تقسیم کار چرا و چگونه؟‏

یَهُوَه خدا یگانه مولود خود،‏ عیسی را آفرید و او را ‹معمارِ› عالَم قرار داد.‏ (‏امث ۸:‏۲۲،‏ ۲۳،‏ ۳۰؛‏ یو ۱:‏۳‏)‏ این امر نشان می‌دهد که واگذار کردن وظیفه،‏ تاریخی بسیار طولانی دارد.‏ وقتی خدا اوّلین زوج بشری را آفرید از آنان خواست تا ‹زمین را پر سازند و در آن تسلّط نمایند.‏› (‏پیدا ۱:‏۲۸‏)‏ بدین شکل یَهُوَه خدا وظیفهٔ گسترش باغ عدن در تمام زمین را به انسان محوّل کرد.‏ آری،‏ واگذار کردن وظایف به دیگران همواره از جمله خصوصیات بارز یَهُوَه و خادمان او بوده است.‏

منظور از واگذار کردن وظایف چیست؟‏ چرا پیران مسیحی لازم است برخی امور جماعت را به دیگران واگذار کنند؟‏ و چگونه می‌توانند این کار را به نحوی شایسته انجام دهند؟‏

منظور از واگذار کردن وظایف چیست؟‏

بر طبق لغت‌نامهٔ دهخدا «واگذار کردن» به معنی «تسلیم کردن،‏ سپردن،‏ تحویل دادن،‏ محوّل کردن» است.‏ وقتی ما وظیفه‌ای را به شخصی دیگر می‌سپاریم در واقع او را در رسیدن به هدفی خاص شرکت می‌دهیم.‏ البته به این شکل برخی اختیارات خود را نیز با شخص شریک می‌شویم.‏

در جماعت مسیحی وقتی به کسی مسئولیتی محوّل می‌شود شخص باید وظیفه‌اش را به خوبی انجام دهد.‏ او همچنین باید گزارشی از پیشرفت کار تهیه نماید و با کسی که آن مسئولیت و وظیفه را به وی واگذار کرده است مشورت کند.‏ البته مسئول نهایی برادری است که آن مسئولیت را واگذار کرده است.‏ او باید  بر پیشرفت کار نظارت داشته باشد و توصیه‌های لازم را در اختیار همکار خود قرار دهد.‏ حال،‏ شاید برخی بگویند چرا کاری که شخص خود می‌تواند انجام دهد به دیگری واگذار کند؟‏

چرا بجاست وظایفی را به دیگران واگذار کنیم؟‏

قابل توجه است که یَهُوَه خدا پس از آن که پسر یگانهٔ خود را آفرید او را در آفرینش چیزهای دیگر شریک کرد.‏ آری،‏ «در او همه چیز آفریده شد،‏ آنچه در آسمان و آنچه بر زمین است از چیزهای دیدنی و نادیدنی.‏» (‏کول ۱:‏۱۶‏)‏ خالق بزرگ ما می‌توانست همهٔ کارها را خود انجام دهد،‏ با این حال تصمیم گرفت که پسر عزیزش را در شادی انجام کاری سازنده و مفید شریک کند.‏ (‏امث ۸:‏۳۱‏)‏ در واقع یَهُوَه با این کار این امکان را فراهم ساخت تا پسرش بهتر با خصوصیات او آشنا شود و تعلیم بگیرد.‏

وقتی عیسی به زمین آمد همین شیوهٔ پدرش را الگو قرار داد.‏ او نیز شاگردانش را به مرور زمان آموزش و تعلیم داد.‏ عیسی یک بار ۱۲ رسول و سپس ۷۰ تن از شاگردانش را پیش از خود به شهرها و روستاها فرستاد تا کار موعظه را در آن مناطق آغاز کنند.‏ (‏لو ۹:‏۱-‏۶؛‏ ۱۰:‏۱-‏۷‏)‏ به این ترتیب پیش از این که عیسی در این شهرها و روستاها موعظه کند شاگردانش زمینه را برای استادشان آماده می‌کردند.‏ عیسی پیش از عروجش به آسمان وظایف سنگین‌تری به شاگردانش واگذار کرد،‏ که از آن جمله می‌توان به موعظه به تمام مردم جهان اشاره کرد.‏ —‏ مت ۲۴:‏۴۵-‏۴۷؛‏ اعما ۱:‏۸‏.‏

عیسی بدین شکل به اعضای جماعت مسیحی آموزش داد که وظایف را بین خود تقسیم کنند و نوآموزان را تعلیم دهند.‏ پولُس رسول به تیموتاؤس گفت که آنچه آموخته است ‹به مردمان امینی بسپارد که قابل تعلیم دیگران باشند.‏› (‏۲تیمو ۲:‏۲‏)‏ آری،‏ مسیحیان باتجربه وظیفه دارند دیگران را آموزش دهند تا آنان نیز آن آموزش‌ها را به دیگران انتقال دهند.‏

پیران مسیحی نیز می‌توانند برخی مسئولیت‌ها را به دیگران واگذار کنند و بدین شکل آنان را نیز در شادی آموزش دادن و شبانی کردن شریک سازند.‏ پیران باید بدانند انرژی و توانشان محدود است.‏ از این رو باید برخی امور جماعت را به دیگران محوّل کنند.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «حکمت با متواضعان است.‏» (‏امث ۱۱:‏۲‏)‏ آری،‏ شخص متواضع به محدودیت‌های خود واقف است.‏ اگر شما سعی کنید همهٔ کارها را خود انجام دهید،‏ هم خسته و فرسوده می‌شوید،‏ هم خانواده‌تان را از وجود خود محروم می‌کنید.‏ پس عاقلانه است که بار مسئولیت‌ها را تقسیم کنید.‏ برای مثال،‏ گردانندهٔ هیئتِ پیرانِ جماعت را در نظر بگیرید.‏ او می‌تواند از پیران دیگر بخواهد امور مالی جماعت را کنترل کنند.‏ به این شکل پیران دیگر نیز با شرایط مالی جماعت آشنا می‌شوند.‏

وقتی کاری را به دیگری واگذار می‌کنیم این امکان را به او می‌دهیم تا در آن کار مهارت و تجربه کسب کند.‏ به این ترتیب همچنین توانایی‌های فرد مورد نظر را محک می‌زنیم.‏ برای مثال،‏ پیران مسیحی با دادن برخی مسئولیت‌های کوچک به برادران می‌توانند آنان را به اصطلاح ‹بیازمایند› و تشخیص دهند که آیا برای خدمت به عنوان خادم کمکی واجد شرایطند یا خیر.‏ —‏ ۱تیمو ۳:‏۱۰‏.‏

پیران با واگذار کردن برخی وظایف به دیگران در واقع اعتماد خود را به ایشان نشان می‌دهند.‏ پولُس تیموتاؤس را برای خدمت میسیونری آموزش داد.‏ همکاری این دو برادر پیوند دوستی صمیمانه‌ای میان آن دو به وجود آورد.‏ پولُس تیموتاؤس را حتی «فرزند حقیقی» خود خواند.‏ (‏۱تیمو ۱:‏۲‏)‏ میان یَهُوَه خدا و عیسی نیز که در آفرینش همکاری نزدیک داشتند رابطه‌ای صمیمی به وجود آمد.‏ پیران مسیحی با واگذار کردن برخی مسئولیت‌ها به دیگران،‏ رابطه‌ای گرم و صمیمی با ایشان ایجاد می‌کنند.‏

 چرا برخی برادران در واگذار کردن مسئولیت به دیگران مرددند

برخی پیران مسیحی اگرچه به مزایای واگذار کردن وظایف به دیگران واقفند،‏ ممکن است به این دلیل که نمی‌خواهند از اختیاراتشان کم شود در این کار مردد باشند.‏ شاید می‌خواهند به این شکل به اصطلاح سکّاندار جماعت بمانند.‏ عیسی در این خصوص الگویی نیکو برای ما بجا گذاشت.‏ او پیش از عروجش به آسمان وظیفه‌ای سنگین به شاگردانش محوّل کرد.‏ عیسی می‌دانست آنان آن وظیفه را در ابعادی بسیار بزرگ‌تر از او به انجام خواهند رساند.‏ —‏ مت ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰؛‏ یو ۱۴:‏۱۲‏.‏

گاهی پیش آمده است که پیری مسیحی کاری را به برادری محوّل کرده،‏ ولی نتیجهٔ رضایت‌بخشی از آن نگرفته است.‏ او شاید به این نتیجه رسیده باشد که اگر کارها را خود انجام دهد هم بهتر انجام خواهد شد،‏ هم سریع‌تر.‏ اما در این خصوص خوب است پولُس را سرمشق قرار دهیم.‏ پولُس با این که می‌دانست برخی وظایفی که به دیگران محوّل می‌کند کاملاً مطابق رضایت او انجام نخواهد شد،‏ در واگذار کردن آن وظایف تردید به خود راه نمی‌داد.‏ او در اوّلین سفر میسیونری خود مَرقُس جوان را آموزش داد.‏ وقتی مَرقُس مأموریت خود را ترک کرد پولُس بسیار مأیوس شد.‏ (‏اعما ۱۳:‏۱۳؛‏ ۱۵:‏۳۷،‏ ۳۸‏)‏ با این حال،‏ پولُس از این که شخص دیگری را آموزش دهد تردید به دل راه نداد.‏ همان طور که پیش از این گفته شد او تیموتاؤس جوان را به عنوان همکار میسیونری خود آموزش داد.‏ پولُس پس از این که تیموتاؤس آمادگی لازم را پیدا کرد از او خواست تا در اَفَسُس بماند و حتی به او وظیفهٔ انتصاب پیران مسیحی و خادمان کمکی را نیز محوّل کرد.‏ —‏ ۱تیمو ۱:‏۳؛‏ ۳:‏۱-‏۱۰،‏ ۱۲،‏ ۱۳؛‏ ۵:‏۲۲‏.‏

امروزه نیز پیران مسیحی نباید صرفاً به این دلیل که یکی از برادران وظیفهٔ خود را به خوبی انجام نداده است در آموزش دادن دیگران مردد باشند.‏ آنان باید به برادران خود اعتماد داشته و آنان را آموزش دهند.‏ حال ببینیم پیران وقتی می‌خواهند وظایفی را به دیگران واگذار کنند،‏ چه نکاتی را باید مد نظر قرار دهند؟‏

چه نکاتی را باید مد نظر داشت

پیران مسیحی وقتی می‌خواهند وظایفی را به برادران واگذار کنند لازم است توانایی‌های آنان را مد نظر قرار دهند.‏ در قرن اوّل رسولان لازم دیدند که «هفت نفر نیک‌نام و پر از روح‌القدس و حکمت» را برای تقسیم غذا میان بیوه‌زنان مسیحی برگزینند.‏ (‏اعما ۶:‏۳‏)‏ آری،‏ وظایف مهم را نمی‌توان به کسی واگذار کرد که عموماً در کارهایش سهل‌انگار است.‏ پیران نیز بجاست نخست به شخص وظیفه‌ای کوچک دهند،‏ اگر آن را به خوبی انجام داد احتمالاً از انجام وظایف سنگین‌تر نیز برخواهد آمد.‏

البته نکات دیگری نیز همچون خصوصیات اخلاقی،‏ توانایی‌ها و تجربهٔ شخص را نیز باید مد نظر قرار داد.‏ به عنوان مثال برادری خوشرو و خوش‌برخورد می‌تواند برای وظایفی همچون انتظامات مفید باشد.‏ یا می‌توان از برادری که در کارهایش نظم و ترتیب دارد برای وظایفی همچون کمک به منشی جماعت بهره گرفت.‏ و یا به خواهری که از لحاظ هنری خوش‌ذوق و با سلیقه است می‌توان وظیفهٔ تزئین سالن جماعت پیش از مراسم یادبود را محوّل کرد.‏

وقتی به کسی وظیفه‌ای واگذار می‌کنید بجاست دقیقاً توضیح دهید که از او چه انتظار دارید.‏ یحیای تعمیددهنده وقتی افرادی را نزد عیسی فرستاد دقیقاً به ایشان توضیح داد چه می‌خواهد بداند و باید از عیسی چه سؤالاتی بکنند.‏ (‏لو ۷:‏۱۸-‏۲۰‏)‏  حال یک موقعیت دیگر را در نظر بگیرید.‏ وقتی عیسی از شاگردانش خواست تا باقی‌ماندهٔ غذایی را که به نحوی معجزه‌آسا برای جمعیتی عظیم تهیه دیده بود جمع کنند،‏ جزئیات انجام آن کار را به خود آنان واگذار کرد.‏ (‏یو ۶:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ پس توضیح در مورد جزئیات کار تا حد زیادی بستگی به نوع وظیفهٔ محوّل‌شده و توانایی‌های شخص دارد.‏ هنگام واگذاری وظیفه به شخص باید با او در مورد آنچه از او انتظار دارید و همچنین دقت گزارشی که باید از کارش ارائه دهد به توافق برسید.‏ باید حدود اختیارات او را در تصمیم‌گیری در مورد جزئیات کار روشن کنید.‏ اگر تاریخ مشخصی برای اتمام کار وجود دارد به جای این که آن را به او تحمیل کنید،‏ بهتر است با او در میان بگذارید و در این مورد نیز به توافق برسید.‏ به این شکل شخص بیشتر راغب به انجام کار خواهد بود.‏

اگر کاری به کسی واگذار می‌کنید باید مخارج،‏ ابزار و کمک‌های لازم را نیز در اختیار او بگذارید.‏ همچنین بجاست دیگران را نیز از برنامه‌تان مطلع سازید.‏ برای مثال عیسی در حضور شاگردانش بود که «کلیدهای ملکوت آسمان» را به پِطْرُس واگذار کرد.‏ (‏مت ۱۶:‏۱۳-‏۱۹‏)‏ در جماعت نیز بجاست اعضای جماعت از این که هر کس چه وظیفه‌ای بر عهده دارد مطلع باشند.‏

البته اگر وظیفه‌ای را به شخصی محوّل کرده‌اید درست نخواهد بود که مدام او را کنترل کنید و این احساس را در او ایجاد کنید که به او اعتماد ندارید.‏ درست است که شاید حاصل کار آن طور که انتظار دارید نشود،‏ اما اگر در آغاز خطاهای کوچک را نادیده بگیرید شخص فرصت پیدا می‌کند تا در انجام وظیفه‌اش اعتمادبه‌نَفْس و تجربهٔ کافی کسب کند.‏ البته منظور این نیست که اصلاً به چگونگی انجام کار اهمیتی ندهید.‏ وقتی یَهُوَه وظایفی را در آفرینش به پسر خود محوّل کرد خود نیز تا حدّی دست‌اندر کار بود زیرا به معمار خود چنین گفت:‏ «آدم را به صورت ما و موافق شبیه ما بسازیم.‏» ‏(‏پیدا ۱:‏۲۶‏)‏ بجاست با کلام و رفتار خود حمایتتان را از شخص نشان دهید و او را به خاطر زحماتش تحسین کنید.‏ به عنوان مثال می‌توانید نکات مثبت کارش را قید کنید.‏ اما در صورت نیاز از دادن توصیهٔ بجا و کمک به او کوتاهی نکنید.‏ به خاطر داشته باشد که مسئول اصلی آن کار شما هستید.‏ —‏ لو ۱۲:‏۴۸‏.‏

بسیاری از برادران از این که پیران به آنان توجه داشته کاری بدیشان محوّل کرده‌اند بسیار فایده برده‌اند.‏ آری،‏ همهٔ پیران مسیحی باید یَهُوَه را الگو قرار دهند.‏ آنان باید بدانند که چرا بجاست وظایفی را به دیگران واگذار کنند و چگونه این کار را انجام دهند.‏

‏[کادر در صفحهٔ ٢٩]‏

وقتی وظایفی را به شخصی دیگر واگذار می‌کنید

‏• شخص را در شادی انجام آن کار شریک می‌کنید

‏• به کار سرعت می‌بخشید

‏• نشان می‌دهید که شخصی دانا و متواضع هستید

‏• به شخص این امکان را می‌دهید که آموزش ببیند

‏• نشان می‌دهید که به شخص اطمینان دارید

‏[کادر در صفحهٔ ٣٠]‏

چگونه می‌توانید وظیفه‌ای را به شخصی دیگر واگذار کنید

‏• شخصی مناسب را برای کار انتخاب کنید

‏• مراتب کار را به خوبی توضیح دهید

‏• به روشنی توضیح دهید نتیجه کار باید به چه شکل باشد

‏• امکانات لازم را در اختیار شخص قرار دهید

‏• در عین این که اهمیت کار را ذکر می‌کنید اطمینانتان را به شخص نشان دهید

‏• بدانید که مسئولیت اصلی بر دوش شماست

‏[تصاویر در صفحهٔ ٣١]‏

اگر کاری را به شخصی واگذار کردید باید روی پیشرفت کار نظارت داشته باشید