گناهان ما به خاطر بهای رهایی‌ای که عیسی با جانش پرداخت بخشیده می‌شود.‏ (‏افس ۱:‏⁠۷‏)‏ با این حال،‏ کتاب مقدّس می‌گوید که ‹خدا با بخشیدن گناهانی که انسان‌ها در زمان‌های گذشته مرتکب می‌شدند،‏ صبرش را نشان می‌داد.‏› زمان‌های گذشته،‏ به قبل از این که عیسی جانش را برای ما قربانی کند،‏ اشاره دارد.‏ (‏روم ۳:‏۲۵‏)‏ یَهُوَه چطور می‌توانست قبل از پرداخت بهای رهایی،‏ گناهان انسان‌ها را ببخشد و در عین حال طبق معیارهای عادلانه‌اش عمل کند؟‏

وقتی که یَهُوَه تصمیم گرفت ‹نسلی› برای نجات بشر فراهم کند،‏ در واقع از دید او فدیه پرداخت شده بود.‏ (‏پیدا ۳:‏۱۵؛‏ ۲۲:‏۱۸‏)‏ یَهُوَه کاملاً مطمئن بود که پسر یگانه‌اش در زمان معین حاضر خواهد بود جانش را فدا کند.‏ (‏غلا ۴:‏۴؛‏ عبر ۱۰:‏​۷-‏۱۰‏)‏ هنگامی که عیسی روی زمین بود،‏یعنی قبل از پرداخت بهای رهایی،‏ اختیار بخشیدن گناهان دیگران را داشت.‏ او می‌دانست که قربانی‌اش می‌تواند امکان بخشش گناهان را برای باایمانان فراهم کند.‏—‏مت ۹:‏​۲-‏۶‏.‏