هیچ کس عکسی از عیسی ندارد.‏ او هیچ گاه نایستاد تا از او تصویری کشیده شود یا مجسمه‌ای ساخته شود.‏ با این وجود طی قرن‌ها هنرمندان بسیاری در آثار خود تصویر یا مجسمهٔ او را کشیده یا ساخته‌اند.‏

واضح است که این هنرمندان نمی‌دانستند که ظاهر و چهرهٔ عیسی چگونه بوده است.‏ اغلب،‏ تصویری که آنان از عیسی ارائه می‌دادند تأثیر گرفته از فرهنگ،‏ اعتقادات مذهبی یا برآورده ساختن خواست کسانی بود که اثر را سفارش می‌دادند.‏ آثار این هنرمندان می‌توانست بر دید مردم از عیسی و تعالیم او تأثیر بگذارد و دید آنان را گنگ و مبهم کند.‏

برخی هنرمندان عیسی را به شکلی ضعیف و نحیف با موهای بلند و ریشی کم‌پشت به تصویر کشیده‌اند یا حتی تصویری افسرده یا غم‌زده از او ارائه داده‌اند.‏ در آثاری دیگر به عیسی ظاهری فوق‌طبیعی بخشیده‌اند،‏ هاله‌ای در اطرافش خودنمایی می‌کند،‏ متمایز از دیگران و سرد و خشک به تصویر کشیده شده است.‏ آیا چنین تصاویری تصویری صحیح از عیسی ارائه می‌دهد؟‏ چگونه می‌توان پاسخ این پرسش را یافت؟‏ با بررسی نوشته‌های کتاب مقدّس می‌توان شکل و ظاهر احتمالی عیسی را تا حدّی مجسم کرد.‏ همچنین با کمک کتاب مقدّس می‌توان دیدی درست از شخصیت واقعی او یافت.‏

عیسی این گفته را هنگام تعمیدش در دعایی به خداوند گفت.‏ (‏عبرانیان ۱۰:‏۵؛‏ مَتّی ۳:‏۱۳-‏۱۷‏)‏ بدن و ظاهر عیسی چگونه بود؟‏ حدود ۳۰ سال پیش از این واقعه،‏ جبرائیل،‏ فرشتهٔ خدا به مریم چنین گفت:‏ «تو باردار خواهی شد و پسری به دنیا خواهی آورد .‏ .‏ .‏ پسر خدا.‏» (‏لوقا ۱:‏۳۱،‏ ۳۵‏)‏ عیسی انسانی کامل بود،‏ همچون آدم در زمان آفرینشش.‏ (‏لوقا ۳:‏۳۸؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۴۵‏)‏ قاعدتاً بدن عیسی بدنی کامل بود و از نظر ظاهر شباهت‌هایی نیز به مادرش مریم داشت که زنی یهودی بود.‏

برخلاف رومیان،‏ در میان یهودیان داشتن ریش معمول بود.‏ ریش نشانهٔ حرمت و وقار بود،‏ از این رو بلند و ژولیده نبود.‏ می‌توان تصوّر کرد که عیسی نیز ریش خود را همچون موهایش مرتب و آراسته نگاه می‌داشت.‏ تنها کسانی که نذیره بودند،‏ مانند شَمشون موهایشان را کوتاه نمی‌کردند.‏—‏اعداد ۶:‏۵؛‏ داوران ۱۳:‏۵‏.‏

حرفهٔ عیسی نجّاری بود و تا ۳۰ سالگی به این کار مشغول بود که طبعاً بدون ابزارهای مدرن انجام می‌شد.‏ (‏مَرقُس ۶:‏۳‏)‏ پس قاعدتاً او خوش‌بنیه و قوی بود.‏ در اوایل خدمت موعظه‌اش بدون هیچ کمکی «گوسفندان و گاوان را به همراه فروشندگان آن‌ها از معبد بیرون راند.‏ همچنین سکه‌های صرّافان را بر زمین ریخت و میزهایشان را واژگون کرد.‏» (‏یوحنا ۲:‏۱۴-‏۱۷‏)‏ تنها مردی قوی و نیرومند می‌تواند چنین کاری انجام دهد.‏ خدا برای عیسی بدنی آماده کرد و مأموریتی به او داد.‏ عیسی از آنچه خدا به او بخشید برای انجام آن مأموریت استفاده کرد.‏ عیسی خود گفت:‏ «من در شهرهای دیگر نیز باید بشارت پادشاهی خدا را اعلام کنم؛‏ زیرا برای همین فرستاده شده‌ام.‏» (‏لوقا ۴:‏۴۳‏)‏ مسلّماً برای سفر در سراسر فلسطین با پای پیاده و اعلام خبر پادشاهی خدا،‏ نیاز به توان و بنیه‌ای قوی بود.‏

چهره و رفتار گرم و دلنشین عیسی این گفتهٔ او را به‌خصوص برای «زحمتکشان و گرانباران» جذاب می‌ساخت.‏ (‏مَتّی ۱۱:‏۲۸-‏۳۰‏)‏  برای کسانی که خواهان شنیدن تعالیم عیسی بودند،‏ مهربانی و گرمی او جای تردید باقی نمی‌گذاشت که به‌راستی می‌توانند از او نیرویی تازه بگیرند.‏ حتی کودکان دوست داشتند در کنار او باشند،‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «او کودکان را در آغوش گرفت.‏»—‏مَرقُس ۱۰:‏۱۳-‏۱۶‏.‏

عیسی پیش از مرگش عذاب و دردی سخت متحمّل شد،‏ اما او شخصی غم‌زده و غمگین نبود.‏ برای مثال،‏ در یک عروسی در قانا با تبدیل آب به شراب در شادی بخشیدن به جشن سهیم شد.‏ (‏یوحنا ۲:‏۱-‏۱۱‏)‏ در گردهمایی‌های دیگر نیز تعالیمی فراموش‌نشدنی داد.‏—‏مَتّی ۹:‏۹-‏۱۳؛‏ یوحنا ۱۲:‏۱-‏۸‏.‏

مهم‌تر از همه،‏ عیسی به شیوه‌ای تعلیم می‌داد که هر کس با به گوش گرفتن آن می‌توانست از امید و چشم‌انداز زیبای زندگی جاودان بهره‌مند شود.‏ (‏یوحنا ۱۱:‏۲۵،‏ ۲۶؛‏ ۱۷:‏۳‏)‏ زمانی که ۷۰ نفر از شاگردانش در مورد موعظه‌شان گزارش دادند،‏ عیسی «به وجد آمد» و گفت:‏ «شادی کنید چون نام‌های شما در آسمان‌ها نوشته شده است.‏»—‏لوقا ۱۰:‏۲۰،‏ ۲۱‏.‏

رهبران مذهبی زمان عیسی با اعمال ریاکارانهٔ خود جلب توجه می‌کردند و قدرت و اختیاراتشان را به نمایش می‌گذاشتند.‏ (‏اعداد ۱۵:‏۳۸-‏۴۰؛‏ مَتّی ۲۳:‏۵-‏۷‏)‏ برخلاف آنان،‏ عیسی به شاگردانش تعلیم می‌داد که بر کسی «سَروری» نکنند.‏ (‏لوقا ۲۲:‏۲۵،‏ ۲۶‏)‏ در واقع عیسی چنین هشدار داد:‏ «از علمای دین برحذر باشید که دوست دارند با جامه‌های بلند راه بروند و در بازارها مردم به آنان سلام کنند.‏»—‏مَرقُس ۱۲:‏۳۸‏.‏

اما عیسی با مردم بود و به گونه‌ای نبود که در مراسم و مناسبت‌ها از دیگران متمایز باشد.‏ (‏یوحنا ۷:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ حتی در میان یازده رسول وفادارش از نظر ظاهری و جسمی مشخصهٔ خاصّی نداشت.‏ در خیانت یهودا به عیسی،‏ برای این که یهودا او را از میان شاگردانش به جمعی اوباش نشان دهد،‏ لازم بود نشانه‌ای بگذارد؛‏ این نشانه بوسه‌ای به او بود.‏—‏مَرقُس ۱۴:‏۴۴،‏ ۴۵‏.‏

در مورد چهره و ظاهر عیسی جزئیات بسیاری نامشخص است،‏ با این همه،‏ واضح است که شکل و ظاهری که اغلب برای عیسی مجسم شده است و به تصویر کشیده می‌شود،‏ صحیح نیست.‏ این که عیسی واقعاً چه شکل و شمایلی داشته است چندان اهمیتی ندارد،‏ آنچه اهمیت دارد این است که ما اکنون به عیسی چه دیدی داریم.‏

در همان روز که عیسی این سخنان را به زبان آورد،‏ کشته و دفن شد.‏ (‏یوحنا ۱۴:‏۱۹‏)‏ او جانش را «همچون بهای رهایی در عوض بسیاری» فدا کرد.‏ (‏مَتّی ۲۰:‏۲۸‏)‏ در روز سوم خدا او را «در روح» رستاخیز داد و اجازه داد که بر برخی از شاگردانش «ظاهر شود.‏» (‏۱پِطرُس ۳:‏۱۸؛‏ اعمال ۱۰:‏۴۰‏)‏ زمانی که عیسی به شاگردانش ظاهر شد،‏ چه شکلی داشت؟‏ ظاهراً با شکل و شمایلی که پیش‌تر داشت بسیار متفاوت بود،‏ حتی نزدیک‌ترین کسانش نیز او را نشناختند.‏ مریم مَجدَلیّه تصوّر کرد که او باغبان است و دو شاگرد دیگرش در راه عِمائوس تصوّر کردند که او فردی غریبه است.‏—‏لوقا ۲۴:‏۱۳-‏۱۸؛‏ یوحنا ۲۰:‏۱،‏ ۱۴،‏ ۱۵‏.‏

ما امروز باید عیسی را چگونه مجسم کنیم؟‏ شصت سال پس از مرگ عیسی،‏ یکی از رسولان عزیز عیسی به نام یوحنا رؤیایی از او دید.‏ یوحنا مردی ندید که بر صلیب جان می‌دهد.‏ او «پادشاه پادشاهان و سَرور سَروران» را دید،‏ پادشاه حکومت خدا را که بر دشمنان خدا چه شیاطین و چه انسان‌های شریر پیروز خواهد شد و برکاتی ابدی برای انسان‌های وفادار به ارمغان خواهد آورد.‏—‏مکاشفه ۱۹:‏۱۶؛‏ ۲۱:‏۳،‏ ۴‏.‏