مسیحیان اعتقاد دارند که عیسی جان خود را برای گناهان انسان‌ها بخشید.‏ (‏۱پِطرُس ۳:‏۱۸‏)‏ اما این که اعتقاد داشته باشیم عیسی نجات‌دهندهٔ ماست،‏ کافی نیست.‏ دیوها هم می‌دانند که عیسی ‹پسر خداست،‏› اما نابودی در انتظارشان است،‏ نه نجات.‏—‏لوقا ۴:‏۴۱؛‏ یهودا ۶‏.‏

•  برای نجات چه کار باید بکنم؟‏

•  آیا استفاده از «دعای نجات» درست است؟‏

•  ‏«دعای نجات» از کجا منشأ گرفته است؟‏

•   باید اعتقاد داشته باشیم که عیسی زندگی خود را برای گناهان ما قربانی کرد.‏ (‏اعمال ۱۶:‏۳۰،‏ ۳۱؛‏ ۱یوحنا ۲:‏۲‏)‏ به این دلیل باید اعتقاد داشته باشیم که عیسی شخصی واقعی بود و همهٔ گزارشات کتاب مقدّس در مورد او درست است.‏

•   باید یاد بگیریم که کتاب مقدّس واقعاً چه تعلیم می‌دهد.‏ (‏۲تیموتائوس ۳:‏۱۵‏)‏ کتاب مقدّس می‌گوید که پولُس رسول و سیلاس به یک زندانبان گفتند:‏ ‹به عیسای سَرور ایمان بیاور و نجات خواهی یافت.‏› سپس آنان شروع به تعلیم «کلام یَهُوَه»‏ a به زندانبان کردند.‏ (‏اعمال ۱۶:‏۳۱،‏ ۳۲‏)‏ بنابراین برای این که زندانبان بتواند به عیسی ایمان بیاورد،‏ باید اول درکی پایه‌ای از کلام یَهُوَه می‌داشت.‏ او باید از مطالب کتاب مقدّس درکی درست پیدا می‌کرد.‏—‏۱تیموتائوس ۲:‏۳،‏ ۴‏.‏

•   باید توبه کنیم.‏ (‏اعمال ۳:‏۱۹‏)‏ ما باید از اعمال و رفتار اشتباه گذشتهٔ خود توبه کنیم،‏ یعنی احساس تأسف عمیق نسبت به آن‌ها داشته باشیم.‏ توبهٔ ما در نظر دیگران به این شکل آشکار می‌شود که از اعمالی که در نظر خدا ناپسند است دست کشیم و «اعمالی به نشانهٔ توبه» انجام دهیم.‏—‏اعمال ۲۶:‏۲۰‏.‏

•   باید تعمید بگیریم.‏ (‏مَتّی ۲۸:‏۱۹‏)‏ عیسی گفت کسانی که می‌خواهند شاگرد او باشند،‏ باید تعمید بگیرند.‏ زندانبانی که قبلاً به او اشاره شد تعمید گرفت.‏ (‏اعمال ۱۶:‏۳۳‏)‏ همچنین بعد از این که پِطرُس رسول به جمعیتی بزرگ حقیقت را در مورد عیسی تعلیم داد،‏ «کسانی که کلام او را با خوشحالی پذیرفتند،‏ تعمید گرفتند.‏»—‏اعمال ۲:‏۴۰،‏ ۴۱‏.‏

•   باید از عیسی اطاعت کنیم.‏ (‏عبرانیان ۵:‏۹‏)‏ پیروان عیسی از طریق شیوهٔ زندگی خود نشان می‌دهند که ‹به هر آنچه عیسی فرمان داده است عمل می‌کنند.‏› (‏مَتّی ۲۸:‏۲۰‏)‏ آنان ‹به کلام عمل می‌کنند و فقط شنوندهٔ آن نیستند.‏›—‏یعقوب ۱:‏۲۲‏.‏

•   باید تا به آخر پایدار بمانیم.‏ (‏مَرقُس ۱۳:‏۱۳‏)‏ شاگردان عیسی باید پایداری کنند تا نجات یابند.‏ (‏عبرانیان ۱۰:‏۳۶‏)‏ برای مثال،‏ پولُس رسول کاملاً از تعالیم عیسی اطاعت می‌کرد و به خدا وفادار بود.‏ او از زمان مسیحی شدن تا زمان مرگش،‏ در این راه پایدار ماند.‏—‏۱قُرِنتیان ۹:‏۲۷‏.‏

 در بعضی مذاهب،‏ پیروان آن‌ها دعاهایی مانند «دعای نجات» می‌خوانند.‏ کسانی که چنین دعایی را تکرار می‌کنند معمولاً به گناهانشان اعتراف می‌کنند و اذعان دارند که عیسی جانش را برای گناهانشان داد.‏ همچنین درخواست می‌کنند که عیسی در دل‌هایشان جای گیرد.‏ اما کتاب مقدّس به دعایی به نام «دعای نجات» اشاره ندارد.‏

 بعضی‌ها بر این باورند که شخص بعد از گفتن «دعای نجات» از نجات ابدی برخوردار می‌شود.‏ اما هیچ دعایی ضمانتی برای نجات نیست.‏ ما انسان‌ها چون ناکاملیم خطا می‌کنیم.‏ (‏۱یوحنا ۱:‏۸‏)‏ به این خاطر عیسی به پیروانش آموخت تا مرتباً برای بخشش گناهانشان دعا کنند.‏ (‏لوقا ۱۱:‏۲،‏ ۴‏)‏ به علاوه،‏ بعضی از مسیحیان قرن اول که در انتظار نجات ابدی بودند به دلیل این که از خدمت به خدا دست کشیدند،‏ این امکان را از دست دادند.‏—‏عبرانیان ۶:‏۴-‏۶؛‏ ۲پِطرُس ۲:‏۲۰،‏ ۲۱‏.‏

 تاریخدانان در مورد منشأ «دعای نجات» اختلاف نظر دارند.‏ برخی بر این باورند که این رسم طی دوران اصلاحات پروتستانی به وجود آمد.‏ عده‌ای دیگر بر این باورند که این دعا در دوران جنبش‌های مذهبی‌ای که در قرن‌های هجدهم و نوزدهم رخ داد،‏ شکل گرفت.‏ در هر صورت کتاب مقدّس نه تنها این نوع دعا را تأیید نمی‌کند بلکه مخالف آن نیز است.‏