واژهٔ «برزخ» در هیچ جای کتاب مقدّس به چشم نمی‌خورد.‏ همچنین کتاب مقدّس نمی‌گوید که روح مردگان به منظور تطهیر شدن در عالم برزخ رنج و عذاب می‌کشد.‏ a در این مقاله ببینید که کتاب مقدّس در مورد گناه و مرگ چه تعلیمی می‌دهد و این تعلیم چگونه با تعلیم برزخ متناقض است.‏

•   ایمان به خون ریخته‌شدهٔ عیسی شخص را از گناهان طاهر می‌سازد،‏ نه ماندن در عالم برزخ.‏ کتاب مقدّس می‌گوید که ‹خون عیسی،‏ ما را از هر گناه پاک می‌سازد› و او «با خون خود ما را شست و از گناهانمان طاهر ساخت.‏» (‏۱یوحنا ۱:‏۷؛‏ مکاشفه ۱:‏۵‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ عیسی گفت:‏ ‹من آمدم تا به مردم خدمت کنم و جانم را در راه نجات بسیاری فدا سازم.‏›—‏مَتّی ۲۰:‏۲۸‏،‏ تفس.‏

•   مردگان از دنیای اطرافشان ناآگاه هستند.‏ در کلام خدا آمده است:‏ «زنده‌ها اقلاً می‌دانند که خواهند مرد!‏ ولی مرده‌ها چیزی نمی‌دانند.‏» (‏جامعه ۹:‏۵‏،‏ تفس‏)‏ بنابراین کسی که مرده است هیچ حسی ندارد و آتش دوزخ یا رنج و عذاب کشیدن در عالم برزخ نمی‌تواند او را پاک سازد.‏

•   پس از مرگ هیچ مجازاتی در انتظار شخص گناهکار نیست.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «مزد گناه مرگ است» و «کسی که مرده است،‏ از گناه خود آزاد شده است.‏» (‏رومیان ۶:‏۷،‏ ۲۳‏)‏ مرگ یا به عبارتی ساقط شدن از عالم هسـتی مجازات و نتیجهٔ گناه است نه چیزی دیگر.‏