آیا می‌دانستید که
آیا می‌دانستید که
مجوسیانی که به دیدن عیسی، پسر خردسال مریم آمدند چه کسانی بودند؟
▪ در انجیل مَتّی می‌توان سرگذشت تولّد عیسی را یافت. در این گزارش آمده است که مردانی از «مشرق زمین» با مشاهدهٔ ستارهٔ پادشاهی جدید در آسمان، به دیدن کودکی به نام عیسی آمدند و برای او هدایایی آوردند. در زبان یونانی این مردان «ماگیو» خوانده می‌شوند که در کتاب مقدّس فارسی به صورت مجوسی یا مُغ آمده است. (مَتّی ۲:۱) در بارهٔ این مردان چه می‌دانیم؟
اوّلین منبع معتبر و موثق در خصوص مجوسیان، نوشته‌های تاریخ‌نگاری به نام هردوتُس است. هردوتُس که در قرن پنجم پیش از میلاد می‌زیست، در نوشته‌هایش به مجوسیانی اشاره می‌کند که متعلّق به گروه رهبران مذهبی پارسی بودند؛ این گروه در اختربینی، تعبیر خواب و سحر و جادو تخصص داشتند. در دوران هردوتُس، پارسیان به آیین زرتشت معتقد بودند. احتمالاً مجوسیانی که او در موردشان صحبت کرد همان رهبران زرتشتی بودند. «دایرة‌المعارف بین‌المللی و مستند کتاب مقدّس» (انگل.) در این خصوص می‌گوید: «یک مجوسی در یونان باستان از قدرت و دانش ماورای طبیعی برخوردار بود و او می‌توانست گاهی سحر و جادو کند.»
در قرون اوّل میلادی، شماری از مفسّران «مسیحی» از قبیل جاستین مارتار، اوریژن و تِرتولیانوس مجوسیانی را که به دیدار عیسی رفتند، اختربین خواندند. برای نمونه، تِرتولیانوس در کتابی به نام «بت‌پرستی» (انگل.) چنین نوشت: «ما می‌دانیم که سحر و اختربینی با یکدیگر مرتبط است. اختربینان، اوّلین کسانی بودند . . . که ‹هدایایی› به او [عیسی] تقدیم کردند.» در هماهنگی با این موضوع، در بسیاری از ترجمه‌های کتاب مقدّس «ماگیو» به واژهٔ «اختربین» برگردانده شده است.
چرا مَتّی در نوشته‌هایش مطالبی از کتاب زَکَرِیّا را به اِرْمیای نبی نسبت داده است؟
▪ نگارندهٔ مَتّی ۲۷:۹، ۱۰، به پیشگویی‌ای اشاره می‌کند که در آن یهودای اِسْخَریوطی با دریافت مبلغی به عیسی خیانت می‌کند. در کتاب مقدّس چنین آمده است: ‹بدین‌سان، پیشگویی اِرِمیای نبی به حقیقت پیوست که گفته بود: «آنان سی پاره نقره را برداشتند، یعنی قیمتی که با آن مزرعهٔ کوزه‌گر را خریدند.»› در واقع، زَکَرِیّا در مورد ۳۰ سکه پیشگویی کرده بود نه اِرْمیای نبی. — زَکَرِیّا ۱۱:۱۲، ۱۳.
مجموعه‌ای از نوشته‌های عهد عتیق کتاب مقدّس را «نوشته‌های پیامبران» می‌خوانند؛ به نظر می‌رسد که گاهی این نوشته‌ها با اِرْمیا شروع می‌شود، نه با اِشَعْیا. (مَتّی ۲۲:۴۰) در نتیجه هنگامی که مَتّی در آیهٔ بالا از اِرْمیا یاد می‌کند در حقیقت به تمامی «نوشته‌های پیامبران» اشاره می‌نماید که با نام اوّلین کتاب این نوشته‌ها یعنی اِرْمیا آن را مشخص کرده است. این مجموعه از نوشته‌های عبرانی شامل زَکَرِیّا نیز می‌گردد.
مشابهاً عیسی نیز در گفته‌هایش از «مزامیر» استفاده کرد که در میان یهودیان هگیوگرافا خوانده می‌شد؛ هگیوگرافا مجموعه‌ای از کتب کتاب مقدّس بود که با مزامیر آغاز می‌گشت. عیسی گفت که تمامی چیزهایی که در مورد او «در تورات موسی و کتب انبیا و مزامیر» نوشته شده است، باید به وقوع بپیوندد. عیسی در حقیقت با بیان این مطلب به تمامی پیشگویی‌های عهد عتیق کتاب مقدّس اشاره کرد. — لوقا ۲۴:۴۴.
