Είναι εύκολο να ισχυριστούμε ότι ο Σατανάς, για τον οποίο διαβάζουμε στην Αγία Γραφή, συμβολίζει απλώς καθετί κακό. Αλλά διδάσκει πράγματι κάτι τέτοιο η Γραφή; Αν ναι, γιατί περιγράφει τον Σατανά να συνομιλεί με τον Ιησού Χριστό και με τον ίδιο τον Παντοδύναμο Θεό; Ας εξετάσουμε δύο τέτοια περιστατικά.

Όταν ο Ιησούς άρχισε τη διακονία του, ο Διάβολος προσπάθησε να τον δελεάσει με τρεις πειρασμούς. Πρώτα, τον πίεσε να χρησιμοποιήσει τις θεόδοτες δυνάμεις του με ιδιοτέλεια για να ικανοποιήσει την πείνα του. Μετά, τον προκάλεσε να διακινδυνεύσει επιπόλαια τη ζωή του και να στρέψει την προσοχή στον εαυτό του. Τελικά, του πρόσφερε τη διακυβέρνηση όλων των βασιλείων του κόσμου με αντάλλαγμα μια μικρή πράξη λατρείας. Ο Ιησούς απέρριψε και τις τρεις πανούργες επιθέσεις παραθέτοντας κάθε φορά από τις Γραφές.​—Ματθαίος 4:1-11· Λουκάς 4:1-13.

Σε ποιον μιλούσε ο Ιησούς; Σε μια κακή ιδιότητα μέσα του; Σύμφωνα με τις Γραφές, ο Ιησούς «έχει δοκιμαστεί από όλες τις απόψεις όπως εμείς, αλλά χωρίς αμαρτία». (Εβραίους 4:15) Επίσης, η Γραφή λέει: «Αυτός δεν διέπραξε αμαρτία ούτε βρέθηκε απάτη στο στόμα του». (1 Πέτρου 2:22) Ο Ιησούς παρέμεινε τέλειος, διακρατώντας πορεία ακεραιότητας. Δεν επέτρεψε να αναπτυχθεί μέσα του καμιά κακή ιδιότητα. Είναι σαφές, λοιπόν, ότι ο Ιησούς δεν μιλούσε σε κάποιο κακό κομμάτι του εαυτού του, αλλά σε κάποιο πραγματικό πρόσωπο.

Η ίδια συνομιλία παρέχει επιπλέον αποδείξεις ότι ο Σατανάς είναι πραγματικό πρόσωπο.

• Όπως θυμάστε, ο Διάβολος πρόσφερε στον Ιησού την παγκόσμια διακυβέρνηση με αντάλλαγμα μια πράξη λατρείας. (Ματθαίος 4:8, 9) Αυτή η προσφορά δεν θα είχε νόημα αν ο Σατανάς δεν ήταν πραγματικό πρόσωπο. Επιπλέον, ο Ιησούς δεν αμφισβήτησε τον ισχυρισμό του Σατανά ότι κατέχει τόσο εντυπωσιακή εξουσία.

• Όταν ο Ιησούς απέρριψε τους πειρασμούς, ο Διάβολος «αποχώρησε από αυτόν μέχρι κάποιον άλλον κατάλληλο καιρό». (Λουκάς 4:13) Πώς παρουσιάζεται ο Σατανάς εδώ; Ως ιδιότητα του κακού ή ως αντίδικος με επιμονή και αποφασιστικότητα;

• Προσέξτε ότι “ήρθαν άγγελοι και άρχισαν να διακονούν” τον Ιησού. (Ματθαίος 4:11) Ήταν άραγε εκείνοι οι άγγελοι υπαρκτά πνευματικά πρόσωπα που του παρείχαν ενθάρρυνση και πρακτική βοήθεια; Ασφαλώς. Γιατί, λοιπόν, να υποθέσουμε ότι ο Σατανάς ήταν κάτι άλλο και όχι υπαρκτό πνευματικό ον;

Το δεύτερο περιστατικό περιλαμβάνει την αφήγηση για τον θεοφοβούμενο Ιώβ. Σε αυτήν περιγράφονται δυο συνομιλίες ανάμεσα στον Διάβολο και στον Θεό. Και στις δύο περιπτώσεις, ο Θεός επαίνεσε τον Ιώβ για την ακεραιότητά του. Ο Σατανάς υποστήριξε ότι ο Ιώβ υπηρετούσε τον Θεό μόνο για ιδιοτελείς λόγους, υπονοώντας ότι ο Θεός εξαγόραζε την οσιότητά του. Στην ουσία, ισχυριζόταν ότι γνώριζε τον Ιώβ καλύτερα από τον Θεό. Ο Ιεχωβά επέτρεψε στον Σατανά να του στερήσει τα αποκτήματά του, τα παιδιά του, ακόμη και την υγεία του. * Αργότερα, έγινε φανερό ότι ο Ιεχωβά είχε δίκιο σχετικά με τον Ιώβ, και ο Σατανάς αποδείχτηκε ψεύτης. Ο Θεός ευλόγησε τον Ιώβ για την ακεραιότητά του.​—Ιώβ 1:6-12· 2:1-7.

Σε αυτές τις συνομιλίες ανάμεσα στον Θεό και στον Σατανά, μήπως μιλούσε ο Ιεχωβά σε μια κακή ιδιότητα μέσα του; Η Γραφή αναφέρει: «Του αληθινού Θεού η οδός είναι τέλεια». (2 Σαμουήλ 22:31) Ο Λόγος του Θεού αναφέρει επίσης: «Άγιος, άγιος, άγιος είναι ο Ιεχωβά Θεός, ο Παντοδύναμος». (Αποκάλυψη 4:8) Άγιος σημαίνει αγνός, ιερός, αποχωρισμένος από την αμαρτία. Ο Ιεχωβά είναι τέλειος και αψεγάδιαστος. Αποκλείεται να έχει κακά χαρακτηριστικά.

Εντούτοις, μερικοί μπορεί να πουν πως ούτε ο Ιώβ ήταν υπαρκτό πρόσωπο, άρα ολόκληρη η συνομιλία ήταν αλληγορική. Είναι, όμως, λογικό κάτι τέτοιο; Άλλες Γραφικές περικοπές δείχνουν ότι ο Ιώβ ήταν πραγματικό πρόσωπο. Λόγου χάρη, στα εδάφια Ιακώβου 5:7-11, ο Ιώβ χρησιμοποιείται ως παράδειγμα για να υποκινηθούν οι Χριστιανοί να υπομείνουν τις αντιξοότητες, καθώς και ως παρηγορητική υπενθύμιση ότι ο Ιεχωβά ανταμείβει τέτοια υπομονή. Τι αξία θα είχε αυτό το παράδειγμα αν ο Ιώβ δεν ήταν πραγματικό πρόσωπο και οι σατανικές επιθέσεις ήταν προϊόν φαντασίας; Επιπλέον, τα εδάφια Ιεζεκιήλ 14:14, 20 αναφέρονται σε τρεις δικαίους​—τον Ιώβ, τον Νώε και τον Δανιήλ. Όπως οι άλλοι δύο, έτσι και ο Ιώβ ήταν υπαρκτό πρόσωπο, άνθρωπος μεγάλης πίστης. Επομένως, δεν πρέπει να ήταν πραγματικό πρόσωπο και αυτός που του επιτέθηκε, ο διώκτης του;

Είναι ξεκάθαρο ότι η Γραφή παρουσιάζει τον Σατανά ως πραγματικό πνευματικό πρόσωπο. Ίσως, όμως, αναρωτηθείτε: “Είναι επικίνδυνος για εμένα και την οικογένειά μου σήμερα, στο σύγχρονο κόσμο;”

Φανταστείτε ότι ξαφνικά εμφανίζεται στην πόλη σας μια ομάδα εγκληματιών. Προφανώς, η ασφάλεια του καθενός θα κινδύνευε και η ηθική των κατοίκων θα επηρεαζόταν αρνητικά. Εξετάστε τώρα ένα παρόμοιο σενάριο: Ο Σατανάς και οι δαίμονές του​—πραγματικά πνευματικά όντα τα οποία, όπως ο Σατανάς, στασίασαν εναντίον του Θεού—​περιορίζονται ξαφνικά στη γη. Ποια θα ήταν τα αποτελέσματα; Αναλογιστείτε τι παρατηρείτε εσείς στις τοπικές και στις διεθνείς ειδήσεις.

• Παρατηρείτε αύξηση στις πράξεις αλόγιστης βίας, παρά τις παγκόσμιες προσπάθειες για τον τερματισμό τους;

• Παρατηρείτε ότι η ψυχαγωγία προάγει ολοένα και περισσότερο τον πνευματισμό, παρά την ανησυχία αρκετών γονέων;

• Παρατηρείτε ότι το περιβάλλον καταστρέφεται ανελέητα, παρ’ όλες τις καλοπροαίρετες προσπάθειες για τη σωτηρία του;

• Διακρίνετε ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά με την κοινωνία​—ότι κάποια δύναμη ωθεί την ανθρωπότητα στην καταστροφή;

Παρακαλούμε προσέξτε ποιος βρίσκεται πίσω από τα σημερινά προβλήματα σύμφωνα με τη Γραφή: «Ρίχτηκε κάτω . . . ο μεγάλος δράκοντας, το αρχικό φίδι, εκείνος που αποκαλείται Διάβολος και Σατανάς, ο οποίος παροδηγεί ολόκληρη την κατοικημένη γη· ρίχτηκε κάτω στη γη, και οι άγγελοί του ρίχτηκαν μαζί του. . . . Αλίμονο στη γη και στη θάλασσα, επειδή ο Διάβολος κατέβηκε σε εσάς, έχοντας μεγάλο θυμό, καθώς γνωρίζει ότι έχει μικρό χρονικό διάστημα». (Αποκάλυψη 12:9, 12) Πολλοί, αφού εξέτασαν τις αποδείξεις, συμπέραναν ότι ο Σατανάς είναι ένα επικίνδυνο πνευματικό πρόσωπο που επηρεάζει ενεργά τον κόσμο γύρω μας.

Ίσως αναρωτιέστε πώς θα προστατευτείτε. Αυτή η ανησυχία είναι βάσιμη. Το επόμενο άρθρο θα προσφέρει πρακτική βοήθεια.