Eli apaiz nagusiak bi seme zituen, Hofni eta Pinhas. Hauek tabernakuluan zerbitzatzen zuten apaizak ziren. Baina ez zituzten Jehobaren legeak obeditzen eta, gainera, oso gaizki jokatzen zuten jendearekin. Adibidez, israeldarrek Jehobarentzako opariak ekartzen zituztenean, haragi zatirik onenak beraientzako hartzen zituzten. Nahiz eta semeek egiten zutena Elik bazekien, ez zuen ezertxo ere egiten. Utziko ote zuen Jehobak egoera honek jarraitu zezan?

Hofni eta Pinhas baino gazteagoa izan arren, Samuelek ez zuen berdin jokatzen. Hortaz, Jehoba oso pozik zegoen Samuelekin. Gau batean, Samuelek norbaitek deitzen ziola entzun zuen lotan zegoen bitartean. Altxatu, Elirengana joan eta esan zion: «Hemen nauzu!». Baina Elik erantzun zion: «Ez dizut deitu. Itzul zaitez eta egizu lo». Samuel, beraz, ohera itzuli zen. Orduan, berdina gertatu zen berriro. Samuelek ahotsa hirugarren aldiz entzun zuenean, Jehoba ari zitzaiola deika konturatu zen Eli. Ahotsa berriro entzuten bazuen, hau erantzuteko esan zion Samueli: «Esan, Jehoba. Adi duzu zure zerbitzaria».

 Ohera itzuli ondoren, Samuelek entzun zuen: «Samuel, Samuel!». Hortaz, erantzun zuen: «Esan, Jehoba. Adi duzu zure zerbitzaria». Jehobak esan zion: «Esan Eliri bera eta bere familia zigortu behar ditudala. Badaki bere semeak gauza txarrak egiten ari direla tabernakuluan, baina ez du ezertxo ere egiten». Hurrengo egunean, Samuelek tabernakuluko ateak ireki zituen beti bezala. Jehobak esan ziona apaiz nagusiari adierazteko beldur zen. Baina Elik deitu eta galdetu zion: «Seme, zer esan zizun Jehobak? Esadazu guzti-guztia». Beraz, Samuelek dena kontatu zion.

Hazten zihoan heinean, Jehobak Samuel zaintzen jarraitu zuen. Israelgo bazter guztietan jakin zuten Jehobak Samuel aukeratu zuela profeta eta epaile izateko.