کتاب مقدّس نه تنها برخورداری از لذّت جنسی را منع نمی‌کند،‏ بلکه آن را هدیه‌ای می‌داند که خدا به افراد متأهل بخشیده است.‏ او انسان‌ها را «مرد و زن» آفرید و آنچه را که خلق کرده بود،‏ «بسیار نیکو» خواند.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲۷،‏ ۳۱‏)‏ زمانی که خدا اولین مرد و زن را به ازدواج هم درآورد،‏ گفت که آنان «یک تن خواهند شد.‏» (‏پیدایش ۲:‏۲۴‏)‏ پیوند ازدواج،‏ لذّت رابطهٔ جنسی و ارتباط نزدیک عاطفی را شامل می‌شود.‏

 کتاب مقدّس لذّتی را که شوهر در ازدواج می‌برد،‏ چنین توصیف می‌کند:‏ «از همسر روزگار جوانیِ خویش شادمان باش؛‏ .‏.‏.‏ پستانهایش تو را همیشه خرّم سازد و عشق او سرمستت کند.‏» (‏امثال ۵:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ همچنین خواست یَهُوَه این است که زنان نیز از رابطهٔ جنسی لذّت برند.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «زن و مرد باید وظایف زناشویی خود را نسبت به یکدیگر انجام دهند.‏»—‏۱قُرِنتیان ۷:‏۳‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

محدودسازی لذّت جنسی

 خدا رابطهٔ جنسی را تنها در چارچوب ازدواج زن و مرد مجاز می‌داند.‏ عبرانیان ۱۳:‏۴ در این رابطه می‌گوید:‏ «پیوند ازدواج باید در نظر همگان محترم باشد.‏ بستر زناشویی نیز باید از ناپاکی به دور باشد؛‏ زیرا خدا کسانی را که مرتکب اعمال نامشروع جنسی می‌شوند،‏ چه مجرّد و چه متأهل،‏ محکوم خواهد کرد.‏» افراد متأهل باید به عهد خود نسبت به هم وفا کنند‏.‏ آنان می‌توانند با عمل به این اصل کتاب مقدّس که می‌گوید «تنها به فکر نفع خود مباشید» در امور زناشویی ازخودگذشتگی نشان داده و بدین شکل شادی فراوان یابند.‏—‏فیلیپیان ۲:‏۴‏.‏