‏«ایمان اطمینان قطعی به تحقق چیزهایی است که به آن امید داریم و اعتقاد به حقایقی است که دیده نمی‌شود،‏ اما گواهی روشن برای آن‌ها وجود دارد.‏»—‏عبرانیان ۱۱:‏۱‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید.‏

 ‏«ایمان،‏ ضامن چیزهایی است که بدان امید داریم و برهان آنچه هنوز نمی‌بینیم.‏»—‏عبرانیان ۱۱:‏۱،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو.‏

 این آیه شامل دقیق‌ترین توصیف ایمان در کتاب مقدّس است و نشان می‌دهد که ایمان فقط به معنی اعتقاد داشتن به چیزی نیست.‏

 ‏«ایمان اطمینان قطعی به تحقق چیزهایی است که به آن امید داریم.‏»‏ در متن اصلی عبرانیان ۱۱:‏۱ کلمهٔ یونانی‌ای که «ایمان» ترجمه شده است به معنی اعتماد کردن،‏ اطمینان داشتن یا اعتقاد راسخ است.‏ چنین ایمانی بر اساس «اطمینان قطعی» است،‏ نه خیال‌پردازی.‏ واژهٔ یونانی که «اطمینان قطعی»‏ a ترجمه شده است،‏ همچنین می‌تواند «سند مالکیت» ترجمه شود،‏ که ضامنی برای اطمینان و قطعیت مالکیت چیزی است.‏

 ‏‹ایمان اعتقاد به حقایقی است که دیده نمی‌شود،‏ اما گواهی روشن [یا:‏ «گواهی قانع‌کننده،‏» پاورقی] برای آن‌ها وجود دارد.‏›‏ پس ایمان بر پایهٔ وجود گواهی روشن و قانع‌کننده است.‏ چنین گواهی شخص را متقاعد می‌کند که یک چیز نادیدنی وجود دارد.‏

 کتاب عبرانیان نامه‌ای از طرف پولُس رسول به مسیحیان قرن اول در منطقهٔ اورشلیم است.‏ پولُس در این قسمت از نامه‌اش اهمیت ایمان را بررسی می‌کند.‏ برای مثال می‌نویسد:‏ «غیرممکن است که بدون ایمان بتوان خدا را خشنود ساخت؛‏ زیرا هر که به خدا نزدیک می‌شود،‏ باید معتقد باشد که او وجود دارد و به کسانی که از صمیم دل او را می‌جویند،‏ پاداش می‌دهد.‏» (‏عبرانیان ۱۱:‏۶‏)‏ پولُس بعد از توصیف ایمان در عبرانیان ۱۱:‏۱،‏ به نمونه‌هایی از مردان و زنانی که از خود ایمان نشان دادند اشاره می‌کند.‏ او بیان می‌کند که آن‌ها چطور ایمانشان را در عمل و هماهنگ با خواست خدا نشان دادند.‏—‏عبرانیان ۱۱:‏۴-‏۳۸‏.‏