قربانیهای تسبیح مورد رضای یَهُوَه

‏«بدنهای خود را قربانی زندهٔ مقدّس پسندیدهٔ خدا بگذرانید.‏»‏‏—‏رومیان ۱۲:‏۱‏.‏

۱.‏ کتاب مقدس در مورد ارزش نسبی قربانیهایی که تحت شریعت موسی گذرانیده می‌شدند چه می‌گوید؟‏

‏«زیرا که چون شریعت را سایهٔ نعمتهای آینده است،‏ نه نَفْسِ صورتِ آن چیزها،‏ آن هرگز نمی‌تواند هر سال به همان قربانی‌هایی که پیوسته می‌گذرانند،‏ تقرّب‌جویندگان را کامل گرداند.‏» (‏ عبرانیان ۱۰:‏۱‏)‏ در اینجا،‏ پولس رسول راجع به نجات بشر صریحاً اذعان می‌کند که کل قربانیهایی که تحت شریعت موسی گذرانیده می‌شدند فاقد ارزشی پایدار بودند.‏—‏کُولُسیان ۲:‏۱۶،‏ ۱۷‏.‏

۲.‏ چرا سعی‌مان به جهت فراگیری و درک جزئیات درون کتاب مقدس در رابطه با هدایا و قربانیها دارای ارزش می‌باشد؟‏

^۲ آیا این بدان معناست که مطالب درون اَسفار پنجگانه (‏ پِنتاتیوک)‏ در رابطه با هدایا و قربانیها،‏ برای مسیحیان امروز بی‌مفهوم می‌باشد؟‏ در اینجا لازم به اشاره است که طی سال گذشته،‏ افرادی که در مدرسهٔ خدمت تئوکراتیکِ جماعات شاهدان یَهُوَه در سطح جهان نام‌نویسی کرده بودند خواندن نخستین پنج کتاب از کتاب مقدس را به اتمام رساندند.‏ بعضی سعی فراوان به خرج دادند تا جزئیات متون را خوانده،‏ محتوای آنها را درک نمایند.‏ حال،‏ آیا کل تلاش ایشان بیهوده بوده است؟‏ ابداً،‏ چرا که «همهٔ چیزهایی که از قبل مکتوب شد،‏ برای تعلیم ما نوشته شد تا به صبر و تسلّی کتاب امیدوار باشیم.‏» (‏ رومیان ۱۵:‏۴‏)‏ بنابراین،‏ سؤالی که مطرح می‌شود این است که از اطلاعات درون شریعت در خصوص هدایا و قربانیها چه «تعلیم» و چه ‹تسلّیی› عایدمان می‌گردد؟‏

برای تعلیم و تسلّی ما

۳.‏ اصولاً،‏ همگی ما محتاج چه می‌باشیم؟‏

^۳ اگر چه بر ما واجب نیست که مطابق دستورات شریعت قربانیهای واقعی بگذرانیم،‏ هنوز محتاج آنچه که گذرانیدن قربانی تا اندازه‌ای برای اسرائیلیان حاصل می‌نمود می‌باشیم،‏ یعنی بخشایش گناهانمان و برخورداری از الطاف خدا.‏ لذا،‏ از آنجایی که دیگر قربانیهای واقعی نمی‌گذرانیم،‏ چگونه می‌توانیم از عنایات خدا بهره‌مند گردیم؟‏ پولس رسول پس از اشاره به محدودیت قربانیهای حیوانی بیان می‌کند:‏ «هنگامی که [عیسی] داخل جهان می‌شود،‏ می‌گوید:‏ ‹قربانی و هدیه را نخواستی،‏ لکن جسدی برای من مهیا ساختی.‏ به قربانی‌های سوختنی و قربانی‌های گناه رغبت نداشتی.‏ آنگاه گفتم،‏ اینک می‌آیم (‏ در طومار کتاب در حقّ من مکتوب است)‏ تا ارادهٔ تو را ای خدا بجا آورم.‏›»—‏عبرانیان ۱۰:‏۵-‏۷‏.‏

۴.‏ پولس سخن مزمور ۴۰:‏۶-‏۸ را چگونه به عیسی مسیح ربط می‌دهد؟‏

^۴ پولس به نقل از مزمور ۴۰:‏۶-‏۸ اظهار می‌کند که عیسی نیامد تا به گذرانیدن «قربانی و هدیه» و نیز «قربانی‌های سوختنی و قربانی‌های گناه» تداوم بخشد.‏ زمانی که پولس رسالهٔ خود را به تحریر درمی‌آورد،‏ این اعمال دیگر خدا را خشنود نمی‌ساخت.‏ عیسی با بدنی جسمانی که پدر آسمانی‌اش برای وی مهیا ساخته بود آمد؛‏ بدنی از هر لحاظ برابر با بدن جسمانیی که خدا هنگام خلقت آدم مهیا نموده بود.‏ (‏ پیدایش ۲:‏۷؛‏ لوقا ۱:‏۳۵؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۲۲،‏ ۴۵‏)‏ عیسی در مقام پسر کامل خدا باید مطابق نبوت پیدایش ۳:‏۱۵ نقش «ذُریّت» زن را ایفا می‌کرد و ‹سر شیطان را می‌کوبید،‏› گرچه ‹شیطان نیز پاشنهٔ وی را می‌کوبید.‏› به این ترتیب،‏ یَهُوَه توسط عیسی نجات نوع بشر را فراهم ساخت.‏ از روزگار هابیل،‏ مردان باایمان به این تدارک الهی چشم دوخته بودند.‏

۵،‏ ۶.‏ مسیحیان از کدام طریق برتر می‌توانند به خدا تقرب جویند؟‏

 ^۵ پولس با اشاره به این نقش خاص عیسی می‌گوید:‏ «[خدا] او را که گناه نشناخت در راه ما گناه ساخت تا ما در وی عدالتِ خدا شویم.‏» (‏ ۲قُرِنتیان ۵:‏۲۱‏)‏ عبارت «گناه ساخت» را همچنین می‌توان «قربانی گناه ساخت» ترجمه کرد.‏ یوحنّای رسول می‌گوید:‏ «و اوست کفّاره بجهت گناهان ما و نه گناهان ما فقط بلکه بجهت تمام جهان نیز.‏» (‏ ۱یوحنّا ۲:‏۲‏)‏ بلی،‏ گرچه اسرائیلیان توسط قربانیهایشان موقتاً از تقرب جستن به خدا متمتّع می‌گشتند،‏ مسیحیان مبنایی برتر جهت راهیابی به درگاه خدا دارند —‏ یعنی قربانی عیسی مسیح.‏ (‏ یوحنّا ۱۴:‏۶؛‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱۸‏)‏ چنانچه به قربانی فدیه‌ای که خدا برایمان تدارک دیده است ایمان بورزیم و از وی اطاعت کنیم،‏ خدا گناهان ما را بخشوده،‏ الطاف و برکات خود را بر ما نیز نازل خواهد کرد.‏ (‏ یوحنّا ۳:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ چه تسلی خاطری!‏ لذا چگونه می‌توانیم به قربانی فدیه ایمان بورزیم؟‏

^۶ پولس بعد از توصیف طریق برتر نزدیک شدن به خدا،‏ در عبرانیان ۱۰:‏۲۲-‏۲۵ به ذکر سه روش عمدهٔ ابراز ایمان و قدردانی از این تدارک محبت‌آمیز خدا می‌پردازد.‏ اگرچه تذکر پولس خصوصاً خطاب به ‹ داخل‌شوندگان به مکان اقدس› می‌باشد.‏—‏یعنی مسیحیان مسح‌شده‌ای که دعوت سماوی از آنها به عمل آمده است—‏بیقین می‌توان گفت که تمام بشر چنانچه مایلند از کفّارهٔ عیسی بهره‌مند گردند،‏ باید به کلام الهام‌شدهٔ پولس توجه کنند.‏—‏عبرانیان ۱۰:‏۱۹‏.‏

قربانیهای پاک و منزّه بگذران

۷.‏ الف)‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۲ چگونه مراحل گذرانیدن قربانی را توصیف می‌کند؟‏ ب)‏ شرط آنکه قربانی مورد قبول خدا قرار گیرد چه بود؟‏

^۷ ابتدا،‏ پولس مسیحیان را ترغیب می‌کند و می‌گوید:‏ «پس به دل راست،‏ در یقین ایمان،‏ دلهای خود را از ضمیر [وجدان] بد پاشیده و بدنهای خود را به آب پاک غسل داده،‏ نزدیک بیاییم.‏» (‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۲‏)‏ بدیهی است که این نحوهٔ توصیف،‏ بازتابی از مراحل گذرانیدن قربانی تحت شریعت موسی می‌باشد که تصویری نبوی از چیزی در آینده بود.‏ این تشبیه بسیار مناسب است زیرا شرط مقبول واقع شدن قربانی،‏ آن بود که پاک و سالم باشد و با انگیزه‌ای درست گذرانیده شود.‏ گاو و گوسفند،‏ به عبارت دیگر حیوانات پاک،‏ به عنوان قربانی استفاده می‌شدند؛‏ البته حیواناتی «بی‌عیب.‏» از میان پرندگان می‌بایست فاخته یا جوجهٔ کبوتر را قربانی می‌کردند.‏ وقتی گذرانندهٔ قربانی این شرایط را رعایت می‌کرد،‏ ‹قربانی برایش مقبول واقع می‌شد تا به جهت او کفّاره شود.‏› (‏ لاویان ۱:‏۲-‏۴،‏ ۱۰،‏ ۱۴؛‏ ۲۲:‏۱۹-‏۲۵‏)‏ به هدیهٔ آردی،‏ خمیرمایه و عسل نمی‌افزودند زیرا خمیرمایه نشانهٔ فساد می‌باشد و  عسل که احتمالاً به معنی عصارهٔ میوه است موجب تخمیر می‌گردد.‏ در ضمن،‏ هنگام گذرانیدن قربانی حیوانی یا هدیهٔ آردی بر روی مذبح،‏ نمک که مانع فاسد شدن می‌گردد بر آن می‌پاشیدند.‏—‏لاویان ۲:‏۱۱-‏۱۳‏.‏

۸.‏ الف)‏ از شخصی که قربانی می‌گذراند چه انتظاری می‌رفت؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که پرستشمان مورد قبول یَهُوَه می‌باشد؟‏

^۸ در مورد خود شخص چطور؟‏ در شریعت قید شده بود که هر کسی که نزد یَهُوَه می‌آمد می‌بایست پاکیزه و منزه می‌بود.‏ چنانچه شخصی به هر علتی خویشتن را آلوده می‌ساخت،‏ نخست بر وی واجب می‌گشت که یک قربانی گناه یا یک قربانی جرم به منظور اعادهٔ وجهه‌ای پاک به حضور یَهُوَه بگذراند تا قربانی سوختنی یا ذبیحهٔ سلامتی‌اش مورد قبول او واقع شود.‏ (‏ لاویان ۵:‏۱-‏۶،‏ ۱۵،‏ ۱۷‏)‏ اکنون بجاست که از خود بپرسیم:‏ آیا همیشه بر اهمیت حفظ وضعیتی پاک در نظر یَهُوَه واقف می‌باشیم؟‏ بلی،‏ پرستشمان هنگامی مورد قبول خدا واقع می‌گردد که متعاقب هر گونه تخلف نسبت به قوانین خدا،‏ سریعاً طریق خود را اصلاح نماییم.‏ برای این منظور،‏ طلب کمک از وسیله‌ای که خدا برایمان مهیا ساخته است یعنی پیران جماعت و توسل به آن «کفّاره بجهت گناهان ما» یعنی عیسی مسیح،‏ امری ضروری است.‏—‏یعقوب ۵:‏۱۴؛‏ ۱یوحنّا ۲:‏۱،‏ ۲‏.‏

۹.‏ فرق اصلی میان قربانیهایی که به حضور یَهُوَه گذرانیده می‌شد و قربانیهایی که برای خدایان کاذب گذرانیده می‌شد چه بود؟‏

^۹ در واقع،‏ تأکید بر مبرا بودن از هر نوع آلودگی یا فساد،‏ فرق اصلی میان قربانیهایی بود که اسرائیلیان به حضور یَهُوَه می‌گذرانیدند و قربانیهایی که اقوام مجاور برای خدایان کاذب می‌گذراندند.‏ یک کتاب مرجع در تفسیر این جنبهٔ خاص از قربانیهای قیدشده در شریعت موسی بیان می‌کند:‏ «با در نظر گرفتن قربانیهای مذکور در شریعت موسوی می‌توانیم مشاهده کنیم که ارتباطی بین آنها و غیبگویی یا شگون وجود نداشت؛‏ حرکات جنون‌آمیز مذهبی انجام نمی‌گرفت؛‏ وارد آوردن جراحت به خویشتن،‏ روسپی‌گری مذهبی،‏ مناسک شهوت‌انگیز باروری توأم با عیاشی بشدت ممنوع بود؛‏ قربانی انسانی یا قربانی برای مردگان گذرانیده نمی‌شد.‏» این موضوع توجه ما را به این واقعیت جلب می‌کند که یَهُوَه قدوس است و هیچ نوع گناه یا فساد را نادیده نمی‌گیرد و روا نمی‌دارد.‏ (‏ حَبَقُّوق ۱:‏۱۳‏)‏ پرستش و گذرانیدن قربانی در نظر یَهُوَه می‌بایست پاک و منزه باشد؛‏ از لحاظ جسمانی،‏ اخلاقی و روحانی.‏ لاویان ۱۹:‏۲؛‏ ۱پِطْرُس ۱:‏۱۴-‏۱۶‏.‏

۱۰.‏ مبنی بر تذکر پولس در رومیان ۱۲:‏۱،‏ ۲ چگونه باید خود را مورد آزمایش قرار دهیم؟‏

^۱۰ از این رو،‏ باید خودمان را در تمام جوانب زندگی بدقت مورد آزمایش قرار دهیم تا بتوانیم اطمینان حاصل کنیم که خدمتمان مورد پسند یَهُوَه می‌باشد و هرگز نباید فکر کنیم که با شرکت کردن در جلسات مسیحی و خدمت موعظه می‌توانیم هر کاری که دلمان می‌خواهد در زندگی خصوصی‌مان انجام دهیم.‏ بلی،‏ بر ما واجب است که در تمام جوانب زندگی از قوانین خدا متابعت کنیم و سهیم شدن در فعالیتهای مسیحی به هیچ وجه ما را از انجام این کار معذور نمی‌سازد.‏ (‏ رومیان ۲:‏۲۱،‏ ۲۲‏)‏ اگر از آنچه که در نظر یَهُوَه ناپاک و آلوده است اجتناب نکنیم و اجازه دهیم که افکار و اعمالمان را فاسد گرداند،‏ دیگر نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که خدا ما را مورد برکت و عنایت خود قرار دهد.‏ در این رابطه باید سخن پولس را به خاطر بسپاریم وقتی گفت:‏ «ای برادران شما را به رحمتهای خدا استدعا می‌کنم که بدنهای خود را قربانی زندهٔ مقدّس پسندیدهٔ خدا بگذرانید که عبادت معقول شما است.‏ و همشکل این جهان مشوید بلکه به تازگی ذهن خود صورت خود را تبدیل دهید تا شما دریافت کنید که ارادهٔ نیکوی پسندیدهٔ کامل خدا چیست.‏»—‏رومیان ۱۲:‏۱،‏ ۲‏.‏

از صمیم دل قربانی تسبیح بگذران

۱۱.‏ در کلمهٔ «اعتراف» که در عبرانیان ۱۰:‏۲۳ مورد استفاده قرار گرفته چه مطلبی نهفته است؟‏

^۱۱ سپس،‏ پولس در رسالهٔ خود به عبرانیان به جنبهٔ مهمی از پرستش حقیقی اشاره می‌کند و می‌گوید:‏ «اعتراف امید را محکم نگاه داریم زیرا که وعده‌دهنده امین است.‏» (‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۳‏)‏ کلمهٔ «اعتراف» همچنین به معنی «اعلان» است و در جایی دیگر پولس از «قربانیِ تسبیح» سخن می‌گوید.‏ (‏ عبرانیان ۱۳:‏۱۵‏)‏ این موضوع قربانیهایی را به یاد ما می‌آورد که مردانی همچون هابیل،‏ نوح و ابراهیم به حضور یَهُوَه می‌گذرانیدند.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ هر اسرائیلی با گذرانیدن قربانی سوختنی زبان به اعتراف یا اعلان چه واقعیتی می‌گشود و ما چگونه می‌توانیم روحیهٔ مشابهی را از خود نشان دهیم؟‏

^۱۲ اسرائیلیان آزادانه و به اختیار خود قربانی سوختنی «به حضور خداوند» می‌گذرانیدند.‏ (‏ لاویان ۱:‏۳‏)‏ هر شخص با گذرانیدن چنین قربانیی،‏ داوطلبانه زبان به اعتراف یا اعلان برکات و رحمت فراوان یَهُوَه برای قومش می‌گشود.‏ به یاد بیاور که جنبه‌ای خاص از قربانی سوختنی،‏ آن بود که کل قربانی بر روی مذبح سوزانده می‌شد—‏نشانه‌ای متناسب با تخصیص و وقف کامل شخص.‏ به همین منوال،‏ ما نیز جهت ابراز ایمان و قدردانی خود از مرحمت خدا یعنی تدارک قربانی فدیه،‏ به ارادهٔ خود و از صمیم دل ‹قربانیِ تسبیح را به خدا می‌گذرانیم،‏ یعنی ثمرهٔ لبهایمان را که به اسم او معترف می‌باشند.‏›‏

^۱۳ از آنجایی که مسیحیان قربانیهای حیوانی یا گیاهی نمی‌گذرانند موظف می‌باشند که شهادت دهند و بشارت  ملکوت را به گوش جمیع انسانها رسانیده،‏ ایشان را شاگردان عیسی مسیح سازند.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴؛‏ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ آیا شخصاً فرصت را غنیمت شمرده،‏ در اعلام عمومی بشارت ملکوت خدا شرکت می‌کنی تا به این ترتیب،‏ انسانهای بیشتری با تدارکات عالی خدا برای انسانهای مطیع آشنا شوند؟‏ آیا با کمال میل وقت و نیروی خود را در راه تعلیم و کمک به افراد علاقمند صرف می‌کنی تا آنان نیز بتوانند به جمع شاگردان عیسی مسیح بپیوندند؟‏ شرکت غیورانهٔ ما در خدمت موعظه همچون بوی خوش قربانی سوختنی موجب رضایت و خشنودی خدا می‌گردد.‏—‏۱قُرِنتیان ۱۵:‏۵۸‏.‏

رابطه‌ای مسرت‌آمیز با خدا و بشر

۱۴.‏ سخنان پولس در عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵ چگونه به مراسم گذرانیدن ذبیحهٔ سلامتی مرتبط می‌گردد؟‏

^۱۴ نهایتاً،‏ پولس توجه ما را به رابطه‌مان با دیگر مسیحیان خداپرست جلب می‌کند و می‌گوید:‏ «ملاحظهٔ یکدیگر را بنماییم تا به محبت و اعمال نیکو ترغیب نماییم.‏ و از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم چنانکه بعضی را عادت است،‏ بلکه یکدیگر را نصیحت کنیم و زیادتر به اندازه‌ای که می‌بینید که آن روز نزدیک می‌شود.‏» (‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ پولس با استفاده از عبارات «به محبت و اعمال نیکو ترغیب نماییم،‏» «با هم آمدن در جماعت» و «یکدیگر را نصیحت کنیم،‏» به مراسم گذرانیدن ذبیحهٔ سلامتی [صلح] در اسرائیل باستان اشاره می‌کند.‏ مقصود از برگذاری آن مراسم چه بود؟‏

۱۵.‏ چه وجه تشابهی بین مراسم گذرانیدن ذبیحهٔ سلامتی و جلسات مسیحی وجود دارد؟‏

^۱۵ عبارت «ذبیحهٔ سلامتی» را در بعضی موارد «قربانی سلامتی [صلح]» ترجمه کرده‌اند.‏ واژهٔ عبری «سلامتی» در اینجا به حالت جمع آمده است و احتمالاً دلالت بر آن دارد که شرکت در آن مراسم به رابطهٔ صلح‌آمیز میان شخص،‏ خدا و دیگر پرستندگان خدا تداوم می‌بخشید.‏ محققی در باب ذبیحهٔ سلامتی چنین اظهار می‌کند:‏ «هنگام برگذاری مراسم ذبیحهٔ سلامتی،‏ زمان معاشرت با خدای عهد فرا می‌رسید؛‏ یعنی معاشرتی همراه با سرور و شادی،‏ و در این اثناء،‏ او از آسمان نزول می‌فرمود تا به عنوان میهمان اسرائیل بر سر سفرهٔ قربانی بنشیند؛‏ گرچه او همیشه میزبان آنان بود.‏» این اظهارات وعدهٔ عیسی را به یاد ما می‌آورد که گفت:‏ «جایی که دو یا سه نفر به اسم من جمع شوند،‏ آنجا در میان ایشان حاضرم.‏» (‏ متّیٰ ۱۸:‏۲۰‏)‏ از این رو،‏ هر دفعه که در جلسات مسیحی شرکت می‌کنیم از معاشرت سازنده،‏ تعالیم تشویق‌کننده و از دانستن اینکه سرورمان،‏ عیسی مسیح،‏ در میان ما حضور دارد فایدهٔ زیادی عایدمان می‌گردد.‏ به این دلیل،‏ جلسهٔ مسیحی  حقیقتاً مناسبتی است توأم با سرور؛‏ مناسبتی که ایمان ما را تقویت می‌کند.‏

۱۶.‏ با نظر به ذبیحهٔ سلامتی،‏ انجام چه عملی خصوصاً بر سُرور جماعت مسیحی می‌افزاید؟‏

^۱۶ در مراسم گذرانیدن ذبیحهٔ سلامتی،‏ تمام پیه یعنی چربی اطراف روده،‏ کلیه‌ها،‏ زائدهٔ روی کبد و همچنین گرده‌ها و دم پرچربی گوسفند را به حضور یَهُوَه گذرانیده،‏ بر روی مذبح می‌سوزاندند و دود آن به آسمان برمی‌خاست.‏ (‏ لاویان ۳:‏۳-‏۱۶‏)‏ پیه حیوان در نظر اسرائیلیان غنی‌ترین و مرغوب‌ترین بخش جانور محسوب می‌شد و گذرانیدن آن بر روی مذبح،‏ به منزلهٔ تقدیم نمودن بهترین چیز موجود به یَهُوَه بود.‏ ما در جلسات مسیحی علاوه بر دریافت تعلیم،‏ زبان به ستایش یَهُوَه می‌گشاییم و بخصوص با این عمل بر سُرور جماعت می‌افزاییم.‏ بلی،‏ با تلاش متواضعانه جهت خواندن سرود از صمیم دل،‏ گوش فرا دادن به موضوعات مورد بحث و در صورت امکان،‏ با اظهار نظر و دادن تفسیر می‌توانیم از یَهُوَه ستایش به عمل آوریم.‏ مزمورنویس ما را ترغیب می‌کند و می‌گوید:‏ «هلّلویاه!‏ خداوند را سرود تازه بسرایید و تسبیح او را در جماعت مقدّسان!‏»—‏مزمور ۱۴۹:‏۱‏.‏

وفور نعمات و برکات در آینده‌ای نزدیک

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ سلیمان در مراسم افتتاح معبد اورشلیم چه قربانی عظیمی به حضور یَهُوَه گذرانید؟‏ ب)‏ مراسم افتتاح معبد چه برکاتی برای قوم به همراه داشت؟‏

^۱۷ در مراسم افتتاح معبد اورشلیم در هفتمین ماه سال ۱۰۲۶ ق.‏د.‏م.‏،‏ ‹پادشاه سلیمان .‏ .‏ .‏ به حضور خداوند قربانی‌ها گذرانید› شامل «قربانی‌های سوختنی و هدایای آردی و پیه ذبایح سلامتی.‏» در آن مناسبت،‏ او و تمامی اسرائیل علاوه بر هدایای آردی ۰۰۰‏,‏۲۲ گاو و ۰۰۰‏,‏۱۲۰ گوسفند قربانی کردند.‏—‏۱پادشاهان ۸:‏۶۲-‏۶۵‏.‏

^۱۸ آیا می‌توانی هزینهٔ تدارکات و مقدار نیروی انسانی لازم جهت برگذاری چنین مراسم عظیمی را تصور کنی؟‏ معهذا،‏ از گزارش کتاب مقدس چنین برمی‌آید که تمام این تدارکات در مقایسه با نعمات و برکاتی که اسرائیلیان از یَهُوَه دریافت می‌کردند بسیار ناچیز می‌نمود.‏ در پایان مراسم جشن،‏ سلیمان «قوم را مرخص فرمود و ایشان برای پادشاه برکت خواسته،‏ و با شادمانی و خوشدلی به سبب تمامی احسانی که خداوند به بندهٔ خود،‏ داود و به قوم خویش اسرائیل نموده بود،‏ به خیمه‌های خود رفتند.‏» (‏ ۱پادشاهان ۸:‏۶۶‏)‏ کلام سلیمان چقدر حقیقت دارد که می‌گوید:‏ «برکت خداوند دولتمند می‌سازد،‏ و هیچ زحمت بر آن نمی‌افزاید!‏»—‏امثال ۱۰:‏۲۲‏.‏

۱۹.‏ به منظور دریافت نعمات و برکات عظیم در زمان حاضر و برای همیشه از جانب یَهُوَه چه می‌توانیم انجام دهیم؟‏

^۱۹ امروز ما در دوره‌ای از زمان به سر می‌بریم که «سایهٔ نعمتهای آینده» جای خود را به «نَفْسِ صورتِ آن چیزها» داده است.‏ (‏ عبرانیان ۱۰:‏۱‏)‏ عیسی مسیح در نقش کاهِن اعظم به آسمان داخل گشته،‏ بهای خون خود را به منظور کفّاره نمودن گناهان جمیع انسانهایی که به قربانی وی ایمان می‌ورزند به حضور خدا تقدیم کرده است.‏ (‏ عبرانیان ۹:‏۱۰،‏ ۱۱،‏ ۲۴-‏۲۶‏)‏ ما نیز می‌توانیم بر اساس آن قربانی عظیم و همچنین با گذرانیدن قربانیِ تسبیحِ پاک و منزه به حضور یَهُوَه از صمیم دل،‏ رضامندی او را حاصل نماییم و «با شادمانی و خوشدلی» باران نعمات و برکات وی را بر سر خود نظاره‌گر باشیم.‏—‏مَلاکی ۳:‏۱۰‏.‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

‏• از اطلاعات درون شریعت راجع به هدایا و قربانیها چه تعلیم و چه تسلّیی عایدمان می‌گردد؟‏

‏• نخستین شرط آنکه یک قربانی مورد قبول خدا واقع شود چیست و ما از آن چه می‌آموزیم؟‏

‏• چگونه می‌توانیم به طور داوطلبانه قربانیی همچون قربانی سوختنی به حضور یَهُوَه بگذرانیم؟‏

‏• جلسات مسیحی چه شباهتی به مراسم ذبیحهٔ سلامتی دارند؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۴]‏

یَهُوَه به وسیلهٔ قربانی فدیهٔ عیسی تدارک نجات بشر را دید

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۶]‏

ما باید از هر نوع آلودگی بَری باشیم تا خدمتمان مورد قبول یَهُوَه واقع شود

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۷]‏

با شرکت در خدمت موعظه می‌توانیم نیکویی و احسان یَهُوَه را به همگان اعلان کنیم