Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ μεγάλωσε σε κάποιο νησί της Μεσογείου. Όταν ήταν έφηβη, ενδιαφέρθηκε έντονα για την πολιτική. Αργότερα έγινε γραμματέας κάποιου πολιτικού κόμματος στο χωριό όπου ζούσε. Πήγαινε μάλιστα από σπίτι σε σπίτι με σκοπό να συγκεντρώνει χρήματα για το κόμμα. Με τον καιρό όμως η Παναγιώτα απογοητεύτηκε. Παρότι τα μέλη του κόμματος αποκαλούνταν μεταξύ τους σύντροφοι, αυτό που κυριαρχούσε ήταν η ευνοιοκρατία, η φιλοδοξία, οι προστριβές και η ζήλια.

Ο Ντάνιελ ανατράφηκε σε πολύ θρησκευόμενη οικογένεια στην Ιρλανδία. Δυστυχώς όμως θυμάται έντονα την υποκρισία των ιερέων, οι οποίοι έπιναν πολύ, έπαιζαν τυχερά παιχνίδια και έκλεβαν χρήματα από τον δίσκο, και όλα αυτά ενώ του έκαναν κήρυγμα ότι θα καιγόταν στην κόλαση αν αμάρτανε.

Ο Τζέφρι εργάστηκε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο τμήμα μάρκετινγκ και πωλήσεων μιας διεθνούς ναυτιλιακής εταιρίας με γραφεία στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Θυμάται πολλές περιπτώσεις κατά τις οποίες πελάτες και ανταγωνιστές κατέφευγαν σε απάτες όταν διαπραγματεύονταν με κυβερνητικούς αξιωματούχους. Δείχνοντας υποκρισία, ήταν διατεθειμένοι να πουν σχεδόν οτιδήποτε για να εξασφαλίσουν μια συμφωνία.

Δυστυχώς, αυτά δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά. Η υποκρισία είναι πολύ συνηθισμένη σήμερα σχεδόν σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας—στην πολιτική, στη θρησκεία και στο εμπόριο. Κατάλληλα, η λέξη «υποκριτής» της αρχαίας ελληνικής υποδήλωνε κάποιον που έκανε απαγγελία ή έναν ηθοποιό, ο οποίος συχνά φορούσε προσωπείο. Με τον καιρό, αυτή η λέξη κατέληξε να περιγράφει οποιονδήποτε προσποιούνταν για να εξαπατήσει άλλους ή για να προωθήσει συγκεκριμένους ιδιοτελείς σκοπούς.

Η υποκρισία μπορεί να προκαλέσει έντονα συναισθήματα, όπως πικρία, θυμό και δυσαρέσκεια, σε εκείνους που επηρεάζονται από αυτήν. Γεμάτοι αγανάκτηση, μπορεί να λένε: «Υποκρισία! Θα τερματιστεί ποτέ;» Ευτυχώς, ο Λόγος του Θεού μάς παρέχει λόγους για να πιστεύουμε ότι θα τερματιστεί.

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η υποκρισία δεν άρχισε από τους ανθρώπους, αλλά από ένα αόρατο πνευματικό πλάσμα. Στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας, ο Σατανάς ο Διάβολος χρησιμοποίησε ένα φίδι για προσωπείο και παρουσιάστηκε ως ευεργέτης με σκοπό να παροδηγήσει την πρώτη γυναίκα, την Εύα. (Γένεση 3:1-5) Έκτοτε, πολλοί άνθρωποι έχουν προσποιηθεί παρόμοια ότι είναι κάτι που δεν ήταν πραγματικά, ώστε να εξαπατήσουν άλλους και να πετύχουν ιδιοτελείς σκοπούς.

Όταν το αρχαίο έθνος Ισραήλ έπεσε στην παγίδα της ψεύτικης λατρείας και της πνευματικής υποκρισίας,  ο Θεός τούς προειδοποίησε επανειλημμένα για τις συνέπειες. Μέσω του προφήτη Ησαΐα, ο Ιεχωβά Θεός δήλωσε: «Αυτός ο λαός με πλησίασε με το στόμα του και με δόξασε μόνο με τα χείλη του και απομάκρυνε πολύ την καρδιά του από εμένα». (Ησαΐας 29:13) Επειδή το έθνος δεν μεταστράφηκε, ο Θεός επέτρεψε σε ξένες δυνάμεις να καταστρέψουν το θρησκευτικό κέντρο του Ισραήλ—την Ιερουσαλήμ και τον ναό της. Αυτό έγινε αρχικά από τους Βαβυλωνίους το 607 Π.Κ.Χ. και τελικά από τα ρωμαϊκά στρατεύματα το 70 Κ.Χ. Είναι σαφές ότι ο Θεός δεν ανέχεται την υποκρισία επ’ άπειρον.

Απεναντίας, ο Θεός και ο Γιος Του, ο Ιησούς, εκτιμούν πολύ τους έντιμους και ειλικρινείς ανθρώπους. Για παράδειγμα, όταν ο Ιησούς ξεκινούσε τη διακονία του, τον πλησίασε κάποιος ονόματι Ναθαναήλ. Μόλις τον είδε, ο Ιησούς αναφώνησε: «Να κάποιος που είναι πράγματι Ισραηλίτης, στον οποίο δεν υπάρχει δόλος». (Ιωάννης 1:47) Ο Ναθαναήλ, γνωστός και ως Βαρθολομαίος, έγινε ένας από τους 12 αποστόλους του Ιησού.—Λουκάς 6:13-16.

Ο Ιησούς δαπανούσε χρόνο με τους ακολούθους του και τους δίδασκε τον τρόπο σκέψης του Θεού. Η υποκρισία δεν είχε θέση ανάμεσά τους. Για να τους προειδοποιήσει, ο Ιησούς κατέκρινε με δριμύτητα τις υποκριτικές συνήθειες των θρησκευτικών ηγετών εκείνης της εποχής. Εξετάστε κάποιους τρόπους με τους οποίους ενεργούσαν αυτοί.

Έπρατταν «τη δικαιοσύνη» με επιδεικτικό τρόπο. Ο Ιησούς είπε στους ακροατές του: «Προσέχετε καλά να μην πράττετε τη δικαιοσύνη σας μπροστά στους ανθρώπους για να σας παρατηρούν . . . όπως κάνουν οι υποκριτές». Τους είπε επίσης να κάνουν δώρα ελέους «στα κρυφά», ή αλλιώς διακριτικά. Θα έπρεπε να προσεύχονται ιδιαιτέρως, όχι απλώς για να τους βλέπουν οι άλλοι. Τότε η λατρεία τους θα ήταν γνήσια και θα την εκτιμούσε ο Πατέρας του.—Ματθαίος 6:1-6.

Έσπευδαν να επικρίνουν. Ο Ιησούς είπε: «Υποκριτή! Πρώτα βγάλε το δοκάρι από το δικό σου μάτι και τότε θα δεις καθαρά πώς να βγάλεις το άχυρο από το μάτι του αδελφού σου». (Ματθαίος 7:5) Όταν κάποιος στρέφει την προσοχή στα λάθη των άλλων ενώ ο ίδιος κάνει μεγαλύτερα, παρουσιάζει τον εαυτό του ως κάτι που δεν είναι. Άλλωστε, «όλοι έχουν αμαρτήσει και υστερούν ως προς τη δόξα του Θεού».—Ρωμαίους 3:23.

Δεν είχαν αγνά κίνητρα. Σε κάποια περίπτωση, μαθητές των Φαρισαίων και οπαδοί της παράταξης του Ηρώδη πλησίασαν τον Ιησού προκειμένου να του κάνουν μια ερώτηση σχετικά με τους φόρους. Αρχικά, για να τον κολακέψουν του είπαν: «Δάσκαλε, ξέρουμε ότι είσαι φιλαλήθης και διδάσκεις την οδό του Θεού με αλήθεια». Κατόπιν, προσπάθησαν να του στήσουν παγίδα ρωτώντας τον: «Είναι νόμιμο να πληρώνει κανείς κεφαλικό φόρο στον Καίσαρα ή όχι;» Ο Ιησούς απάντησε: «Γιατί με υποβάλλετε σε δοκιμή, υποκριτές;» Δικαιολογημένα τους αποκάλεσε υποκριτές επειδή δεν ήθελαν όντως απάντηση στην ερώτησή τους, αλλά προσπαθούσαν «να τον παγιδέψουν με τα λόγια του».—Ματθαίος 22:15-22.

Όταν ιδρύθηκε η Χριστιανική εκκλησία την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., δημιουργήθηκε ένα περιβάλλον όπου ανθούσε η αλήθεια και η εντιμότητα. Οι αληθινοί Χριστιανοί προσπαθούσαν σκληρά να ξεριζώσουν τις υποκριτικές τάσεις από την προσωπικότητά τους. Λόγου χάρη, ο Πέτρος, ένας από τους 12 αποστόλους, παρότρυνε τους συγχριστιανούς του να “υπακούν στην αλήθεια με ανυπόκριτη αδελφική στοργή”. (1 Πέτρου 1:22) Ο απόστολος Παύλος πρότρεψε τους συνεργάτες του να εκδηλώνουν «αγάπη από καθαρή καρδιά και από αγαθή συνείδηση και από ανυπόκριτη πίστη».—1 Τιμόθεο 1:5.

Οι διδασκαλίες του Ιησού και των αποστόλων, οι οποίες βρίσκονται στη Γραφή, έχουν την ίδια δύναμη σήμερα με εκείνη που είχαν τον πρώτο αιώνα. Σχετικά με αυτό, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ο λόγος του Θεού είναι ζωντανός και ασκεί δύναμη και είναι κοφτερότερος από κάθε δίκοπο σπαθί και διεισδύει μέχρι διαίρεσης της ψυχής και του πνεύματος, και των αρθρώσεων και του μυελού τους, και μπορεί να διακρίνει σκέψεις και προθέσεις της καρδιάς». (Εβραίους 4:12) Πολλοί έχουν βοηθηθεί να αποβάλουν την υποκρισία και να επιζητήσουν ειλικρίνεια και εντιμότητα, μαθαίνοντας τις  Βιβλικές διδασκαλίες και καταβάλλοντας προσπάθειες να ζουν σύμφωνα με αυτές. Εξετάστε τις εμπειρίες των τριών ατόμων που αναφέρθηκαν στην εισαγωγή.

Η ζωή της Παναγιώτας άλλαξε όταν την προσκάλεσαν να παρακολουθήσει τις συναθροίσεις σε κάποια Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Δεν παρατήρησε καμία επίδειξη δικαιοσύνης για εντυπωσιασμό. Όπως λέει η ίδια: «Εκεί είδα να εκδηλώνουν πραγματική αγάπη και γνήσιο ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο, κάτι που δεν είχα δει όλα τα χρόνια που ασχολούμουν με την πολιτική».

Η Παναγιώτα άρχισε να μελετάει τη Γραφή και προόδευσε μέχρι το βάφτισμα. Αυτό συνέβη πριν από 30 χρόνια. Τώρα λέει: «Βρήκα πραγματικό νόημα στη ζωή, όχι όταν πήγαινα από σπίτι σε σπίτι προωθώντας το κόμμα, αλλά όταν άρχισα να κηρύττω σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού—τον μοναδικό τρόπο για να έχουμε έναν δίκαιο κόσμο».

Ο Ντάνιελ προόδευσε πολύ στη Χριστιανική εκκλησία και του ανατέθηκαν ορισμένες ευθύνες. Λίγα χρόνια αργότερα, έκανε ένα λάθος και η συνείδησή του άρχισε να τον ενοχλεί. «Επειδή θυμόμουν έντονα την υποκρισία που είχα δει στην Εκκλησία πριν από χρόνια», είπε, «ένιωθα πως δεν είχα άλλη επιλογή παρά να εγκαταλείψω τα προνόμια υπηρεσίας μου. Δεν μπορούσα να ζω με τη σκέψη ότι οι συγχριστιανοί μου πίστευαν πως είμαι κάτι που δεν ήμουν πραγματικά».

Ευτυχώς, ύστερα από μια περίοδο διόρθωσης, ο Ντάνιελ ένιωσε ότι μπορούσε να αναλάβει ξανά τα προνόμια υπηρεσίας του με αγαθή συνείδηση, και δέχτηκε πάλι ευχαρίστως ευθύνες στη Χριστιανική εκκλησία. Τέτοια αναζωογονητική εντιμότητα αποτελεί χαρακτηριστικό όσων υπηρετούν τον Θεό χωρίς υποκρισία. Αυτοί μαθαίνουν να “βγάζουν το δοκάρι” από το δικό τους μάτι προτού θελήσουν να “βγάλουν το άχυρο” από το μάτι του αδελφού τους.

Ο Τζέφρι, ο οποίος εργάστηκε όλη του τη ζωή στον κόσμο των επιχειρήσεων, είπε: «Καθώς προόδευα σε Γραφική γνώση, συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα πια να είμαι ο επιτήδειος, φλύαρος πωλητής που θα έλεγε οτιδήποτε για να κλείσει μια συμφωνία. Η συνείδησή μου είχε επηρεαστεί από Γραφικά εδάφια όπως το Παροιμίες 11:1, το οποίο μας λέει ότι “η ζυγαριά που εξαπατά είναι κάτι απεχθές στον Ιεχωβά”». Πράγματι, ανόμοια με εκείνους που έθεσαν στον Ιησού την ερώτηση σχετικά με τους φόρους, ο Τζέφρι έμαθε να μην αποκρύπτει τα κίνητρά του στις δοσοληψίες του τόσο με συγχριστιανούς όσο και με μη ομόπιστους.

Εκατομμύρια Μάρτυρες του Ιεχωβά παγκόσμια προσπαθούν να εφαρμόζουν όσα έχουν μάθει από τη Γραφή. Προσπαθούν άοκνα “να ντυθούν τη νέα προσωπικότητα που δημιουργήθηκε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού με αληθινή δικαιοσύνη και οσιότητα”. (Εφεσίους 4:24) Σας παροτρύνουμε να εξετάσετε ποιοι είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, τι πιστεύουν και πώς μπορούν να σας βοηθήσουν να μάθετε για τον νέο κόσμο τον οποίο υπόσχεται ο Θεός. Εκεί “θα κατοικεί δικαιοσύνη” και δεν θα υπάρχει πια υποκρισία.—2 Πέτρου 3:13.