Το Νοέμβριο του 2012, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πούλησαν το ξενοδοχείο Μπόσερτ. Παρέδωσαν τα κλειδιά στο νέο ιδιοκτήτη και, όπως αμέτρητοι άλλοι που φιλοξενήθηκαν εκεί πριν από αυτούς, «πήραν τις βαλίτσες τους» και έφυγαν. Τα χρήματα από την πώληση θα χρησιμοποιηθούν για την επέκταση του παγκόσμιου Βιβλικού εκπαιδευτικού έργου τους.

Οι Μάρτυρες πούλησαν το 14όροφο αυτό κτίριο, αναγεννησιακού ρυθμού, επειδή το προσωπικό των κεντρικών τους γραφείων θα μεταφερθεί μέσα στα επόμενα χρόνια από το Μπρούκλιν σε νέες εγκαταστάσεις, στο Γουόργουικ της Νέας Υόρκης.

Το ξενοδοχείο χτίστηκε το 1909 από τον Λούις Μπόσερτ, έναν νεοϋορκέζο ξυλέμπορο. Αποτελούνταν από διαμερίσματα και φιλοξενούσε όχι μόνο επισκέπτες αλλά και μόνιμους ενοίκους. Επειδή πολύ σύντομα η ζήτηση ήταν μεγαλύτερη από την προσφορά, ο Μπόσερτ έχτισε το 1914 μια προσθήκη, η οποία σχεδόν διπλασίασε το μέγεθος του κτιρίου. Το 1916 κατασκευάστηκε στην ταράτσα ένα εστιατόριο, το Μαρίν Ρουφ.

Τη δεκαετία του 1980, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αγόρασαν το κτίριο και το ανακαίνισαν προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες του προσωπικού των κεντρικών τους γραφείων που θα έμενε εκεί. Οι αίθουσες χορού μετατράπηκαν σε τραπεζαρίες και το Μαρίν Ρουφ έγινε ένα άνετο καθιστικό για τους μόνιμους ενοίκους και τους φιλοξενουμένους.

Από το 2010, το κτίριο αυτό φιλοξενούσε Μάρτυρες του Ιεχωβά από όλο τον κόσμο οι οποίοι έρχονταν για να ξεναγηθούν στα κεντρικά γραφεία.

Ο νέος ιδιοκτήτης σκοπεύει να ανακαινίσει το Μπόσερτ, το οποίο θα λειτουργήσει ως ξενοδοχείο πολυτελείας. Η εξαιρετική κατάσταση του κτιρίου, το οποίο μέχρι τώρα αποτελούνταν από μικρά διαμερίσματα και δωμάτια, θα διευκολύνει αυτή τη μετατροπή.

Όταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αγόρασαν το Μπόσερτ, τα σημάδια των χρόνων εγκατάλειψης ήταν κάτι παραπάνω από εμφανή. Η ανοιχτόχρωμη εξωτερική επιφάνεια του κτιρίου ήταν βρώμικη και οι μεγάλες μαρκίζες από τερακότα στην κορυφή του είχαν σπάσει και υπήρχε κίνδυνος να πέσουν. Τα παράθυρα ήταν παλιά και έμπαζαν. Οι μόνοι θαμώνες του Μαρίν Ρουφ ήταν πλέον τα περιστέρια. Ξεκίνησε, λοιπόν, ένα τεράστιο έργο ανακαίνισης. Μάρτυρες του Ιεχωβά από κάθε γωνιά των Ηνωμένων Πολιτειών πρόσφεραν το χρόνο και τις ικανότητές τους και ολοκλήρωσαν τελικά το έργο το 1991.

Οι Μάρτυρες καθάρισαν και επιδιόρθωσαν την εξωτερική επιφάνεια του κτιρίου, η οποία ήταν από πέτρα και γρανίτη. Αντικατέστησαν την παλιά μαρκίζα με μια πανομοιότυπη από ελαφρύ υαλόνημα και τοποθέτησαν καινούρια παράθυρα από μαόνι.

Επιπλέον, ανακαίνισαν πλήρως το εσωτερικό του κτιρίου, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην άλλοτε μεγαλοπρεπή ρεσεψιόν. Για την επισκευή των μαρμάρινων τοίχων, παρήγγειλαν μάρμαρα από την Ιταλία, μάλιστα από το ίδιο λατομείο από το οποίο είχε αγοραστεί το αρχικό μάρμαρο. Επίσης αποκατέστησαν τις περίτεχνες γύψινες διακοσμήσεις της οροφής που είχαν καταστραφεί από την υγρασία.

Μια σημαντική δυσκολία παρουσιάστηκε με τις τεράστιες σιδερένιες κολόνες της ρεσεψιόν. Όταν κατασκευάστηκε το κτίριο, είχε χρησιμοποιηθεί για το φινίρισμά τους μια ιταλική τεχνική απομίμησης μαρμάρου με γύψο, η λεγόμενη scagliola, αλλά οι επόμενοι ιδιοκτήτες είχαν βάψει τις κολόνες πολλές φορές. Κανείς από τους εθελοντές εργάτες δεν γνώριζε πώς να εφαρμόσει αυτή την ιταλική τεχνοτροπία. Ωστόσο, σε μια κοντινή πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη, βρέθηκε ένα βιβλίο που περιέγραφε τη διαδικασία για την κατασκευή αυτού του τεχνητού μαρμάρου. Έχοντας στα χέρια τους τις απαραίτητες πληροφορίες, οι εργάτες δούλεψαν εβδομάδες ολόκληρες, ώσπου τελικά οι κολόνες επανήλθαν σχεδόν στην αρχική τους μορφή.

Με την ολοκλήρωση της ανακαίνισης το 1991, το Μπόσερτ είχε γίνει πια όχι μόνο πρακτικό αλλά και όμορφο. Μάλιστα, λόγω της εξαιρετικής εργασίας που έκαναν οι Μάρτυρες, το κτίριο κέρδισε το βραβείο αποκατάστασης διατηρητέων Λούσι Τζ. Μόζες.