ΟΠΩΣ δείχνουν τα σχόλια του Τζον και της Κάρολ, η ανατροφή σας μπορεί να επηρεάσει βαθύτατα τον τρόπο με τον οποίο διαπαιδαγωγείτε τα δικά σας παιδιά. Όταν ο σύζυγος και η σύζυγος προέρχονται από διαφορετικό οικογενειακό υπόβαθρο, πιθανόν να έχουν πολύ διαφορετικές απόψεις για την εκπαίδευση των παιδιών. Ενίοτε, αυτές οι διαφορές προξενούν ένταση στο γάμο.

Η εξάντληση μπορεί να κλιμακώσει την ένταση. Οι καινούριοι γονείς διαπιστώνουν σύντομα ότι η διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι κουραστική «εργασία πλήρους απασχόλησης». Η Τζόουν, η οποία μαζί με το σύζυγό της τον Ντάρεν έχει αναθρέψει δύο κορίτσια, λέει: «Αγαπώ τα κορίτσια μου, αλλά σπανίως ήθελαν να πάνε για ύπνο όταν τους το ζητούσα. Ξυπνούσαν τις πιο ακατάλληλες στιγμές. Με διέκοπταν όταν ήθελα να μιλήσω. Δεν μάζευαν τα παπούτσια τους, τα ρούχα τους και τα παιχνίδια  τους και δεν έβαζαν ποτέ το βούτυρο ξανά στο ψυγείο».

Ο Τζακ, του οποίου η σύζυγος υπέφερε από επιλόχεια κατάθλιψη μετά το δεύτερο παιδί τους, λέει: «Πολλές φορές γυρνούσα στο σπίτι εξαντλημένος από τη δουλειά και έμενα ξάγρυπνος τη μισή νύχτα με το νεογέννητό μας. Λόγω αυτής της κατάστασης, δυσκολευόμασταν να διαπαιδαγωγήσουμε τη μεγαλύτερη κόρη μας με συνέπεια. Εκείνη ζήλευε επειδή έπρεπε να μοιράζεται την προσοχή μας με τη μικρή της αδελφή».

Όταν υπάρχουν συγκρούσεις ανάμεσα σε κουρασμένους γονείς σχετικά με τον τρόπο εκπαίδευσης του παιδιού, οι μικρές αντιπαραθέσεις μπορεί να εξελιχθούν σε μεγάλες λογομαχίες. Οι ανεπίλυτες διαφωνίες μπορούν να προκαλέσουν ρήγμα στο αντρόγυνο και να δώσουν στο παιδί την ευκαιρία να στρέφει τον έναν γονέα εναντίον του άλλου. Ποιες Γραφικές αρχές θα βοηθήσουν τους συζύγους να διατηρήσουν δυνατό το γαμήλιο δεσμό τους εκπαιδεύοντας παράλληλα τα παιδιά τους με αποτελεσματικό τρόπο;

Ο γάμος πρέπει να υπάρχει πριν από την άφιξη των παιδιών και έχει διευθετηθεί με το σκοπό να εξακολουθεί να υφίσταται πολύ μετά την αναχώρησή τους από το σπίτι. Σχετικά με τη γαμήλια ένωση, η Αγία Γραφή αναφέρει: «Αυτό που ο Θεός συνέζευξε, άνθρωπος να μην το χωρίζει». (Ματθαίος 19:6) Αντίθετα, αυτή η ίδια περικοπή δείχνει ότι σκοπός του Θεού για το παιδί είναι τελικά να «αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του». (Ματθαίος 19:5) Στην πραγματικότητα, η όποια ανατροφή παιδιών είναι μόνο ένα στάδιο του γάμου, όχι η βάση του. Ασφαλώς, οι γονείς χρειάζεται να αφιερώνουν χρόνο για την εκπαίδευση των παιδιών τους, αλλά είναι καλό να θυμούνται ότι το καλύτερο θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορούν να το κάνουν αυτό είναι ο ισχυρός γάμος.

Ποιος είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορεί το αντρόγυνο να διατηρεί τη σχέση του ισχυρή κατά τα χρόνια της ανατροφής των παιδιών; Αν είναι δυνατόν, να ξεχωρίζετε τακτικά χρόνο τον οποίο θα μπορείτε να περνάτε μαζί χωρίς τα παιδιά. Αυτό θα σας επιτρέπει να συζητάτε σημαντικά οικογενειακά ζητήματα, αλλά και απλώς να απολαμβάνετε ο ένας τη συντροφιά του άλλου. Ομολογουμένως, δεν είναι εύκολο να εξοικονομείτε χρόνο για να βρίσκεστε μόνοι ως αντρόγυνο. Η Άλισον, η μητέρα που αναφέρθηκε προηγουμένως, λέει: «Ακριβώς όταν φαίνεται ότι ο σύζυγός μου και εγώ θα μπορούσαμε να περάσουμε λίγες στιγμές μαζί, η μικρότερη κόρη μας αποζητάει την προσοχή μας ή η εξάχρονη κόρη μας παθαίνει κάτι “φοβερό”, όπως το να μη μπορεί να βρει τις κηρομπογιές της».

Η Τζόουν και ο Ντάρεν, οι οποίοι αναφέρθηκαν προηγουμένως, εξοικονομούσαν χρόνο ο ένας για τον άλλον επιβάλλοντας στα κορίτσια τους να πηγαίνουν για ύπνο μια συγκεκριμένη ώρα. «Αναμέναμε πάντοτε να βρίσκονται τα κορίτσια μας στα κρεβάτια τους και να είναι έτοιμα να σβήσουμε το φως κάποια καθορισμένη ώρα», λέει η Τζόουν. «Αυτό έδινε στον Ντάρεν και σε εμένα χρόνο να χαλαρώνουμε και να μιλάμε».

Καθιερώνοντας σταθερό πρόγραμμα για τα παιδιά τους όσον αφορά την ώρα του ύπνου, οι σύζυγοι μπορούν, όχι μόνο να εξασφαλίσουν χρόνο για τον εαυτό τους, αλλά επίσης να βοηθήσουν το παιδί να μη «σκέφτεται για τον εαυτό του κάτι παραπάνω από όσο είναι απαραίτητο να σκέφτεται». (Ρωμαίους 12:3) Τελικά, τα παιδιά που εκπαιδεύονται να σέβονται τους κανόνες για την ώρα του ύπνου αντιλαμβάνονται ότι αποτελούν μια βασική ακτίνα στον τροχό της οικογένειας αλλά όχι το κέντρο του τροχού​—εκείνα πρέπει να προσαρμόζονται στο καθημερινό πρόγραμμα της οικογένειας και όχι να περιμένουν ότι το πρόγραμμα της οικογένειας θα προσαρμόζεται στις ιδιορρυθμίες τους.

«Άκου, γιε μου, τη διαπαιδαγώγηση του πατέρα σου και μην εγκαταλείπεις το νόμο της μητέρας  σου», δηλώνει μια σοφή παροιμία. (Παροιμίες 1:8) Αυτό το Γραφικό εδάφιο υποδηλώνει ότι τόσο ο πατέρας όσο και η μητέρα έχουν το δικαίωμα να ασκούν εξουσία στα παιδιά τους. Ωστόσο, ακόμη και όταν οι σύζυγοι έχουν παρόμοιο οικογενειακό υπόβαθρο, ίσως διαφωνούν για το πώς πρέπει να διαπαιδαγωγείται το παιδί και για το ποιοι οικογενειακοί κανόνες πρέπει να εφαρμοστούν σε μια συγκεκριμένη περίπτωση. Πώς μπορούν να χειριστούν οι γονείς αυτή τη δυσκολία;

Ο Τζον, του οποίου τα λόγια παρατέθηκαν προηγουμένως, λέει: «Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να μη διαφωνούμε μπροστά στα παιδιά». Εντούτοις, παραδέχεται ότι το να προβάλλουν οι γονείς αρραγές μέτωπο είναι πιο εύκολο στα λόγια παρά στην πράξη. «Τα παιδιά είναι πολύ παρατηρητικά», λέει ο Τζον. «Ακόμη και όταν δεν εκφράζουμε με λόγια τη διαφωνία μας, η κόρη μας μπορεί να αντιληφθεί τα συναισθήματα».

Πώς χειρίζονται αυτή τη δυσκολία ο Τζον και η Άλισον; Η Άλισον λέει: «Αν διαφωνώ με τον τρόπο με τον οποίο διαπαιδαγωγεί ο σύζυγός μου την κόρη μας, περιμένω να πάει εκείνη κάπου όπου δεν μπορεί να μας ακούσει και τότε του λέω τη γνώμη μου. Δεν θέλω να σχηματίσει η κόρη μας την εντύπωση ότι μπορεί να ακολουθεί την τακτική “διαίρει και βασίλευε” εκμεταλλευόμενη τις διαφορετικές μας απόψεις. Αν αντιληφθεί ότι διαφωνούμε, της λέω ότι κάθε μέλος της οικογένειας πρέπει να ακολουθεί τη διευθέτηση του Ιεχωβά και ότι εγώ υποτάσσομαι πρόθυμα στην ηγεσία του πατέρα της όπως και εκείνη πρέπει να υποτάσσεται στη δική μας γονική εξουσία». (1 Κορινθίους 11:3· Εφεσίους 6:1-3) Ο Τζον λέει: «Όταν είμαστε μαζί ως οικογένεια, συνήθως αναλαμβάνω εγώ τον πρώτο ρόλο στη διαπαιδαγώγηση των κοριτσιών μας. Αλλά αν η Άλισον γνωρίζει καλύτερα την κατάσταση, την αφήνω να κάνει εκείνη το πρώτο βήμα στη διαπαιδαγώγηση και κατόπιν εγώ την υποστηρίζω. Αν διαφωνώ για κάτι, το συζητώ μαζί της αργότερα».

Πώς μπορείτε να εμποδίσετε τις διαφωνίες σχετικά με την εκπαίδευση των παιδιών να δημιουργήσουν πικρία ανάμεσα σε εσάς και στο σύντροφό σας​—και, κατά συνέπεια, να υποσκάψουν το σεβασμό των παιδιών σας απέναντί σας;

Αναμφίβολα, η εκπαίδευση των παιδιών είναι δύσκολο έργο. Μερικές φορές, αυτή η προσπάθεια μπορεί να φαίνεται ότι απομυζά όλη σας την ενεργητικότητα. Αργά ή γρήγορα, όμως, τα παιδιά σας θα φύγουν από το σπίτι, και τότε εσείς και ο σύντροφός σας θα νιώσετε πάλι πιο κοντά ως ζευγάρι. Θα ενισχύσει άραγε η εμπειρία της ανατροφής παιδιών το γαμήλιο δεσμό σας ή θα δοκιμάσει τα όριά του; Η απάντηση θα εξαρτηθεί από το πόσο καλά εφαρμόζετε την αρχή που βρίσκεται στα εδάφια Εκκλησιαστής 4:9, 10: «Καλύτερα είναι οι δύο παρά ο ένας, επειδή αυτοί έχουν καλή ανταμοιβή για τη σκληρή εργασία τους. Διότι αν πέσει ο ένας, ο άλλος μπορεί να σηκώσει το σύντροφό του».

Όταν οι γονείς συνεργάζονται με πνεύμα συντροφικότητας, τα αποτελέσματα μπορούν να είναι πολύ ικανοποιητικά. Η Κάρολ, της οποίας τα λόγια παρατέθηκαν προηγουμένως, εκφράζει τα αισθήματά της ως εξής: «Ήξερα πως ο σύζυγός μου έχει πολλές θαυμάσιες ιδιότητες, αλλά το ότι ανατρέφουμε παιδιά μαζί μού έχει αποκαλύψει μια εντελώς καινούρια πλευρά του εαυτού του. Ο σεβασμός και η αγάπη μου για εκείνον έχουν αυξηθεί καθώς παρατηρώ τον τρόπο με τον οποίο φροντίζει στοργικά τις κόρες μας». Ο Τζον λέει για την Άλισον: «Βλέποντας το πώς η σύζυγός μου έχει εξελιχθεί σε στοργική μητέρα, με έχει κάνει να την αγαπώ και να τη θαυμάζω ακόμη περισσότερο».

Αν εξοικονομείτε χρόνο για το σύντροφό σας και εργάζεστε ως ομάδα κατά τα χρόνια της ανατροφής των παιδιών, ο γάμος σας θα ισχυροποιείται καθώς τα παιδιά σας θα μεγαλώνουν. Τι καλύτερο παράδειγμα θα μπορούσατε να θέσετε για τα παιδιά σας;