۱.‏ اغلب به سبب گناه چه احساسی در خادمان وفادار یَهُوَه به وجود می‌آید؟‏

‏«چه وضعیت اسفباری دارم!‏» (‏روم ۷:‏۲۴‏)‏ بسیارند خادمان وفاداری که همین احساس پولُس رسول را نسبت به خود داشته‌اند.‏ همهٔ ما از گناه موروثی عذاب می‌کشیم و زمانی که رفتارمان با نیّت قلبی‌مان برای خشنود ساختن یَهُوَه در تضاد قرار می‌گیرد،‏ خود را در وضعیتی اسفبار حس می‌کنیم.‏ برخی مسیحیان که گناهی جدّی مرتکب شده‌اند،‏ شاید تصوّر کرده‌اند که حتی بخشش الٰهی نیز گناه آنان را جبران نخواهد کرد.‏

۲.‏ الف)‏ مزمور ۳۴:‏۲۲ چگونه ما را از رحمت یَهُوَه مطمئن می‌سازد؟‏ ب)‏ در این مقاله چه نکاتی بررسی می‌شود؟‏ (‏کادر  ‏«تصویری نمادین یا نمونه‌ای آموزنده»‏ ملاحظه شود.‏)‏

^۲ با این حال،‏ کلام خدا به ما اطمینان می‌دهد که کسانی که به یَهُوَه پناه می‌آورند،‏ می‌توانند از رحمت او برخوردار شوند و از زیر بار خردکنندهٔ گناهشان بیرون آیند.‏ ‏(‏مزمور ۳۴:‏۲۲ خوانده شود.‏)‏ چگونه می‌توانیم به یَهُوَه پناه آوریم؟‏ برای برخوردار شدن از رحمت و بخشش یَهُوَه چه قدم‌هایی باید برداریم؟‏ با بررسی ترتیبات مربوط به شهرهای پناهگاه در اسرائیل باستان،‏ می‌توان پاسخ این سؤالات را یافت.‏ درست است که این ترتیبات نیز با پایان یافتن عهد شریعت در سال ۳۳ م.‏ تغییر یافت،‏ اما باید به خاطر داشت که تمام قوانین شریعت از طرف یَهُوَه بود.‏ پس با بررسی این تدارک الٰهی می‌توانیم به دیدگاه یَهُوَه خدا در خصوص گناه،‏ گناهکاران و توبه  پی ببریم.‏ نخست می‌خواهیم به طور کلّی با مقصود خدا از تعیین این شهرهای پناهگاه آشنا شویم.‏

۳.‏ اسرائیلیان باید در مقابل قتل عمد چه می‌کردند؟‏

^۳ در دوران اسرائیل باستان،‏ یَهُوَه هر گونه قتلی را جدّی تلقّی می‌کرد.‏ شخصی که قتل عمد کرده بود باید به دست نزدیک‌ترین خویشاوند مذکر مقتول که در کتاب مقدّس «خونخواهِ مقتول» خوانده شده است،‏ کشته می‌شد.‏ (‏اعد ۳۵:‏۱۹‏)‏ این عمل،‏ خون ریخته‌شدهٔ شخص بی‌گناه را کفّاره می‌کرد.‏ اعدام فوری قاتل در واقع سرزمین موعود را از ‹نجاست› و ناپاکی محفوظ می‌داشت؛‏ زیرا یَهُوَه فرمان داده بود:‏ «سرزمینی را که در آن زندگی می‌کنید،‏ مُلَوَّث [یا ناپاک] مسازید.‏ زیرا خون [انسان] زمین را مُلوث می‌کند.‏»—‏اعد ۳۵:‏۳۳،‏ ۳۴‏.‏

۴.‏ اسرائیلیان در مقابل قتل غیرعمد چگونه عمل می‌کردند؟‏

^۴ حال اسرائیلیان در مقابل قتل غیرعمد چه می‌کردند؟‏ هر چند عمل شخص غیرعمد بود،‏ او هنوز گناه ریختن خون یک انسان را بر گردن داشت.‏ (‏پیدا ۹:‏۵‏)‏ با این حال،‏ از سر رحمت به او اجازه داده شده بود که از دست خونخواهِ مقتول به یکی از شش شهر پناهگاه بگریزد.‏ در آنجا جانش در امان بود.‏ شخصی که قتل غیرعمد کرده بود،‏ باید تا زمان مرگ کاهن اعظم در شهر پناهگاه می‌ماند.‏—‏اعد ۳۵:‏۱۵،‏ ۲۸‏.‏

۵.‏ ما چگونه می‌توانیم از تدارک شهرهای پناهگاه،‏ یَهُوَه را بهتر بشناسیم؟‏

^۵ شهرهای پناهگاه ایدهٔ انسان‌ها نبود.‏ یَهُوَه بود که به یوشَع فرمان داد:‏ «به بنی‌اسرائیل بگو شهرهای پناهگاهی را .‏ .‏ .‏ برای خود معین کنند.‏» (‏یوش ۲۰:‏۱،‏ ۲،‏ ۷،‏ ۸‏)‏ برای اسرائیلیان این شهرها «تقدیس» شده،‏ یعنی مقدّس بودند.‏ (‏یوش ۷:‏۲۰،‏ ۸‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏)‏ از آنجا که این خواست یَهُوَه بود که شهرهایی به منظور پناهگاه تعیین شود،‏ می‌توانیم از خود بپرسیم:‏ این تدارک یَهُوَه چگونه به ما کمک می‌کند تصویری روشن‌تر از رحمت او داشته باشیم؟‏ همچنین چه درسی از آن می‌گیریم و چگونه ما نیز می‌توانیم به یَهُوَه پناه بیاوریم؟‏

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ نقش پیران قوم اسرائیل در داوری شخصی که قتل غیرعمد مرتکب شده بود،‏ چه بود؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏ ب)‏ چرا مهم بود که شخص نزد پیران برود؟‏

^۶ شخصی که قتل غیرعمد مرتکب شده بود،‏ نخست باید در مدخل دروازهٔ شهری که به آن پناه برده بود،‏ «ماجرا را برای مشایخ شهر» بیان می‌کرد.‏ در آنجا باید به‌گرمی او را می‌پذیرفتند.‏ (‏یوش ۲۰:‏۴‏)‏ مدتی بعد او را نزد مشایخ شهری که قتل در آن صورت گرفته بود،‏ می‌فرستادند تا مشایخ،‏ یعنی پیران آن شهر مورد او را داوری کنند.‏ ‏(‏اعداد ۳۵:‏۲۴،‏ ۲۵ خوانده شود.‏)‏ تنها بعد از زمانی که حکم بر غیرعمد بودن قتل داده می‌شد،‏ شخص را به شهر پناهگاه بازمی‌گرداندند.‏

^۷ چرا مهم بود که پیران وارد عمل شوند؟‏ دلیل آن این بود که قوم اسرائیل پاک و مقدّس نگاه داشته شود و کسی که مرتکب قتل غیرعمد شده بود از رحمت خدا برخوردار شود.‏ یک محقق کتاب مقدّس در این خصوص نوشته است که اگر شخص فراری نزد پیران نمی‌رفت،‏ «زندگی‌اش در خطر بود و اگر کشته می‌شد خونش به گردن خودش بود؛‏ زیرا از تدارکی که یَهُوَه برای حفظ امنیت او فراهم کرده بود،‏ بهره نبرده بود.‏» آری،‏ شخص برای آن که از رحمت یَهُوَه برخوردار می‌شد،‏ باید درخواست کمک می‌کرد و کمک پیران شهر را می‌پذیرفت.‏ اگر شخص به یکی از شهرهایی که یَهُوَه تعیین کرده بود پناه نمی‌برد،‏ نزدیک‌ترین خویشاوند مقتول حق داشت او را بکشد.‏

۸،‏ ۹.‏ چرا مسیحی‌ای که مرتکب خطایی جدّی شده است،‏ باید از پیران کمک بخواهد؟‏

 ^۸ امروزه نیز مسیحی‌ای که مرتکب گناه جدّی شده است،‏ باید از پیران مسیحی کمک بطلبد تا از لحاظ روحانی بهبود یابد.‏ چرا این کار اهمیت دارد؟‏ نخست،‏ همان طور که در کتاب مقدّس آمده،‏ یَهُوَه است که مسئولیت رسیدگی به گناهی جدّی را به پیران مسیحی داده است.‏ (‏یعقو ۵:‏۱۴-‏۱۶‏)‏ دوم این که این تدارک،‏ شخص توبه‌کار را مصمم می‌سازد که در پناه یَهُوَه بماند و از عادت به گناه بپرهیزد.‏ (‏غلا ۶:‏۱؛‏ عبر ۱۲:‏۱۱‏)‏ سوم این که پیران مسئولیت دارند و آموزش دیده‌اند که فرد توبه‌کار را قوّت‌قلب دهند و از رنج و ناراحتی او بکاهند.‏ یَهُوَه این مردان را «سرپناهی در برابر توفان» خوانده است.‏ (‏اشع ۳۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ آیا موافق نیستید که چنین تدارکی حقیقتاً نشانگر رحمت خداست؟‏

^۹ بسیاری از خادمان خدا از درخواست کمک از پیران و از کمکی که دریافت کرده‌اند،‏ آرامش فراوان یافته‌اند.‏ برای مثال،‏ برادری به نام دَنیِل،‏ مرتکب خطایی جدّی شد،‏ اما برای چندین ماه مردد بود که نزد پیران مسیحی برود.‏ او اذعان کرد:‏ «فکر کردم بعد از چنین مدت طولانی‌ای پیران دیگر کاری نمی‌توانند برای من بکنند.‏ با این حال،‏ تمام وقت نگران این بودم که به شکلی تقاص خطایم را بدهم و هر بار که دعا می‌کردم،‏ حس می‌کردم باید اول از بابت خطایم از یَهُوَه عذرخواهی کنم.‏» سرانجام دَنیِل از پیران کمک خواست.‏ او در مورد آن زمان می‌گوید:‏ «شکی نیست که می‌ترسیدم با پیران صحبت کنم.‏ اما وقتی چنین کردم گویی باری سنگین از شانه‌هایم برداشته شد.‏ الآن حس می‌کنم می‌توانم بدون هیچ مانعی در دعا به یَهُوَه نزدیک شوم.‏» اکنون دَنیِل وجدانی آسوده دارد و چندی پیش به عنوان خادم جماعت منصوب شد.‏

۱۰.‏ برای برخوردار شدن از رحمت یَهُوَه،‏ شخص فراری،‏ چه قدم قاطعی باید برمی‌داشت؟‏

^۱۰ شخصی که مرتکب قتل غیرعمد شده بود،‏ برای برخوردار شدن از رحمت یَهُوَه باید قدم‌هایی قاطع برمی‌داشت.‏ او باید به نزدیک‌ترین شهر پناهگاه می‌گریخت.‏ ‏(‏یوشَع ۲۰:‏۴ خوانده شود.‏)‏ نمی‌توان تصوّر  کرد که شخص فراری نسبت به این دستور بی‌اعتنا بوده باشد،‏ زیرا زندگی او بستگی به این داشت که فوراً به آن شهر بگریزد و در آنجا بماند.‏ برای این منظور او باید از برخی چیزها دست می‌کشید.‏ او باید تا زمان مرگ کاهن اعظم از شغل،‏ خانه و سفر کردن می‌گذشت.‏ * (‏اعد ۳۵:‏۲۵‏)‏ اما این وضعیت ناخوشایند به تلاشش می‌ارزید.‏ اگر او شهر پناهگاه را ترک می‌کرد نشان می‌داد که نسبت به زندگی مقتول بی‌اعتناست و زندگی خودش در خطر می‌افتاد.‏

۱۱.‏ مسیحی توبه‌کار با چه اعمالی نشان می‌دهد که رحمت خدا را بدیهی نمی‌شمارد؟‏

^۱۱ امروزه نیز توبه‌کاران به منظور برخوردار شدن از رحمت خدا،‏ باید قدم‌هایی قاطع بردارند.‏ ما باید کاملاً از طریق گناه‌آلودمان دوری کنیم،‏ و نه تنها از گناهان جدّی،‏ بلکه باید از گناهان کوچک‌تر که اغلب به خطاهای بزرگ‌تر می‌انجامد،‏ بگریزیم.‏ پولُس رسول تحت الهام خدا اعمال مسیحیان توبه‌کار در قُرِنتُس را چنین توصیف کرد:‏ «اندوه خداپسندانهٔ شما،‏ چه ثمراتی در شما به وجود آورده است؛‏ آری،‏ چه تلاش صادقانه‌ای و چه اشتیاقی برای پاک ساختن نام خود،‏ چه خشمی،‏ چه ترسی،‏ چه شوقی،‏ چه غیرتی و چه عزمی برای اصلاح خطا!‏» (‏۲قر ۷:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ ما با اقداماتی قاطع برای ترک طریق گناه‌آلود،‏ به یَهُوَه نشان می‌دهیم که نسبت به این مسئله بی‌اعتنا نیستیم و رحمت او را بدیهی نمی‌شماریم.‏

۱۲.‏ فردی مسیحی شاید لازم باشد برای برخوردار شدن از رحمت خدا،‏ از چه بگذرد؟‏

^۱۲ فردی مسیحی برای این که همچنان از رحمت خدا برخوردار شود،‏ باید از چه بگذرد؟‏ او حتی باید حاضر باشد از آنچه دوست دارد اما او را در معرض گناه کردن قرار می‌دهد،‏ دست بکشد.‏ (‏مت ۱۸:‏۸،‏ ۹‏)‏ اگر به دلیل معاشرت با برخی از دوستانتان به کارهایی بپردازید که یَهُوَه را ناخشنود می‌سازد،‏ آیا حاضرید با آنان قطع رابطه کنید؟‏ اگر حفظ تعادل در خوردن نوشیدنی‌های الکلی برایتان سخت باشد،‏ آیا از موقعیت‌های وسوسه‌انگیز دوری می‌کنید؟‏ اگر با امیال ناپاک جنسی در نبردید،‏ از فیلم‌ها،‏ وب‌سایت‌ها و سرگرمی‌هایی که افکار ناپاک در شما ایجاد می‌کند،‏ پرهیز می‌کنید؟‏ به یاد داشته باشید که گذشتن از هر چیز به منظور حفظ وفاداری‌مان به یَهُوَه،‏ ارزشش را دارد.‏ به راستی که هیچ چیز دردناک‌تر از این نیست که احساس کنیم خدا ما را رها کرده است.‏ از سوی دیگر هیچ چیز رضایت‌بخش‌تر از این نیست که «محبت جاودانی» خدا را احساس کنیم.‏—‏اشع ۵۴:‏۷،‏ ۸‏.‏

۱۳.‏ چرا شخص فراری می‌توانست در شهرهای پناهگاه احساس امنیت و شادی کند؟‏

^۱۳ اگر شخصی که مرتکب قتل شده بود،‏ وارد شهر پناهگاه می‌شد در امنیت قرار می‌گرفت.‏ یَهُوَه در مورد آن شهرها چنین گفت:‏ «برای شما پناهگاهی خواهد بود.‏» (‏یوش ۲۰:‏۲،‏ ۳‏)‏ از دید یَهُوَه چنین شخصی نباید بار دیگر برای همان مسئله قضاوت می‌شد،‏ و حتی خونخواه مقتول نیز اجازه نداشت وارد آن شهر شده و جان او را بگیرد.‏ ترس از مجازات برای فرد فراری،‏ دیگر وجود نداشت.‏ اگر او در شهر می‌ماند،‏ تحت مراقبت یَهُوَه در امنیت بود.‏ این مکان‌ها شهر پناهگاه بودند،‏ نه زندان.‏ در این شهرها شخص می‌توانست کار کند،‏ به دیگران کمک کند و یَهُوَه را در آرامش خدمت کند.‏ آری،‏ او می‌توانست از زندگی‌ای شاد و رضایت‌بخش برخوردار باشد!‏

۱۴ مسیحی توبه‌کار چه اطمینانی می‌تواند داشته باشد؟‏

^۱۴ برخی از خادمان یَهُوَه که از گناه جدّی خود توبه کرده‌اند،‏ احساس می‌کنند که به اصطلاح زندانی شده‌اند.‏ آنان حتی شاید فکر کنند که یَهُوَه تا ابد گناه آنان را پیش روی خود دارد.‏ اگر شما نیز چنین احساسی دارید،‏ مطمئن باشید که وقتی یَهُوَه شما را می‌بخشد،‏ می‌توانید  از رحمت او برخوردار شده،‏ احساس امنیت کنید.‏ دَنیِل که پیش‌تر به او اشاره شد،‏ به درستی این امر پی برد.‏ پس از این که پیران به او در اصلاح خطایش کمک کردند،‏ توانست دوباره وجدانی آسوده به دست آورد.‏ او چنین می‌گوید:‏ «احساس کردم باری از دوشم برداشته شد.‏ پس از این که به‌درستی به این مسئله رسیدگی شد،‏ دیگر احساس تقصیر نمی‌کردم.‏ گناهی که پاک شده است،‏ واقعاً پاک شده است.‏ همان طور که یَهُوَه می‌گوید،‏ او بارهای ما را برمی‌دارد و آن‌ها را از ما دور می‌سازد.‏ دیگر هیچ گاه آن‌ها را نخواهیم دید.‏» شخص فراری که وارد شهر پناهگاه شده بود،‏ دیگر لازم نبود نگران انتقام خونخواه باشد.‏ به طور مشابه،‏ وقتی یَهُوَه ما را می‌بخشد دیگر لازم نیست نگران باشیم که دوباره آن را به یاد آورد یا ما را محاکمه کند.‏—‏مزمور ۱۰۳:‏۸-‏۱۲ خوانده شود.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ چگونه فدیهٔ عیسی و نقش او به عنوان کاهن اعظم،‏ اطمینان شما را به رحمت خدا تقویت می‌کند؟‏

^۱۵ ما حتی از اسرائیلیان دلیلی محکم‌تر داریم که به رحمت یَهُوَه اطمینان داشته باشیم.‏ پولُس رسول پس از اشاره به وضعیت اسفبار خود که به دلیل کوتاهی در اطاعت از یَهُوَه بود،‏ چنین گفت:‏ «خدا را شکر می‌کنم که از طریق سَرورمان عیسی مسیح مرا رهایی می‌بخشد!‏» (‏روم ۷:‏۲۵‏)‏ با این که پولُس از گناهان و خطاهای گذشته‌اش توبه کرده بود،‏ هنوز با آن‌ها در جنگ بود.‏ با این حال او به بخشش یَهُوَه از طریق مسیح اطمینان داشت.‏ عیسی که جان خود را برای گناهان ما داد،‏ وجدان ما را پاک می‌سازد و به ما آرامش درونی می‌بخشد.‏ (‏عبر ۹:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ او به عنوان کاهن اعظم،‏ «قادر است کسانی را که از طریق وی نزد خدا می‌آیند،‏ کاملاً نجات بخشد؛‏ زیرا همیشه زنده است تا برای آنان شفاعت کند.‏» (‏عبر ۷:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ اگر کاهن اعظم در زمان اسرائیل باستان می‌توانست برای گناهان آنان کفّاره کند،‏ چقدر بیشتر عیسی کاهن اعظم ما،‏ این اطمینان را می‌بخشد «تا رحمت و لطفی را بیابیم که هنگام نیاز،‏ به ما یاری رساند.‏»—‏عبر ۴:‏۱۵،‏ ۱۶‏.‏

^۱۶ پس برای پناه بردن به یَهُوَه،‏ به قربانی عیسی ایمان بورزید.‏ نباید قربانی عیسی را تنها وسیله‌ای برای بخشش گناهان تمام انسان‌ها به صورت گروهی بدانید.‏ در عوض،‏ ایمان داشته باشید که این قربانی برای شخص شماست.‏ (‏غلا ۲:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ ایمان داشته باشید که بر اساس فدیهٔ عیسی گناهان شما بخشیده می‌شود.‏ ایمان داشته باشید که از طریق فدیه،‏ شما خود می‌توانید به زندگی جاوید برسید.‏ قربانی عیسی،‏ هدیهٔ یَهُوَه به شخص شماست.‏

۱۷.‏ چرا شما می‌خواهید که به یَهُوَه پناه آورید؟‏

^۱۷ شهرهای پناهگاه بازتابی از رحمت یَهُوَه می‌باشد.‏ از طریق این تدارک،‏ خدا نه تنها ارزش حیات را برجسته ساخت،‏ بلکه نشان داد که پیران مسیحی چگونه می‌توانند به ما کمک کنند،‏ توبهٔ حقیقی شامل چه می‌شود و چرا می‌توانیم به بخشش کامل گناهان اطمینان داشته باشیم.‏ آیا به یَهُوَه پناه می‌برید؟‏ ما نمی‌توانیم جایی امن‌تر از آن بیابیم.‏ (‏مز ۹۱:‏۱،‏ ۲‏)‏ در مقالهٔ بعدی خواهیم دید که شهرهای پناهگاه چگونه به ما کمک می‌کند تا نمونهٔ عالی یَهُوَه از عدالت و رحمت را دنبال کنیم.‏