آیا حقیقت را مرام خود ساخته‌ای؟‏

‏«به تازگی ذهن خود صورت خود را تبدیل دهید تا شما دریافت کنید که ارادهٔ نیکوی پسندیدهٔ کامل خدا چیست.‏»—‏رومیان ۱۲:‏۲‏.‏

۱،‏ ۲.‏ چرا مسیحی واقعی بودن دشوار است؟‏

در این «زمانهای سختِ» ایام آخر مسیحی واقعی بودن حقیقتاً ارادهٔ آهنین می‌خواهد.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱‏)‏ دلیل آن هم واضح است؛‏ پیروی از مسیح مستلزم غلبه بر تمام مظاهر این دنیاست.‏ (‏۱یوحنّا ۵:‏۴‏)‏ عیسی خود راجع به طریق مسیحیت اظهار داشت:‏ «از درِ تنگ داخل شوید.‏ زیرا فراخ است آن در و وسیع است آن طریقی که مؤدّی به هلاکت است و آنانی که بدان داخل می‌شوند بسیارند.‏ زیرا تنگ است آن در و دشوار است آن طریقی که مؤدّی به حیات است و یابندگان آن کمند.‏» وی همچنین گفت:‏ «اگر کسی بخواهد مرا پیروی کند می‌باید نفس خود را انکار نموده،‏ صلیب خود را هر روزه بردارد و مرا متابعت کند.‏» —‏ متّیٰ ۷:‏⁠۱۳،‏ ۱۴؛‏ لوقا ۹:‏⁠۲۳‏.‏

^۲ اما،‏ پس از آنکه طریق مؤدّی به حیات را یافتیم و مسیحی شدیم درگیر پیکاری دیگر می‌شویم،‏ یعنی پایدار ماندن در آن طریق دشوار.‏ اما چرا پیکار؟‏ زیرا متعاقب وقف و تعمید،‏ شیطان ما را در عرصهٔ پیکار هدف حیله‌ها و مکرهای خود قرار می‌دهد.‏ (‏اَفَسُسیان ۶:‏⁠۱۱‏)‏ شیطان نقطه‌ضعفهای ما را می‌یابد و برای متزلزل ساختن روحانیت ما از آنها بهره می‌گیرد.‏ او حتی سعی کرد ایمان عیسی را در هم بشکند،‏ پس چگونه می‌توان انتظار داشت که ما را راحت بگذارد؟‏ —‏ متّیٰ ۴:‏⁠۱-‏۱۱‏.‏

حیله‌های شیطان

۳.‏ چگونه شیطان بذر تردید را در دل حَوّا کاشت؟‏

^۳ از جمله حیله‌های شیطان افشاندن بذر شک و تردید در دلهاست.‏ تلاش او بر این است که در سِلاح روحانی ما ضعف یابد و از آن بر ضد ما استفاده کند.‏ او این حیله را در مورد حَوّا با مطرح کردن یک سؤال به کار برد:‏ «آیا خدا حقیقتاً گفته است که از همهٔ درختان باغ نخورید؟‏» (‏پیدایش ۳:‏۱‏)‏ شیطان در واقع می‌گفت:‏ ‹خدا چگونه توانست این ممنوعیت را برای شما بگذارد و چیز به این خوبی را از شما دریغ دارد؟‏ خوب معلوم است،‏ خدا می‌داند در روزی که از آن بخورید،‏ چشمان شما نیز باز می‌گردد و مانند او عارف نیک و بد خواهید شد!‏› سپس شیطان صبر کرد تا بذر شک و تردید در دل حَوّا جوانه زند.‏ —‏ پیدایش ۳:‏۵‏.‏

۴.‏ چه سؤالات تردیدبرانگیزی ممکن است امروزه برای مسیحیان به وجود آید؟‏

^۴ شیطان اکنون چگونه این حیله را به کار می‌گیرد؟‏ او از غفلت ما در خواندن کتاب مقدس،‏ مطالعهٔ شخصی،‏ دعا،‏ خدمت موعظه،‏ و حضور در جلسات استفاده می‌کند و به آسانی از طریق افراد دیگر در دل ما بذر تردید می‌افشاند.‏ شاید سؤالاتی از این قبیل را برای ما مطرح کند:‏ «از کجا بدانیم این همان حقایقی است که عیسی آموزش می‌داد؟‏» «قرن بیستم هم که تمام شد؛‏ آیا واقعاً در زمان آخر هستیم؟‏» «حارمَجِدّون چطور؟‏ آیا نزدیک است،‏ یا باید هنوز مدتها برای آن صبر کنیم؟‏» برای رفع اینگونه تردیدها چه باید کرد؟‏

۵،‏ ۶.‏ برای رفع تردیدها چه باید کرد؟‏

^۵ یعقوب در این خصوص توصیه‌ای عملی ارائه نمود:‏ «اگر از شما کسی محتاج به حکمت باشد،‏ سؤال بکند از خدایی که هر کس را به سخاوت عطا می‌کند و ملامت نمی‌نماید و به او داده خواهد شد.‏ لکن به ایمان سؤال بکند و هرگز شک نکند زیرا هر که شک کند،‏ مانند موج دریاست که از باد رانده و متلاطم می‌شود.‏ زیرا چنین شخص گمان نبرد که از خداوند چیزی خواهد یافت.‏ مرد دودل در تمام رفتار خود ناپایدار است.‏» —‏ یعقوب ۱:‏⁠۵-‏۸‏.‏

^۶ پس برای رفع تردیدها و جواب برای مجهولات می‌باید مستمراً در دعا ‹از خدا سؤال بکنیم› و خواهش کنیم که به ما ایمان،‏ معرفت،‏ و در مطالعهٔ شخصی پشتکار دهد.‏ همچنین می‌توانیم از کسانی که ایمان قوی دارند کمک بخواهیم و اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه از طریق آنها ما را از حمایت لازم بهره‌مند خواهد ساخت.‏ یعقوب همچنین گفت:‏ «خدا را اطاعت نمایید و با ابلیس مقاومت کنید تا از شما بگریزد.‏ و به خدا تقرّب جویید تا به شما نزدیکی نماید.‏» آری،‏ با مطالعه و دعا می‌توانیم به خدا تقرب جوییم و بدینسان شک و تردید را از دل خود بزداییم.‏ —‏ یعقوب ۴:‏۷،‏ ۸‏.‏

۷،‏ ۸.‏ چه معیارهای اساسیی تعیین‌کنندهٔ دیانتی است که عیسی آموزش می‌داد،‏ و چه گروهی همهٔ این معیارها را نگاه می‌دارد؟‏

 ^۷ برای مثال این سؤال را در نظر بگیریم:‏ از کجا بدانیم که دیانت ما مطابق تعالیم عیسی است؟‏ برای جواب به این سؤال باید ببینیم معیارهای مسیحیت چیستند؟‏ بر طبق کتاب مقدس مسیحیان واقعی کسانی هستند که محبت واقعی نسبت به یکدیگر دارند.‏ (‏یوحنّا ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ باید نام خدا یعنی یَهُوَه را جلال دهند.‏ (‏اِشَعْیا ۱۲:‏⁠۴،‏ ۵؛‏ متّیٰ ۶:‏۹‏)‏ و آن را به دیگران بشناسانند.‏ —‏ خروج ۳:‏⁠۱۵؛‏ یوحنّا ۱۷:‏۲۶‏.‏

^۸ از دیگر مشخصات پرستش حقیقی احترام به کلام خدا کتاب مقدس است.‏ کتاب مقدس تنها کتابی است که شخصیت خدا و مقاصد او را بر ما مکشوف می‌سازد.‏ (‏یوحنّا ۱۷:‏۱۷؛‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏⁠۱۶،‏ ۱۷‏)‏ مشخصهٔ دیگر مسیحیان حقیقی این است که ملکوت خدا را موعظه می‌کنند و آن را یگانه امید رسیدن به حیات ابدی در بهشت زمینی می‌دانند.‏ (‏مَرقُس ۱۳:‏۱۰؛‏ مکاشفه ۲۱:‏⁠۱-‏۴‏)‏ ایشان خود را از سیاست فاسد و شیوهٔ زندگی بی‌بندوبار این دنیا جدا نگاه می‌دارند.‏ (‏یوحنّا ۱۵:‏۱۹؛‏ یعقوب ۱:‏⁠۲۷؛‏ ۴:‏۴‏)‏ چه گروهی این معیارها را حفظ می‌کند؟‏ شواهد نشانگر آن است که تنها یک گروه یعنی شاهدان یَهُوَه همهٔ این معیارها را نگاه می‌دارد.‏

چگونه بر تردیدهایی که در گوشهٔ ذهنمان باقی مانده‌اند فائق آییم؟‏

۹،‏ ۱۰.‏ چنانچه شک و تردیدی در گوشهٔ ذهنمان باقی بماند چه باید بکنیم؟‏

^۹ حال اگر شک و دودلی بر ما چیره شود چه کنیم؟‏ سلیمان پادشاه در جواب به این سؤال می‌گوید:‏ ‹ای پسر من اگر سخنان مرا قبول بنمایی و اوامر مرا نزد خود نگاه داری،‏ تا گوش خود را به حکمت فرا گیری و دل خود را به فطانت مایل گردانی،‏ اگر فهم را دعوت کنی و آواز خود را به فطانت بلند نمایی،‏ اگر آن را مثل نقره بطلبی و مانند خزانه‌های مخفی جستجو کنی،‏ آنگاه ترس خداوند را می‌فهمی،‏ و معرفت خدا را حاصل می‌نمایی.‏› ‏—‏ امثال ۲:‏⁠۱-‏۵‏.‏

^۱۰ آیا حقیقتاً شگفت‌انگیز نیست؟‏ کسی که با اشتیاق طالب حکمت الهی باشد قادر است ‹معرفت خدا را حاصل نماید.‏› آری،‏ معرفت و دانش سلطان تعالی خداوند عالم خارج از دسترس انسان نیست،‏ تنها باید دل به تحصیل آن ببندیم و برای آن ارزش بسیار قائل شویم.‏ برای این منظور می‌باید با دعا و مطالعهٔ شخصی به یَهُوَه تقرب بجوییم.‏ خزانهٔ مخفی کلام او هر گونه شک و تردید را از دل ما می‌زداید و چشم ما را به نور حقیقت روشن می‌کند.‏

۱۱.‏ شک و تردید چه تأثیری بر خادم اَلِیشَع گذاشت؟‏

^۱۱ در دوم پادشاهان ۶:‏⁠۱۱-‏۱۸ نمونهٔ خوبی وجود دارد که نشان می‌دهد دعا چگونه به خادمی که ترس و تردید بر او چیره شده بود کمک کرد.‏ خادم اَلِیشَع فاقد بصیرت روحانی بود.‏ او نمی‌توانست لشکر عظیم آسمانی را که به نجات نبی خدا از دست سپاه اَرامیان آمده بود ببیند.‏ وی با حالتی وحشتزده به آقای خود گفت:‏ «آه ای آقایم چه بکنیم؟‏» عکس‌العمل اَلِیشَع چه بود؟‏ او گفت:‏ «مترس زیرا آنانی که با مایند از آنانی که با ایشانند بیشترند.‏» اما چگونه می‌توانست خادم خود را که قادر به دیدن لشکر آسمانی نبود مجاب سازد؟‏

۱۲.‏ الف)‏ چگونه تردید خادم اَلِیشَع رفع گردید؟‏ ب)‏ ما چگونه می‌توانیم تردیدهای خود را رفع نماییم؟‏

 ^۱۲ ‏«اَلِیشَع دعا کرده،‏ گفت:‏ ‹ای خداوند چشمان خادم را بگشا تا ببیند.‏› پس خداوند چشمان خادم را گشود و او دید که اینک کوههای اطراف اَلِیشَع از سواران و ارابه‌های آتشین پر است.‏» یَهُوَه در آن مورد خاص کاری کرد که خادم اَلِیشَع بتواند لشکر آسمانی را که از آقای او حفاظت می‌کرد به چشم ببیند.‏ البته امروزه نباید انتظار چنین کمکهایی را از طرف خدا داشته باشیم،‏ زیرا نباید از یاد ببریم که خادم اَلِیشَع کتاب مقدس را به طور کامل در اختیار نداشت که آن را مطالعه کرده،‏ ایمان خود را تقویت کند.‏ اما ما کتاب مقدس را به طور تمام و کمال در اختیار داریم.‏ چنانچه بدرستی از آن استفاده نماییم،‏ ایمان ما نیز همچون آن خادم تقویت خواهد شد.‏ برای نمونه،‏ می‌توانیم گزارشاتی که یَهُوَه را در محکمهٔ آسمانی توصیف می‌کند مورد تعمق قرار دهیم.‏ این گزارشات جای هیچ شک و تردیدی باقی نمی‌گذارد که یَهُوَه سازمانی آسمانی دارد که از طریق آن خادمان خود را در آموزش جهانی حمایت می‌کند.‏ —‏ اِشَعْیا ۶:‏⁠۱-‏۴؛‏ حِزْقِیال ۱:‏⁠۴-‏۲۸؛‏ دانیال ۷:‏⁠۹،‏ ۱۰؛‏ مکاشفه ۴:‏⁠۱-‏۱۱؛‏ ۱۴:‏⁠۶،‏ ۷‏.‏

از مکرهای شیطان برحذر باش!‏

۱۳.‏ شیطان چگونه پایبندی ما را به حقیقت سست می‌کند؟‏

^۱۳ شیطان به چه شیوه‌های دیگری روحانیت و پایبندی ما را به حقیقت سست می‌کند؟‏ فساد جنسی و تمام مظاهر آن از دیگر مکرهای شیطان است.‏ در این دنیای دیوانهٔ اعمال جنسی،‏ برای نسلی شهوت‌پرست که برای ارضای خویش تن به هر کاری می‌دهد،‏ ملاقات عشقی (‏لفظ آبرومندانهٔ خیانت در زناشویی)‏ یا عشق یکشبه (‏یعنی همان زنا)‏ اموری ساده و روزمره شده‌اند.‏ ترویج این شیوهٔ زندگی را بخوبی می‌توان در فیلمهای سینمایی،‏ ویدئویی،‏ و در تلویزیون مشاهده کرد.‏ از سوی دیگر مجلات،‏ روزنامه‌ها،‏ و بویژه اینترنت صفحات خود را با پورنوگرافی منقوش کرده،‏ برای کنجکاوان دام گسترانیده‌اند.‏ —‏ ۱تَسّالونیکیان ۴:‏⁠۳-‏۵؛‏ یعقوب ۱:‏⁠۱۳-‏۱۵‏.‏

۱۴.‏ به چه طریق برخی مسیحیان خود را در دام شیطان افکنده‌اند؟‏

^۱۴ در این میان برخی مسیحیان نیز کنجکاو بوده،‏ با تماشای تصاویر شهوت‌انگیز و حتی پورنوگرافی بسیار قبیح ذهن و روان خود را آلوده‌اند.‏ ایشان با این کار،‏ خود را در یکی از دامهای وسوسه‌انگیز شیطان افکنده‌اند که اغلب به شکستگی زورق روحانیتشان منجر شده است.‏ اینان کسانی هستند که «در بدی و شرارت مثل یک نوزاد» رفتار نکرده‌اند و در ‹عقل به بلوغ› نرسیده‌اند.‏ (‏۱قُرِنتیان ۱۴:‏۲۰‏،‏ انجیل شریف‏)‏ هر ساله،‏ هزاران نفر با زیر پا گذاشتن اصول و معیارهای کلام خدا تاوان سنگینی می‌پردازند.‏ چرا؟‏ زیرا ایشان در ‹پوشیدن اسلحهٔ تمام خدا› و بر تن نگه داشتن آن غفلت می‌ورزند.‏ —‏ اَفَسُسیان ۶:‏⁠۱۰-‏۱۳؛‏ کُولُسیان ۳:‏⁠۵-‏۱۰؛‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏⁠۱۸،‏ ۱۹‏.‏

قدر آنچه را داریم بدانیم

۱۵.‏ چرا برای عده‌ای دشوار است قدر میراث روحانی خود را بدانند؟‏

^۱۵ عیسی گفت:‏ «حقّ را خواهید شناخت و حقّ شما را آزاد خواهد کرد.‏» (‏یوحنّا ۸:‏⁠۳۲‏)‏ در میان شاهدان بسیارند کسانی که شیوهٔ  زندگی پیشین خود را تغییر داده‌اند و یا پیوند خود را با دین سابق خود قطع کرده‌اند.‏ ایشان عموماً قدر آزادیی را که حقیقت به ایشان ارزانی داشته است خوب می‌دانند.‏ از سوی دیگر،‏ جوانانی هستند که در خانواده‌های شاهد یَهُوَه پرورش یافته‌اند،‏ لیکن قدر میراث روحانی خود را نمی‌دانند.‏ آنان هرگز در دین کاذب یا متعلق به این دنیایی که تمام تأکید آن بر روی خوشگذرانی،‏ مواد مخدر،‏ و فساد جنسی است نبوده‌اند.‏ لذا،‏ عده‌ای از آنان قادر نیستند تضاد فاحش میان بهشت روحانی و دنیای فاسد شیطان را تشخیص دهند.‏ بعضی از ایشان حتی وسوسه می‌شوند طعم زهر فساد این دنیا را بچشند تا از قافلهٔ آن عقب نمانند!‏ —‏ ۱یوحنّا ۲:‏⁠۱۵-‏۱۷؛‏ مکاشفه ۱۸:‏⁠۱-‏۵‏.‏

۱۶.‏ الف)‏ چه سؤالاتی ارزش مطرح کردن دارد؟‏ ب)‏ ما مسیحیان چه چیزهایی را آموزش می‌بینیم و به چه کاری تشویق شده‌ایم؟‏

^۱۶ آیا حتماً باید انگشت یا دست خود را بسوزانیم تا با سوزش و درد آشنا شویم؟‏ آیا نمی‌توانیم از تجربیات دیگران عبرت بگیریم؟‏ آیا حتماً باید «در گِل» این دنیا دنبال آرزوهای خود بگردیم؟‏ (‏۲پِطْرُس ۲:‏⁠۲۰-‏۲۲‏)‏ پِطْرُس به مسیحیان قرن اول که پیش از آن به دنیای شیطان تعلق داشتند چنین یادآور شد:‏ «عمر گذشته کافی است برای عمل نمودن به خواهش امّت‌ها و در فجور و شهوات و می‌گساری و عیّاشی و بزمها و بُت‌پرستیهای حرام رفتار نمودن.‏» آری،‏ برای پی بردن به پوچی دنیای شیطان بسیار نابخردانه است که در «اسرافِ اَوْباشی» آن غوطه‌ور شویم.‏ (‏۱پِطْرُس ۴:‏⁠۳،‏ ۴‏)‏ ما در سالن ملکوت که مرکز آموزش کتاب مقدس است معیارهای والای یَهُوَه را فرا می‌گیریم.‏ تشویق می‌شویم با قوهٔ درایت خود در حقایق تفکر کنیم و آن را مرام خود سازیم.‏ —‏ یوشَع ۱:‏۸؛‏ رومیان ۱۲:‏⁠۱،‏ ۲؛‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏⁠۱۴-‏۱۷‏.‏

شاهد یَهُوَه تنها یک عنوان نیست

۱۷.‏ چگونه می‌توانیم خادم مؤثری برای یَهُوَه گردیم؟‏

^۱۷ وقتی حقیقت مرام ما می‌گردد هر موقعیت مناسبی را برای صحبت در مورد آن غنیمت می‌شماریم.‏ البته منظور تحمیل آن بر کسانی که علاقه‌ای نشان نمی‌دهند نیست.‏ (‏متّیٰ ۷:‏۶‏)‏ منظور این است که بدون آنکه خجالت بکشیم خود را شاهد یَهُوَه معرفی کنیم.‏ یا وقتی شخصی از روی خلوص نیت سؤالی می‌کند و یا نشریه‌ای قبول می‌کند همین علاقهٔ اندک وی را غنیمت شمرده،‏ امید کتاب مقدس را با او در میان بگذاریم.‏ البته برای این منظور لازم است در هر کجا که هستیم —‏ در خانه،‏ سر کار،‏ در مدرسه،‏ در فروشگاه،‏ یا در تفریحگاه —‏ نشریه‌ای در دسترس خود داشته باشیم.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۳:‏⁠۱۵‏.‏

۱۸.‏ چرا مفید است که خود را مشخصاً شاهد یَهُوَه معرفی کنیم؟‏

^۱۸ وقتی ما خود را مشخصاً مسیحی معرفی می‌کنیم،‏ دیوار دفاعی قویی در مقابل حملات حیله‌گرانهٔ شیطان برای خود می‌سازیم.‏ برای نمونه،‏ وقتی در محیط کار موضوع جشن تولد،‏ کریسمس،‏ یا بخت‌آزمایی مطرح می‌شود همکارانمان اغلب می‌گویند:‏ «او شاهد یَهُوَه است مزاحمش نشوید.‏» و دقیقاً به همین دلیل جوکهای زشت خود را نیز غالباً در حضور ما تعریف نمی‌کنند.‏ پس بسیار مفید است که موضع مسیحی خود را برای دیگران مشخص کنیم.‏ چنانکه پِطْرُس رسول نیز گفت:‏ «اگر برای نیکویی غیور هستید،‏ کیست که به شما ضرری برساند؟‏ بلکه هر گاه برای عدالت زحمت کشیدید،‏ خوشابحال شما.‏» —‏ ۱پِطْرُس ۳:‏⁠۱۳،‏ ۱۴‏.‏

۱۹.‏ از کجا بدانیم که در آخرین روزهای ایام آخر هستیم؟‏

^۱۹ همچنین وقتی سعی می‌کنیم حقیقت را مرام خود سازیم متقاعد می‌شویم که اکنون در آخرین روزهای این سیستم حاکم بر جهان به سر می‌بریم.‏ پی می‌بریم که نقطهٔ عطف تحقق بسیاری از نبوتهای کتاب مقدس در همین دوران بوده است.‏ * رویدادهای مخوف قرن گذشته بخوبی صحت هشدار پولس را مبنی بر اینکه «در ایّام آخر زمانهای سخت پدید خواهد آمد» اثبات می‌کند.‏  ‏(‏۲تیموتاؤس ۳:‏⁠۱-‏۵؛‏ مَرقُس ۱۳:‏⁠۳-‏۳۷‏)‏ اخیراً راجع به قرن بیستم در یکی از روزنامه‌ها مقاله‌ای تحت عنوان «این قرن به عنوان عصر بربریّت در خاطره‌ها خواهد ماند» به چاپ رسید.‏ در مقالهٔ مزبور آمده بود:‏ «سال ۱۹۹۹ را باید خونینترین سال نیمهٔ دوم خونینترین قرن تاریخ محسوب کرد.‏»‏

۲۰.‏ اکنون زمان چه کاری است؟‏

^۲۰ دیگر زمان تردید و دودلی نیست.‏ اکنون آشکارا برکات یَهُوَه را بر کار عظیم آموزش کتاب مقدس که در تمام عالم مورد اجرا قرار گرفته تا بر جمیع امتها شهادتی شود می‌توان مشاهده کرد.‏ (‏متّیٰ ۲۴:‏۱۴‏)‏ پس بیاییم و حقیقت را مرام خود سازیم و آن را به دیگران نیز آموزش دهیم!‏ آیندهٔ ابدی ما در گرو اعمال کنونی ماست.‏ یَهُوَه برکات خود را از کسانی که در انجام ارادهٔ او اهمال می‌ورزند دریغ می‌دارد.‏ (‏لوقا ۹:‏⁠۶۲‏)‏ آری،‏ زمان آن است که ‹پایدار و بی‌تشویش شده،‏ پیوسته در عمل خداوند بیفزاییم،‏ چون می‌دانیم که زحمت ما در خداوند باطل نیست.‏› —‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۵۸‏.‏

‏[پاورقی]‏

آیا به خاطر می‌آوری؟‏

‏• چگونه می‌توانیم بر شک و تردید فائق آییم؟‏

‏• از سرگذشت خادم اَلِیشَع چه می‌آموزیم؟‏

‏• در مقابل چه وسوسه‌ای می‌باید مرتباً مقاومت کنیم؟‏

‏• چرا مفید است که خود را مشخصاً شاهدان یَهُوَه معرفی کنیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۴]‏

مطالعهٔ مستمر کتاب مقدس و دعا هر گونه شک و تردید را از دل ما می‌زداید

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۵]‏

تردید خادم اَلِیشَع با دیدن رؤیایی رفع شد

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۶]‏

ما در مکانهایی همچون این سالن ملکوت در بِنین معیارهای والای اخلاقی یَهُوَه را آموزش می‌بینیم