فرزندان میراث و هدیه‌ای از جانب خدا

‏«اینک پسران میراث از جانب خداوند می‌باشند و ثمرهٔ رَحِم،‏ اُجرتی از اوست.‏»—‏ مزمور ۱۲۷:‏۳‏.‏

۱.‏ نخستین نوزاد بشر چگونه به وجود آمد؟‏

یَهُوَه آدم و حوّا را با توانایی شگفت‌انگیز تولید مثل آفرید.‏ یک سلول از بدن آدم و یک سلول از بدن حوّا در هم آمیخته شده در رحم حوّا تکثیر یافت و از آن انسانی به وجود آمد که در واقع نخستین نوزاد بشر بود.‏ (‏ پیدایش ۴:‏۱‏)‏ تا به امروز فرایند بسته شدن نطفه و روند تکوین آن تا لحظهٔ تولّد نوزاد،‏ از شگفتی‌های عالَم به شمار می‌رود و بسیاری آن را معجزه خوانده‌اند.‏

۲.‏ چرا می‌توان گفت فرایندی که در رحم مادر روی می‌دهد یک معجزه است؟‏

^۲ حدود ۲۷۰ روز پس از بسته شدن نطفه یا همان سلول اوّلیه در رحم مادر،‏ نوزادی با چند تریلیون سلول به وجود می‌آید.‏ سلول اوّلیه حاوی اطلاعات پیچیده‌ای برای ایجاد بیش از ۲۰۰ نوع سلول متفاوت می‌باشد.‏ این اطلاعات پیچیده که انسان از درک کامل آن عاجز است،‏ فرایندی را موجب می‌شود که طی آن سلول‌های مختلف با پیچیدگی‌ای خارق‌العاده و با ترتیبی بسیار حساب شده رشد و تکوین یافته یک انسان کامل به وجود می‌آورد.‏

۳.‏ چرا بسیاری افراد تولّد انسان را به خدا نسبت می‌دهند؟‏

^۳ به نظر شما آفرینندهٔ واقعی نوزاد چه کسی است؟‏ آیا دانش و حکمت والدین است که آنان را قادر می‌سازد موجودی به پیچیدگی یک انسان به وجود آورند؟‏ خیر.‏ معجزهٔ به وجود آمدن نوزاد تنها به خاطر حکمت عظیم همان خدایی است که در آغاز،‏ حیات را به وجود آورد.‏ مزمورنویس می‌گوید:‏ «بدانید که یَهُوَه خداست،‏ او ما را آفرید.‏» (‏ مزمور ۱۰۰:‏۳‏)‏ هزاران سال است که بسیاری با دلایل منطقی شکل‌گیری کودک در رحم مادر را به آفرینندهٔ بزرگ عالَم نسبت می‌دهند.‏ نظر شما در این باره چیست؟‏ —‏ مزمور ۱۳۹:‏۱۳-‏۱۶‏.‏

۴.‏ کدام ضعف انسان را هرگز نباید به یَهُوَه نسبت داد؟‏

^۴ آیا یَهُوَه که به این شکل فوق‌العاده به وجود آمدن نوزاد را امکان‌پذیر ساخته،‏ ممکن است نسبت به او احساسی نداشته باشد؟‏ ممکن است برخی انسان‌ها نسبت به کودک بی‌احساس باشند،‏ ولی یَهُوَه چنین نیست.‏ (‏ مزمور ۷۸:‏۳۸-‏۴۰‏)‏ کتاب مقدّس در مزمور ۱۲۷:‏۳ می‌گوید:‏ «اینک پسران [همچنین دختران] میراث از جانب خداوند می‌باشند و ثمرهٔ رَحِم،‏ اُجرتی از اوست.‏» در ادامه می‌خواهیم ببینیم منظور از میراث واقعاً چیست و این موضوع نشانگر چه چیز است؟‏

هدیه و میراثی از جانب خدا

۵.‏ چرا می‌توان گفت که فرزندان میراثی از جانب یَهُوَه هستند؟‏

^۵ میراث را در واقع می‌توان یک هدیه خواند.‏ اکثر والدین تلاش بسیار می‌کنند تا بتوانند ارثی برای فرزندان خود به جای گذارند.‏ این ارث ممکن است پول،‏ مِلک،‏ یا یادگاری‌ای ارزنده باشد.‏ در هر صورت،‏ گواهی است بر محبت والدین نسبت به فرزندانشان.‏ کتاب مقدّس توضیح می‌دهد که خدا فرزندان را به عنوان میراث به والدین داده است.‏ فرزندان در واقع هدیه‌ای ارزنده از جانب آفریدگار مهربانمان می‌باشند.‏ آیا رفتار شما والدین نشان می‌دهد که فرزندانتان را هدیه‌ای از جانب یَهُوَه می‌دانید؟‏

۶.‏ یَهُوَه از این که توانایی تولید مثل را به انسان داد چه مقصودی داشت؟‏

 ^۶ خواست یَهُوَه این بود که با دادن این هدیه به انسان زمین را با نوادگان آدم و حوّا پر سازد.‏ (‏ پیدایش ۱:‏۲۷،‏ ۲۸؛‏ اِشَعْیا ۴۵:‏۱۸‏)‏ یَهُوَه انسان‌ها را مانند فرشتگان نیافرید؛‏ یعنی تک‌تک آنان را به دست خود خلق نکرد.‏ (‏ مزمور ۱۰۴:‏۴؛‏ مکاشفه ۴:‏۱۱‏)‏ او به انسان‌ها این توانایی را داد تا خود بتوانند تولید مثل کنند.‏ براستی که پدر و مادر چه افتخار بزرگی دارند که می‌توانند فرزندی را در دامن خود پرورش دهند که از بسیاری لحاظ خصوصیات خودشان را داراست!‏ آیا شما والدین،‏ یَهُوَه را از این بابت سپاس می‌گویید؟‏ آیا او را شکر می‌کنید که چنین هدیه و میراث پرارزشی در اختیار شما قرار داده است؟‏

از عیسی سرمشق بگیریم

۷.‏ چرا می‌توان گفت که عیسی به انسان‌ها عشق و علاقه داشت؟‏

^۷ با کمال تأسف باید گفت که بعضی از والدین برای فرزندانشان ارزشی را که درخور آنان است قائل نمی‌باشند و دلسوزی لازم را به آنان ابراز نمی‌کنند.‏ چنین والدینی مسلّماً یَهُوَه خدا و عیسی را سرمشق خود نساخته‌اند.‏ (‏ مزمور ۲۷:‏۱۰؛‏ اِشَعْیا ۴۹:‏۱۵‏)‏ رفتار نمونهٔ عیسی با کودکان خردسال به خوبی نمایانگر دلسوزی و محبت او به آنان بود.‏ عیسی حتی پیش از آنکه به زمین بیاید یعنی زمانی که موجود روحی پرقدرتی در درگاه خدا بود،‏ ‹شادی‌اش با بنی‌آدم می‌بود.‏› (‏ امثال ۸:‏۳۱‏)‏ عشق و علاقهٔ وی به انسان‌ها تا حدّی بود که حاضر شد جان خود را در راه آنان فدا کند تا بشر بتواند به زندگی جاودانی نایل آید.‏ —‏ متّیٰ ۲۰:‏۲۸؛‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۸‏.‏

۸.‏ عیسی چه سرمشق نیکویی برای والدین قرار داد؟‏

^۸ رفتار عیسی براستی سرمشق نیکویی برای والدین است.‏ وی حتی زمانی که مشغلهٔ فراوان داشت و یا تحت فشار روحی شدید بود از وقت صرف کردن با بچه‌ها امتناع نمی‌ورزید.‏ او به تماشای بازی کودکان در بازار می‌پرداخت و یک بار به عنوان تشبیهی از آن استفاده کرد.‏ (‏ متّیٰ ۱۱:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ عیسی در آخرین سفرش به اورشلیم می‌دانست که شکنجه و کشته خواهد شد.‏ شاگردانش که نمی‌خواستند بر فشار روحی او بیفزایند،‏ مانع آمدن بچه‌ها نزد عیسی شدند.‏ اما او شاگردانش را ملامت کرد و نشان داد که چقدر از دیدن آن بچه‌ها شاد و مسرور می‌باشد و گفت:‏ «بگذارید که بچه‌های کوچک نزد من آیند و ایشان را مانع نشوید.‏» —‏ مَرقُس ۱۰:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

۹.‏ چرا عملی که برای کودکان انجام می‌دهیم از آنچه به ایشان می‌گوییم مهم‌تر است؟‏

^۹ ما می‌توانیم از الگوی رفتاری عیسی درس‌های نیکویی بگیریم.‏ وقتی کودکانمان نزد ما می‌آیند عکس‌العمل ما چگونه است؟‏ حتی وقتی مشغول کار مهمی هستیم آیا مثل عیسی به آنان توجه و علاقه نشان می‌دهیم؟‏ کودکان نیاز دارند که بزرگ‌ترها و بویژه والدینشان به آنان توجه کنند و مدتی از وقت خود را بدیشان اختصاص دهند.‏ ما می‌توانیم محبت خود را با گفتن کلمات محبت‌آمیز بدیشان ابراز داریم،‏ اما در واقع اَعمالمان است که محبت واقعی ما را به آن‌ها نشان می‌دهد.‏ ما بیشتر در عمل یعنی با وقتی که صرف آنان می‌کنیم و توجهی که بدیشان مبذول می‌داریم محبت خود را به آنان ثابت می‌کنیم.‏ البته،‏ نباید انتظار داشت که فوراً به نتیجهٔ مطلوب برسیم.‏ باید همچنین از خود صبر و بردباری نشان دهیم.‏ ما می‌توانیم درس صبر و بردباری را از رفتار عیسی با شاگردانش بیاموزیم.‏

بردباری و مهربانی عیسی

۱۰.‏ عیسی چگونه به شاگردانش درس تواضع آموخت،‏ و آیا تعالیم او فوراً مؤثر واقع شد؟‏

^۱۰ عیسی به خوبی از رقابت میان شاگردانش برای کسب جاه و مقام آگاه بود.‏ یک بار هنگام رسیدن به شهر کَفَرناحوم  از آنان پرسید:‏ ‹ در بین راه با یکدیگر چه مباحثه می‌کردید؟‏ اما ایشان خاموش ماندند،‏ از آنجا که در راه با یکدیگر گفتگو می‌کردند در اینکه چه کسی بزرگ‌تر است.‏› عیسی آنان را توبیخ نکرد بلکه با بردباری درس دیگری از تواضع بدیشان آموخت.‏ (‏ مَرقُس ۹:‏۳۳-‏۳۷‏)‏ آیا آنان بعد از شنیدن درس عیسی دیگر مرتکب آن اشتباه نشدند؟‏ هنوز شش ماه از آن ماجرا نگذشته بود که یعقوب و یوحنّا از مادر خود خواستند نزد عیسی رفته از او بخواهد مقامی والا در حکومت پادشاهی‌اش بدیشان بدهد.‏ بار دیگر عیسی طرز فکر آنان را اصلاح کرد.‏ —‏ متّیٰ ۲۰:‏۲۰-‏۲۸‏.‏

۱۱.‏ الف)‏ رسولان عیسی از انجام چه کاری اکراه نشان دادند؟‏ ب)‏ عیسی چه کرد و آیا عمل وی فوراً رسولان را تحت تأثیر قرار داد؟‏

^۱۱ چندی بعد در عید فِصَح سال ۳۳ د.‏م.‏ عیسی مراسم فِصَح را با رسولانش برگزار کرد.‏ در آن زمان رسم بود که خدمتکار یا زنی در خانه پاهای مهمانان را بشوید.‏ اما هیچ یک از رسولان برای شستن پاهای دیگران آستین بالا نزد.‏ (‏ ۱سموئیل ۲۵:‏۴۱؛‏ ۱تیموتاؤس ۵:‏۱۰‏)‏ دیدن اینکه آنان هنوز در پی جاه و مقام هستند مسلّماً دل عیسی را به رنج آورد!‏ او خود پاهای رسولانش را شست و از آنان خواست به همین شکل همواره به دیگران خدمت کنند.‏ (‏ یوحنّا ۱۳:‏۴-‏۱۷‏)‏ آیا این بار آنان تحت تأثیر قرار گرفتند؟‏ خیر،‏ همان شب بار دیگر ‹ در میان ایشان نزاعی افتاد که کدام یک از ایشان بزرگ‌تر است؟‏› —‏ لوقا ۲۲:‏۲۴‏.‏

۱۲.‏ والدین در تربیت فرزندان خود چگونه می‌توانند عیسی را سرمشق قرار دهند؟‏

^۱۲ والدینی که فرزندانشان به نصایح آنان گوش نمی‌دهند می‌توانند درک کنند که احتمالاً عیسی چه احساسی نسبت به شاگردانش داشته است.‏ اما عیسی با اینکه می‌دید رسولانش در بکار بستن نصایح او کُند هستند هیچ گاه از آنان قطع امید نکرد.‏ حاصل صبر و بردباری وی بعدها به خوبی نمایان شد.‏ (‏ ۱یوحنّا ۳:‏۱۴،‏ ۱۸‏)‏ شما والدین نیز می‌باید مانند عیسی مهربان و بردبار باشید و هرگز از تربیت فرزندانتان خسته و دلسرد نشوید.‏

۱۳.‏ وقتی کودک از والدینش سؤالی دارد چرا والدین نباید او را از خود برانند؟‏

^۱۳ کودک باید حس کند که والدینش به وی محبت و توجه دارند.‏ عیسی همیشه علاقه‌مند بود بداند در ذهن شاگردانش چه می‌گذرد.‏ لذا،‏ دقیقاً به سؤالات و سخنان آنان گوش می‌داد.‏ او گاهی نیز مستقیماً نظر آنان را در مورد مسائل مختلف جویا می‌شد.‏ (‏ متّیٰ ۱۷:‏۲۵-‏۲۷‏)‏ یک معلّم خوب با علاقه به سخنان شاگردش گوش می‌دهد.‏ والدین نیز باید مراقب باشند وقتی کودکشان از آنان سؤالی دارد او را از خود نرانند.‏ ممکن است در آن لحظه واقعاً وقت نداشته باشند،‏ ولی می‌توانند توضیح دهند که بعداً به سؤال او جواب خواهند داد،‏ و فراموش نکنند که به قول خود وفا کنند.‏ کودک بدین شکل متوجه می‌شود که والدینش به او علاقه و توجه دارند و با میل و رغبت بیشتری حرف دل خود را با آنان در میان می‌گذارد.‏

۱۴.‏ والدین در خصوص ابراز محبت به کودکان چه درسی از عیسی می‌توانند بیاموزند؟‏

^۱۴ آیا درست است که والدین برای ابراز محبت به کودک خود او را در آغوش بگیرند؟‏ در این مورد نیز عیسی الگوی خوبی برای ما قرار داد.‏ در کتاب مقدّس آمده است که عیسی «بچه‌ها را در آغوش گرفت و دست بر روی سر ایشان گذاشت و آنان را برکت داد.‏» (‏ مَرقُس ۱۰:‏۱۶‏،‏ ترجمهٔ تفسیری ‏)‏ عکس‌العمل کودکان چه بود؟‏ یقیناً محبت عیسی آنان را به طرف او جلب  می‌کرد!‏ وقتی میان والدین و فرزندان مهر و محبتی از روی خلوص نیّت وجود داشته باشد،‏ فرزندان بیشتر تمایل پیدا می‌کنند که به نصایح والدین خود گوش دهند.‏

چقدر وقت باید صرف فرزندان نمود؟‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ یکی از شیوه‌های تربیت کودکان را که بسیار رواج یافته شرح دهید،‏ و توضیح دهید که چه مشکلی به وجود آورده است؟‏

^۱۵ یکی از شیوه‌های تربیت کودکان که امروزه بسیار رواج یافته است بر این اصل استوار است که لزومی ندارد والدین وقت زیادی را با کودک خود بگذرانند،‏ بلکه کیفیت اوقاتی که صرف وی می‌کنند اهمیت دارد.‏ در این شیوهٔ تربیت گفته می‌شود که اگر والدین وقت کمی را که با کودک صرف می‌کنند خوب برنامه‌ریزی کنند نیاز وی کاملاً برآورده می‌شود.‏ آیا این شیوهٔ تعلیم و تربیت برای کودکان مفید است؟‏

^۱۶ نویسنده‌ای که با افراد بسیاری در این مورد مصاحبه کرده است می‌گوید:‏ «آنچه اکثر کودکان و نوجوانان از آن گِله دارند این است که والدین وقت و توجه کافی بدیشان مبذول نمی‌دارند.‏» یک استاد دانشگاه در مورد مشاهدات خود چنین می‌نویسد:‏ «این شیوهٔ تربیت یعنی گذراندن اوقات اندک ولی مفید با فرزندان بهانه‌ای دست والدین داده است تا وقت کمی را به فرزندان خود اختصاص دهند.‏» اما،‏ سؤال اینجاست که والدین واقعاً چقدر وقت می‌باید صرف فرزندان خود کنند؟‏

۱۷.‏ فرزندان به چه چیز نیاز دارند؟‏

^۱۷ کتاب مقدّس جواب صریحی به این سؤال نداده است.‏ اما جالب آنکه از والدین اسرائیلی خواسته شده بود که هر فرصتی را برای آموزش دادن به فرزندان خود غنیمت شمارند؛‏ خواه در خانه باشند خواه در بیرون،‏ خواه هنگام خواب باشند و خواه هنگام صبح.‏ (‏ تثنیه ۶:‏۷‏)‏ این مطلب به خوبی نشان می‌دهد که والدین می‌باید همه روزه و به طور مستمر فرزندان خود را آموزش دهند.‏

۱۸.‏ عیسی شاگردانش را چگونه آموزش می‌داد،‏ والدین مسیحی چه درسی می‌توانند از وی بیاموزند؟‏

^۱۸ عیسی در آموزش دادن به شاگردانش بسیار موفق بود.‏ او با آنان سفر می‌کرد،‏ غذا می‌خورد و استراحت می‌کرد و از همهٔ این فرصت‌ها برای تعلیم آنان استفاده می‌کرد.‏ (‏ مَرقُس ۶:‏۳۱،‏ ۳۲؛‏ لوقا ۸:‏۱؛‏ ۲۲:‏۱۴‏)‏ به همین نحو والدین مسیحی نیز می‌باید از هر موقعیتی برای گفتگو و تبادل افکار با فرزندانشان استفاده کنند و آنان را در طریق یَهُوَه آموزش دهند.‏

چه چیزی را تعلیم دهیم و چگونه؟‏

۱۹.‏ الف)‏ علاوه بر وقت صرف کردن با فرزندان دانستن چه موضوعی برای والدین اهمیت دارد؟‏ ب)‏ مهم‌ترین موضوعی که باید به فرزندان آموخته شود چیست؟‏

^۱۹ تا اینجا در مورد اهمیت صرف وقت با فرزندان و آموزش آنان صحبت کردیم.‏ موضوع مهم دیگر این است که چه چیزی را باید به آنان آموزش دهیم.‏ ببینیم کتاب مقدّس در این مورد چه می‌گوید:‏ «این سخنانی که من امروز تو را امر می‌فرمایم .‏ .‏ .‏ آن‌ها را به پسرانت به دقت تعلیم نما.‏»  اسرائیلیان چه سخنانی را باید به فرزندان خود تعلیم می‌دادند؟‏ در آیات پیش از آن به این حکم اشاره شده است:‏ «یَهُوَه خدای خود را به تمامی جان و تمامی قوّت خود محبت نما.‏» (‏ تثنیه ۶:‏۵-‏۷‏)‏ عیسی اشاره نمود که این بزرگ‌ترین حکم الٰهی است.‏ (‏ مَرقُس ۱۲:‏۲۸-‏۳۰‏)‏ پس والدین پیش از هر چیز باید در مورد یَهُوَه به فرزندان خود آموزش دهند.‏ توضیح دهند که چرا فقط یَهُوَه شایستهٔ محبتی با تمام دل و جان است.‏

۲۰.‏ در اسرائیل باستان به فرزندان چه موضوعاتی آموزش داده می‌شد؟‏

^۲۰ واضح است که به غیر از محبت به خدا مطالب دیگری نیز در کتاب مقدّس گفته شده است که باید به فرزندان آموخته شود.‏ موسی پیش از آن در باب ۵ کتاب تثنیه به فرامینی اشاره می‌کند که خدا بر لوحی سنگی برای اسرائیلیان مرقوم داشته بود که به ده فرمان معروف است.‏ در میان آن احکام می‌توان به پرهیز از دروغ،‏ دزدی،‏ قتل و زنا اشاره کرد.‏ (‏ تثنیه ۵:‏۱۱-‏۲۲‏)‏ این موضوع نشان می‌دهد که والدین در دوران باستان می‌بایست این اصول اخلاقی را به فرزندان خود تعلیم می‌دادند.‏ والدین مسیحی نیز اگر می‌خواهند فرزندانشان آینده‌ای روشن و سعادتمند داشته باشند باید اصول مشابهی را بدیشان آموزش دهند.‏

۲۱.‏ در تثنیه ۶:‏۷ منظور از «به دقت تعلیم نما» چیست؟‏

^۲۱ کتاب مقدّس در مورد نحوهٔ آموزش به فرزندان می‌گوید:‏ «این سخنان .‏ .‏ .‏ را به پسرانت به دقت تعلیم نما.‏» واژهٔ عبری‌ای که «به دقت تعلیم نما» ترجمه شده به مفهوم حک کردن بر جسمی سخت است.‏ در واقع کتاب مقدّس می‌گوید با تکرار و بازگویی،‏ مطالب را بر لوح ذهن فرزند خود حک کنید.‏ چنین تعلیمی مستلزم آن است که والدین برنامه‌ای منظم و حساب‌شده‌ای برای آموزش کتاب مقدّس به کودکانشان ترتیب دهند و هدفشان این باشد که کلام یَهُوَه را بر ذهن و دل آنان بنشانند.‏

۲۲.‏ برای آموزش فرزندان از اسرائیلیان چه خواسته شده بود،‏ و مفهوم آن چه بود؟‏

^۲۲ واضح است که ترتیب دادن چنین برنامه‌ای همّت می‌خواهد.‏ به والدین اسرائیلی چنین حکم شده بود:‏ «[احکام خدا] را بر دست خود برای علامت ببند،‏ و در میان  چشمانت عصابه باشد.‏ و آن‌ها را بر باهوهای در خانه‌ات و بر دروازه‌هایت بنویس.‏» (‏ تثنیه ۶:‏۸،‏ ۹‏)‏ البته منظور واقعاً این نیست که احکام خدا را بر سردر منازل خود بنویسند و یا نسخهٔ کوچکی از آن را به دست فرزند خود ببندند یا در میان چشمان او آویزان کنند.‏ مفهوم آیهٔ فوق این است که والدین می‌بایست آنچنان به طور مرتب احکام خدا را به فرزندانشان یادآوری می‌کردند که گویی همواره در مقابل چشمانشان است.‏

۲۳.‏ در مطالعهٔ هفتهٔ آینده چه موضوعاتی مورد بررسی قرار خواهد گرفت؟‏

^۲۳ چه موضوعات مهمی را می‌باید به کودکان آموخت؟‏ چرا باید به کودکان و نوجوانان آموزش داد که از خود محافظت کنند؟‏ والدین از چه کمک‌هایی برای آموزش صحیح فرزندان خود برخوردارند؟‏ در مقالهٔ بعدی به این سؤالات و سؤالات دیگری که اغلب برای والدین مطرح می‌شود پاسخ خواهیم داد.‏

مرور

‏• چرا فرزند را می‌توان میراثی ارزنده خواند؟‏

‏• والدین مسیحی و مسیحیان دیگر در رفتار با کودکان چه درسی از عیسی می‌آموزند؟‏

‏• والدین چقدر باید با فرزندان خود وقت صرف کنند؟‏

‏• چه موضوعاتی باید به کودکان آموخته شود،‏ و چگونه؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۳]‏

والدین از نحوهٔ آموزش عیسی چه درسی می‌گیرند؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۴]‏

والدین اسرائیلی چه وقت و چگونه آموزش به فرزندان را آغاز می‌کردند؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۵]‏

والدین می‌باید احکام الٰهی را مرتباً به فرزندانشان یادآوری کنند