فصل ۲۲

در صهیون عدالت می‌روید

اِشَعْیا ۶۱:‏۱-‏۱۱

۱،‏ ۲.‏ چه دگرگونی‌ای در انتظار اسرائیل است،‏ و چه کسی عامل این دگرگونی می‌باشد؟‏

بگذار آزادی اعلام شود!‏ یَهُوَه عزم کرده است که قومش را آزاد سازد و آنان را به سرزمین اجدادی‌شان بازگرداند.‏ پرستش حقیقی همچون دانه‌ای که پس از بارانی ملایم سر بر می‌آورد دوباره پدیدار خواهد گشت.‏ با فرا رسیدن آن روز ناامیدی جای خود را به ستایش سُرورآمیز خواهد بخشید،‏ و سرهایی که پیش از این پوشیده از خاکستر عزا بودند به تاج رضایت الٰهی آراسته خواهند گردید.‏

^۲ چه کسی قادر به انجام این دگرگونی شگرف است؟‏ فقط یَهُوَه صاحب چنین قدرتی می‌باشد.‏ (‏ مزمور ۹:‏۱۹،‏ ۲۰؛‏ اِشَعْیا ۴۰:‏۲۵‏)‏ صَفَنْیای نبی به شکلی نبوی فرمان داد:‏ «ای دختر صهیون ترنّم نما!‏ ای اسرائیل آواز شادمانی بده!‏ ای دختر اورشلیم به تمامی دل شادمان شو و وجد نما!‏ خداوند عقوبت‌های تو را برداشته است.‏» (‏ صَفَنْیا ۳:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ براستی که چه دوران شادی‌آوری در پیش است!‏ هنگامی که یَهُوَه در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏ باقی‌مانده را از بابل گرد آورد،‏ مانند آن خواهد بود که خواب‌های آنان به حقیقت پیوسته است.‏ —‏ مزمور ۱۲۶:‏۱‏.‏

۳.‏ کلام نبوی مندرج در باب شصت و یکم کتاب اِشَعْیا به چه اَشکالی تحقق یافته است؟‏

^۳ این بازگشت در کتاب اِشَعْیا باب شصت و یکم پیشگویی شده است.‏ با این که واضح است که نبوّت مذکور در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏ به حقیقت پیوسته است،‏ این نبوّت قرن‌ها بعد به صورت دقیق‌تری تحقق یافت.‏ این تحقق دقیق مربوط به عیسی و پیروانش در قرن اوّل و قوم یَهُوَه در دوران ما می‌باشد.‏ پس می‌توان دید که این کلام وحی‌شده معنا و اهمیتی بسزا دارد!‏

 ‏‹سال پسندیده›‏

۴.‏ هنگامی که برای نخستین بار اِشَعْیا ۶۱:‏۱ تحقق می‌یابد،‏ مأموریت بشارت در وهلهٔ اوّل بر عهدهٔ چه کسی قرار می‌گیرد و هنگامی که این نبوّت برای دوّمین بار تحقق می‌یابد چه کسی این مأموریت را عهده‌دار است؟‏

^۴ اِشَعْیا می‌نویسد:‏ ‏«روح خداوند یَهُوَه بر من است زیرا خداوند مرا مسح کرده است تا مسکینان را بشارت دهم و مرا فرستاده تا شکسته‌دلان را التیام بخشم و اسیران را به رستگاری و محبوسان را به آزادی ندا کنم.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۱:‏۱ ‏)‏ به چه کسی مأموریت بشارت داده شده است؟‏ به احتمال زیاد،‏ در وهلهٔ اوّل به خود اِشَعْیا زیرا خدا بشارت را به وی وحی کرد تا آن را برای اسیران بابل به قلم آورد.‏ اما عیسی این سخنان اِشَعْیا را در مورد خود صادق دانست و با این کار در واقع به مهم‌ترین تحقق آن اشاره نمود.‏ (‏ لوقا ۴:‏۱۶-‏۲۱‏)‏ آری،‏ عیسی برای بشارت به مسکینان فرستاده شده بود،‏ و به همین منظور هنگام تعمیدش به روح‌القدس مسح شد.‏ —‏ متّیٰ ۳:‏۱۶،‏ ۱۷‏.‏

۵.‏ چه کسانی حدود ۲۰۰۰ سال است که بشارت را موعظه می‌کنند؟‏

^۵ علاوه بر این،‏ عیسی به پیروانش آموزش می‌دهد تا بشارت را تبلیغ یا موعظه کنند.‏ در پَنْطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏،‏ حدود ۱۲۰ نفر از پیروان او با روح‌القدس مسح شدند و به صورت پسران روحانی خدا درآمدند.‏ (‏ اَعمال ۲:‏۱-‏۴،‏ ۱۴-‏۴۲؛‏ رومیان ۸:‏۱۴-‏۱۶‏)‏ آنان نیز مأموریت یافتند تا به مسکینان و شکسته‌دلان بشارت دهند.‏ این ۱۲۰ نفر نخستین افراد از ۱۴۴٬۰۰۰ نفری بودند که به این شکل مسح می‌شدند.‏ آخرین نفرات آنها هنوز بر روی زمین فعالیت می‌کنند.‏ بدین سان،‏ حدود ۲۰۰۰ سال است که پیروان مسح‌شدهٔ عیسی دربارهٔ «توبه به سوی خدا و ایمانِ به خداوند ما عیسی مسیح» شهادت می‌دهند.‏ —‏ اَعمال ۲۰:‏۲۱‏.‏

۶.‏ چه کسانی از شنیدن بشارتی که در دوران باستان داده می‌شد آسودگی خاطر می‌یافتند،‏ و چه کسانی امروزه از آن آسودگی خاطر می‌یابند؟‏

^۶ پیام وحی‌شدهٔ اِشَعْیا مایهٔ آسودگی خاطر یهودیان توبه‌کار در بابل بود.‏  در روزگار عیسی و شاگردانش این پیام مایهٔ آسودگی خاطر یهودیانی بود که از شرارت موجود در اسرائیل دلشکسته و اندوهگین و در بند اسارت سنّت‌های دروغین مذهبی رایج در یهودیتِ قرن اوّل پژمرده و ناتوان گشته بودند.‏ (‏ متّیٰ ۱۵:‏۳-‏۶‏)‏ امروزه میلیون‌ها نفر در چنگ رسوم بت‌پرستانهٔ جهان مسیحیت و سنّت‌های آن که خدا را بی‌حرمت می‌سازد گرفتار می‌باشند و از فجایع تنفرانگیزی که در این سیستم مذهبی روی داده است «آه و ناله می‌کنند.‏» (‏ حِزْقِیال ۹:‏۴‏)‏ کسانی که بشارت را بپذیرند از این وضعیت اسفبار نجات می‌یابند.‏ (‏ متّیٰ ۹:‏۳۵-‏۳۷‏)‏ چشم بصیرت آنان بخوبی باز شده است زیرا آموخته‌اند که یَهُوَه را «به روح و راستی» بپرستند.‏ —‏ یوحنّا ۴:‏۲۴‏.‏

۷،‏ ۸.‏ الف)‏ دوتا ‹سال پسندیده› کدامند؟‏ ب)‏ ‹ایّام انتقام› یَهُوَه کدامند؟‏

^۷ برای موعظهٔ بشارت یک برنامهٔ زمانی وجود دارد.‏ به عیسی و پیروانش چنین مأموریت داده شد:‏ ‏«از سال پسندیدهٔ خداوند و از یوم انتقام خدای ما ندا نمایم و جمیع ماتمیان را تسلّی بخشم.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۱:‏۲ ‏)‏ یک سال مدتی طولانی است ولی دارای آغاز و پایان می‌باشد.‏ «سال پسندیدهٔ» یَهُوَه دورانی است که او در طی آن به افراد فروتن فرصت می‌دهد تا اعلامیهٔ آزادی را که از جانب وی می‌باشد بپذیرند.‏

^۸ در قرن اوّل،‏ سال پسندیده برای ملت یهود هنگامی آغاز شد که عیسی خدمت روحانی خویش را بر روی زمین شروع کرد یعنی در سال ۲۹ د.‏م.‏؛‏ او به یهودیان چنین گفت:‏ «توبه کنید زیرا ملکوت آسمان نزدیک است.‏» (‏ متّیٰ ۴:‏۱۷‏)‏ آن سال پسندیده با فرا رسیدن «یوم انتقام» یَهُوَه پایان گرفت.‏ این یوم یا روز در سال ۷۰ د.‏م.‏ یعنی هنگامی که یَهُوَه اجازه داد تا لشکریان روم اورشلیم و معبدش را نابود سازند به نقطهٔ اوج خود رسید.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۳-‏۲۲‏)‏ ما نیز امروزه در سال پسندیدهٔ دیگری به سر می‌بریم.‏ این سال هنگام برقراری ملکوت خدا در آسمان در سال ۱۹۱۴ آغاز گشته است.‏ این سال پسندیده نیز با روز انتقام یَهُوَه پایان خواهد گرفت.‏ منتها این بار در ابعادی بسیار وسیع‌تر.‏ در این روز یَهُوَه سیستم کنونی جهان را در هنگام ‹مصیبت عظیم› به طور کامل نابود خواهد ساخت.‏ —‏ متّیٰ ۲۴:‏۲۱‏.‏

۹.‏ چه کسانی از مزایای سال پسندیدهٔ خدا بهره‌مند می‌شوند؟‏

 ^۹ چه کسانی در روزگار ما از روز پسندیدهٔ خدا فایده می‌برند؟‏ کسانی که پیام او را بپذیرند،‏ و از خود فروتنی نشان دهند،‏ و غیورانه در کار اعلام ملکوت خدا به «تمامی امّت‌ها» همکاری نمایند.‏ (‏ مَرقُس ۱۳:‏۱۰‏)‏ چنین افرادی در می‌یابند که حقیقتاً بشارت برایشان مایهٔ تسلّی‌خاطر می‌باشد.‏ اما اشخاصی که پیام خدا را نپذیرند،‏ و نخواهند از مزایای سال پسندیدهٔ خدا بهره‌مند گردند،‏ بزودی با روز انتقام وی روبرو خواهند شد.‏ —‏ ۲تَسّالونیکیان ۱:‏۶-‏۹‏.‏

ثمراتی روحانی که خدا را جلال می‌بخشد

۱۰.‏ لطف عظیمی که یَهُوَه در حق یهودیان بازگشته از بابل انجام می‌دهد چه تأثیری بر آنان دارد؟‏

^۱۰ یهودیانی که از بابل باز می‌گردند می‌دانند که یَهُوَه لطفی عظیم در حق آنان کرده است.‏ ماتم و اندوه دوران بردگی جای خود را به وجد و شادی و ستایش یَهُوَه می‌دهد زیرا سرانجام آزاد گشته‌اند.‏ به این ترتیب اِشَعْیا مأموریت نبوی‌ای را که بر عهدهٔ وی گذارده شده است به انجام می‌رساند.‏ مأموریت وی به این شرح است:‏ ‏«تا قرار دهم برای ماتمیانِ صهیون و به ایشان ببخشم تاجی را به عوض خاکستر و روغن شادمانی را به عوض نوحه‌گری و ردای تسبیح را به جای روح کدورت تا ایشان درختان عدالت و مغروس خداوند به جهت تمجید وی نامیده شوند.‏» —‏ اِشَعْیا ۶۱:‏۳‏.‏

۱۱.‏ جا داشت که چه کسانی در قرن اوّل یَهُوَه را به دلیل اَعمال عظیمش تسبیح و تمجید کنند؟‏

^۱۱ در قرن اوّل،‏ یهودیانی که رهایی از بند اسارت دین کاذب را می‌پذیرفتند خدا را نیز به دلیل لطفی که در حقشان کرده بود تسبیح می‌خواندند.‏ روح کدورت این ملت یا به عبارت دیگر روحیهٔ ضعیف آنان پس از رهایی‌شان از مرگ روحانی،‏ جای خود را به «ردای تسبیح» داد.‏ این دگرگونی برای نخستین بار در شاگردان عیسی در زمانی پدید آمد که ماتمشان به دلیل مرگ عیسی به شادی مبدّل شد زیرا سَرور رستاخیزیافته‌شان آنان را با روح‌القدس مسح نمود.‏ اندکی بعد،‏  ۳۰۰۰ نفر از افراد فروتن دیگر نیز به این شادی دست یافتند.‏ اینان کسانی بودند که بشارت را از مسیحیان تازه مسح‌شده شنیده و پذیرفته و در پَنْطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏ تعمید یافته بودند.‏ (‏ اَعمال ۲:‏۴۱‏)‏ براستی که اطمینان داشتن از این موضوع که از برکت یَهُوَه برخوردارند چقدر برایشان خوشایند بود!‏ آنان دیگر برای صهیون ماتم نمی‌گرفتند زیرا روح‌القدس به آنان بخشیده شده و به «روغن شادمانی» آراسته گشته بودند،‏ روغنی که مظهر شادی کسانی است که یَهُوَه به فراوانی برکت می‌دهد.‏ —‏ عبرانیان ۱:‏۹‏.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏،‏ از میان یهودیانی که به وطن بازگشتند چه کسانی «درختان عدالت» بودند؟‏ ب)‏ از پَنْطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏ به بعد منظور از «درختان عدالت» چه کسانی بوده است؟‏

^۱۲ یَهُوَه قومش را برکت داده و به آنان «درختان عدالت» عطا کرده است.‏ این درختان بزرگ چه کسانی هستند؟‏ در سال‌های پس از سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏،‏ عده‌ای کلام خدا را مطالعه کردند،‏ در آن تفکّر نمودند و معیارهای عادلانهٔ یَهُوَه را در خود پرورش دادند.‏ (‏ مزمور ۱:‏۱-‏۳؛‏ اِشَعْیا ۴۴:‏۲-‏۴؛‏ اِرْمیا ۱۷:‏۷،‏ ۸‏)‏ مردانی همچون عَزْرا،‏ حَجِّی،‏ زَکَرِیّا،‏ و یَهُوشَع کاهن اعظم «درختان» بسیار فوق‌العاده‌ای بودند که در مقابل فساد روحانی قوم به نفع حقیقت با رشادت سینه سپر کردند.‏

^۱۳ از پَنْطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏ به بعد،‏ خدا در مِلک روحانی قوم جدید خویش یعنی «اسرائیل خدا،‏» «درختان عدالت» دیگری کاشته است،‏ یعنی مسیحیان مسح‌شدهٔ شجاع.‏ (‏ غَلاطیان ۶:‏۱۶‏)‏ در طی قرن‌ها،‏ تعداد این «درختان» به ۱۴۴٬۰۰۰ نفر رسیده است و ثمرات عادلانهٔ آنان موجب تمجید یَهُوَه خدا می‌باشد.‏ (‏ مکاشفه ۱۴:‏۳‏)‏ بازماندگان این «درختان» عظیم از سال ۱۹۱۹ شکوفا گشته‌اند زیرا در آن سال،‏ یَهُوَه باقی‌ماندهٔ اسرائیل خدا را از حالت بی‌تحرکی موقت خارج ساخت.‏ یَهُوَه آب روحانی فراوان در اختیار آنان نهاده و بدین وسیله گویی جنگلی از درختان عادلانه و پرثمر پدید آورده است.‏ —‏ اِشَعْیا ۲۷:‏۶‏.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ در هر یک از تاریخ‌های زیر پرستندگان آزادشدهٔ یَهُوَه چه برنامه‌هایی را آغاز نمودند:‏ الف)‏ ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏؟‏ ب)‏ ۳۳ د.‏م.‏؟‏ پ)‏ ۱۹۱۹؟‏

 ^۱۴ اِشَعْیا در ادامه با تأکید بر کار این «درختان» می‌گوید:‏ ‏«ایشان خرابه‌های قدیم را بنا خواهند نمود و ویرانه‌های سَلَف را برپا خواهند داشت و شهرهای خراب‌شده و ویرانه‌های دهرهای بسیار را تعمیر خواهند نمود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۱:‏۴ ‏)‏ یهودیان وفاداری که از بابل به اورشلیم بازگشتند به فرمان کورش،‏ پادشاه پارس،‏ شهر اورشلیم و معبدش را که مدتی مدید ویران باقی مانده بود،‏ بازسازی نمودند.‏ در سال‌های پس از سال ۳۳ د.‏م.‏ و سال ۱۹۱۹ نیز بازسازی‌هایی صورت گرفت.‏

^۱۵ در سال ۳۳ د.‏م.‏،‏ شاگردان عیسی از دستگیری،‏ محاکمه و مرگ وی بسیار اندوهگین شدند.‏ (‏ متّیٰ ۲۶:‏۳۱‏)‏ اما وقتی عیسی پس از رستاخیزش بر آنها ظاهر شد،‏ روحیهٔ آنان تغییر یافت.‏ و همین که روح‌القدس بر آنان ریخته شد،‏ «در اورشلیم و تمامی یهودیه و سامره و تا اقصای جهان،‏» مشغول موعظهٔ بشارت شدند.‏ (‏ اَعمال ۱:‏۸‏)‏ بدین ترتیب کار برقراری مجدّد پرستش پاک را آغاز نمودند.‏ به همین شکل از سال ۱۹۱۹ نیز عیسی مسیح باقی‌ماندهٔ برادران مسح‌شده‌اش را بر روی زمین واداشت تا «ویرانه‌های دهرهای بسیار را تعمیر» نمایند.‏ قرن‌ها بود که روحانیان جهان مسیحیت به جای تعلیم معرفت یَهُوَه سنّت‌های بشری و اعتقادات خلاف کتاب مقدّس را ترویج می‌دادند.‏ مسیحیان مسح‌شده رسومی را که به دین کاذب آلوده بود از جماعت‌های خود زدودند تا امکان برقراری و پیشرفت مجدّد پرستش پاک فراهم آید.‏ و کاری را آغاز نمودند که به صورت عظیم‌ترین کار موعظه در تاریخ جهان درآمده است.‏ —‏ مَرقُس ۱۳:‏۱۰‏.‏

۱۶.‏ چه کسانی در کار بازسازی به مسیحیان مسح‌شده یاری می‌کنند،‏ و وظایف واگذارشده به آنان کدام است؟‏

^۱۶ کار موعظه مأموریتی عظیم بود.‏ چگونه گروه کوچک بازماندگان اسرائیل خدا می‌توانست چنین وظیفهٔ سنگینی را به انجام رساند؟‏ اِشَعْیا با الهام از یَهُوَه به این پرسش پاسخ گفته،‏ اعلام می‌کند:‏ ‏«غریبان  برپا شده،‏ گلّه‌های شما را خواهند چرانید و بیگانگان،‏ فلاحان و باغبانان شما خواهند بود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۱:‏۵ ‏)‏ غریبان و بیگانگان مذکور همان ‹گروه عظیمِ› «گوسفندان دیگر» عیسی می‌باشند.‏ * (‏ مکاشفه ۷:‏۹؛‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۱،‏ ۱۶‏)‏ آنان به منظور دریافت میراث آسمانی با روح‌القدس مسح نشده‌اند بلکه امید دارند تا ابد در بهشت روی زمین زندگی کنند.‏ (‏ مکاشفه ۲۱:‏۳،‏ ۴‏)‏ با وجود این،‏ به یَهُوَه محبت دارند و وظایف روحانی شبانی،‏ زراعت،‏ و رسیدگی به تاکستان به آنان واگذار شده است.‏ چنین فعالیت‌هایی را نمی‌توان پست و ناچیز خواند.‏ این کارگران به راهنمایی افراد باقی‌مانده از اسرائیل خدا در کار شبانی،‏ پرورش،‏ و حصاد قوم،‏ آنها را یاری می‌کنند.‏ —‏ لوقا ۱۰:‏۲؛‏ اَعمال ۲۰:‏۲۸؛‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۲؛‏ مکاشفه ۱۴:‏۱۵،‏ ۱۶‏.‏

۱۷.‏ الف)‏ اعضای اسرائیل خدا چه نام خواهند گرفت؟‏ ب)‏ تنها قربانی لازم برای بخشایش گناهان چیست؟‏

^۱۷ اسرائیل خدا چه فعالیت‌هایی دارد؟‏ یَهُوَه از زبان اِشَعْیا خطاب به آنان می‌گوید:‏ ‏«شما کاهنان خداوند نامیده خواهید شد و شما را به خدّام خدای ما مسمّیٰ خواهند نمود.‏ دولت امّت‌ها را خواهید خورد و در جلال ایشان فخر خواهید نمود.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۱:‏۶ ‏)‏ یَهُوَه در اسرائیل باستان کهانت لاویان را برای تقدیم قربانی برای کاهنان و اسرائیلیان دیگر در نظر گرفته بود.‏ اما در سال ۳۳ د.‏م.‏،‏ یَهُوَه کهانت لاویان را لغو نمود و به جای آن ترتیبات بهتری برقرار ساخت.‏ پس از آن که زندگی کامل عیسی را به عنوان قربانی برای گناهان بشر پذیرفت،‏ دیگر نیازی به قربانی‌های دیگر نبود زیرا قربانی عیسی تا ابد معتبر است.‏ —‏ یوحنّا ۱۴:‏۶؛‏ کُولُسیان ۲:‏۱۳،‏ ۱۴؛‏ عبرانیان ۹:‏۱۱-‏۱۴،‏ ۲۴‏.‏

۱۸.‏ اعضای اسرائیل خدا چه نوع کهانتی تشکیل می‌دهند،‏ و مأموریت آنان چیست؟‏

 ^۱۸ در این صورت چرا می‌توان اعضای اسرائیل خدا را «کاهنان خداوند» خواند؟‏ پِطْرُس رسول خطاب به مسیحیان مسح‌شدهٔ دیگر گفت:‏ «شما قبیلهٔ برگزیده و کهانت ملوکانه و امّت مقدّس و قومی که مِلک خاصّ خدا باشد هستید تا فضایل او را که شما را از ظلمت،‏ به نور عجیب خود خوانده است،‏ اعلام نمایید.‏» (‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۹‏)‏ بدین ترتیب،‏ مسیحیان مسح‌شده به صورت گروهی،‏ کهانتی را تشکیل می‌دهند که مأموریتی مشخص دارد یعنی نقل و شرح جلال یَهُوَه به ملت‌ها.‏ آنان شاهدان وی می‌باشند.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۳:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ مسیحیان مسح‌شده در طول ایّام آخر با وفاداری،‏ این مأموریت خطیر را دنبال می‌کنند.‏ در نتیجه،‏ هم‌اکنون میلیون‌ها نفر در کنار آنان در مورد ملکوت یَهُوَه شهادت می‌دهند.‏

۱۹.‏ مسیحیان مسح‌شده موهبت انجام چه خدمتی را خواهند داشت؟‏

^۱۹ به علاوه،‏ اعضای اسرائیل خدا امید دارند که به شکل دیگری نیز کهانت نمایند.‏ آنان پس از مرگ،‏ در آسمان رستاخیز یافته و به زندگی روحی زوال‌ناپذیر دست می‌یابند.‏ آنها علاوه بر اینکه در کنار عیسی در ملکوت به حکومت می‌پردازند،‏ کاهنان خدا نیز خواهند بود.‏ (‏ مکاشفه ۵:‏۱۰؛‏ ۲۰:‏۶‏)‏ مقام کهانت به آنان امکان می‌دهد تا فواید قربانی فدیهٔ عیسی را نثار انسان‌های وفادار روی زمین سازند.‏ این افراد در رؤیای یوحنّای رسول نیز که در باب بیست و دوّم کتاب مکاشفه نقل شده است،‏ به صورت ‹ درخت› توصیف شده‌اند.‏ همهٔ ۱۴۴٬۰۰۰ ‹ درختی› که در این رؤیا در آسمان دیده می‌شوند،‏ «دوازده میوه می‌آورند یعنی هر ماه میوهٔ خود را می‌دهند؛‏ و برگ‌های آن درختان برای شفای امّت‌ها می‌باشد.‏» (‏ مکاشفه ۲۲:‏۱،‏ ۲‏،‏ دج ‏)‏ براستی که این کهانت چه خدمت حیرت‌انگیزی انجام می‌دهد!‏

ابتدا خجالت و سرافکندگی سپس شادمانی

۲۰.‏ کهانت ملوکانه با وجود مخالفت‌ها در انتظار چه برکتی است؟‏

^۲۰ از سال ۱۹۱۴ یعنی از آغاز سال پسندیدهٔ یَهُوَه،‏ کهانت ملوکانه مرتباً  با مخالفت روحانیان جهان مسیحیت روبرو بوده است.‏ (‏ مکاشفه ۱۲:‏۱۷‏)‏ با وجود این،‏ همهٔ تلاش‌هایی که برای متوقف ساختن موعظهٔ بشارت صورت می‌گیرد در آخر با شکست روبرو شده است.‏ این نکته در نبوّت اِشَعْیا پیشگویی شده است:‏ ‏«به عوض خجالت،‏ نصیب مضاعف خواهند یافت و به عوض رسوایی از نصیب خود مسرور خواهید شد.‏ بنابراین ایشان در زمین خود نصیب مضاعف خواهند یافت و شادی جاودانی برای ایشان خواهد بود.‏» —‏ اِشَعْیا ۶۱:‏۷‏.‏

۲۱.‏ مسیحیان مسح‌شده چگونه دوچندان برکت یافتند؟‏

^۲۱ در طی جنگ جهانی اوّل باقی‌ماندهٔ مسح‌شدگان به دست جهان مسیحیت که ملی‌گراست دچار خجالت و سرافکندگی شدند.‏ برخی از روحانیان جهان مسیحیت در میان کسانی بودند که هشت تن از برادران وفادار را که عضو ادارهٔ مرکزی در بروکلین بودند به دروغ متهم به آشوبگری نمودند.‏ این برادران نُه ماه بناحق در زندان به سر بردند.‏ تا این که سرانجام،‏ در بهار سال ۱۹۱۹،‏ آزاد شدند و بعدها از همهٔ اتهامات وارده مبرّا گشتند.‏ بدین سان نقشهٔ متوقف ساختن کار موعظه نتیجهٔ معکوس داد.‏ به جای آن که پرستندگان یَهُوَه برای مدتی طولانی به خجالت دچار شوند،‏ به دست او رها گشتند و به «زمین خود» یعنی مِلک روحانی‌شان بازگردانده شدند.‏ آنان در این زمین به برکاتی مضاعف یا دوچندان دست یافتند زیرا یَهُوَه همهٔ ناراحتی‌های آنان را جبران کرد و علاوه بر آن برکات بیشتری به آنان بخشید.‏ آنان حقیقتاً می‌توانستند از شادی فریاد برآورند!‏

۲۲،‏ ۲۳.‏ مسیحیان مسح‌شده چگونه از یَهُوَه تقلید کرده‌اند،‏ و او چگونه به آنان اُجرت و پاداش داده است؟‏

^۲۲ سخنان بعدی یَهُوَه دلیل دیگری است برای شادمانی مسیحیان:‏ ‏«من که یَهُوَه هستم،‏ عدالت را دوست می‌دارم و از غارت و ستم نفرت می‌دارم و اُجرت ایشان را به راستی به ایشان خواهم داد و عهد  جاودانی با ایشان خواهم بست.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۱:‏۸ ‏)‏ باقی‌ماندهٔ مسح‌شدگان در خِلال مطالعهٔ کتاب مقدّس علاقه به عدالت و تنفر از شرارت را آموخته‌اند.‏ (‏ امثال ۶:‏۱۲-‏۱۹؛‏ ۱۱:‏۲۰‏)‏ آنان آموخته‌اند که «شمشیرهای خود را برای گاوآهن» بشکنند یا به عبارت دیگر در جنگ‌ها و آشوب‌های سیاسی بی‌طرف باقی بمانند.‏ (‏ اِشَعْیا ۲:‏۴‏)‏ همچنین اَعمالی را که خدا را بی‌حرمت می‌سازد همچون:‏ افترا،‏ زنا،‏ دزدی،‏ و میگساری را از خود دور ساخته‌اند.‏ —‏ غَلاطیان ۵:‏۱۹-‏۲۱‏.‏

^۲۳ یَهُوَه «اُجرت [مسیحیان مسح‌شده] را به راستی» عطا می‌کند،‏ زیرا آنان نیز همچون آفریدگارشان به عدالت عشق می‌ورزند.‏ یکی از این ‹اُجرت‌ها› عهدی است به مدت نامحدود یعنی عهد جدیدی که عیسی در شب پیش از مرگش به پیروانش اعلام نمود.‏ بر اساس این عهد آنان به ملتی روحانی یعنی قوم مخصوص خدا مبدّل گردیدند.‏ (‏ اِرْمیا ۳۱:‏۳۱-‏۳۴؛‏ لوقا ۲۲:‏۲۰‏)‏ یَهُوَه موافق این عهد،‏ همهٔ فوایدی را که قربانی فدیهٔ عیسی به همراه می‌آورد از جمله بخشایش گناهان مسح‌شدگان و همهٔ انسان‌های وفادار دیگر،‏ نثار آنان خواهد ساخت.‏

شادی و شعف حاصل از برکات یَهُوَه

۲۴.‏ آن دسته از اعضای ملت‌ها که «ذریّت» مبارک یا برکت‌یافته را تشکیل می‌دهند چه کسانی هستند،‏ و چگونه به صورت «ذریّت» درآمده‌اند؟‏

^۲۴ برخی از افراد ملت‌ها دست پربرکت یَهُوَه را بر سر قومش مشاهده کرده‌اند.‏ این موضوع در این وعدهٔ یَهُوَه پیشگویی شده است:‏ ‏«نسل ایشان در میان امّت‌ها و ذریّت ایشان در میان قوم‌ها معروف خواهند شد.‏ هر که ایشان را بیند اعتراف خواهد نمود که ایشان ذریّت مبارک خداوند می‌باشند.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۱:‏۹ ‏)‏ اعضای اسرائیل خدا یعنی مسیحیان مسح‌شده،‏ در طی سال پسندیدهٔ یَهُوَه در میان ملت‌ها به فعالیت مشغول بوده‌اند.‏ امروزه تعداد کسانی که در مقابل خدمت روحانی مسیحیان مسح‌شده واکنش مثبت نشان داده‌اند به میلیون‌ها نفر بالغ  می‌شود.‏ این اعضای ملت‌ها با اسرائیل خدا همکاری نزدیک دارند از این رو امتیاز یافته،‏ به «ذریّت مبارک خداوند» مبدّل گشته‌اند.‏ سعادت آنان بر همهٔ انسان‌ها مشهود است.‏

۲۵،‏ ۲۶.‏ همهٔ مسیحیان احساساتی را که در اِشَعْیا ۶۱:‏۱۰ بیان شده است چگونه منعکس می‌سازند؟‏

^۲۵ همهٔ مسیحیان چه مسح‌شده و چه گوسفندان دیگر،‏ چشم‌انتظار آنند که یَهُوَه را تا ابد تسبیح و تمجید گویند.‏ آنان از صمیم قلب با این گفتهٔ وحی‌شدهٔ اِشَعْیای نبی موافقند که می‌گوید:‏ ‏«در خداوند شادی بسیار می‌کنم و جان من در خدای خود وجد می‌نماید زیرا که مرا به جامهٔ نجات ملبّس ساخته،‏ ردای عدالت را به من پوشانید.‏ چنانکه داماد خویشتن را به تاج آرایش می‌دهد و عروس،‏ خود را به زیورها زینت می‌بخشد.‏» —‏ اِشَعْیا ۶۱:‏۱۰‏.‏

^۲۶ مسیحیان مسح‌شده همچون عروسی که ردا بر تن دارد،‏ مصممند که در نظر یَهُوَه پاک و مطهر باقی بمانند.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۱۱:‏۱،‏ ۲‏)‏ یَهُوَه آنان را عادل شمرده است تا زندگی آسمانی را به میراث برند،‏ از این رو،‏ هیچ گاه به مِلک ویران بابل عظیم که از آن آزاد شده‌اند باز نخواهند گشت.‏ (‏ رومیان ۵:‏۹؛‏ ۸:‏۳۰‏)‏ جامه‌های نجات برای آنان بی‌نهایت ارزش دارد.‏ یاران آنان یعنی گوسفندان دیگر نیز به همین شکل مصممند تا مطابق معیارهای والای پرستش پاک زندگی کنند.‏ آنان عادل شمرده می‌شوند و از «مصیبت عظیم» نجات خواهند یافت زیرا «لباس خود را به خون برّه شست و شو کرده،‏ سفید نموده‌اند.‏» (‏ مکاشفه ۷:‏۱۴؛‏ یعقوب ۲:‏۲۳،‏ ۲۵‏)‏ تا آن وقت،‏ مانند یاران مسح‌شدهٔ‌شان خود را از آلایش بابل عظیم کاملاً دور نگاه می‌دارند.‏

۲۷.‏ الف)‏ در طی حکومت هزارساله چه چیز شگفت‌آوری ‹خواهد رویید›؟‏ ب)‏ عدالت چگونه در حال حاضر نیز در میان انسان‌ها در حال روییدن است؟‏

^۲۷ امروزه پرستندگان یَهُوَه از این که در بهشت روحانی به سر می‌برند بسیار خوشوقت و خرسندند.‏ اما بزودی از بهشت جسمانی نیز برخوردار  خواهند شد.‏ همگی ما با تمام وجود چشم‌انتظار آن زمانیم که در پایان باب شصت و یکم کتاب اِشَعْیا با لحنی پرشور و زنده چنین توصیف شده است:‏ ‏«چنانکه زمین،‏ نباتات خود را می‌رویاند و باغ،‏ زرع خویش را نمو می‌دهد،‏ همچنان خداوند یَهُوَه عدالت و تسبیح را پیش روی تمامی امّت‌ها خواهد رویانید.‏» ‏(‏ اِشَعْیا ۶۱:‏۱۱ ‏)‏ بر روی زمین در طی سلطنت هزارسالهٔ مسیح ‹عدالت خواهد رویید.‏› انسان‌ها فریاد پیروزی سر خواهند داد،‏ و عدالت بر پهنهٔ زمین گسترده خواهد گشت.‏ (‏ اِشَعْیا ۲۶:‏۹‏)‏ اما نیازی نیست که برای تسبیح و تمجید یَهُوَه در مقابل همهٔ ملت‌ها تا آن روز فرخنده صبر کنیم.‏ عدالت در حال حاضر نیز در میان میلیون‌ها نفر از کسانی که به خدای آسمان‌ها جلال می‌بخشند و بشارت ملکوت را منتشر می‌سازند،‏ در حال روییدن است.‏ حتی همین حالا نیز به دلیل ایمان و امیدمان می‌توانیم از برکات خدای خود مسرور و شادمان باشیم.‏

‏[پاورقی]‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

 ‏[تصویر در صفحهٔ ۳۲۳]‏

اِشَعْیا برای یهودیان اسیر خبری خوش دارد

 ‏[تصویر در صفحهٔ ۳۳۱]‏

یَهُوَه از سال ۳۳ د.‏م.‏ تا کنون ۱۴۴٬۰۰۰ «درخت عدالت» کاشته است

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۳۴]‏

عدالت بر روی زمین خواهد رویید