۱،‏ ۲.‏ یَهُوَه از همهٔ پرستندگان خود چه پیر و چه جوان چه می‌خواهد؟‏

ای جوانان بدانید که وجودتان در جمع پرستندگان یَهُوَه در سرتاسر جهان به‌راستی باارزش است.‏ در بسیاری از کشورها شمار کثیری از افرادی که تعمید می‌گیرند،‏ جوانند.‏ این جوانان تصمیم می‌گیرند به صف آنانی بپیوندند که یَهُوَه را خدمت می‌کنند.‏ دیدن آنان حقیقتاً دل‌های ما را به شوق می‌آورد!‏

^۲ شکی نیست که شما جوانان از بودن با جوانان دیگر لذّت می‌برید.‏ اصولاً همنشینی با همسن‌وسالان لطف خود را دارد.‏ با این حال،‏ یَهُوَه از ما می‌خواهد که چه پیر و چه جوان،‏ با هر پیشینه‌ای،‏ در پرستش او متحد باشیم.‏ به نوشتهٔ پولُس رسول،‏ خواست خدا این است که «همگان نجات یابند و به معرفت حقیقت نایل گردند.‏» (‏۱تیمو ۲:‏۳،‏ ۴‏)‏ مکاشفه ۷:‏۹ در وصف پرستندگان خدا اشاره می‌کند که آنان از «هر ملت و طایفه و قوم و زبان» هستند.‏

۳،‏ ۴.‏ الف)‏ امروزه چه روحیه‌ای در میان جوانان رایج است؟‏ ب)‏ در هماهنگی با اِفِسُسیان ۴:‏۲۵ باید چه طرز فکری داشت؟‏

^۳ به‌راستی که چه تفاوت فاحشی میان خادمان جوان یَهُوَه و جوانان دنیا وجود دارد!‏ بسیاری از کسانی که یَهُوَه را خدمت نمی‌کنند زندگی‌شان تنها حول خواسته‌های خودشان می‌گردد.‏ برخی محققان آنان را «نسل خود محور» می‌خوانند.‏ آنان با شیوهٔ  صحبت کردن و لباس پوشیدنشان نشان می‌دهند که برای نسل قدیم احترامی قائل نیستند و آنان را با دنیای امروز بیگانه می‌دانند.‏

^۴ این روحیه را می‌توان در همه جا دید.‏ از این رو خادمان جوان یَهُوَه برای اجتناب از این روحیه و پذیرفتن دیدگاه خدا باید سخت تلاش کنند.‏ حتی در قرن اول میلادی نیز پولُس لزوم این را می‌دید که به هم‌ایمانانش متذکر شود از «روحی که هم‌اکنون در سرکشان عمل می‌کند» دوری جویند؛‏ همان روحی که ‹زمانی در آن گام می‌زدند.‏› ‏(‏اِفِسُسیان ۲:‏۱-‏۳ خوانده شود.‏)‏ جوانانی که دریافته‌اند باید از روحیهٔ دنیا دوری جویند و با اتحاد دوشادوش هم‌ایمانانشان فعالیت کنند،‏ قابل تحسینند.‏ چنین روحیه‌ای با سخن پولُس هماهنگ است که گفت:‏ «ما همه،‏ اعضای یکدیگریم.‏» (‏افس ۴:‏۲۵‏)‏ هر چه به پایان دنیای کنونی نزدیک‌تر می‌شویم،‏ اهمیت همکاری و اتحاد نیز بیشتر می‌شود.‏ بیایید نمونه‌هایی را در کتاب مقدّس بررسی کنیم که نیاز به همبستگی و اتحاد را برای ما روشن‌تر می‌سازد.‏

۵،‏ ۶.‏ از لوط و دخترانش چه درسی در مورد حفظ اتحاد و همبستگی می‌آموزیم؟‏

^۵ در زمان باستان هر بار که قوم یَهُوَه برای روبرو شدن با وضعیتی سخت با یکدیگر متحد می‌شدند و به هم یاری می‌رساندند،‏ یَهُوَه با رضای خاطر از آنان حمایت می‌کرد.‏ امروزه خادمان یَهُوَه چه پیر و چه جوان،‏ می‌توانند از نمونه‌های موجود در کتاب مقدّس درس بگیرند.‏ یکی از این نمونه‌ها مربوط به واقعه‌ای در زندگی لوط است.‏

^۶ لوط و خانواده‌اش در وضعیتی پرمخاطره بودند.‏ آری،‏ سُدُوم،‏ شهری که در آن سکونت داشتند،‏ در شرف نابودی بود.‏ فرشتگان خدا لوط را بر آن داشتند که برای نجات جان خود از آنجا فرار کند و به مناطق کوهستانی پناه ببرد.‏ (‏پیدا ۱۹:‏۱۲-‏۲۲‏)‏ لوط اطاعت کرد و دو دخترش نیز با او همکاری کرده شهر را ترک کردند.‏ متأسفانه دیگر نزدیکان او چنین نکردند.‏ به نظر دو جوانی که با دختران لوط نامزد بودند،‏ سخنان لوطِ سالمند «مسخره آمد.‏» این بی‌توجهی به قیمت جانشان تمام شد.‏ (‏پیدا ۱۹:‏۱۴‏)‏ تنها لوط و دخترانش به دلیل حفظ همبستگی‌شان نجات یافتند.‏

۷.‏ هنگامی که اسرائیلیان مصر را ترک می‌کردند،‏ چگونه یَهُوَه از آنانی که روحیهٔ اتحاد و همبستگی داشتند حمایت کرد؟‏

^۷ نمونه‌ای دیگر را در نظر گیرید.‏ اسرائیلیان هنگام ترک مصر،‏ به گروه‌هایی مستقل تقسیم نشدند به گونه‌ای که هر یک راه خود را پیش گیرد.‏ همچنین هنگامی که موسی «دست خود را بر دریا دراز کرد» و یَهُوَه دریا را شکافت،‏ تنها موسی یا گروهی به همراه او نبودند که از دریا عبور کردند،‏ بلکه به حمایت یَهُوَه کل قوم اسرائیل از میان دریا گذشتند.‏ (‏خرو ۱۴:‏۲۱،‏ ۲۲،‏ ۲۹،‏ ۳۰‏)‏ گروهی عظیم از اقوام مختلف نیز به اسرائیلیان پیوستند.‏ روحیهٔ اتحاد و همبستگی به‌خوبی در میان همهٔ آنان دیده می‌شد.‏ (‏خرو ۱۲:‏۳۸‏)‏ نمی‌توان تصوّر کرد که برای مثال،‏ گروهی از جوانان از میان آنان جدا شده،‏ راهی را که خود می‌پسندیدند در پیش گرفته باشند.‏ آیا بدین سان خود را از حمایت یَهُوَه محروم نمی‌کردند؟‏ آیا این عملشان نابخردانه نمی‌بود؟‏—‏۱قر ۱۰:‏۱‏.‏

۸.‏ در روزگار یَهُوشافاط،‏ قوم خدا چگونه اتحاد خود را حفظ کرد؟‏

^۸ در روزگار یَهُوشافاط «گروه عظیمی» از سرزمین‌های همجوارِ قوم اسرائیل سر دشمنی با اسرائیلیان گذاشتند.‏ (‏۲توا ۲۰:‏۱،‏ ۲‏)‏ خادمان خدا سعی نکردند به قدرت خود بر این دشمن پرقدرت غلبه یابند،‏ بلکه به یَهُوَه توکّل جستند و این بسیار قابل تحسین بود.‏ ‏(‏۲تواریخ ۲۰:‏۳،‏ ۴ خوانده شود.‏)‏ همچنین هر فرد اسرائیلی تلاش نکرد خود راه‌حلی برای این مسئله بیابد،‏ بلکه همه گرد هم آمدند و چنان که کتاب مقدّس می‌گوید:‏ ‹تمامی یهودا با اطفال و زنان و پسران خود به حضور خداوند ایستادند.‏›  ‏(‏۲توا ۲۰:‏۱۳‏)‏ تلاش همهٔ آنان اعم از پیر و جوان این بود که با ایمان،‏ به راهنمایی‌های یَهُوَه عمل کنند.‏ در نتیجه یَهُوَه نیز از آنان در مقابل دشمنشان محافظت کرد.‏ (‏۲توا ۲۰:‏۲۰-‏۲۷‏)‏ سرمشق خوب اسرائیلیان به ما می‌آموزد که چگونه باید در مقابل مشکلات عمل کنیم.‏ نظر شما چیست؟‏

۹.‏ از اعمال و رفتار مسیحیان قرن اول چه درسی از همکاری و اتحاد می‌آموزیم؟‏

^۹ همکاری و اتحاد مسیحیان قرن اول نیز درخور توجه است.‏ برای مثال،‏ پس از آن که بسیاری از یهودیان و نوکیشان به مسیحیت گرویدند،‏ «خود را وقف تعلیم یافتن از رسولان و رفاقت و پاره کردن نان و دعا کردند.‏» (‏اعما ۲:‏۴۲‏)‏ این اتحاد به‌ویژه هنگام زجر و آزارها،‏ زمانی که واقعاً به یکدیگر نیاز داشتند،‏ مشهود بود.‏ (‏اعما ۴:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ آیا موافق نیستید که در سختی‌ها ضروری است که با یکدیگر همکاری کنیم؟‏

۱۰.‏ در چه زمانی اتحاد به‌ویژه اهمیت می‌یابد؟‏

^۱۰ ما به یکی از تاریک‌ترین دوران تاریخ بشر نزدیک می‌شویم.‏ یوئیل نبی آن را «روز تاریکی و ظلمت» توصیف کرده است.‏ (‏یول ۲:‏۱،‏ ۲؛‏ صف ۱:‏۱۴‏)‏ طی آن دوران قوم خدا باید اتحاد خود را حفظ کند.‏ سخنان عیسی را به یاد آورید که گفت:‏ «هر حکومتی که بر ضد خود تجزیه شود،‏ نابود خواهد شد.‏»—‏مت ۱۲:‏۲۵‏.‏

۱۱.‏ چه تشبیهی در مزمور ۱۲۲:‏۳،‏ ۴ امروزه برای قوم خدا مصداق دارد؟‏ (‏تصویر اول مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۱۱ در دوران سختی که در پیش است،‏ ما باید حقیقتاً متحد باشیم.‏ اتحادی را که میان ما مسیحیان باید وجود داشته باشد می‌توان به نزدیک بودن خانه‌های شهر اورشلیم باستان تشبیه کرد.‏ آن خانه‌ها چنان به یکدیگر نزدیک بودند که مزمورنویس اورشلیم را شهری ‹تماماً به هم پیوسته› خواند.‏ این امر ساکنان شهر را قادر می‌ساخت که به یکدیگر یاری رسانده،‏ از یکدیگر محافظت کنند.‏ این نزدیکی همچنین به‌خوبی اتحاد قوم اسرائیل را به تصویر می‌کشد زمانی که تمام طایفه‌های اسرائیل برای پرستش یَهُوَه گرد هم می‌آمدند.‏ ‏(‏مزمور ۱۲۲:‏۳،‏ ۴ خوانده شود.‏)‏ اکنون و در دوران سختی که در پیش است ما نیز باید تماماً و به یکدل به هم بپیوندیم.‏

۱۲.‏ چه چیز به ما کمک می‌کند تا از حمله‌ای که به زودی به قوم خدا می‌شود،‏ جان سالم به در بریم؟‏

^۱۲ چرا در آن زمان پیوستن به یکدیگر به‌خصوص اهمیت دارد؟‏ در حِزْقِیال باب ۳۸ پیشگویی شده است که ‹جوج از زمین ماجوج› به قوم خدا حمله می‌کند.‏ در آن زمان نباید بگذاریم هیچ چیز بین ما جدایی ایجاد کند و یقیناً نمی‌خواهیم که دست کمک به سوی دنیا دراز کنیم،‏ بلکه می‌خواهیم با برادرانمان متحد باشیم.‏ البته نجات ما به این دلیل نیست که به گروهی تعلّق داریم.‏ یَهُوَه و پسرش،‏ آنانی را که نام یَهُوَه را می‌خوانند،‏ در آن دوران سخت و طاقت‌فرسا در پناه خود خواهند گرفت و آنان نجات خواهند یافت.‏ (‏یول ۲:‏۳۲؛‏ مت ۲۸:‏۲۰‏)‏ اما آنانی که با قوم خدا متحد نمی‌مانند و از گلهٔ او دور می‌شوند،‏ چطور؟‏ آیا منطقی است که آنان نیز نجات یابند؟‏—‏میکا ۲:‏۱۲‏.‏

۱۳.‏ جوانان باایمان چه درس‌هایی از مطالبی که تا اینجا آموخته‌ایم،‏ می‌آموزند؟‏

^۱۳ پس کاملاً روشن است که دنباله‌روی از جوانانی که جدا از هم‌ایمانانشان راه خود را پیش می‌گیرند،‏ عاقلانه نیست.‏ ما به زمانی نزدیک می‌شویم که همگی،‏ چه پیر و چه جوان واقعاً به یکدیگر نیاز خواهیم داشت.‏ آری،‏ اکنون زمان آن است که همکاری با یکدیگر را بیاموزیم و اتحادی را در میان خود ایجاد کنیم که در آیندهٔ نزدیک برایمان جنبهٔ حیاتی خواهد داشت.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ یَهُوَه با چه هدفی امروزه خادمان خود را اعم از پیر و جوان آموزش می‌دهد؟‏ ب)‏ یَهُوَه برای متحد ساختن ما چه اندرزهایی به ما داده است؟‏

^۱۴ یَهُوَه به ما کمک می‌کند تا ‹به یکدل او را  عبادت نماییم.‏› (‏صف ۳:‏۸،‏ ۹‏)‏ او به ما آموزش می‌دهد تا نقش خود را در مقصود ابدی او دریابیم.‏ بخشی از مقصود او این است که ‹همه چیز را در مسیح گرد آورد.‏› ‏(‏اِفِسُسیان ۱:‏۹،‏ ۱۰ خوانده شود.‏)‏ آری،‏ او می‌خواهد همهٔ مخلوقاتش را که خواهان پرستش او هستند،‏ در تمام عالم متحد سازد و به این مقصود یقیناً جامهٔ عمل خواهد پوشاند.‏ ای جوانان آیا دانستن مقصود یَهُوَه شما را برنمی‌انگیزد که با برادران خود متحد باشید و با سازمان یَهُوَه همکاری کنید؟‏

^۱۵ یَهُوَه با این هدف که در دنیای جدید تا ابد متحد باشیم،‏ به ما می‌آموزد که اکنون به این اتحاد دست یابیم.‏ کتاب مقدّس بارها و بارها گفته است که ‹در فکر یکدیگر باشیم،‏› ‹سرسپردهٔ هم باشیم،‏› ‹یکدیگر را دلداری دهیم› و ‹یکدیگر را تشویق و تقویت کنیم.‏› (‏۱قر ۱۲:‏۲۵؛‏ روم ۱۲:‏۱۰؛‏ ۱تسا ۴:‏۱۸؛‏ ۵:‏۱۱‏)‏ یَهُوَه می‌داند که ما مسیحیان ناکاملیم و این می‌تواند در ایجاد اتحاد دشواری‌هایی به وجود آورد.‏ از این رو باید تلاش کنیم ‹یکدیگر را ببخشاییم.‏›—‏افس ۴:‏۳۲‏.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ یکی از اهداف برگزاری جلسات مسیحی چیست؟‏ ب)‏ جوانان از عیسای نوجوان چه می‌توانند بیاموزند؟‏

^۱۶ یَهُوَه همچنین از طریق جلسات مسیحی به ما می‌آموزد که میان خود اتحاد و همبستگی را حفظ کنیم.‏ ما پندی را که در عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵ آمده است بارها خوانده‌ایم.‏ یکی از اهداف این جلسات این است که «در فکر آن باشیم که چگونه می‌توانیم یکدیگر را به محبت و انجام اعمال نیکو برانگیزانیم.‏» قابل توجه است که جلسات و گردهمایی‌ها به این منظور ترتیب داده شده است که بتوانیم ‹یکدیگر را بیشتر تشویق کنیم؛‏ بخصوص اکنون که شاهد نزدیکتر شدن آن روز هستیم.‏›‏

^۱۷ عیسی در دوران جوانی‌اش برای چنین گردهمایی‌هایی ارزش بسیار قائل بود و برای ما سرمشقی خوب از خود به جا گذاشت.‏ او در سن ۱۲ سالگی به اتفاق والدین خود در یکی از گردهمایی‌های بزرگ روحانی حضور یافت.‏ در آنجا والدینش او را گم کردند.‏ آیا عیسی با نوجوانان دیگر به جایی رفته بود؟‏ خیر.‏ وقتی سرانجام یوسف و مریم عیسی را در معبد یافتند،‏ او مشغول گفتگو با معلّمان مذهبی در مورد کلام خدا بود.‏—‏لو ۲:‏۴۵-‏۴۷‏.‏

۱۸.‏ دعاهای ما در ترویج اتحاد چه نقشی دارد؟‏

^۱۸ برای تقویت اتحادمان،‏ در کنار ابراز محبت به یکدیگر و بهره گرفتن از جلسات،‏ همچنین می‌توانیم دعا کنیم.‏ وقتی برای هم‌ایمانانمان از یَهُوَه درخواستی  مشخص می‌کنیم،‏ نشان می‌دهیم که به فکر آنان هستیم.‏ البته فقط مسیحیان بزرگسال نیستند که می‌توانند چنین درخواست‌هایی کنند.‏ ای جوانان شما نیز می‌توانید با ابراز محبت به هم‌ایمانان،‏ تشویق و تقویت آنان در جلسات و دعا کردن برای آنان پیوند اتحادتان را با آنان قوی‌تر سازید.‏ بدین سان هنگام سقوط این نظام شریر هیچ دلبستگی‌ای به دنیا نخواهید داشت.‏

۱۹-‏۲۱.‏ الف)‏ شاهدان یَهُوَه چگونه نشان می‌دهند که ‹هر یک اعضای یکدیگرند›؟‏ نمونه‌ای بیاورید.‏ ب)‏ شما از دیدن روحیهٔ برادرانی که در مصیبت‌ها به کمک هم‌ایمانانشان شتافتند،‏ چه درسی آموختید؟‏

^۱۹ قوم یَهُوَه امروزه مطابق با اصلی که در رومیان ۱۲:‏۵ آمده است،‏ زندگی می‌کنند.‏ در آنجا می‌خوانیم:‏ «هر یک،‏ اعضای یکدیگریم.‏» درستی این گفته را می‌توان هنگام وقوع فجایع طبیعی به‌خوبی مشاهده کرد.‏ در دسامبر ۲۰۱۱،‏ توفانی حارّه‌ای در جزیرهٔ میندانائو در فیلیپین رخ داد.‏ تنها در طول یک شب،‏ ساکنان بیش از ۴۰٬۰۰۰ خانه،‏ از جمله بسیاری از برادرانمان،‏ در اثر سیل و طوفان شدید بی‌خانمان شدند.‏ طبق گزارشی از دفتر شعبه این کشور «حتی پیش از آن که کمیته‌های کمک‌رسانی فعالیت خود را آغاز کنند،‏ برادرانمان از سایر مناطق کمک‌هایی را به مصیبت‌زدگان ارسال کرده بودند.‏»‏

^۲۰ به همین شکل،‏ هنگامی که زلزله‌ای شدید و سونامی ناشی از آن،‏ مناطقی در شرق ژاپن را ویران کرد،‏ خسارات مالی و جانی بسیاری به شمار کثیری از برادران و خواهرانمان وارد آمد.‏ برخی تقریباً همه چیز خود را از دست دادند.‏ خواهری به نام یوشیکو که در ۴۰ کیلومتری سالن جماعت زندگی می‌کرد،‏ خانهٔ خود را از دست داد.‏ او می‌گوید:‏ «ما بسیار تعجب کردیم که درست روز بعد از زلزله،‏ سرپرست حوزه و برادری دیگر برای یافتن ما به محل ما آمدند.‏» خواهرمان سپس با چهره‌ای خندان گفت:‏ «ما بسیار قدردان بودیم که از طریق جماعتمان همهٔ نیازهای روحانی ما برآورده شد.‏ علاوه بر آن برادرانمان پالتو،‏ کیف،‏ کفش و پیژامه نیز برایمان فراهم کردند.‏» یکی از اعضای کمیتهٔ کمک‌رسانی گفت:‏ «برادران از همهٔ نقاط ژاپن به یک دل به کمک هم‌ایمانانشان شتافتند.‏ حتی برادرانی از آمریکا برای کمک به ژاپن آمدند.‏ وقتی از آنان پرسیدیم که با چه انگیزه‌ای سختی چنین سفر طولانی‌ای را به جان خریدند،‏ پاسخ دادند:‏ ‹ما و برادرانمان در ژاپن،‏ اعضای یک بدنیم.‏ حال آنان به کمک ما نیاز دارند.‏›» به‌راستی مایهٔ افتخار ماست که به سازمانی تعلّق داریم که اینچنین به اعضای خود توجه دارد!‏ شکی نیست که یَهُوَه از دیدن چنین اتحادی بسیار خشنود می‌شود.‏

^۲۱ روحیهٔ اتحاد به ما قدرت می‌دهد تا در کنار یکدیگر در مقابل سختی‌ها و مصیبت‌های آینده ایستادگی کنیم؛‏ حتی اگر ارتباطمان با برادرانمان در برخی از نقاط جهان قطع شود.‏ در واقع،‏ چنین روحیه‌ای ما را برای سختی‌هایی که به احتمال قوی هنگام سقوط این نظام شریر با آن روبرو خواهیم شد،‏ آماده می‌کند.‏ فومیکو که از مصیبت‌زدگان تندبادی در ژاپن بود،‏ گفت:‏ «پایان بسیار نزدیک است.‏ ما چشم‌انتظار روزی هستیم که دیگر مصیبتی گریبانگیر انسان‌ها نشود؛‏ اما تا زمان همچنان به مددرسانی به هم‌ایمانانمان ادامه می‌دهیم.‏»‏

۲۲.‏ اتحاد مسیحیان چه فایدهٔ درازمدتی در بر دارد؟‏

^۲۲ همهٔ کسانی که در راه حفظ اتحاد تلاش می‌کنند،‏ چه پیر و چه جوان،‏ در حقیقت خود را برای نجات از پایان این دنیای شریر و غیرمتحد آماده می‌سازند.‏ آری،‏ یَهُوَه همچون گذشته قومش را نجات خواهد داد.‏ (‏اشع ۵۲:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ همواره به خاطر داشته باشید که اگر تلاش کنید در میان قوم متحد یَهُوَه بمانید،‏ شما نیز می‌توانید در میان آن نجات‌یافتگان باشید.‏ در مقالهٔ بعد همچنین خواهیم آموخت که چرا باید برای برکاتی که اکنون یَهُوَه در اختیارمان گذاشته است،‏ قدردان باشیم.‏