هر روز از عمرمان را در راه جلال خدا سپری کنیم
هر روز از عمرمان را در راه جلال خدا سپری کنیم
«بامدادان رحمت [یا احسان] خود را به من بشنوان زیرا که بر تو توکّل دارم. طریقی را که بر آن بروم، مرا بیاموز.» (مز ۱۴۳:۸) این دعای داود به یَهُوَه خدا بود. آیا وقتی از خواب بر میخیزید و برای روزی دیگر یَهُوَه خدا را شکر میکنید، همچون داود از او درخواست میکنید که در تصمیمگیریها و اَعمالتان راهنمایتان باشد؟ قطعاً چنین میکنید.
ما خادمان یَهُوَه سعی داریم ‹خواه بخوریم، خواه بنوشیم، خواه هر چه کنیم همه را برای جلال خدا بکنیم.› (۱قر ۱۰:۳۱) در واقع هر آنچه که روزانه انجام میدهیم یا مایهٔ جلال و حرمت یَهُوَه است یا مایهٔ بیحرمتی به او. همان طور که میدانیم در کلام خدا آمده است که شیطان برادران مسیح را مورد تهمت و اتهام قرار میدهد. در حقیقت او «شبانهروز» به تمامی خادمان خدا بر زمین تهمت میزند. (مکا ۱۲:۱۰) از این رو، ما خادمان خدا عزممان را جزم کردهایم که نادرستی اتهامات شیطان را ثابت کنیم و دل یَهُوَه را با خدمت مقدّس و «شبانهروز» خود شاد سازیم. — مکا ۷:۱۵؛ امث ۲۷:۱۱.
در اینجا میخواهیم مختصراً به دو موضوع مهم بپردازیم که با رعایت هر روزهٔ آن میتوانیم خدا را جلال دهیم. اوّل این که اولویتهای زندگیمان را درست تعیین کنیم و دوّم این که ملاحظهٔ دیگران را بنماییم.
به عهد خود وفادار بمانیم
وقف ما به یَهُوَه به این معنی است که خواست قلبی ماست که با جان و دل او را خدمت کنیم. همچنین به معنی عهد و پیمان با اوست که میخواهیم ‹هر روزه› و تا ابد در راه او قدم برداریم. (مز ۶۱:۵، ۸) اما چگونه به این عهد خود وفا کنیم؟ و چگونه عشق و محبت قلبی خود را هر روزه به یَهُوَه ابراز داریم؟
در کتاب مقدّس به روشنی وظایفی که خدا از ما انتظار دارد ذکر شده است. (تث ۱۰:۱۲، ۱۳) برخی از آنها در کادر «وظایفی از جانب خدا» در صفحهٔ ۲۲ آمده است. از آنجایی که تمامی این وظایف را یَهُوَه خدا به ما سپرده است بسیار پراهمیتاند. اما چگونه میتوان تشخیص داد زمانی که باید به دو یا چند وظیفه به طور همزمان رسیدگی کنیم کدام اولویت دارد؟
ما در درجهٔ اوّل به خدمت مقدّسمان اولویت میدهیم یعنی مطالعهٔ کتاب مقدّس، دعا، شرکت در جلسات مسیحی و خدمت موعظه. (مت ۶:۳۳؛ یو ۴:۳۴؛ ۱پطر ۲:۹) اما چنین فعالیتهایی تمام روزِ ما را پر نمیسازد و در کنار این وظایف، وظایف دیگری نیز داریم. کسب و کار، مدرسه و رسیدگی به امور خانه باید در برنامهٔ روزانهٔ ما گنجانده شود. ما تمام تلاش خود را میکنیم که کار و امور دیگر را طوری برنامهریزی کنیم که با خدمت مقدّسمان به خدا، برای نمونه شرکت در جلسات، تداخل نکند. یا برای برنامهریزی تعطیلات مراقبیم که همزمان با ملاقات سرپرست سیّار یا برگزاری مجمع ویژهٔ یکروزه، مجمع دو روزه یا کنگرهٔ ناحیهای نباشد. گاه شاید بتوان چند وظیفه را در یک زمان انجام داد. برای مثال، ممکن است بتوانیم تمیز کردن سالن ملکوت را به همراه خانواده انجام دهیم، یا در محیط کار یا مدرسه هنگام ناهار به همکاران یا همکلاسیهایمان بشارت دهیم. در حقیقت چه در انتخاب دوست، چه تصمیم در مورد تحصیل و یا پیدا کردن شغل همواره باید مهمترین اولویت زندگیمان را مد نظر داشته باشیم؛ یعنی پرستش یَهُوَه، پدر مهربانمان. — جا ۱۲:۱۳.
ملاحظهٔ حال دیگران را بنماییم
یَهُوَه از ما خواسته است که ملاحظهٔ حال دیگران را بنماییم و به ایشان احسان کنیم. اما شیطان این طرز فکر را اشاعه میدهد که هر کس باید به فکر خود باشد. دنیای شیطان پر از انسانهای «خودپرست» است، افرادی که عاشق ‹عشرتند› و تنها به فکر امیال و لذّات جسمانیاند. (۲تیمو ۳:۱-۵؛ غلا ۶:۸) چه بسیارند کسانی که اهمیت نمیدهند اَعمالشان چه تأثیری بر دیگران میگذارد. آری، امروزه آنچه را کتاب مقدّس «اَعمال جسم» خوانده است در همه جا میتوان مشاهده کرد. — غلا ۵:۱۹-۲۱.
نقطهٔ مقابل این افراد خدانشناس، افرادی هستند که روح مقدّس خدا آنان را به محبت، نیکویی و احسان به دیگران ترغیب میکند. (غلا ۵:۲۲) آری، کلام خدا ما را ترغیب میکند که به نیازهای دیگران بیش از نیازهای خود اهمیت دهیم. به آنان توجه و علاقه نشان دهیم و در عین حال مراقب باشیم در امور خصوصیشان دخالت نکنیم. (۱قر ۱۰:۲۴، ۳۳؛ فیل ۲:۳، ۴؛ ۱پطر ۴:۱۵) ما باید به خصوص مراقب حال برادران و خواهران مسیحیمان باشیم، و در کنار آن از کمک به مردم دیگر نیز غافل نشویم. (غلا ۶:۱۰) شما میتوانید همین امروز به دنبال فرصتی باشید تا به کسی احسان کنید. — کادر «ملاحظهٔ حال این عزیزان را بنماییم» در صفحهٔ ۲۳ ملاحظه شود.
غلا ۶:۲؛ افس ۵:۲؛ ۱تسا ۴:۹، ۱۰) باید همیشه هوشیار و آماده باشیم تا به کسانی که نیاز به کمک دارند، یاری رسانیم حتی اگر برایمان آسان نباشد. باید هر آنچه را که در دست داریم، از وقت و داراییمان گرفته تا تجربیات و حکمتمان باسخاوت در اختیار دیگران قرار دهیم. یَهُوَه به ما اطمینان داده است که اگر در این راه سخی باشیم او نیز نسبت به ما سخی خواهد بود. — امث ۱۱:۲۵؛ لو ۶:۳۸.
ابراز علاقه و توجه تنها به زمان و موقعیتی خاصّ محدود نمیشود. (خدمتی مقدّس و «شبانهروز»
آیا واقعاً میتوانیم «شبانهروز» به یَهُوَه خدمت کنیم؟ البته که میتوان، با شرط اینکه در تمام امور پرستشمان جدّی و ثابتقدم باشیم. (اعما ۲۰:۳۱) اگر روزانه کتاب مقدّس را مطالعه کنیم، مرتباً به یَهُوَه خدا دعا کنیم، در جلسات حضور داشته باشیم و از هر فرصتی برای بشارت دادن بهره گیریم میتوان گفت که همواره در خدمت مقدّسمان مشغولیم. — مز ۱:۲؛ لو ۲:۳۷؛ اعما ۴:۲۰؛ ۱تسا ۳:۱۰؛ ۵:۱۷.
آیا ما نیز «شبانهروز» به یَهُوَه خدمت میکنیم؟ با چنین خدمت مقدّسی نشان خواهیم داد که میخواهیم در تمام امور زندگیمان او را از خود خوشنود سازیم و به این شکل اتهامات شیطان را پاسخ گوییم. ما تلاش میکنیم در تمام کارهایمان و در هر موقعیتی یَهُوَه را جلال دهیم. میخواهیم که معیارهای والای او در گفتار و کردارمان آشکار و در تصمیمگیریهایمان راهنمایمان باشد. اگر با تمام وجود به یَهُوَه توکّل کنیم و تمام نیرویمان را در راه خدمت به او صرف کنیم، نشان میدهیم که برای توجهات و حمایتهایش ارزش فراوان قائلیم. همچنین اگر به دلیل ناکاملی معیارهای او را نادیده گیریم باید با کمال میل پذیرای پند و تأدیب او باشیم. — مز ۳۲:۵؛ ۱۱۹:۹۷؛ امث ۳:۲۵، ۲۶؛ کول ۳:۱۷؛ عبر ۶:۱۱، ۱۲.
باشد که هر روز از عمرمان را در راه جلال خدا سپری کنیم. به این ترتیب، تا ابد از شادی درونی و احسان پدر آسمانیمان برخوردار خواهیم شد. — مت ۱۱:۲۹؛ مکا ۷:۱۶، ۱۷.
[کادر/تصویر در صفحهٔ ٢٢]
وظایفی از جانب خدا
• به طور مرتب دعا کنیم. — روم ۱۲:۱۲.
• کتاب مقدّس را بخوانیم، مطالعه کنیم و آن را در زندگی به کار بندیم. — مز ۱:۲؛ ۱تیمو ۴:۱۵.
• یَهُوَه را در میان جماعت پرستش کنیم. — مز ۳۵:۱۸؛ عبر ۱۰:۲۴، ۲۵.
• نیازهای مادی، روحانی و عاطفی خانوادهمان را تأمین کنیم. — ۱تیمو ۵:۸.
• برقراری پادشاهی خدا را موعظه کنیم و شاگرد بسازیم. — مت ۲۴:۱۴؛ ۲۸:۱۹، ۲۰.
• به سلامت جسمی، روحانی و عاطفی خود توجه کنیم و به تفریحات سالم نیز بپردازیم. — مرق ۶:۳۱؛ ۲قر ۷:۱؛ ۱تیمو ۴:۸، ۱۶.
• به مسئولیتهای خود در جماعت رسیدگی کنیم. — اعما ۲۰:۲۸؛ ۱تیمو ۳:۱.
• به نظافت و ظاهر خانه و سالن جماعت توجه کنیم. — ۱قر ۱۰:۳۲.
[کادر/تصویر در صفحهٔ ٢٣]
ملاحظهٔ حال این عزیزان را بنماییم
• برادر یا خواهری سالمند. — لاو ۱۹:۳۲.
• شخصی که از بیماریای جسمی یا عاطفی رنج میبرد. — امث ۱۴:۲۱.
• عضوی از جماعت که نیازی فوری دارد و در توان ماست که نیازش را بر طرف کنیم. — روم ۱۲:۱۳.
• اعضای نزدیک خانواده. — ۱تیمو ۵:۴، ۸.
• همایمانی که همسرش فوت کرده است. — ۱تیمو ۵:۹.
• پیران سختکوش جماعت. — ۱تسا ۵:۱۲، ۱۳؛ ۱تیمو ۵:۱۷.