ارواح بر روی زمین زندگی نکردهاند
ارواح وجود دارند! در عالم ارواح، هم ارواح خوب وجود دارند و هم ارواح پلید. آیا آنان اشخاصی هستند که بر روی زمین زندگی کرده و سپس مردهاند؟
خیر، چنین نیست. بر خلاف تصور بسیاری از مردم، وقتی شخصی میمیرد، به عالم ارواح نمیرود. این را از کجا میدانیم؟ زیرا کتاب مقدس چنین میگوید. کتاب مقدس کتاب حقیقت است که از جانب تنها خدای حقیقی که نام او یَهُوَه است، میباشد. انسانها را یَهُوَه خلق کرده است و او بخوبی میداند که وقتی آنان میمیرند، چه اتفاقی برای آنان میافتد.—مزمور ۸۳:۱۸؛ ۲تیموتاؤس ۳:۱۶.
کتاب مقدس میگوید که خدا آدم، یعنی اولین انسان را «از خاکِ زمین» سرشت. (پیدایش ۲:۷) خدا آدم را در بهشت قرار داد که همان باغ عدن است. اگر آدم از قانون یَهُوَه اطاعت میکرد، نمیمرد و حتی امروز نیز بر روی زمین زندگی میکرد. اما وقتی آدم از روی عمد قانون خدا را شکست، خدا به او گفت: ‹بخاک راجع خواهی گشت که از آن گرفته شدی زیرا که تو خاک هستی و بخاک خواهی برگشت.›—پیدایش ۳:۱۹.
این گفته به چه معنی است؟ خوب، از خودتان سؤال کنید که آدم، پیش از اینکه یَهُوَه او را از خاک خلق کند، کجا بود؟ او هیچ جا نبود. آدم روح تولدنیافتهای در آسمان نبود. او وجود نداشت. بنابراین، وقتی یَهُوَه گفت که آدم ‹بخاک راجع خواهد گشت،› منظور او
این بود که آدم باید میمرد. او به عالم ارواح منتقل نشد. آدم بعد از مرگ مجدداً فاقد حیات شد و از هستی ساقط گشت. مرگ، عدم حیات است.دربارهٔ مردگان چطور؟ آیا آنان نیز از هستی ساقط شدهاند؟ کتاب مقدس پاسخ میدهد:
-
«همه [هم انسانها و هم حیوانات] بیکجا میروند و همه از خاک هستند و همه بخاک رجوع مینمایند.»—جامعه ۳:۲۰.
-
«مردگان هیچ نمیدانند.»—جامعه ۹:۵.
-
«هم محبّت و هم نفرت و حَسَد ایشان حال نابود شده است.»—جامعه ۹:۶.
-
«در عالم اموات [قبر] که بآن میروی نه کار و نه تدبیر و نه علم و نه حکمت است.»—جامعه ۹:۱۰.
-
«[انسان] بخاک خود برمیگردد، و در همانروز فکرهایش نابود میشود.»—مزمور ۱۴۶:۴.
آیا این امر به این معنی است که مردگان دیگر هرگز به زندگی بر نخواهند گشت؟ خیر، به این معنی نیست. ما بعداً دربارهٔ رستاخیز صحبت خواهیم کرد. ولی این مطلب به این معنی است که مردگان نمیدانند شما چه میکنید. آنان قادر به دیدن شما، شنیدن صدایتان و یا صحبت کردن با شما نمیباشند. لزومی ندارد که از آنان بترسید. آنان نه میتوانند به شما کمک کنند و نه آسیبی برسانند.—جامعه ۹:۴؛ اشعیا ۲۶:۱۴.