχικό, ταπεινό, ασθενικό πλάσμα τις αναζωογονητικές αλήθειες του Λόγου του Θεού; Εφόσον γνώριζε το αλφάβητο, ξεκίνησα βάζοντας στα χέρια της πλαστικά γράμματα. Σύντομα μπορούσε να τα αναγνωρίζει. Στη συνέχεια, μέσω απτικής νοηματικής, δηλαδή με το να ακουμπάει τα χέρια μου καθώς εγώ έκανα νοήματα με αυτά, έμαθε να συνδέει κάθε γράμμα με το αντίστοιχο γράμμα στην αμερικανική νοηματική γλώσσα. Σταδιακά έμαθε και άλλα νοήματα. Εφόσον και εγώ μόλις είχα αρχίσει να μαθαίνω τη γλώσσα, έπρεπε να προετοιμάζομαι πολλές ώρες για κάθε μελέτη. Εντούτοις, τόσο η Νιούρκα όσο και εγώ ήμασταν αποφασισμένες, με αποτέλεσμα να βελτιωθούμε γρήγορα στη νοηματική γλώσσα.

 Η Νιούρκα σημείωσε τεράστια πρόοδο όταν κάποια φιλανθρωπική οργάνωση της δώρησε ακουστικά βαρηκοΐας. Παρότι ήταν απλά, τη βοήθησαν αφάνταστα. Αφού είχε ζήσει επί μία και πλέον δεκαετία στο σκοτάδι και σε σχεδόν απόλυτη σιωπή, είχε κλειστεί στο δικό της κόσμο. Αλλά το πνεύμα του Ιεχωβά αφύπνισε και τη διάνοια και την καρδιά της, και τις γέμισε με γνώση, ελπίδα και αγάπη. Σύντομα, με τη βοήθεια ενός μπαστουνιού, η Νιούρκα τριγύριζε στη γειτονιά της, μεταδίδοντας τη Γραφική αλήθεια σε άλλους.

Η Νιούρκα διεξάγει Γραφική μελέτη με τη θεία της και δύο ξαδέλφες της. Προετοιμάζεται καλά, απομνημονεύοντας κάθε μάθημα εκ των προτέρων. Οι σπουδάστριες διαβάζουν την παράγραφο, και η Νιούρκα διαβάζει την ερώτηση από το βιβλίο της στην Μπράιγ. Η συνεργάτιδά της μεταφέρει τις απαντήσεις στη Νιούρκα μιλώντας στο αφτί της ή μέσω απτικής νοηματικής.

Ολόκληρη η εκκλησία βοηθάει και ενθαρρύνει τη Νιούρκα. Αρκετοί Χριστιανοί αδελφοί της τη βοηθούν να πηγαίνει στις συναθροίσεις και στις συνελεύσεις. Άλλοι τη συνοδεύουν στη διακονία. Η Νιούρκα μού είπε πρόσφατα: «Δεν έχω νιώσει ποτέ τέτοια αγάπη». Ελπίζει να βαφτιστεί στην επόμενη συνέλευση περιφερείας.

Καθώς στρίβουμε στο δρομάκι όπου μένει η Νιούρκα, τη βλέπουμε να λιάζεται στη βεράντα με το κεφάλι της ψηλά και με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της. Τη ρωτάω γιατί χαμογελάει και εκείνη μου λέει: «Σκεφτόμουν το μέλλον όταν η γη θα είναι παράδεισος. Και φανταζόμουν ότι βρίσκομαι ήδη εκεί».

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Η Νιούρκα μαζί με κάποια μέλη της εκκλησίας μας μπροστά στην Αίθουσα Βασιλείας

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Η Νιούρκα μεταδίδει όσα έχει μάθει σε άλλους