Να Μιμείστε την Πίστη Τους

Υπερασπίστηκε το Λαό του Θεού

Η ΕΣΘΗΡ προσπαθούσε να συγκρατήσει το χτυποκάρδι της καθώς πλησίαζε στην αυλή του ανακτόρου στα Σούσα. Δεν ήταν και εύκολο. Καθετί σε αυτό το κάστρο​—τα πολύχρωμα ανάγλυφα με τους φτερωτούς ταύρους, τους τοξότες και τα λιοντάρια από σμαλτωμένα τούβλα, οι ραβδωτοί πέτρινοι κίονες και τα επιβλητικά αγάλματα, ακόμη και η θέση του πάνω σε τεράστια κρηπιδώματα κοντά στα χιονοσκέπαστα όρη του Ζάγρου με θέα τα καθάρια νερά του ποταμού Χοάσπη—​ήταν σχεδιασμένο έτσι ώστε να θυμίζει στον επισκέπτη την απεριόριστη εξουσία του άντρα τον οποίο επρόκειτο να συναντήσει η Εσθήρ, εκείνον που αυτοαποκαλούνταν «ο μεγάλος βασιλιάς». Ο ίδιος αυτός άνθρωπος ήταν ο σύζυγός της.

Ο σύζυγός της! Πόσο διέφερε ο Ασσουήρης από το σύζυγο που ίσως ονειρευόταν κάθε πιστή Ιουδαία κοπέλα! a Αυτός δεν είχε ως πρότυπό του κάποιον σαν τον Αβραάμ, ο οποίος δέχτηκε ταπεινά τη θεϊκή οδηγία να ακούσει τη Σάρρα, τη σύζυγό του. (Γένεση 21:12) Ο Βασιλιάς Ασσουήρης ήξερε ελάχιστα πράγματα​—αν όχι τίποτα—​για τον Θεό της Εσθήρ, τον Ιεχωβά, ή για το Νόμο Του. Ήξερε, όμως, τον περσικό νόμο, ο οποίος μεταξύ άλλων απαγόρευε ό,τι ακριβώς ετοιμαζόταν να κάνει η Εσθήρ. Ποιο πράγμα; Ο νόμος έλεγε ότι οποιοσδήποτε εμφανιζόταν απρόσκλητος ενώπιον του Πέρση μονάρχη κινδύνευε να θανατωθεί. Η Εσθήρ δεν είχε προσκληθεί, αλλά παρ’ όλα αυτά πήγαινε στο βασιλιά. Καθώς έφτανε στην εσωτερική αυλή, όπου μπορούσε να τη δει εκείνος από το θρόνο του, πιθανόν να ένιωθε ότι όδευε προς το θάνατο.​—Εσθήρ 4:11· 5:1.

Γιατί έκανε κάτι τόσο ριψοκίνδυνο; Και τι μαθαίνουμε εμείς από την πίστη αυτής της σπουδαίας γυναίκας; Αρχικά, ας δούμε από πού και ως πού έγινε η Εσθήρ βασίλισσα της Περσίας.

“Είχε Ωραία Εμφάνιση”

Η Εσθήρ ήταν ορφανή. Δεν γνωρίζουμε πολλά για τους γονείς της, οι οποίοι την έβγαλαν Χαδασσά, εβραϊκή λέξη που σημαίνει «μυρτιά», δίνοντάς της το όνομα ενός πανέμορφου θάμνου με λευκά λουλούδια. Όταν οι γονείς της πέθαναν, κάποιος καλοσυνάτος συγγενής, ο Μαροδοχαίος, λυπήθηκε το κοριτσάκι. Ήταν ξάδελφός της, αλλά πολύ μεγαλύτερος από εκείνη. Πήρε την Εσθήρ στο σπίτι του και την είχε σαν κόρη του.​—Εσθήρ 2:5-7, 15.

Ο Μαροδοχαίος και η Εσθήρ ζούσαν ως Ιουδαίοι εξόριστοι σε εκείνη την περσική πρωτεύουσα, όπου πιθανότατα αντιμετώπιζαν κάποια περιφρόνηση εξαιτίας της θρησκείας τους και του Νόμου που προσπαθούσαν να τηρούν. Ασφαλώς, όμως, η Εσθήρ δενόταν ολοένα και περισσότερο με τον ξάδελφό της, καθώς εκείνος τη δίδασκε για τον Ιεχωβά, τον ελεήμονα Θεό που είχε σώσει επανειλημμένα το λαό Του από συμφορές​—και θα το έκανε ξανά. (Λευιτικό 26:44, 45) Είναι σαφές ότι μεταξύ της Εσθήρ και του Μαροδοχαίου αναπτύχθηκε δεσμός αγάπης και άρρηκτης συντροφικότητας.

Φαίνεται πως ο Μαροδοχαίος ήταν αξιωματούχος στο κάστρο στα Σούσα και καθόταν τακτικά στην πύλη μαζί με άλλους υπηρέτες του βασιλιά. (Εσθήρ 2:19, 21· 3:3) Δεν γνωρίζουμε πώς περνούσε την ώρα της η μικρή Εσθήρ καθώς μεγάλωνε, αλλά οπωσδήποτε θα φρόντιζε πολύ το μεγαλύτερο ξάδελφό της και το σπίτι  του, το οποίο πρέπει να βρισκόταν στις πιο φτωχικές συνοικίες στην άλλη όχθη του ποταμού, απέναντι από το βασιλικό κάστρο. Ίσως της άρεσε να πηγαίνει στην αγορά στα Σούσα, όπου χρυσοχόοι, αργυροχόοι και άλλοι έμποροι άπλωναν την πραμάτεια τους. Πού να φανταζόταν η Εσθήρ ότι τέτοιες πολυτέλειες θα γίνονταν αργότερα κάτι το συνηθισμένο για εκείνη! Δεν είχε ιδέα τι της επιφύλασσε το μέλλον.

Μια Βασίλισσα Χάνει το Θρόνο Της

Κάποια μέρα, τα Σούσα βούιξαν από κουτσομπολιά ότι η βασιλική οικογένεια είχε γίνει άνω κάτω. Ενώ ο Βασιλιάς Ασσουήρης ψυχαγωγούσε τους ευγενείς του κάνοντας ένα μεγάλο συμπόσιο με εκλεκτά εδέσματα και κρασί, αποφάσισε να προσκαλέσει την όμορφη βασίλισσά του, την Αστίν, η οποία παρέθετε ξεχωριστό συμπόσιο στις γυναίκες. Αλλά η Αστίν αρνήθηκε να πάει. Ταπεινωμένος και έξω φρενών, ο βασιλιάς ρώτησε τους συμβούλους του πώς έπρεπε να τιμωρηθεί η Αστίν. Τι έγινε τελικά; Η βασίλισσα έχασε το θρόνο της. Οι υπηρέτες του βασιλιά άρχισαν να αναζητούν σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας όμορφες νεαρές παρθένες, από τις οποίες ο βασιλιάς θα επέλεγε την καινούρια βασίλισσα.​—Εσθήρ 1:1–2:4.

Φανταζόμαστε τον Μαροδοχαίο να κοιτάζει πότε πότε την Εσθήρ με τρυφερότητα και να παρατηρεί με καμάρι αλλά και ανησυχία ότι η ξαδελφούλα του είχε μεγαλώσει και είχε γίνει πραγματική καλλονή. Διαβάζουμε ότι «η κοπέλα είχε όμορφη διάπλαση και ωραία εμφάνιση». (Εσθήρ 2:7) Η φυσική ομορφιά είναι καλή, αλλά πρέπει να συνδυάζεται με σύνεση και ταπεινοφροσύνη. Ειδάλλως, μπορεί να γεννήσει ματαιοδοξία, υπερηφάνεια και άλλα άσχημα χαρακτηριστικά της καρδιάς. (Παροιμίες 11:22) Το έχετε διαπιστώσει ποτέ αυτό; Τι θα αποδεικνυόταν η ομορφιά στην περίπτωση της Εσθήρ​—προσόν ή μειονέκτημα; Μόνο ο χρόνος θα έδειχνε.

Οι υπηρέτες του βασιλιά πρόσεξαν την Εσθήρ. Στα πλαίσια της αναζήτησής τους, την πήραν από τον Μαροδοχαίο και την οδήγησαν στο μεγαλοπρεπές ανάκτορο στην άλλη όχθη του ποταμού. (Εσθήρ 2:8) Ο αποχωρισμός θα τους προκάλεσε μεγάλο πόνο, εφόσον οι δυο τους ήταν σαν πατέρας με κόρη. Ο Μαροδοχαίος σίγουρα δεν ήθελε να παντρευτεί η θετή του κόρη έναν μη ομόπιστο, έστω και το βασιλιά, αλλά δεν ήταν στο χέρι του να κάνει κάτι. Με πόση προθυμία πρέπει να άκουγε η Εσθήρ τις συμβουλές του Μαροδοχαίου προτού την πάρουν μακριά! Καθώς την οδηγούσαν στα Σούσα, το κάστρο, ένα σωρό ερωτήσεις βασάνιζαν το μυαλό της. Πώς θα ήταν η ζωή της από εδώ και πέρα;

Κέρδιζε Εύνοια «στα Μάτια Όποιου την Έβλεπε»

Η Εσθήρ βρέθηκε ξαφνικά σε έναν εντελώς καινούριο και άγνωστο κόσμο. Γύρω της υπήρχαν «πολλές κοπέλες» τις οποίες είχαν φέρει από τις εσχατιές της Περσικής Αυτοκρατορίας. Τα έθιμα, η γλώσσα και η νοοτροπία τους πρέπει να διέφεραν πολύ. Αφού οι κοπέλες τέθηκαν υπό την ευθύνη ενός αξιωματούχου ονόματι Ηγαΐ, επρόκειτο να δεχτούν μια ολοκληρωμένη περιποίηση ομορφιάς επί ένα έτος η οποία θα  περιλάμβανε μαλάξεις με αιθέρια έλαια. (Εσθήρ 2:8, 12) Σε αυτό το περιβάλλον και με έναν τέτοιον τρόπο ζωής, εκείνες οι κοπέλες θα μπορούσαν κάλλιστα να αναπτύξουν εμμονή με την προσωπική εμφάνιση και να γίνουν ματαιόδοξες και ανταγωνιστικές. Πώς επηρεάστηκε η Εσθήρ;

Κανένας στον κόσμο δεν ανησυχούσε περισσότερο για αυτήν από ό,τι ο Μαροδοχαίος. Διαβάζουμε πως καθημερινά πήγαινε όσο πιο κοντά μπορούσε στην κατοικία των γυναικών και προσπαθούσε να μάθει αν η Εσθήρ είναι καλά. (Εσθήρ 2:11) Οι λιγοστές, σκόρπιες πληροφορίες που έφταναν στα αφτιά του, πιθανόν μέσω υπηρετών του σπιτικού που τον συμπαθούσαν, πρέπει να τον έκαναν να καμαρώνει πολύ ως πατέρας. Γιατί;

Η Εσθήρ εντυπωσίασε τόσο πολύ τον Ηγαΐ ώστε εκείνος της φέρθηκε με εξαιρετική στοργική καλοσύνη, δίνοντάς της εφτά υπηρέτριες και το καλύτερο μέρος στην κατοικία των γυναικών. Μάλιστα, η αφήγηση λέει: «Όλο αυτό το διάστημα η Εσθήρ κέρδιζε συνεχώς εύνοια στα μάτια όποιου την έβλεπε». (Εσθήρ 2:9, 15) Θα είχαν εντυπωσιαστεί όλοι σε τέτοιον βαθμό από την ομορφιά της και μόνο; Όχι, η Εσθήρ διέθετε πολύ περισσότερα προτερήματα.

Λόγου χάρη, διαβάζουμε: «Η Εσθήρ δεν είχε μιλήσει για το λαό της ούτε για τους συγγενείς της, γιατί ο Μαροδοχαίος τής είχε δώσει την εντολή να μη μιλήσει». (Εσθήρ 2:10) Ο Μαροδοχαίος είχε συμβουλέψει την κοπέλα να μη διαλαλεί την Ιουδαϊκή της καταγωγή. Αναμφίβολα διέκρινε ότι στις τάξεις της περσικής αριστοκρατίας υπήρχε μεγάλη προκατάληψη εναντίον του λαού του. Πόσο χάρηκε όταν έμαθε ότι, αν και η Εσθήρ βρισκόταν πια μακριά του, εξακολουθούσε να επιδεικνύει το ίδιο πνεύμα σύνεσης και υπακοής!

Παρόμοια, οι νεαροί σήμερα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν χαρούμενους τους γονείς και τους κηδεμόνες τους. Όταν βρίσκονται μακριά από τους γονείς τους​—ακόμη και αν περιβάλλονται από επιπόλαια, ανήθικα ή κακόβουλα άτομα—​μπορούν να αντιστέκονται στις βλαβερές επιρροές και να προσκολλούνται στους κανόνες που γνωρίζουν ότι είναι σωστοί. Ενεργώντας όπως η Εσθήρ, κάνουν την καρδιά του ουράνιου Πατέρα τους να χαίρεται.​—Παροιμίες 27:11.

Όταν έφτασε ο καιρός να παρουσιάσουν την Εσθήρ στο βασιλιά, της επέτρεψαν να διαλέξει όποια αντικείμενα θεωρούσε ότι χρειαζόταν, ίσως για να καλλωπιστεί ακόμη περισσότερο. Εκείνη, όμως, ακολουθώντας τη συμβουλή  του Ηγαΐ, ενήργησε με μετριοφροσύνη και δεν ζήτησε τίποτα πέρα από όσα της πρόσφεραν. (Εσθήρ 2:15) Πιθανότατα καταλάβαινε ότι δεν θα κέρδιζε την καρδιά του βασιλιά μόνο με την ομορφιά της. Το πνεύμα της μετριοφροσύνης και της ταπεινοφροσύνης θα αποδεικνυόταν πολύ πιο σπάνιο αγαθό στη βασιλική αυλή. Είχε δίκιο;

Η αφήγηση απαντάει: «Αγάπησε ο βασιλιάς την Εσθήρ περισσότερο από ό,τι όλες τις άλλες γυναίκες και έτσι εκείνη κέρδισε περισσότερη εύνοια και στοργική καλοσύνη ενώπιόν του από ό,τι όλες οι άλλες παρθένες. Και έβαλε το βασιλικό κάλυμμα στο κεφάλι της και την έκανε βασίλισσα αντί της Αστίν». (Εσθήρ 2:17) Πρέπει να ήταν δύσκολο για αυτή την ταπεινή Ιουδαία κοπέλα να προσαρμοστεί στη νέα της ζωή​—ήταν η καινούρια βασίλισσα, σύζυγος του ισχυρότερου μονάρχη στη γη εκείνον τον καιρό! Μήπως πήραν τα μυαλά της αέρα και φούσκωσε από υπερηφάνεια για την καινούρια της θέση;

Κάθε άλλο! Η Εσθήρ συνέχισε να υπακούει στο θετό της πατέρα, τον Μαροδοχαίο. Κράτησε κρυφό το ότι ανήκε στον Ιουδαϊκό λαό. Επιπλέον, όταν ο Μαροδοχαίος αποκάλυψε ένα σχέδιο δολοφονίας του Ασσουήρη, η Εσθήρ μεταβίβασε υπάκουα την προειδοποίησή του στο βασιλιά, και τα σχέδια των δολοπλόκων ανατράπηκαν. (Εσθήρ 2:20-23) Εξακολούθησε να εκδηλώνει πίστη στον Θεό της επιδεικνύοντας πνεύμα ταπεινοφροσύνης και υπακοής. Στις μέρες μας, η υπακοή σπάνια θεωρείται αρετή, ενώ η ανυπακοή και ο στασιασμός αποτελούν τον κανόνα. Ωστόσο, όσοι έχουν γνήσια πίστη θεωρούν πολύτιμη την υπακοή, όπως η Εσθήρ.

Η Πίστη της Εσθήρ Δοκιμάζεται

Κάποιος ονόματι Αμάν έγινε σπουδαίος και τρανός στην αυλή του Ασσουήρη. Ο βασιλιάς τον διόρισε πρωθυπουργό, καθιστώντας τον κυριότερο σύμβουλό του και δεύτερο τη τάξει στην αυτοκρατορία. Μάλιστα, όρισε ότι όλοι όσοι έβλεπαν αυτόν τον αξιωματούχο έπρεπε να τον προσκυνούν. (Εσθήρ 3:1-4) Ο Μαροδοχαίος, όμως, είχε πρόβλημα με το συγκεκριμένο νόμο. Ήταν πρόθυμος να υπακούει στο βασιλιά, αλλά όχι σε βαθμό ασέβειας προς τον Θεό. Ο Αμάν, βλέπετε, ήταν “Αγαγίτης”. Προφανώς, αυτό σημαίνει ότι καταγόταν από τον Αγάγ, τον Αμαληκίτη βασιλιά τον οποίο είχε εκτελέσει ένας προφήτης του Θεού, ο Σαμουήλ. (1 Σαμουήλ 15:33) Οι Αμαληκίτες ήταν τόσο κακοήθεις ώστε είχαν γίνει με τη θέλησή τους εχθροί του Ιεχωβά και του Ισραήλ. Ως λαός, είχαν καταδικαστεί από τον Θεό. b (Δευτερονόμιο 25:19) Πώς μπορούσε ένας πιστός Ιουδαίος να προσκυνάει κάποιο μέλος του βασιλικού οίκου των Αμαληκιτών; Ο Μαροδοχαίος δεν μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο. Έμεινε ανυποχώρητος. Μέχρι τις μέρες μας, άντρες και γυναίκες πίστης έχουν διακινδυνεύσει τη ζωή τους προσκολλούμενοι στην εξής αρχή: «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους».​—Πράξεις 5:29.

Ο Αμάν έγινε πυρ και μανία. Αλλά σαν να μην του έφτανε να βρει πώς να σκοτώσει τον Μαροδοχαίο, ήθελε να εξοντώσει και όλο το λαό του! Ο Αμάν μίλησε στο βασιλιά, περιγράφοντας τους Ιουδαίους με τα πιο μελανά χρώματα. Χωρίς να τους κατονομάσει, υπονόησε ότι ήταν ασήμαντοι, «ένας λαός διασκορπισμένος και αποχωρισμένος ανάμεσα στους λαούς». Ακόμη χειρότερα, είπε ότι δεν υπάκουαν στους νόμους του βασιλιά, και ως εκ τούτου ήταν επικίνδυνοι στασιαστές. Προθυμοποιήθηκε να συνεισφέρει στο θησαυροφυλάκιο του βασιλιά ένα αστρονομικό ποσό για τα έξοδα της σφαγής όλων των Ιουδαίων στην αυτοκρατορία. c Ο Βασιλιάς Ασσουήρης έδωσε στον Αμάν το ίδιο το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι του για να επικυρώσει όποια διαταγή είχε κατά νου.​—Εσθήρ 3:5-10.

Σε λίγο, αγγελιοφόροι κάλπαζαν προς κάθε γωνιά της αχανούς αυτοκρατορίας για να κοινοποιήσουν τη θανατική καταδίκη στον Ιουδαϊκό λαό. Φανταστείτε τον αντίκτυπο μιας τέτοιας εξαγγελίας στη μακρινή Ιερουσαλήμ, όπου ένα υπόλοιπο Ιουδαίων το οποίο είχε επιστρέψει από  τη βαβυλωνιακή εξορία αγωνιζόταν να ανοικοδομήσει την πόλη που ήταν ακόμη ανοχύρωτη. Όταν ο Μαροδοχαίος άκουσε την τραγική είδηση, πιθανώς το μυαλό του πήγε σε εκείνους, καθώς επίσης στους φίλους και στους συγγενείς του στα Σούσα. Περίλυπος, έσκισε τα ρούχα του, ντύθηκε με σάκο, έβαλε στάχτη στο κεφάλι του και φώναζε δυνατά στο μέσο της πόλης. Ο Αμάν, από την άλλη, καθόταν και έπινε με το βασιλιά, ασυγκίνητος από τη θλίψη που είχε προκαλέσει στους πολλούς Ιουδαίους και στους φίλους τους στα Σούσα.​—Εσθήρ 3:12–4:1.

Ο Μαροδοχαίος ήξερε ότι δεν έπρεπε να μείνει με σταυρωμένα χέρια. Αλλά τι μπορούσε να κάνει; Η Εσθήρ έμαθε ότι βρισκόταν σε οδύνη και του έστειλε ρούχα, ο Μαροδοχαίος, όμως, ήταν απαρηγόρητος. Ενδεχομένως εδώ και καιρό αναρωτιόταν γιατί ο Θεός του, ο Ιεχωβά, είχε επιτρέψει να οδηγηθεί μακριά του η αγαπημένη του Εσθήρ και να γίνει η βασίλισσα ενός ειδωλολάτρη ηγεμόνα. Τώρα ο λόγος άρχιζε να διαφαίνεται. Ο Μαροδοχαίος έστειλε μήνυμα στη Βασίλισσα Εσθήρ, εκλιπαρώντας την να μεσολαβήσει στο βασιλιά και να υπερασπιστεί “το λαό της”.​—Εσθήρ 4:4-8.

Στο άκουσμα του μηνύματος, η Εσθήρ θα έχασε τη γη κάτω από τα πόδια της. Βρισκόταν μπροστά στη μεγαλύτερη δοκιμή της πίστης της. Φοβόταν, όπως αποκάλυψε χωρίς δισταγμό στην απάντησή της προς τον Μαροδοχαίο. Του θύμισε το νόμο του βασιλιά. Αν κάποιος εμφανιζόταν ενώπιόν του απρόσκλητος, υπέγραφε τη θανατική του καταδίκη. Μόνο αν ο βασιλιάς άπλωνε το χρυσό σκήπτρο του γλίτωνε ο παραβάτης. Και είχε άραγε η Εσθήρ κανέναν λόγο να αναμένει τέτοια επιείκια, ιδίως μετά την κατάληξη που είχε η Αστίν όταν αρνήθηκε να εμφανιστεί κατόπιν διαταγής του Ασσουήρη; Είπε στον Μαροδοχαίο ότι ο βασιλιάς δεν την είχε προσκαλέσει να τον δει εδώ και 30 μέρες! Αυτή η παραμέληση  της έδινε πολλούς λόγους να αναρωτιέται μήπως είχε χάσει την εύνοια του ιδιότροπου μονάρχη. d​—Εσθήρ 4:9-11.

Ο Μαροδοχαίος απάντησε με σταθερότητα για να τονώσει την πίστη της Εσθήρ. Τη βεβαίωσε ότι, αν εκείνη δεν έκανε κάτι, η σωτηρία για τους Ιουδαίους θα ερχόταν από άλλη πηγή. Αλλά πώς μπορούσε να περιμένει ότι θα γλίτωνε η ίδια τη στιγμή που θα φούντωνε ο διωγμός; Σε αυτή την περίπτωση, ο Μαροδοχαίος έδειξε τη βαθιά του πίστη στον Ιεχωβά, ο οποίος ποτέ δεν θα επέτρεπε να αφανιστεί ο λαός Του και να μείνουν ανεκπλήρωτες οι υποσχέσεις Του. (Ιησούς του Ναυή 23:14) Κατόπιν, ρώτησε την Εσθήρ: «Ποιος ξέρει αν δεν ανήλθες στο βασιλικό αξίωμα για μια ώρα σαν και αυτήν;» (Εσθήρ 4:12-14) Ο Μαροδοχαίος εμπιστευόταν πλήρως στον Θεό του, τον Ιεχωβά. Τι θα λεχθεί για εμάς;​—Παροιμίες 3:5, 6.

Πίστη Ισχυρότερη από το Φόβο του Θανάτου

Για την Εσθήρ, είχε φτάσει η ώρα μηδέν. Διαμήνυσε στον Μαροδοχαίο να πει στους συμπατριώτες της να νηστέψουν όπως και εκείνη τρεις μέρες, καταλήγοντας με μια φράση άδολης πίστης και θάρρους που αντηχεί από τα βάθη των αιώνων: «Αν αφανιστώ, ας αφανιστώ». (Εσθήρ 4:15-17) Αυτές τις τρεις μέρες πρέπει να προσευχήθηκε πιο ένθερμα από ποτέ. Τελικά, όμως, η μεγάλη στιγμή έφτασε. Ντύθηκε με την καλύτερη βασιλική περιβολή της, κάνοντας ό,τι μπορούσε για να αρέσει στο βασιλιά, και ξεκίνησε.

Όπως περιγράφεται στην αρχή αυτού του άρθρου, η Εσθήρ κατευθύνθηκε προς την αυλή του βασιλιά. Ποιος ξέρει τι αγωνιώδεις σκέψεις κατέκλυζαν το νου της και πόσο ένθερμα προσευχόταν μέσα της! Μπήκε στην αυλή, όπου μπορούσε να δει τον Ασσουήρη στο θρόνο του. Ίσως προσπάθησε να διαβάσει την έκφραση στο πρόσωπό του​—ένα πρόσωπο πλαισιωμένο από τις καλοσχηματισμένες, συμμετρικές μπούκλες των μαλλιών του και της τετραγωνισμένης γενειάδας του. Αν αναγκάστηκε να περιμένει, θα της φάνηκε αιώνας. Η στιγμή, όμως, πέρασε​—ο σύζυγός της την είδε. Ασφαλώς ξαφνιάστηκε, αλλά η έκφρασή του γλύκανε. Τότε άπλωσε το χρυσό σκήπτρο του!​—Εσθήρ 5:1, 2.

Η Εσθήρ είχε καταφέρει να γίνει δεκτή για ακρόαση από το βασιλιά. Είχε ταχθεί υπέρ του Θεού και του λαού της, θέτοντας εξαιρετικό παράδειγμα πίστης για όλους τους υπηρέτες του Θεού έκτοτε. Αλλά η αποστολή της μόλις άρχιζε. Πώς θα έπειθε το βασιλιά ότι ο ευνοούμενος σύμβουλός του, ο Αμάν, δεν ήταν παρά ένας πονηρός δολοπλόκος; Πώς θα συνέβαλλε στη σωτηρία του λαού της; Θα εξετάσουμε αυτές τις ερωτήσεις σε ένα προσεχές άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Ο Μαροδοχαίος είχε κάθε λόγο να καμαρώνει τη θετή του κόρη

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Η Εσθήρ ήξερε ότι η ταπεινοφροσύνη και η σύνεση ήταν πολύ πιο σημαντικές από την εξωτερική εμφάνιση

[Εικόνα στις σελίδες 22, 23]

Η Εσθήρ διακινδύνευσε τη ζωή της για να προστατέψει το λαό του Θεού