آنچه از پایه و اساس شریعت موسوی می‌توان آموخت
آنچه از پایه و اساس شریعت موسوی می‌توان آموخت
«در شریعت صورت معرفت و راستی را داری.»—روم ۲:۲۰، ترجمهٔ قدیم.
در پی جواب این سؤالات باشید:
قربانی‌های شریعت موسوی سایهٔ چه بود؟
بین برخی از قربانی‌های اسرائیلیان در گذشته و قربانی‌های مسیحیان امروز چه شباهتی هست؟
یَهُوَه چه قربانی‌هایی را می‌پذیرد و چه قربانی‌هایی را نمی‌پذیرد؟
۱. چرا ضروری است به اهمیت شریعت موسوی پی ببریم؟
اگر نامه‌های الهام‌شدهٔ پولُس رسول نگاشته نمی‌شد، به دشواری می‌توانستیم اهمیت بسیاری از ویژگی‌های شریعت موسوی را درک کنیم. برای مثال، پولُس در نامه‌اش به جماعت عبرانیان توضیح داد، عیسی که «کاهن اعظمی . . . امین» است، یک بار به عنوان «کفّاره» برای همه قربانی شد و کسانی که به این قربانی ایمان می‌ورزند «رهایی ابدی را» حاصل خواهند کرد. (عبر ۲:۱۷؛ ۹:۱۱، ۱۲) پولُس همچنین شرح داد که خیمهٔ مقدّس «سایهٔ چیزهای آسمانی» بود و عیسی میانجی «عهدی بهتر» از شریعت موسوی شد. (عبر ۷:۲۲؛ ۸:۱-۵) توضیحات پولُس در بارهٔ شریعت موسوی برای مسیحیان قرن اوّل بسیار پرارزش بود و برای ما نیز بسیار مفید است. بدین شکل به ارزش تدارکاتی که خدا برای ما مهیا دیده است بیشتر پی می‌بریم و از بابت آن بیشتر سپاسگزار خواهیم بود.
۲. مسیحیان یهودی نسبت به غیریهودیان چه امتیازی داشتند؟
۲ وقتی پولُس به مسیحیان روم نامه نوشت، برخی از سخنانش خطاب به اعضای مسیحیان یهودی‌نژاد بود که در شریعت تربیت شده بودند. او اذعان کرد که چون این اشخاص با شریعت آشنایند، «صورت معرفت و راستی» را در رابطه با یَهُوَه و معیارهایش دارند. (روم ۲:۲۰، ترجمهٔ قدیم) درک مسیحیان یهودی از اساس حقیقت و احترامشان به شریعت، ایشان را قادر می‌ساخت تا همچون یهودیانِ وفادارِ گذشته حقایق اساسی را در مورد یَهُوَه به کسانی بیاموزند که از شریعت غافل بودند.— رومیان ۲:۱۷-۲۰ خوانده شود.
سایهٔ قربانی عیسی
۳. از بررسی قربانی‌هایی که اسرائیلیان باستان می‌گذاشتند چه می‌آموزیم؟
۳ پایه و اساس شریعت موسوی که پولُس آن را ‹صورت راستی› توصیف کرد به ما کمک می‌کند تا مقاصد یَهُوَه را بهتر درک کنیم. درس‌هایی که یَهُوَه از طریق شریعت به قومش داد، امروزه نیز پرارزش است. با مد نظر داشتن این موضوع یک ویژگی شریعت را بررسی می‌کنیم؛ این که قربانی‌ها و هدایا چگونه یهودیان فروتن را به عیسی رساند و به آنان کمک کرد تا پی ببرند خدا از ایشان چه انتظاری دارد. به علاوه، چون انتظارات اساسی یَهُوَه از خادمانش هرگز تغییر نمی‌کند، بررسی قوانین موسوی در رابطه با قربانی‌ها به ما کمک می‌کند تا کیفیت خدمتمان را محک بزنیم.—ملا ۳:۶.
۴، ۵. الف) شریعت موسوی چه چیزی را به یاد قوم اسرائیل می‌آورد؟ ب) قربانی‌ها «سایهٔ» چه بود؟
۴ بسیاری از ویژگی‌های شریعت موسوی به یهودیان یادآور می‌کرد که گناهکارند. برای مثال، هر کسی که جسد انسانی را لمس می‌کرد واجب بود که خود را پاک سازد. بدین منظور، لازم بود گاوی سرخ و بی‌عیب را تقدیم کند. کاهن آن را ذبح می‌کرد، می‌سوزاند و با خاکستر آن آب طهارت می‌ساخت. در روز سوّم و هفتم، آن را به روی شخص ناپاک می‌پاشید تا پاک شود. (اعد ۱۹:۱-۱۳) شریعت همچنین به یاد یهودیان می‌آورد که گناه و ناکاملی را به نسل بعد انتقال می‌دهند زیرا زنی که بچه به دنیا می‌آورْد برای مدتی ناپاک بود و واجب بود با اهدای قربانی کفّاره دهد.—لاو ۱۲:۱-۸.
۵ قربانی کردن حیوانات در بسیاری از موقعیت‌های دیگر زندگی نیز واجب بود تا گناهان شخص کفّاره شود. اهداکنندگان چه تشخیص می‌دادند چه نمی‌دادند، قربانی‌هایی که در خیمهٔ مقدّس و بعدها در معبد تقدیم می‌شد، «سایهٔ» قربانی بی‌عیب عیسی بود.—عبر ۱۰:۱-۱۰.
طرز فکر درست در تقدیم قربانی
۶، ۷. الف) اسرائیلیان چه موضوعی را در اهدای قربانی باید در نظر می‌داشتند، و آن قربانی‌ها سایهٔ چه چیزی بود؟ ب) چه سؤالاتی را می‌توانیم از خود بکنیم؟
۶ یَهُوَه اسرائیلیان را موظف ساخته بود، حیواناتی «بی‌عیب» قربانی کنند؛ حیواناتی که کور، لنگ، ناقص یا مریض نبودند. (لاو ۲۲:۲۰-۲۲) وقتی اسرائیلیان میوه یا غلات را به یَهُوَه اهدا می‌کردند، لازم بود «بهترین» و «نوبرهای» محصولشان را بدهند. (اعد ۱۸:۱۲، ۲۹) قربانی‌های ناقص مورد قبول یَهُوَه نبود. انتظار یَهُوَه در این رابطه قربانی عیسی را که بی‌عیب و بی‌نقص بود به تصویر می‌کشید. همچنین نشان می‌داد که یَهُوَه بهترین و عزیزترین شخص خود را قربانی خواهد کرد تا بشر نجات یابد.—۱پطر ۱:۱۸، ۱۹.
۷ اگر اهداکنندهٔ قربانی حقیقتاً از نیکویی یَهُوَه قدردان بود، بهترین را با شادی به یَهُوَه اهدا می‌کرد. کیفیت قربانی به خود شخص سپرده شده بود. اهداکننده می‌دانست که خدا قربانی‌های ناقص را نمی‌پذیرد. اگر چنین می‌کرد نشان می‌داد که اهدای قربانی فقط یک تشریفات و حتی بار است. (مَلاکی ۱:۶-۸، ۱۳ خوانده شود.) این موضوع باعث می‌شود که در مورد خدمتمان به خدا تعمّق کنیم: ‹با چه روحیه‌ای خدا را خدمت می‌کنم؟ آیا با نیّت درست او را خدمت می‌کنم و بهترین خود را به او می‌دهم؟›
۸، ۹. چرا بررسی روحیهٔ اهداکنندگانِ قربانی مفید است؟
۸ اسرائیلیان برای ابراز سپاسگزاری از یَهُوَه می‌توانستند قربانی داوطلبانه یا برای مقبولیت نزد وی قربانی سوختنی هدیه کنند. در چنین مواقعی برای شخص دشوار نبود که بهترین حیوان خود را انتخاب کند و با شادی به یَهُوَه هدیه دهد. امروزه ما مسیحیان موظف نیستیم قربانی‌هایی اهدا کنیم که در شریعت موسوی ذکر شده است. ولی با استفاده از زمان، انرژی و اموال خود در خدمت به یَهُوَه برای او قربانی می‌گذاریم. پولُس رسول اشاره کرد که اعلام امید مسیحی و «نیکویی کردن و سهیم نمودن دیگران در آنچه» داریم، قربانی‌های مورد قبول یَهُوَه است. (عبر ۱۳:۱۵، ۱۶) روحیهٔ قوم یَهُوَه در چنین فعالیت‌هایی نمایانگر قدردانی و سپاسگزاری‌شان از بابت تمام چیزهایی است که خدا به ایشان داده است. پس طرز فکر و نیّت آنانی که در خدمت مسیحی شرکت می‌کنند با طرز فکر و نیّت اسرائیلیانی که قربانی‌های داوطلبانه اهدا می‌کردند شباهت دارد.
۹ در برخی مواقع شریعت موسوی شخص را ملزم می‌ساخت تا برای خطای خود قربانی گناه یا قربانی جرم بگذارد. آیا برای شخص دشوار بود که قربانی اجباری را با میل و رغبت عطا کند؟ (لاو ۴:۲۷، ۲۸) اگر شخص از ته دل خواهان حفظ رابطهٔ خوب با یَهُوَه بود، با اکراه آن را اهدا نمی‌کرد.
۱۰. مسیحیان برای ترمیم صدمه‌ای که به رابطه‌شان با خدا و دیگران وارد شده است چه قربانی‌هایی عطا می‌کنند؟
۱۰ امروزه ممکن است ناآگاهانه، سهواً یا نسنجیده برادری را با سخن خود برنجانیم یا وجدانمان به ما گوشزد کند که خطایی کرده‌ایم. کسی که حقیقتاً خواهان خوشنودی یَهُوَه است، تمام کوشش خود را می‌کند تا خطای خود را جبران سازد. بدین مفهوم که از شخص رنجیده قلباً عذرخواهی کند یا در رابطه با گناهی بزرگ از سرپرستان مسیحی طلب کمک نماید. (مت ۵:۲۳، ۲۴؛ یعقو ۵:۱۴، ۱۵) برای بر طرف کردن گناهی که نسبت به خدا یا برادری مرتکب شده‌ایم، لازم است بهایی بپردازیم. این کار مانند این است که قربانی‌ای اهدا کنیم. وقتی آن را با رغبت انجام دهیم، رابطه‌مان با یَهُوَه و برادرمان ترمیم می‌شود و وجدانی آسوده خواهیم یافت. نتیجهٔ مطلوب این کار، به ما اطمینان می‌دهد که راه یَهُوَه بهترین راه است.
۱۱، ۱۲. الف) قربانی سلامتی چه بود؟ ب) از قربانی سلامتی چه می‌آموزیم؟
۱۱ قربانی‌ای دیگر که در شریعت ذکر شده بود، ذبایح سلامتی است. این قربانی نشان می‌داد که شخص با یَهُوَه در صلح است. قربانی‌دهنده و خانواده‌اش، گوشت قربانی را احتمالاً در یکی از اتاق‌های پذیرایی معبد می‌خوردند. کاهنی که حیوان را ذبح می‌کرد و نیز کاهنانی که در معبد خدمت می‌کردند، بخشی از گوشت را دریافت می‌نمودند. (لاو ۳:۱؛ ۷:۳۱- ۳۳) اسرائیلی‌ای که چنین قربانی‌ای اهدا می‌کرد، رغبت داشت که رابطه‌ای صمیمی با یَهُوَه داشته باشد. درست به مانند این بود که قربانی‌دهنده، خانواده‌اش، کاهنان و یَهُوَه غذا را با شادی و صلح دور میز صرف می‌کردند.
۱۲ پس اهدای قربانی سلامتی مانند این بود که قربانی‌دهنده، یَهُوَه را برای صرف غذا دعوت کرده است. و حقیقتاً چه افتخاری بزرگ برای قربانی‌دهنده که یَهُوَه دعوتش را بپذیرد! پس طبیعی بود که میزبان، بهترین خود را برای احترام به میهمان تقدیم کند. ذبایح سلامتی بخشی از ‹صورت راستی› است که در شریعت موسوی یافت می‌شود و نشان می‌دهد همهٔ آنانی که مایلند با آفریدگار خود در صلح باشند، می‌توانند از طریق قربانی عیسی به آن برسند. امروزه اگر با رغبت اموال و انرژی خود را در خدمت به یَهُوَه استفاده کنیم، دوست او محسوب می‌شویم.
قربانی‌های نامقبول
۱۳، ۱۴. چرا یَهُوَه قربانی‌ای را که شاؤل پادشاه قصد داشت عطا کند نپذیرفت؟
۱۳ طبیعتاً برای مقبول شدن نزد یَهُوَه، شخص لازم بود برای اهدای قربانی‌ها، طرز فکر و انگیزهٔ صحیحی داشته باشد. در کتاب مقدّس به اشخاصی اشاره می‌شود که قربانی‌شان مورد قبول خدا واقع نشد. چرا خدا قربانی آنان را رد کرد؟ بگذارید دو واقعه را بررسی کنیم.
۱۴ سموئیل نبی به شاؤل پادشاه گفت که زمان آن فرارسیده است، حکم خدا در مورد عَمالَقه به اجرا گذارده شود. پس شاؤل مأمور شد این دشمن قوم خدا را به همراه دام‌هایشان نابود سازد. اما شاؤل پس از پیروزی به سربازانش اجازه داد اَجاج، پادشاه عَمالَقه را زنده نگهدارند. او همچنین بهترین دام‌های آنان را نگهداشت تا برای یَهُوَه قربانی کند. (۱سمو ۱۵:۲، ۳، ۲۱) واکنش یَهُوَه چه بود؟ او شاؤل را به دلیل عدم اطاعت رد کرد. (۱سموئیل ۱۵:۲۲، ۲۳ خوانده شود.) از این واقعه چه می‌آموزیم؟ این موضوع که برای مقبول شدن نزد خدا باید از فرامینش اطاعت کنیم.
۱۵. اعمال بد اسرائیلیانی که در روزگار اِشَعْیا قربانی می‌گذاشتند، چه چیزی را نمایان می‌سازد؟
۱۵ واقعهٔ مشابهی نیز در کتاب اِشَعْیا می‌خوانیم. اسرائیلیان روزگار اِشَعْیا برای یَهُوَه قربانی می‌گذاشتند. ولی اعمال بد آنان قربانی‌شان را بی‌ارزش می‌ساخت. یَهُوَه از آنان پرسید: «از کثرت قربانی‌های شما مرا چه فایده است؟ از قربانی‌های سوختنی قوچ‌ها و پیه پرواری‌ها سیر شده‌ام و به خون گاوان و برّه‌ها و بزها رغبت ندارم. . . . هدایای باطل دیگر میاورید. بخور نزد من مکروه است.» مشکل چه بود؟ خدا به آنان گفت: «چون دعای بسیار می‌کنید، اجابت نخواهم نمود زیرا که دست‌های شما پر از خون است. خویشتن را شسته، طاهر نمایید و بدی اَعمال خویش را از نظر من دور کرده، از شرارت دست بردارید.»—اشع ۱:۱۱-۱۶.
۱۶. چه چیزی مشخص می‌کند که قربانی ما مقبول خداست یا خیر؟
۱۶ یَهُوَه به قربانی کسانی که به گناه خود ادامه می‌دادند، رغبت نداشت. ولی دعا و قربانی آنانی که قلباً تلاش می‌کردند هماهنگ با فرامینش زندگی کنند، می‌پذیرفت. صورت شریعت به آنان می‌آموزانْد که ایشان گناهکارند و نیاز به بخشش دارند. (غلا ۳:۱۹) درک این موضوع در شخص دلی پشیمان تولید می‌کرد. امروزه ما نیز باید تشخیص دهیم که به قربانی مسیح کفّارهٔ حقیقی گناهان نیاز داریم. با درک این موضوع و قدردانی از آن، یَهُوَه از قربانی‌های ما در خدمت به او «راضی خواهی» بود.—مزمور ۵۱:۱۷، ۱۹ خوانده شود.
به قربانی عیسی ایمان بورزید!
۱۷-۱۹. الف) چگونه می‌توانیم از بابت فدیهٔ عیسی صمیمانه سپاسگزار باشیم؟ ب) در مقالهٔ بعد چه موضوعی بررسی می‌شود؟
۱۷ اسرائیلیان فقط «سایهٔ» مقاصد یَهُوَه را می‌دیدند، اما ما صورت واقعی آن را می‌بینیم. (عبر ۱۰:۱) قوانین مربوط به قربانی‌ها نحوهٔ ایجاد رابطهٔ خوب را با خدا به یهودیان تعلیم می‌داد. لازم بود که آنان قلباً شکرگزار باشند، بهترین خود را با رغبت به خدا اهدا کنند و درک نمایند که برای بخشش گناهان نیاز به فدیه دارند. امروزه از طریق متون یونانی درک می‌کنیم که یَهُوَه گناه و مرگ را از طریق فدیه تا ابد ریشه‌کن خواهد ساخت. اکنون نیز گناهانمان از طریق فدیه بخشیده می‌شود. از این رو، با وجدانی آسوده خدا را خدمت می‌کنیم. حقیقتاً فدیهٔ قربانیِ عیسی هدیه‌ای فوق‌العاده است!—غلا ۳:۱۳؛ عبر ۹:۹، ۱۴.
۱۸ البته درک فدیه به تنهایی کافی نیست. برای آن که از آن فایده ببریم، باید کاری فراتر انجام دهیم. پولُس رسول نوشت: «شریعت دایهٔ ما بود که ما را به مسیح برساند تا به وسیلهٔ ایمان کاملاً نیک محسوب شویم.» (غلا ۳:۲۴، مژده برای عصر جدید) چنین ایمانی بدون عمل مرده است. (یعقو ۲:۲۶) از این رو، پولُس مسیحیان قرن اوّل را که صورت معرفت شریعت موسوی را داشتند، ترغیب کرد دانش خود را به کار گیرند. بدین شکل اعمالشان با اصول الٰهی‌ای که تعلیم می‌دادند هماهنگ می‌بود.—رومیان ۲:۲۱-۲۳ خوانده شود.
۱۹ با آن که امروزه مسیحیان ملزم نیستند شریعت موسوی را به جا آورند، می‌باید قربانی‌هایی اهدا کنند که مقبول یَهُوَه است. در مقالهٔ بعد این موضوع بررسی می‌شود.
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۱۷]
انتظارات اساسی یَهُوَه هرگز تغییر نمی‌کند
[تصویر در صفحهٔ ۱۸]
شما کدام حیوان را به یَهُوَه هدیه می‌کردید؟
[تصویر در صفحهٔ ۱۹]
آنانی مقبول یَهُوَه واقع می‌شوند که قربانی‌های شایسته عطا کنند
