چرا دانستن نام خدا پراهمیت است؟‏

ملاقات و گفتگو با بزرگان و افراد سرشناس افتخاری بس بزرگ است.‏ مقامات عالی‌رتبه اغلب با عناوینی از قبیل «آقای رئیس جمهور،‏» «اعلیحضرت» یا «سَرورم» خطاب می‌شوند.‏ اگر شخصی که از مقام و قدرت بالایی برخوردار است به شما بگوید:‏ «خواهش می‌کنم که مرا به نامم صدا بزنید» قطعاً آن را مایهٔ افتخار خود می‌دانید.‏

خدای حقیقی در کلامش کتاب مقدّس چنین می‌گوید:‏ «من یَهُوَه هستم و اسم من همین است.‏» (‏اِشَعْیا ۴۲:‏۸‏)‏ خدا عناوین بسیاری از قبیل «آفریدگار،‏» «قادر مطلق» و «سلطان عالَم» دارد،‏ اما پرستندگان وفادارش همواره مفتخرند که او را به نام خوانند.‏

به نمونه‌های زیر توجه کنید.‏ پیامبر خدا موسی،‏ یک بار در دعایش خدا را چنین خطاب کرد:‏ ‹ای یَهُوَه.‏›‏ * (‏خروج ۴:‏۱۰‏)‏ در هنگام بازگشایی معبد در اورشلیم،‏ سلیمان پادشاه در دعای آغازین خود خدا را چنین خواند:‏ «ای یَهُوَه.‏» (‏۱پادشاهان ۸:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ همچنین هنگام دعا برای قوم اسرائیل،‏ اِشَعْیای نبی،‏ خدا را چنین مخاطب قرار داد:‏ «تو ای یَهُوَه،‏ پدر ما .‏ .‏ .‏ هستی.‏» (‏اِشَعْیا ۶۳:‏۱۶‏)‏ پس می‌توان به وضوح دید که پدر آسمانی‌مان از ما می‌خواهد که او را به نامش بخوانیم.‏

به‌کارگیری نام خدا پراهمیت است،‏ ولی دانستن نام او دارای معنا و مفهوم بیشتری است.‏ یَهُوَه در خصوص شخصی که به او عشق می‌ورزد و اعتماد دارد چنین وعده می‌دهد:‏ «چون نام مرا می‌شناسد،‏ از او محافظت خواهم کرد.‏» (‏مزمور ۹۱:‏۱۴‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ واضح است که برای این که یَهُوَه از ما مراقبت و محافظت کند دانستن نام خدا برای ما اهمیت دارد.‏ در مقالهٔ بعد خواهیم دید که دانستن نام خدا به چه معناست.‏

‏[پاورقی]‏